---

Αλήθεια ποιος θυμάται σήμερα τους Helix; Επέστρεψαν αναπάντεχα στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας και έκτοτε κυκλοφορούσαν δίσκους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Έπειτα από πέντε χρόνια απουσίας (ξανα)επιστρέφουν με το Bastard of the Blues. Για να είμαι ειλικρινής ο δίσκος με δίχασε. Τα μισά τραγούδια είναι μετριότατα, ενώ υπάρχουν κάποια άλλα όπως τα "Screaming at the Moon" και "When Αll the Love is Gone" που ακούς τους βετεράνους του αμερικάνικου MTV να δίνουν ρέστα. Τι (θα έπρεπε να) κάνουν σε αυτή την περίπτωση; Να αφήσουν τα άλμπουμ και να πιάσουν τα EP απαντώ. Δεν είναι κρίμα όλη η καλή δουλειά να χάνεται ανάμεσα σε χρυσές μετριότητες; Ο βαθμός μπαίνει με μισή καρδιά και ελπίζω να διαβάσατε ολόκληρο το κείμενο πριν βγάλετε άποψη για το καινούριο πόνημα των Helix... -- Φάνης Μανταίος