---

Οι King είναι μια παλιά οικογένεια Αμερικανοχαβανέζων. Ο Matt έχει κληρονομήσει μια τεράστια έκταση και είναι σε διαδικασία, σαν καλός δικηγόρος, να την πουλήσει και να μοιραστεί τα λεφτά με τους συγγενείς του. Είναι ένας καλοβαλμένος πενηντάρης με δύο κόρες και μια γυναίκα. Το πρόβλημα είναι ότι η - όπως αποδεικνύεται άπιστη - γυναίκα του βρίσκεται σε κώμα, μετά από ατύχημα με σκάφος  και οι κόρες του είναι ατίθασες και τρελαμένες. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με μια κρισάρα μέσης ηλικίας, έρχονται να γκρεμίσουν τον κόσμο του και ο ίδιος θα βρεθεί στη δίνη των καταστάσεων.

Είναι ίσως η πρώτη φορά που ο Clooney δεν θυμίζει Clooney με το παίξιμό του. Για την ακρίβεια είναι ιδιαίτερα καλός στον ρόλο του, δείχνοντας εξαιρετικά ευάλωτος και παίζοντας με χαμηλούς τόνους,  αποπνέοντας μια απεγνωσμένη επιμονή να συγκρατήσει τα πράγματα για να μην καταρρεύσουν. Ο σκηνοθέτης Alexander Payne είναι, όπως φαίνεται, ο βασιλιάς της δραματικής κωμωδίας. Με μια χούφτα μικρών διαμαντιών στην φιλμογραφία του (Citizen Ruth , Election , About Schmidt , Sideways ) επιστρέφει μετά από αρκετά χρόνια στον τόπο του εγκλήματος. Οι ταινίες του βγάζουν γέλιο από τραγικές καταστάσεις και είναι συγχρόνως ψυχολογική χαρτογράφηση των ηρώων του. Οι ήρωες του είναι συνήθως άντρες μεσήλικοι που διέρχονται μια κρίσιμη περίοδο της ζωής τους. 

Στους "Απόγονους" γνωρίζουμε την καθημερινή Χαβάη, με τα προβλήματά της και όχι αυτή που έχουμε στο μυαλό μας, με τους χαζοτουρίστες να περιφέρονται με στεφάνια στο λαιμό, πίνοντας κοκτέιλ. Το σενάριο είναι πολύ καλό και καταφέρνει να ισορροπήσει το κωμικό με το δραματικό, δίνοντας βάθος στην σχέση του πατέρα με τα κορίτσια. Τα αστεία στοιχεία της ταινίας δεν έχουν να κάνουν τόσο με τους διαλόγους, αλλά με τον τρόπο που κινηματογραφούνται οι καταστάσεις, ένα αστείο αγχωτικό περπάτημα του Clooney, παράξενα βλέμματα μεταξύ των πρωταγωνιστών, καθημερινοί τσακωμοί ανάμεσα στα κορίτσια, η στάση των "γραφικών" συγγενών. Δεν έχουμε να κάνουμε με τραβηγμένες από τα μαλλιά καταστάσεις που εκβιάζουν το γέλιο. Έχουμε μια απόλυτα ρεαλιστική ισορροπία γλυκόπικρης κωμωδίας και αυτό βοηθά στο να μας "ρουφήξει" η ιστορία, να ταυτιστούμε και να συμπάσχουμε με τα τεκταινόμενα.

Η διανομή του καστ είναι πολύ καλή. Τα κορίτσια (Shailene Woodley, Amara Miller) παίζουν καταπληκτικά και δείχνουν ότι έχουν πολύ μέλλον. Δεύτεροι ρόλοι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, εκτός του "γκάου" φίλου της μεγάλης κόρης (Nick Krause), που δίνει τις περισσότερες κωμικές νότες. Γνωστοί φίλοι από τα παλιά παίζουν σε σημαντικούς τρίτους ρόλους (Beau Bridges, Robert Forster,  Matthew Lillard, Judy Greer) πλαισιώνοντας το πρωταγωνιστικό τρίο.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες ενστάσεις. Για παράδειγμα, το πώς τελικά όλοι στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Οι νεολαίοι ενώ στην αρχή έσπαζαν τα... νεύρα στην συνέχεια αποδείχτηκαν πιο ώριμοι από τους ενήλικες. Η σχέση του πατέρα με τις κόρες αποκαθίσταται σχετικά εύκολα και οι συγγενείς αποδέχονται την απόφασή του. Για να μην πούμε για τον εραστή της γυναίκας του. Τε'σ'πα'...

Στο πλαίσιο της κοινωνικής, "σκεπτόμενης" κωμωδίας, νομίζω δύσκολα θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι καλύτερο. Στην πραγματικότητα είναι μια από τις πιο ολοκληρωμένες ταινίες του 2011. Πικρή, ευαίσθητη, αστεία, έξυπνη, καλογραμμένη και καλοπαιγμένη. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Υ.Γ. Το πραγματικό όνομα του σκηνοθέτη είναι Αλέξανδρος Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος. Κατά τα άλλα είναι ένας βέρος Αμερικανός, γεννημένος στην Όμαχα της Νεμπράσκα το 1961.

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ:

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ;    Με λουλουδάτο κοντομάνικο πουκάμισο...