The You and What Army Faction?

Οι μουσικές αναζητήσεις των The You and What Army Faction κινούνται πάνω σε βιομηχανικά, πειραματικά μονοπάτια που ξεπήδησαν αρχικά μέσα από τζαμαρίσματα δημιουργώντας ακατέργαστους ήχους και θορύβους. Υπό την επιρροή των μουσικών τους ακουσμάτων ενισχύουν τις πειραματικές τους διαθέσεις και μας καταθέτουν το ντεμπούτο τους άλμπουμ 'Fixx' το 2009. Στη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά, το EP 'Vent' (2011), οι συνθέσεις αρχίζουν να παίρνουν μια πιο ολοκληρωμένη μορφή, ξεκινώντας μια διαδικασία που είχε αποτέλεσμα την τελευταία τους κυκλοφορία, το 7"EP' Silk' (7/2012) που περιλαμβάνει τρία κομμάτια με πολυδιάστατο ήχο, με σωστά δομημένες συνθέσεις και με ένα αναμφισβήτητα δικό τους ύφος. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι ο παραγωγός Wharton Tiers, ο οποίος στο παρελθόν είχε συνεργαστεί με την Laurie Anderson και τους Theoretical Girls και ως παραγωγός με τους Sonic Youth, Glenn Branca, Dinosaur Jr, White Zombie κ.λπ., συνεργάστηκε μαζί τους.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για το πώς οι ίδιοι αντιλαμβάνονται την εξέλιξή τους.

WT: Πότε δημιουργήθηκαν οι The You and What Army Faction και από που εμπνεύστηκαν το όνομα τους;

TYAWAF: Στήσαμε τη φάση το 2009. Δύο άτομα. Η τεχνολογία το έκανε εύκολο. Μέρες μπροστά σε ένα υπολογιστή, τζαμαρίσματα με ακουστικά στ' αυτιά. Ούτε στίχοι, ούτε συνθέσεις ακριβείς, τίποτα. Αυθορμητισμός και καλά. Όλο το Fixx είναι one-take κατάσταση. Μόνο ιδέες. Το όνομα τώρα... Είναι βασικά συνδυασμός της ατάκας - πρόκλησης για τσαμπουκά που κάθε αμερικανάκι γύρω στα επτά-οκτώ έχει χρησιμοποιήσει προκειμένου να επιδείξει την υπεροχή του στον αντίπαλό του ("Oh Yeah? You and what army?") και της Red Army Faction. Τρομοκρατία και καλά. Αλλά με φλωριά μέσα. Φλωροκρατία.

WT: Ποια μουσικά ακούσματα ενίσχυσαν τις πειραματικές σας διαθέσεις;

TYAWAF: Εντάξει, οι Swans και οι Sonic Youth είναι οι προφανείς επιρροές. Μετά είναι όλο το Noise Rock των 90s, οι Jesus Lizard, οι Helmet, οι Girls Against Boys, το post-punk των 80s, o Foetus, οι Gang of Four, οι Bauhaus, οι Joy Division, οι Birthday Party, η ελληνική σκηνή των 90s, γάμησέ τα, πιάσ' τους όλους εκεί, Last Drive, Honeydive, Terminal Curve, Blackmail, όλους... Κολασμένα χρόνια. Το grunge. Το post hardcore. Το goth rock. Αλλά και πιο σημερινά πράγματα, οι μπάντες της Not Not Fun, οι Magik Markers - όλο το Silk είναι επηρεασμένο από τους HTRK... Είμαστε απ' αυτές τις μπάντες που τις συγκροτούν μουσικοί με μεγάλες δισκοθήκες. Με όλη την καλή θέληση να αξιοποιήσουμε όλη την «πληροφορία» που 'χουμε δεχτεί, αλλά δυστυχώς χωρίς την απαραίτητη τεχνική δεινότητα. Το παλεύουμε όμως.

