---

Δεν ξέρω τι είναι ακριβώς αυτό που κάνει ανθρώπους στην ηλικιακή ομάδα του Gabriel να στρέφονται στη μουσική για ορχήστρα. Πιθανόν έχοντας μεγαλώσει πια βλέπουν γύρω τους μια ποπ κουλτούρα να γίνεται όλο και λιγότερο πειστική ως καλλιτεχνική διαδικασία και όλο και περισσότερο εργοστάσιο, ή τέλος πάντων βιοτεχνίες, που παράγουν προϊόντα με προκαθορισμένες επιλογές και «χαρακτήρες», ή στην καλύτερη περίπτωση νεανικές προσπάθειες να δηλωθεί παρουσία από μία γενιά όμως που έχει χάσει όλες τις καλές «φάσεις» και για το λόγο αυτό δεν μπορεί να πολυκαταλάβει και να αφομοιώσει την ουσία του rock (ή αν θέλετε της rock προσέγγισης στη δημιουργία ποπ μουσικής). Βλέπουν δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι μια ποπ κουλτούρα χωρίς πολύ ουσία και αυθεντικότητα, που δεν τους ικανοποιεί πια, και στρέφονται αναγκαστικά σε άλλες συνιστώσες της καλής μουσικής, που έχουν καταλάβει ότι δεν μπορεί να μένουν εσαεί αποκλειστικό κτήμα των κοινωνικών ελίτ - πραγματικών ή κατά φαντασίαν - και των μουσικά άτολμων και συντηρητικών. Από την άλλη πλευρά μπορεί να είναι απλά ματαιοδοξία ή αγωνία για το αν όσα έχουν κάνει μέχρι στιγμής στην πορεία τους μέσα στην μουσική έχουν κάποια «λόγια» αξία. Την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα πάντως δεν θα την πάρουν από ανθρώπους σαν το γράφοντα αλλά μάλλον από διαβασμένους μουσικολόγους, όταν και αν αυτοί ασχοληθούν. Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτή η «συμφωνική» διάσταση της μουσικής του Peter Gabriel είναι πραγματική απόλαυση για τα αυτιά μου, είτε όταν νοιώθει την ανάγκη να αναδομήσει σοβαρά τις συνθέσεις του για το σκοπό αυτό (λ.χ. “San Jacinto”) είτε όταν μένει κοντά στην αυθεντική του παρτιτούρα (λ.χ. “In Your Eyes”). Όπως και στο περσινό άλμπουμ του “Scratch My Back”, o Gabriel επιφυλάσσει κούρα συμφωνικής ενορχήστρωσης σε ποπ μουσική. Στον προηγούμενο δίσκο ήταν κομμάτια άλλων που του αρέσουν, σε αυτόν εδώ δικά του από το παρελθόν - από τους δίσκους “Peter Gabriel (III)”, “Peter Gabriel (IV)”, “So”, “Us”, “OVO” και “Up”. Το bonus disc στην “special edition” περιλαμβάνει καθαρά ορχηστρικές εκτελέσεις των κομματιών του άλμπουμ, χωρίς φωνητικά και φωτίζει νομίζω καλύτερα την προσπάθεια αυτή του καλλιτέχνη. -- Laertis