Mixxbowl: Συνέντευξη με τον Vag Tsu

Οι Mixxbowl του Βαγγέλη Τσουκνάκη είναι ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα ελληνικά μουσικά σχήματα των τελευταίων ετών. Η ομώνυμη προπέρσινη (πλέον) κυκλοφορία τους από την Kraak Records ήταν μία πολύ καλή και ελπιδοφόρα δουλεία, με έξυπνο χειρισμό υλικού και ιδιαίτερα πετυχημένο πάντρεμα διαφορετικών μουσικών στοιχείων. Ο Βαγγέλης είναι «παλιά καραβάνα» στον χώρο: από τα τέλη της δεκαετίας του '80 με τους Thunderbirds και τους πρώιμους Nightstalker χάραξε την δική του πορεία συμμετέχοντας σε διάφορα σχήματα και καταστάσεις κάνοντας παράλληλα πράξη το δόγμα Do It Yourself.

O Άκης Wildthing μίλησε μαζί του για τη συνέντευξη που ακολουθεί:

Wild Thing: Από πού βγαίνει το όνομα Vag Tsu;

Vag Tsu: Λέγομαι Τσουκνάκης Ευάγγελος και το Vag Tsu προέρχεται από αυτό γιατί όταν μας ζητούσαν να γράψουμε τα ονάματα μας σε ντέμο, φανζίν κ.λπ. του '80 μου ήρθε αυτό. Εξού και το Arg, το Hill κ.λπ. ...

WT: Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με την μουσική και ποια ήταν τα πρώτα συγκροτήματα με τα οποία έπαιξες;

V.T.: H ενασχόληση μου με τα γκρουπ ξεκίνησε την δεκαετία του '80 και συγκεκριμένα το πρώτο μου γκρουπ το έφτιαξα το '84 και λεγόμασταν Black Birds. Κάνα δυό χρόνια αργότερα έγινε Thunder Birds, με τον Γιώργο Μανιάτη (Spitfire, κ.λπ.) στα τύμπανα, τον Γιώργο Χαλικιά στην κιθάρα κι εμένα μπάσο, φωνή. Παίζαμε αποκλειστικά δικά μας κομμάτια χαρντ ροκ (υπάρχουν σε ντέμο) εκ των οποίων το ένα ήταν και η πρώτη μας δισκογραφική εμφάνιση σε μια συλλογή του Happening και του Metal Hammer νομίζω, που λεγόταν Greece Attacks, με ένα κομμάτι μας,το "My Girl" το '88. Παράλληλα τότε είχα κι άλλα δύο γκρουπ, το ένα σε μπλουζ ροκ διασκευές που λεγόταν Sixty Nine Blues Band, πάλι με τον Mανιάτη στα τύμπανα και τον Κώστα Ραθούση στην κιθάρα... και το άλλο, οι Motor Maniacs όπου ήταν ο Χάρης Λεβάκης στην κιθάρα (που αργότερα τον έβαλα στους Nightstalker), ο Νίκος Γκερλές στα τύμπανα κι εγώ μπάσο, φωνή. Παίζαμε διασκευές ροκ κυρίως, αλλά και δικά μας κομμάτια. Με όλα αυτά τα γκρουπ παίζαμε τότε σε μπαρ, σχολεία, εκδηλώσεις και γενικά όπου έπαιζε η φάση. Κι όπου μας φωνάζανε σε Αθήνα και επαρχία.

WT: Εκείνη την περίοδο ξεκίνησες να παίζεις και με τους Nightstalker;