WT: Ποιoς γράφει τις συνθέσεις των κομματιών, από τι είναι επηρεασμένη η θεματολογία των στίχων σας και ποιo μέλος της μπάντας τους γράφει;

TYAWAF: Οι συνθέσεις γράφονται απ' όλους, ο καθένας βάζει τα μέρη του στην ιδέα που θα φέρει κάποιος, πραγματικά δεν ξέρουμε που θα οδηγήσει κάθε φορά, ο μοναδικός περιορισμός που 'χουμε βάλει είναι πλήρης καλλιτεχνική ελευθερία, ό,τι σκατά του κατέβει του καθενός, ό,τι βγει, όπως βγει. Τους στίχους τους γράφω εγώ (Raggedy Man), συνήθως περιγράφω πράγματα που με απωθούν, καταστάσεις στις οποίες δε θα ήθελα να βρεθώ όσο αναπόφευκτο κι αν είναι, ενδοοικογενειακή βία, η αποπλάνηση ως άσκηση εξουσίας, αδιέξοδες σχέσεις που βασίζονται στην επιβολή ισχύος του ενός στον άλλο, αυτοτραυματισμοί, χρήση ουσιών, αλκοολισμός, συναισθηματική καταπίεση, ο έρωτας ως εθισμός, φόνος.

WT: Πόσο καιρό διήρκεσε η δημιουργία της καινούργιας σας δισκογραφικής δουλειάς στο στούντιο (Silk EP, 2012);

TYAWAF: «Στούντιο» με την ευρεία έννοια του όρου. Το στούντιο μας είναι το σπίτι του ντράμερ. Εκεί γίνεται όλη η επεξεργασία. Αυτός την κάνει. Όλα αυτός τα κάνει. Με τα κομμάτια του Silk πάλευε πολύ καιρό στο μεταξύ, γιατί απ' ό,τι φαίνεται σε κάθε κυκλοφορία αυξανόμαστε. Στο Fixx, όπως είπα, ήμαστε δύο, στο Vent  τρεις και τώρα τέσσερις. Όλες οι ιδέες του καθενός λοιπόν, έπρεπε, αφού συγκεντρωθούν, να μαζευτούν και να «φροντιστούν». Στη συνέχεια όλο αυτό έπρεπε να ακουστεί κάπως «σωστό». Γάμησέ τα, πρέπει να έφαγε κανένα εννιάμηνο συνολικά για όλο αυτό.

WT: Πώς προέκυψε η γνωριμία σας και η συνεργασία σας με τον Wharton Tiers ο οποίος στο παρελθόν είχε συνεργαστεί ως  ντράμερ – περκασιονίστας με τη Laurie Anderson, τους Theoretical Girls και ως παραγωγός με τους Sonic Youth, Glenn Branca, Dinosaur Jr, White Zombie κ.λ.π. Το mastering έγινε στην Ελλάδα;

TYAWAF: Η ΓΑΒ Productions βασικά ευθύνεται γι’ αυτό. Τίποτα, απλά μια ωραία μέρα, μας πέταξε τρία ονόματα ανθρώπων πασίγνωστων για να αναλάβουν την τελική επεξεργασία, είπαμε «θέλουμε αυτόν» και τον είχαμε. Τόσο απλά. Όπως έχει ο μύθος συνήθως, του άρεσε το υλικό και μας ανέλαβε.Το mastering έγινε στη Νέα Υόρκη, στα στούντιο του, τα Laquers στο Chicago, στα «εργαστήρια» του Weston απ' τους Shellac, και το pressing του δίσκου στο Λονδίνο. Πολυταξιδεμένο το υλικό, δεν μπορείς να πεις.

 WT: Από ποιόν έγινε η επιμέλεια της αισθητικής πλευράς του EP;

TYAWAF: Από τον καλλιτέχνη που αυτοαποκαλείται the Skyetc. Είναι φίλος, γουστάραμε τα όσα έκανε με το φακό, του στείλαμε, λοιπόν, τα κομμάτια και έγινε. Νομίζω ότι έπιασε την ατμόσφαιρα του Silk πολύ καλά. Όλη τη σκοταδούρα. Την αίσθηση της απομόνωσης, του κρύου, της ανασφάλειας. Κάπως ενισχύθηκε όλο αυτό το «άβολο» που, απ’ ό,τι μας λένε, προκαλεί η μουσική μας.

