Selim Lemouchi - The Devil's Blood

[Φάνης Μανταίος - 05/08/13]

Read english text

Όλα τα καλά πράγματα κάποτε τελειώνουν. Μόνο που το τέλος των The Devil's Blood ήρθε πολύ νωρίτερα απ' ό,τι φανταζόμασταν. Την τελευταία φορά που είχα μιλήσει με τoν Selim για την κυκλοφορία του 'The Thousandfold Epicentre', πίστευα ότι το συγκρότημα είχε λαμπρό μέλλον μπροστά του. Ας είναι. Το 'Tabula Rasa or Death and the Seven Pillars' είναι ένα φανταστικό άλμπουμ, επάξιο να κοσμήσει την ταφόπλακα ενός εκ των βέλτιστων συγκροτημάτων των ημερών μας. Ο ηγέτης Selim Lemouchi στον απολαυστικό διάλογο που είχαμε, κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν, μιλάει για τους Selim Lemouchi and his Enemies, των οποίων τα πρώτα δείγματα γραφής μας ενθουσίασαν και ατενίζει το μέλλον με όρεξη, δίχως άγχος. Και πάνω απ' όλα ακούγεται πολύ ευδιάθετος. Για πάμε...

Wild Thing: Γειά σου Selim! Αρχικά θα ήθελα να σε συγχαρώ τόσο για το νέο και τελευταίο άλμπουμ των Devil's Blood όσο και για το νέο EP των Selim Lemouchi and his Enemies. Ως οπαδός, η πρώτη μου ερώτηση είναι, γιατί αποφασίσετε να διαλύσετε τους Devil's Blood;

Selim Lemouchi: Η σύντομη απάντηση είναι ότι συνειδητοποιήσαμε ότι τελείωσε. Έπειτα από μισό χρόνο δουλεύοντας στο Tabula Rasa αρχίσαμε την προπαραγωγή στο ακουστικό EP και τα πράγματα άρχισαν να γίνονται λίγο δύσκολα. Δε μπορούσαμε να βρούμε τις σωστές λέξεις, τους σωστούς στίχους και άρχισαν οι δυσκολίες στο στούντιο και λόγω αυτού αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Το σκεφτήκαμε λοιπόν. Είχαμε μια μικρή κουβέντα με την αδελφή μου μερικές μέρες μετά, όπου ανατρέξαμε στα τελευταία εφτά χρόνια που περάσαμε δουλεύοντας για το συγκρότημα και καταλήξαμε ότι ήταν μια τέλεια περίοδος όπου δεν κάναμε τίποτα που με οποιονδήποτε τρόπο θα μπορούσε να θεωρηθεί κακό ή λάθος. Καταλάβαμε τελικά ότι δεν είχαμε τίποτα άλλο να πούμε ή να κάνουμε μέσα στα πλαίσια των Devil's Blood. Βασικά η μπάντα είχε ήδη σταματήσει, άλλα δεν το είχαμε ακόμα συνειδητοποιήσει. Οπότε όταν το καταλάβαμε, σταματήσαμε αμέσως ο,τιδήποτε κάναμε και ειδοποιήσαμε όσους έπρεπε να ειδοποιηθούν. Λίγο καιρό μετά ξανακούσαμε το Tabula Rasa ως είχε τότε και σκεφτήκαμε ότι ήταν ό,τι καλύτερο είχαμε κάνει μέχρι στιγμής. Μιλήσαμε λοιπόν στο Sven από τη Van records και του είπαμε ότι θα θέλαμε να κυκλοφορήσει όπως ήταν σε εκείνο το σημείο. Και έτσι και έγινε.