V.T.: Το 1989 ο Αργύρης (Γαλιατσάτος) μόλις είχε τελειώσει από φαντάρος ενώ παράλληλα είχε τελειώσει και με το heavy trash σχήμα που είχε πριν με τους αδερφούς Ταγαρέους, τους Reaper, και είχε ξεκινήσει να φτιάχνει τους Nightstalker - χωρίς όνομα ακόμα - με τον Hλία Τουφεξή (Hill) και τον Aντώνη (Αφάνας) στις κιθάρες. Έψαχναν για μπασίστα και τραγουδιστή. Έτσι λοιπόν μπήκα στην φάση αλλά μόνο για μπασίστας γιατί είχα κουραστεί πια να τραγουδάω και ήθελα να παίζω μόνο μπάσο. Έτσι ξεκίνησε η φάση Nightstalker που στην αρχή ήταν καθαρά trash metal μπάντα. Τραβιόμασταν ο Αργύρης κι εγώ με την 'Μολών Λαβέ' που είχε ένας ανεκδιήγητος τύπος, που ήταν γιουγκοσλάβος κι ασχολιόταν με τα γκρουπ του χώρου. Ο τύπος αυτός ξεκίνησε από ένα μαγαζί με μπλουζάκια και έφτασε να κάνει στούντιο, συναυλίες ,δίσκους κ.λπ. μιας και τότε όλοι εδώ είχαμε μαύρα μεσάνυχτα, ενώ οι γιουγκοσλάβοι ήταν εκείνα τα χρόνια σαφώς πιο μπροστά σε αυτά τα σκηνικά από εμάς. Είχε βάλει σε μια συλλογή που λεγόταν Metal Gear (1990) δύο ορχηστρικά κομμάτια μας - ο Αργύρης δεν είχε αποφασίσει ακόμα να τραγουδήσει, αυτό έγινε λίγο αργότερα. Από αυτόν πήρε ο Αργύρης το στούντιο Echomaster στα Εξάρχεια και εκεί μέσα διαμορφώσαμε τον ήχο των Nightstalker σε αυτό που έγινε μετά. Εγώ, που ήμουν πιο του μπλουζ-ροκ, έφερα τον Χάρη στο γκρουπ και έτσι το γκρουπ εξελίχθηκε σε Stoner / Grunge φάση, όροι και στυλ μουσικής που σχεδόν δεν υπήρχαν τότε. Μιλάμε για το 1990. Μάλιστα είχε βγει κι ένα ντέμο με τέσσερα κομμάτια (1991) και σχεδιάζαμε μαζί με άλλα τέσσερα - πέντε που είχαμε να αποτελούν τον πρώτο δίσκο των Nightstalker. Η παραγωγή ήταν δική μας, η σύνθεση στα περισσότερα κομμάτια ήταν δική μου και οι στίχοι του Αργύρη. Δυστυχώς εκτός από το ντέμο, ο δίσκος δεν βγήκε ποτέ... Η φάση κόλλησε στα φράγκα ή... δεν ξέρω εγώ που. Τότε δεν ήταν και τόσο απλά τα πράγματα. Μας ζητούσαν ένα σωρό λεφτά, που βέβαια δεν είχε κανείς από την μπάντα. Και ενώ είχε σχεδόν τελειώσει ο δίσκος, «χάθηκε» κάπου στα συρτάρια ενός στούντιο.

Το 1992 έφυγα για φαντάρος και μετά αποφάσισα να τραβηχτώ στην Κρήτη, στο Ρέθυμνο και να κάνω ένα ροκάδικο μπαρ, το Έρεβος. Γενικά έκανα ό,τι μπορούσα για να στηρίξω τη ροκ φάση και τη σκηνή φέρνοντας μπάντες από την Αθήνα για λάιβ. Aλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να μπαίνω μέσα. Τέλος πάντων... Έτσι λοιπόν έφυγα από τους Nightstalker παρότι θα μπορούσα να μείνω στο γκρουπ. Πρότεινα στον Αργύρη να συνεχίσουμε την συνεργασία μας, κι ας είχε πλέον και τον Ανδρέα στο μπάσο. Πίστευα ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά. Ακόμα και να τραβηχτούμε στο εξωτερικό. Αυτός όμως δεν ήθελε, οπότε για μένα η φάση τελείωσε εκεί.

Μέσα σε όλα αυτά θέλω να σου πω, ότι πάντα, με όλα τα γκρουπ έως τότε είχαμε δικά μας στούντιο. Την μία είχα εγώ, την άλλη ο Αργύρης. Πολύ σπάνια παίζαμε σε προβάδικα. Με το να έχουμε την άνεση του δικού μας στούντιο τα γκρουπ εξελίσσονταν και η φάση προχωρούσε. Εκείνα τα χρόνια το να έχεις στούντιο, όργανα κ.λπ. δεν ήταν τόσο εύκολο όσο τώρα. Και γενικά τα πράγματα στη ροκ σκηνή ήταν σε πρωτόγονη κατάσταση. Όχι ότι τώρα έχουν φτιάξει και πολύ, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

WT: Mετά τι έκανες;

