When Nalda Became Punk are going places

Read english text

Οι When Nalda Became Punk (Elena Sestelo και Roberto Cibeira) είναι μια indiepop, lo-fi μπάντα από το Vigo της Γαλικίας στην Ισπανία - το μεγαλύτερο αλιευτικό λιμάνι του κόσμου, παρακαλώ - που με το ντεμπούτο τους 'A Farewell to Youth' στις αρχές Φεβρουαρίου του 2013 στην ιστορική Shelflife Records, απέσπασαν το ενδιαφέρον των απανταχού indiepoppers τυγχάνοντας διθυραμβικών κριτικών. Με αφορμή το πολύ καλό αυτό άλμπουμ, το οποίο και αγόρασα πάραυτα, μετά το άκουσμα του σινγκλ "When It'll Come" σε κάποιο μουσικό blog - της ημεδαπής μάλιστα - ήρθα σε διαδικτυακή επαφή με την μπάντα και με χαρά η Elena - κάπου μεταξύ του Madrid Popfest, ενός κρυολογήματος και bookings για επερχόμενες ζωντανές εμφανίσεις - ανταποκρίθηκε στο αίτημα μου για μια συνέντευξη.

Wild Thing: Οι πιασάρικες ποπ συνθέσεις σας, η θρυλική δισκογραφική εταιρεία (Shelflife Records) στην οποία ηχογραφείτε, η εμπειρία του Ian Catt και η καλή χημεία μεταξύ σας, αποτελούν τα «μυστικά» του άλμπουμ σας;

When Nalda Became Punk: Ποτέ δεν το σκέφτηκα έτσι, αλλά φυσικά όλα τα παραπάνω στοιχεία έχουν μια έντονη επίδραση στο τελικό αποτέλεσμα του άλμπουμ. Το ένα πράγμα έφερε το άλλο, αρχικά είχαμε τα κομμάτια, μετά αναζητήσαμε τους κατάλληλους ανθρώπους για να τα δουλέψουμε. Ο Ian Catt αποδέχτηκε να κάνει την παραγωγή, κάτι που ήταν υπέροχο για μας μιας και είμαστε μεγάλοι θαυμαστές πολλών εκ των συγκροτημάτων με τα οποία έχει δουλέψει. Η Shelflife ήταν αυτό που προέκυψε τελευταίο χρονικά, σχεδόν σαν ένα αναπάντεχο δώρο, διασώζοντας, θα λέγαμε, το άλμπουμ μας την κατάλληλη στιγμή, αφού η πρότερη εταιρεία μας η Pebble Records μας ενημέρωσε ότι θα σταματούσε τις κυκλοφορίες. Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι με το αποτέλεσμα και νομίζουμε ότι υπήρξαμε τυχεροί που συνεργαστήκαμε με τόσο υπέροχους ανθρώπους.

WT: Πώς ξεκινήσατε ως μπάντα;

WNBP: Αρχικά ήμουν μόνο εγώ, η Elena, που ξεκίνησε την μπάντα σαν ένα σόλο εγχείρημα υπό το όνομα Nalda, γύρω στο 2006. Κυκλοφόρησα δύο ντέμο και έπειτα σταμάτησα να γράφω για λίγο καιρό. Ύστερα το 2010 ηχογράφησα ένα νέο ντέμο ως When Nalda Became Punk. Από τον Roberto, που είναι πολλά χρόνια φίλος μου, αφού του έδειξα το ντέμο μου, ζήτησα να προσχωρήσει στην μπάντα, ώστε να κάνουμε ζωντανές εμφανίσεις, να ηχογραφούμε τραγούδια με πιο επαγγελματικό τρόπο και να μην χρειάζεται να παίζω εγώ όλα τα όργανα.

WT: Πιστεύεις όσον αφορά την indiepop μουσική, ότι κατακλυζόμαστε από δεκάδες 'folk-acoustic' δίσκους τερετίζοντων καλλιτεχνών ή είναι η αίσθησή μου; Αποτελεί τον εύκολο τρόπο για να είναι δημιουργικός κάποιος; Είναι τόσο δύσκολο να γραφτούν χαρούμενα ποπ τραγούδια σήμερα;  (Σαφώς δεν έχει να κάνει με σας το ερώτημα αυτό...)