WT: Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τη καινούργια σας δισκογραφική δουλειά από το πρώτο άλμπουμ σας, το Fixx;

TYAWAF: Εκτός του ότι είμαστε τέσσερις τώρα, θέλω να πιστεύω ότι βρήκαμε πια μια ισορροπία μεταξύ πειραματισμών και ροκ, ξέρω 'γω. Ο στόχος πάντα ήταν άλλωστε, η εξέλιξη της ήδη χιλιοπαιγμένης φόρμας, η αποδόμηση από τη μία, αλλά χωρίς να χάνεται η ουσία. Να παραμένει «κιθαριστικό» το αποτέλεσμα, αλλά όχι ακριβώς.

Το Fixx ήταν απλά ιδέες, μισά κομμάτια, κάποια καλά, κάποια όχι και τόσο καλά. Δεν είχε κατεύθυνση, δεν είχαμε καμμία γνώση των «ορίων» μας, δεν είχαμε ιδέα τι θέλαμε να κάνουμε. Απλά τα πετάξαμε όλα κάτω και παρατηρούσαμε τι σχηματιζόταν. Σαν πίνακας του Pollock. Aπ' αυτούς που δεν κατάφερε να πουλήσει όμως.

Παράλληλα με την κυκλοφορία του Silk, άρχισε να συγκεντρώνεται κόσμος που δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά γύρω από μας. Εντάξει η ΓΑΒ είναι η κύρια υπεύθυνος και πάλι, αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται βίντεο από το Νίκο Κέλλη για το "Drag", μιλάμε για Live Visuals στις εμφανίσεις μας, έχει ξεφύγει η κατάσταση. Άνθρωποι σκέφτονται, η τέχνη «συμβαίνει» κι εμείς είμαστε το έναυσμα. Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι, πώς μπορεί να μας κάνει αυτό να αισθανόμαστε, έτσι;

WT: Πόσο σημαντικά είναι τα λάιβ για σας;

TYAWAF: Πριν δύο χρόνια θα σου έλεγα καθόλου. Μας ενδιέφερε περισσότερο να καταγραφεί αυτό που είχαμε στο κεφάλι μας κάπου μόνιμα. Τώρα, βέβαια, που μπήκαμε σε κανονικό στούντιο, με μικρόφωνα και ενισχυτές και μεταφέρεται το αίσχος μας δυνατά, το ξανασυζητάμε. Έσκασε ο θόρυβος που χάνεται στις ηχογραφήσεις. Η αίσθηση του «ζωντανού». Το' χουμε στήσει στο κεφάλι μας, αστειευόμαστε μ' αυτό, έχουμε ενθουσιαστεί με το πιο στοιχειώδες για μία μπάντα. Ας πούμε ότι τώρα έχουν αρχίσει να γίνονται σημαντικά.

WT: Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια; Θα υποστηρίξετε με λάιβ την καινούργια σας δισκογραφική δουλειά;

TYAWAF: Σχέδια πολλά, όλη την ώρα. Για λάιβ, για ηχογραφήσεις, για ό,τι θες. Βασικά παίζουμε 29/11 στο Vinyl Microstore, στα 'Yuria'. Πρώτη φορά κι έτσι. Πρεμιέρα. Μετά βλέπουμε... Προτάσεις υπάρχουν, τις εξετάζουμε, δε θέλουμε την υπερέκθεση στη σκηνή, ούτε καν. Ούτε support ποτέ, ούτε με μπάντες που δεν ταιριάζουμε. Σκεφτόμαστε και για κάτι πιο «συλλογικό». Κάπως να συγκεντρωθούμε οι μπάντες με παρόμοιο ήχο... Να στηθεί ένα ολοήμερο post-punk χάος, κάπου, κάπως. Πολλά σχέδια.