V.T.: Tότε λοιπόν στο Ρέθυμνο, γύρω στο 1996 και αφού μας «τελείωσε» το ροκ κλαμπ άλλαξα το μαγαζί σε μουσική σκηνή με το όνομα Θόλος. Εκεί ήταν που γνωρίστηκα κι έπαιξα με διάφορους μουσικούς από άλλες φάσεις και καταστάσεις. Εκεί έκανα και κάποια λάιβ με τον Ψαραντώνη, τον Λουδοβίκο και άλλους. Έφτιαξα και ένα σχήμα που ήταν ένα πάντρεμα ήχων από τζουράδες, τουμπερλέκια, λύρες κ.λπ. Έτσι απέκτησα και τον πρώτο μου τζουρά που αργότερα ενσωμάτωσα στις συνθέσεις μου στο cd Mixxbowl. Tο 2000, αφού μας τελείωσε το μαγαζί κ.λπ και αφού έφαγα στην μάπα τις βλαχιές και την ξενεροτίλα της επαρχιακής ζωής, ξανανέβηκα μετά από έξι χρόνια στην Αθήνα. Άρχισα να παίζω με διάφορους για να μπω και πάλι στην φάση της Αθήνας μετά από τόσα χρόνια απουσίας. Έφτιαξα πάλι ένα στούντιο στου Γκύζη, στην οδό Λομβάρδου 133, σε μια παλιά μονοκατοικία. Εκτός από τα δικά μου σχήματα (που τζάμαρα με διάφορους), έκαναν πρόβες και οι Nightstalker, οι Deus Ex Machina συν κάνα δύο ακόμα μπάντες κι έτσι βγάζαμε το νοίκι. Δυστυχώς το συγκεκριμένο χώρο τον έδωσα μετά σ' ένα τύπο, ο οποίος - εξυπνάκιας και αχρείος - τα βρήκε όλα έτοιμα, τσαμπέ κι αφού έφαγε όποιους έφαγε το έφτασε εκεί που είναι τώρα και τα κονομάει μια χαρά. Τέλος πάντων. Είχα πει σε διάφορα γνωστά γκρουπ ότι επειδή είχα άλλα να κάνω τότε, θα άφηνα το στούντιο αλλά δυστυχώς δεν ενδιαφέρθηκε κανένας.
Το 2003 μπήκα στους Μόνο Γυμνό μετά από πρόσκληση του Αντώνη του Αφάνα. Μαζί κάναμε αρκετές συναυλίες και συμμετείχα στα δύο πρώτα τους cd (Λιγκαλάιζ ιτ και Λόγια Του Γέρου Μην Ακούς). Περάσαμε καλά με τα παιδιά.

WT: Την φάση Mixxbowl πότε την ξεκίνησες;

V.T.: Όταν έπαιζα με τους Μόνο Γυμνο γνωρίστηκα με τον Μπάμπη Παρίτση (που παίζει βιολί στο άλμπουμ Mixxbowl) και αφού είδαμε πως κολλάμε και πως έχουμε κοινά ακούσματα, έστησα ένα home studio, πήγα κι αγόρασα ένα mac book και κάτσαμε ενάμιση χρόνο περίπου και γράψαμε άλα τα κομμάτια - μουσική και στίχους - που είχα στο κεφάλι μου τόσο καιρό. Έβαλε κι ο Μπάμπης ένα - δύο δικά του και έτσι βγήκε το cd Mixxbowl το 2011. Όλη η παραγωγή δική μας, το τελικό mix από την Kraak Records, τα cd κομμένα από εμένα και η διάθεση έγινε μέσω διαδικτύου. Το ότι είχα δικό μου στούντιο, όργανα και χώρο βοήθησε πάρα πολύ και παράλληλα είχαμε όλο τον χρόνο και την άνεση να κάτσουμε και να τα δουλέψουμε. Ο Αργύρης συμμετέχει (φωνή) σε ένα κομμάτι και η Ευγενία (Κουτσοπούλου), μια πολύ καλή φωνή και ωραίο άτομο, τραγούδησε σε τρία κομμάτια. Το cd δυστυχώς, εκτός ότι το έπαιξαν μια-δυο φορες στους σταθμούς (Κόσμος, Εν Λευκώ και Best), δεν έγινε τίποτε άλλο. Ούτε προβολή, ούτε τίποτα... Άρεσε σε όσους το άκουσαν, μου έλεγαν μπράβο, καλό κ.λπ, αλλά μετά τίποτα... Και αυτό νομίζω είναι και το πρόβλημα της Ελλάδας, της ελληνικής σκηνής αν θες. Δεν υπάρχει οργάνωση, δεν υπάρχουν αντζέντηδες, δεν υπάρχει τίποτα. Και πέρα από τα σκυλάδικα και τα ελληνικά κανείς δεν ασχολείται με το ροκ και τα παράγωγά του. Αυτό συμβαίνει γιατί ο έλληνας «καλύπτεται» μουσικά με τα ελληνικά. Δεν υπάρχει κοινό - αριθμητικά αν θες - ικανό να στηρίξει ένα γκρουπ ώστε να μπορεί να ζει με την μουσική του. Γι' αυτό και δεν ασχολούνται οι εταιρίες κ.λπ. Αρκούνται στους ρουβάδες, χατζηγιάννηδες κ.λπ. Υπάρχουν πάρα πολλά καλά ελληνικά γκρουπ και μουσικοί που δυστυχώς είναι στην αφάνεια. Οπότε ό,τι κάνεις το κάνεις για σένα, χωρίς να περιμένεις κάτι...