WNBP: Δεν ξέρω, πραγματικά. Πιστεύω ότι εξαρτάται από το πώς νιώθουν οι άνθρωποι την στιγμή που γράφουν τα τραγούδια τους και το τι θέλουν να κάνουν. Στην αρχή και εγώ έγραφα κομμάτια αυτού του στυλ, ίσως γιατί ήταν πιο εύκολο να τα γράψω και να τα ηχογραφήσω στο σπίτι, αλλά μετά αποφάσισα να αλλάξω και να τους βάλω πιο πολλή ενέργεια. Φαντάζομαι ότι έχει να κάνει και με το είδος μουσικής που ακούς την εκάστοτε περίοδο και με το τι έχει μεγαλύτερη επίδραση στον εαυτό σου. Τέλος πάντων, μου αρέσει και εμένα αυτό το είδος μουσικής. Για παράδειγμα, είμαι μεγάλη οπαδός των πρώτων άλμπουμς των Belle and Sebastian.

WT: Υπάρχει κάποιο κομμάτι που λατρεύετε, αλλά που ποτέ δεν θα αποτολμούσατε να διασκευάσετε; Σαν να λέμε «αυτό δεν το αγγίζουμε»...;

WNBP: Σαφώς υπάρχουν τραγούδια άλλων συγκροτημάτων που δεν θα αποτολμούσαμε ποτέ να διασκευάσουμε, διότι γνωρίζουμε τα όρια μας. Για παράδειγμα, αγαπάμε τους Vampire Weekend και θα μπορούσαμε να κάνουμε διασκευή σε ένα κομμάτι τους, αλλά υποθέτω ότι θα ήταν αδύνατον για εμένα να επιτύχω να φτάσω στο φωνητικό τους επίπεδο. Παρ' όλα αυτά, όταν διασκευάζουμε το κάνουμε για την διασκέδαση μας. Σεβόμαστε τον καλλιτέχνη και προσπαθούμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, ερμηνεύοντας με τον δικό μας τρόπο.

WT: Δεν ξέρω αν θα πρέπει να τρέφουμε ελπίδες να σας δούμε ζωντανά στην Ελλάδα, αλλά θα ήθελα να μου πείτε για τις επερχόμενες εμφανίσεις σας στο άμεσο μέλλον, σε καλοκαιρινά φεστιβάλ κ.τ.λ.

WNBP: Έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε ζωντανές εμφανίσεις εδώ στην Ισπανία, αλλά βεβαίως θα θέλαμε να παίξουμε οπουδήποτε θα ήταν εφικτό. Επ' ευκαιρία με μεγάλη μας χαρά, ανακοινώνουμε (σσ. έγινε  γνωστό την ώρα της συνέντευξης) ότι θα παίξουμε στο Indietracks Festival 2013 στην Μεγάλη Βρετανία. Το φεστιβάλ θα λάβει χώρα στις 26, 27 και 28 Ιουλίου στο Ripley. Φυσικά θα θέλαμε να παίξουμε στην Ελλάδα, αλλά νομίζω ότι είναι αρκετά δύσκολο λόγω των συνηθισμένων προβλημάτων, όπως έλλειψη χρόνου και χρημάτων, αλλά ποιος ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον... Επιδιώκουμε να κάνουμε και άλλα σόου εκτός Ισπανίας φέτος, όμως ακόμη δεν υπάρχουν κλεισμένες ημερομηνίες, αλλά θα έχουμε νέα σύντομα.

WT: Τέλος, κάνοντας και ένα λογοπαίγνιο με δύο τίτλους κομματιών σας «ένας αποχαιρετισμός στην πειρατεία» αποτελεί έναν τρόπο υποστήριξης στο «νέο καλλιτέχνη» που κάνει μουσική;

WNBP: Αυτή είναι μια πονηρή ερώτηση. Από την μια μεριά βοηθάει την κάθε μπάντα να έχει απήχηση σε ευρύτερο κοινό, να γνωρίσουν την μουσική τους, ακόμα και να έλθουν στις συναυλίες της. Εν τούτοις, αν απλά «κατεβάσεις» ένα άλμπουμ και δεν το αγοράσεις, τότε ο καλλιτέχνης και οι μικρές δισκογραφικές εταιρείες, είναι πιθανό να μην μπορέσουν να αναπληρώσουν τα χρήματα που επένδυσαν για να κάνουν το άλμπουμ και ενδεχομένως να μην μπορούν στο μέλλον να κυκλοφορήσουν νέους δίσκους πια. Επίσης στις μέρες μας υπάρχουν νόμιμες επιλογές για κάποιον που θέλει να ακούσει έναν δίσκο χωρίς το στοιχείο της πειρατείας, όπως για παράδειγμα ο δίσκος μας που μπορεί να τον ακούσει κάποιος δωρεάν στο Βandcamp ή στο Spotify κι έτσι δεν θα χρειαστεί να το «κατεβάσεις» για να δεις αν σου αρέσει.

