---

Το να βλέπεις σε μια σπάνια στιγμή μια μπάντα με μυθική ιστορία και δισκογραφία κοντά είκοσι ετών, στην μόλις τέταρτη ή πέμπτη εμφάνιση της - την πρώτη μετά από δέκα χρόνια - είναι σίγουρα γεγονός από μόνο του. Αν μάλιστα αυτή η μπάντα είναι οι BLML (πρώην Blackmail), το side-project του Γιώργου Καρανικόλα των Last Drive, το ενδιαφέρον είναι ακόμη μεγαλύτερο. Έχοντας ακούσει και τον τελευταίο δίσκο τους, το The Gift,  που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες και κατατάσσεται κατά την ταπεινή μου γνώμη στις κορυφαίες κυκλοφορίες της χρονιάς που πέρασε, είχα την εκτίμηση ότι έτσι και αλλιώς θα έβλεπα μια σπουδαία συναυλία.

Η σπάνια αυτή εμφάνιση των BLML έγινε το βράδυ του Σαββάτου, 23 Φεβρουαρίου και ενώ η Αθήνα μετρούσε τις πληγές της από την νεροποντή που προηγήθηκε και ο γράφων αυτές τις γραμμές πάλευε να σώσει επί διήμερο ό,τι μπορούσε από το πλημμυρισμένο υπόγειο της εργασίας του (όπως χιλιάδες άλλοι άλλωστε). Δηλαδή έπρεπε να γίνει κατακλυσμός αγαπητέ φίλε Γιώργο Καρανικόλα για να σας δούμε λάιβ. Στο ΑΝ έφτασα με μια μικρή καθυστέρηση και πολύ κούραση εξαιτίας της προαναφερθείσας κατάστασης και έτσι έχασα δυστυχώς τους Rita Mosss (δεν είναι ορθογραφικό λάθος κύριε διορθωτά, όντως γράφεται με τρία 's') . Επιφυλάσσομαι για μελλοντική τους εμφάνιση λοιπόν, καθώς όλοι όσους ρώτησα μίλησαν με πολύ καλά λόγια, αναφερόμενοι σε μια μπάντα που είναι ό,τι πιο κοντινό υπάρχει αυτή την στιγμή στην χώρα σε ύφος Butthole Surfers (ritamosss.bandcamp.com). 

Πρόλαβα όμως και είδα τις Nasty Beach, το νεανικό κοριτσίστικο τρίο που έπαιξε με πολύ κέφι, ενέργεια και πάνω απ' όλα θράσος το πανκ-ροκ σετ του χωρίς να πτοηθεί από διάφορα τεχνικά προβλήματα τα οποία άλλωστε χειρίστηκαν με ψυχραιμία και χαμόγελο ...με την κιθαρίστρια και την ντράμερ μάλιστα να εναλλάσσονται στα πόστα τους μετά από δύο κομμάτια. Κρατήστε το όνομα τους γιατί μάλλον θα ξανακούσουμε πολλά στο μέλλον για αυτές (nastybeach.bandcamp.com).

Κατά τις 10:30 ανέβηκαν οι BLML για το κυρίως πιάτο της βραδιάς. Οι τέσσερεις βασικοί Blackmail, δηλαδή ο Γιώργος Καρανικόλας στην κιθάρα, ο aRgie στο μπάσο (ο επί χρόνια φίλος του πρώτου δηλαδή, που εμφανίζεται στα δύο πρώτα LP τους), ο Παναγιώτης Τ. στα τύμπανα (που συμμετείχε στην τελευταία δισκογραφική τους κυκλοφορία το 2001) και ο οργανίστας Χρήστος Αλεξάκης (Τelos) ανέβηκαν στην σκηνή πλαισιωμένοι από δύο ακόμη μουσικούς, στα κρουστά και στο βιολοντσέλο. Τις επόμενες δύο ώρες παρά κάτι, οι BLML κατάφεραν να μας οδηγήσουν σε ένα ονειρικό ταξίδι με την μουσική τους - ένα κράμα μετα-ψυχεδελικού ήχου με σωστές εντάσεις και βρώμικο-όσο-πρέπει ροκ, με πινελιές ρομαντισμού εκεί που χρειάζονταν. Ελάχιστες λέξεις ανάμεσα στα κομμάτια, λιτές και απέριττες παρουσίες επί σκηνής. Άφησαν τη μουσική να κάνει όλη την κουβέντα. Είναι από τις συναυλίες όπου ο θεατής - ακροατής υποκλίνεται στο μεγαλείο της μουσικής χωρίς να χρειάζεται να «πιάσει το νόημα των στίχων». Αρκεί να νιώσει την μουσική και να βάλει αυτός τους δικούς του στίχους, τα δικά του λόγια για να εκφράσει συναισθήματα. Από αυτή την άποψη, η εμφάνιση των BLML ήταν ιδιαίτερα απολαυστική και - θα τολμούσα να πω - λυτρωτική ακριβώς γιατί μας βοήθησε στην εξωτερίκευση αυτήν των συναισθημάτων. Ένας ποιητής το κάνει γράφοντας, οι BLML το πετυχαίνουν παίζοντας. Ακόμη και το - σε ελάχιστους γνωστό - γεγονός ότι ο ίδιος ο φρόντμαν Γ. Καρανικόλας ταλαιπωρούνταν από μια ίωση, δεν φάνηκε καθόλου. Στο σετ τους, όπως ήταν αναμενόμενο, επέλεξαν να δώσουν τη μερίδα του λέοντος στα κομμάτια του τελευταίου τους δίσκου παίζοντάς τα σχεδόν όλα πλην ενός αν και επίσης έπαιξαν αρκετά από τις προηγούμενες δουλειές τους. Έκαναν δύο διασκευές, το "Days of Pearly Spencer" του David McWilliams και το "Lucifer Sam" των Pink Floyd, και κορύφωσαν την βραδιά με ένα ονειρικό φινάλε στο βιολοντσέλο με το "Hermione's Sleep Code".

Πραγματικά μια εξαιρετική συναυλία από σπουδαίους μουσικούς. Μοναδικό «φάουλ» της βραδιάς ο σχετικά λίγος κόσμος που δεν κατάφερε να γεμίσει ασφυκτικά το φιλόξενο και ζεστό κατά τα άλλα ΑΝ, σίγουρα λιγότερος απ' ό,τι άξιζε μια τέτοια μπάντα.  - Γιώργος Χλωρός

To playlist:

"Blackmail Chain", "Godless", "Tell Me Dark", "Black-room", "Love is Lightning", "Reflecting Skin", "Sirens", "Magic Doors", "Days of Pearly Spencer", "Death Ray", "The Gift", "Lucifer Sam", "Monkey Brain", "Devil's Toy", "Flight", "Two Faces of Tomorrow", "Showdown", "Mouth", "Hermione's Sleep Code".