---

Burden of Proof («το βάρος της απόδειξης») - αυτός είναι ο τίτλος του τρίτου στούντιο άλμπουμ των Soft Machine Legacy, πρώτου με αυτή τη σύνθεση (η οποία παρεπιπτόντως είναι και η τρίτη - ένα στούντιο άλμπουμ ανά σύνθεση μέχρι στιγμής λοιπόν...). Αλλά νομίζω ότι οι συγκεκριμένοι μουσικοί - John Etheridge (κιθάρα), Roy Babbington (ηλ. μπάσο), John Marshall (ντραμς, κρουστά) και Theo Travis (σαξόφωνο, φλάουτο, ηλ. πιάνο) - δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτε. Όχι μόνον επειδή οι τρεις πρώτοι υπήρξαν μέλη των αυθεντικών Soft Machine και ο τέταρτος έχει εκτός από πολλές συμμετοχές σε σχετιζόμενα με τη σκηνή του Canterbury πρότζεκτ και πολλές εξαιρετικές προσωπικές δουλειές (σσ. που συστήνονται ανεπιφύλακτα), αλλά και επειδή εμείς οι παλιοί φαν αισθανόμαστε πολύ καλά με τη μουσική τους, προσλαμβάνοντάς την σαν προέκταση στο χρόνο του στίγματος της ιστορικής μπάντας στην οποία αναφέρονται (τουλάχιστον ως προς την πλησιέστερη στη jazz διάστασή της). Η επιλογή που είχαν κάνει οι δημιουργοί των Legacy, μακαρίτες πια Elton Dean και Hugh Hopper, να μην φτιάξουν μια 'tribute' κατάσταση αλλά να συνεχίσουν από εκεί περίπου που το είχαν αφήσει στα μέσα των 70s, δικαιώνεται περίτεχνα και από την τωρινή ενσάρκωση της μπάντας-θεσμού. Το Burden of Proof δεν είναι ένα fusion άλμπουμ της σειράς. Τιμάει την κληρονομιά των Softs, οι οποίοι κατά την άποψη του γράφοντος είχαν εφεύρει ένα μοναδικό τρόπο να χρησιμοποιούν το στοιχείο του ομαδικού αυτοσχεδιασμού (free) για να χτίζουν οργανικά γύρω από την καθορισμένη φόρμα του ροκ τραγουδιού χωρίς να την καταργούν. Και γι' αυτό θα μείνουν στην ιστορία όχι μόνο του ροκ αλλά και της μουσικής γενικότερα. Οι Legacy του Burden of Proof ροκάρουν ("Pump Room"), παράγουν εξωτικούς ήχους από τα όργανά τους ("Fallout" - από τα αγαπημένα μου εδώ), φτιάχνουν μορφές από άμορφους ομαδικούς αυτοσχεδιασμούς ("Green Cubes", "Τhe Brief"), παίζουν με το σουρρεαλισμό του Canterbury ("Going Somewhere Canorous?"), κάνουν περίεργες βουτιές στο διαγαλαξιακό κενό ("Voyage Beyond Seven") και τιμούν τον μακαρίτη Hugh Hopper ξαναδιασκευάζοντας το "Kings and Queens". Έχω την εντύπωση πως ο δίσκος είναι αναγκαστικά 'must' για φέτος. -- Joe Wildthing