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης στα αγγλικά:

When Nalda Became Punk (Elena Sestelo and Roberto Cibeira) are an indiepop, lo-fi band from Vigo, Spain - the biggest fishing port in Europe - that drew the attention of indiepoppers around the world receiving dithyrambic reviews for their debut album called 'A Farewell to Youth' released in early February 2013 on Shelflife Records. Because of this very good album, which I bought in haste once I listened to their first single "When It’ll Come" on a Greek music blog, I made contact with the band through the web and Elena readily responded to my request for an interview.

Wild Thing: Catchy pop compositions, a legendary record company, the experience of Ian Catt and the chemistry between the two of you; are these elements the ‘secrets’ of this first album?

When Nalda Became Punk: I never thought about it that way, but of course all those things had a strong influence in the final result of the album. One thing led to another; first we had the songs, then we searched for the right people to work with. Ian Catt accepted the job and that was great for us, as we are big fans of a lot of the bands he has worked with. Shelflife was the last thing to come, almost like a present; they came to the rescue of the record at the perfect moment, when Pebble told us that they were not going to release albums anymore. We are really happy with the result, and we think we've been lucky to work with such wonderful people.

WT: How did the two of you first start out as a band?

WNBP: At first it was just me, Elena, who started the band as a solo project, under the name of Nalda, around 2006. I released a couple of demos and then stopped writing songs for a while. Then in 2010 I recorded a new demo under the actual name When Nalda Became Punk. Roberto has been a friend of mine for a lot of years, so I showed him the demo and asked him to join the band to help me play shows and be able to record songs in a more professional way, not just having to play everything by myself.

WT: Do you think that, as far as it concerns indiepop music, we are inundated by dozens of ‘folk-acoustic’ records by chirping artists or is it just my sense? Is it the easy way to be creative? Is it so hard to compose happy pop songs nowadays? (This remark doesn’t refer to you, obviously).

WNBP: I don't really know. I think it depends on how people feel at the moment of writing songs and what they want to do. At the beginning I was writing songs more in that style, maybe because it was easier to write them and record them at home, but then I decided to change and put a little more energy into the songs. I guess it also depends on which kind of music you listen to at that moment and what is a bigger influence on you. Anyway, I also like that kind of music. I am a huge fan of Belle and Sebastian's first albums for example.

WT: Is there a song that you love too much, but you would never try to cover? Something like an 'untouchable' song…?

WNBP: Of course, there are lots of songs by bands that we love but we would never dare covering because we have to know our own limits. For example, we love Vampire Weekend, and we could try to cover one of their songs, but I guess it would be impossible for me to achieve their vocal performance. Anyway, when we do covers, we do it to have fun. We respect the artist and try to do our best, performing the song in our own style.

WT: I don't know if we can cherish any hope to ever watch you play here in Greece, but I'd like to know about your forthcoming live appearances in summer festivals etc. ...

WNBP: We have started playing shows here in Spain, but of course we would like to play anywhere we could go. We are pleased to announce that When Nalda Became Punk will be playing at Indietracks Festival 2013 in the UK. The festival will take place on the 26th, 27th and 28th of July in Ripley. Of course we would love to go to Greece, but I guess it is quite hard; it is the usual problem, lack of time and money, but who knows what will happen in the future... We have plans to play more shows later this year outside of Spain, but we can't confirm any dates right now. We will send news very soon though.

WT: As a final question, making a pun of two of your song titles, is “a farewell to piracy” the way to support “the young artist” make music?

WNBP: That's a tricky question. On one hand it helps the band, because it can reach a wider audience and more people will know their music, maybe even come to their shows. However, if you just download an album and don't buy it, then the artist and the small independent record company involved may not recover the money they invested in making the album and they could not be in a position to release records anymore. Also these days there are legal options to listen to an album without resorting to piracy; for example, our record is free to listen on Bandcamp or Spotify, so maybe you really don't need to download it to find out if you like it.