Σε αυτό τον τομέα δεν άλλαξε κάτι από το '92 ή από το '85 και γι' αυτό και δεν περίμενα ποτέ ότι η μουσική θα μου δώσει να φάω. Εκτός κι αν έπαιζα σαν μπασίστας σε κανά σκυλάδικο, πράγμα που απέκλεισα από την αρχή. Από το 1998 μέχρι σήμερα δουλεύω οικοδομή για να βγάζω τα έξοδα μου...

WT: Τώρα τι κάνεις; Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο;

V.T.: Aυτό που γουστάρω έτσι κι αλλιώς είναι να παίζω και τα δικά μου και με άλλες μπάντες. Όσο πιo πολύ και πιο συχνά μπορώ. Αυτό που ετοιμάζω τώρα είναι με ένα φίλο κιθαρίστα, Έλληνα που ζει στην Αμερική και παίζει χρόνια με διάφορες μπάντες εκεί. Αν αποφασίσει να μείνει στην Ελλάδα τον χειμώνα αυτό, νομίζω ότι θα κάνουμε ωραία πράγματα. Γιατί είναι και φίλος και ωραίο τυπάκι και καλός κιθαρίστας. Σε μια μπάντα, εκτός από το πόσο καλά παίζεις, πρέπει να κολλάει και η χημεία μεταξύ των ατόμων, αλλιώς αρχίδια. Δεν γίνεται τίποτα. Με το σχήμα αυτό θα δουλέψουμε στο στούντιο που πρόσφατα έφτιαξα στο Πόρτο Ράφτη. Είμαστε όμως ανοικτοί σε συνεργασίες με γκρουπ που θέλουν να δουλέψουν τη μουσική τους προβάροντας, αν δεν έχουν δικό τους χώρο, ή να τους βοηθήσουμε στην προπαραγωγή αν θέλουν να ηχογραφήσουν. Έχουμε πολύ καλό εξοπλισμό στο στούντιο και αυτοί που θέλουν να συμπράξουμε μπορούν να συμβάλλουν βάζοντας και τον δικό τους. Όποιος ενδιαφέρεται σοβαρά ας έρθει σε επαφή μαζί μας. Κατά την άποψη μου τα γκρουπ θα έπρεπε να βοηθούν το ένα το άλλο. Όπως και με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας. Και όχι να κοιτάει ο ένας να φάει τον άλλο ή να δημιουργούνται παρεάκια του στυλ «άμα είσαι μέσα OK, άμα δεν είσαι στην άκρη». Μπροστά αγκαλιές και φιλιά και πίσω μαχαιρώματα και μαλακίες. Τα λέω όλα αυτά γιατί έχω δει κι έχω ακούσει χοντρές μαλακίες. Αυτά δεν τα γουστάρω καθόλου...

Vag Tsu Top-10:

V.T.: Αυτά είναι κάποια από τα πολλά που μου αρέσουν...

01. King Crimson - In The Court Of The Crimson King (1969)
02. Frank Zappa - Zoot Allures (1976)
03. Νίκος Ξυλούρης / Χρήστος Λεοντής - Καπνισμένο Τσουκάλι (1975)
04. Tim Buckley - Greetings From L.A. (1972)
05. Faith No More - King For A Day... Fool For A Lifetime (1995)
06. Rage Against The Machine - Rage Against The Machine (1992)
07. Cypress Hill - Temples Of Boom (1995)
08. Manu Chao - Clandestino (1998)
09. The Smashing Pumpkins - Mellon Collie And The Infinite Sadness (1995)
10. Pink Floyd - Dark Side Of The Moon (1973)

[Τηλέφωνο/επικοινωνία με τον Β.Τ.: 6979229652]