WT: Όπως μπορείς να φανταστείς, η ανακοίνωση για το τέλος της μπάντας ήταν κάτι ξαφνικό για τους οπαδούς και κάποιοι απογοητεύτηκαν πολύ. Σαν οπαδός, καταλαβαίνω ότι το αν ένα συγκρότημα πρέπει να είναι ενεργό ή να σιωπά ή και να διαλύει είναι αποφάσεις καθαρά των μελών ή του αρχηγού στου συγκροτήματος. Αλλά από την άλλη, πώς νιώθεις όταν αρκετοί οπαδοί, όντες συγκινημένοι και νιώθοντας συνδεδεμένοι με τη μουσική, τείνουν να έχουν ισχυρή άποψη ή να διαφωνούν με την απόφαση του συγκροτήματος να σταματήσει, ίσως επειδή δεν είχαν την ευκαιρία να το δουν ζωντανά ή γιατί ενδεχομένως να θεωρούν ότι έχει πολλά ακόμα να προσφέρει;

SL: Υποθέτω ότι δεν μπορούν να έχουν άποψη γιατί δε μας γνωρίζουν, δε γνωρίζουν εμάς, δε γνωρίζουν εμένα, την αδελφή μου και δε γνωρίζουν τους λόγους της ύπαρξής μας και τους λόγους που κάναμε όσα κάναμε. Ναι, ο οποιοσδήποτε μπορεί να έχει τη δική του άποψη, αλλά αυτές οι απόψεις δε σημαίνουν τίποτα για μένα. Δεν είναι δικό μου θέμα. Για εμένα το μόνο που μετράει είναι να είμαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου και στη μουσική και το πνεύμα και εδώ τελειώνει το θέμα. Αν αυτό δεν υπάρχει πια, το πάθος ή η ανάγκη, τότε καλύτερα να σταματάς. Δεν υπάρχει τίποτα που να μισώ περισσότερο από μια μπάντα που υπάρχει για υπερβολικά πολύ καιρό απλά για τη δημοσιότητα και την έκθεση στο κοινό. Αυτό είναι εγωισμός και η τέχνη δεν πηγάζει από εκεί, αλλά από την ψυχή.

WT: Ας μιλήσουμε για το νέο δίσκο, το Tabula Rasa or Death and the Seven Pillars. Γνωρίζω ότι τα τραγούδια δεν είναι στην τελική μορφή που σχεδιάζατε εξ αρχής και ως εκ τούτου το άλμπουμ ακούγεται αρκετά διαφορετικό από τα δύο προηγούμενα full length σας, αλλά όσο περισσότερο ακούω τα τραγούδια, τόσο περισσότερο πιστεύω ότι τονίζουν μια διαφορετική πλευρά του συγκροτήματος και έχουν αρκετό ενδιαφέρον σε αυτή τη μορφή...

SL: Η μορφή των τραγουδιών δε θα άλλαζε περισσότερο, θα ακούγονταν όπως τα ακούς τώρα. Φυσικά με κανονικά ντραμς, αλλά όσον αφορά την αίσθηση που θα είχε και την παραγωγή, θα ήταν πάνω κάτω το ίδιο. Αν άκουγες τα προηγούμενα ντέμο της μπάντας, θα καταλάβαινες ότι μοιάζουν πολύ με τους δίσκους. Τα ντέμο μου είναι πάντα πολύ κοντά στο τελικό αποτέλεσμα, έπειτα από τη δουλειά στο στούντιο. Αποφασίσαμε να μην το τελειώσουμε στο στούντιο, γιατί σε εκείνη τη φάση, αφού είχαμε διαλύσει τη μπάντα, δε θα είχε νόημα να γυρίσουμε στο στούντιο να τα ξαναηχογραφήσουμε, δε θα είχε το σωστό πνεύμα και τη σωστή πρόθεση ως βάση, κατάλαβες; Θα ήταν ένα διαφημιστικό θέμα ή κάτι τέτοιο. Δεν υπήρχε καμιά υποχρέωση ή πίεση από πλευράς της εταιρίας για να κάνουμε το ο,τιδήποτε. Δεν είναι στο χέρι της εταιρίας να αποφασίσει το αν θα γράψουμε ένα δίσκο, είναι καθαρά πάνω μας ως καλλιτέχνες. Οπότε ο δίσκος, εάν είχε ηχογραφηθεί στο στούντιο, θα ακουγόταν αρκετά κοντά στην τωρινή του μορφή, με μόνη εξαίρεση: τα κανονικά ντραμς. Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη διαφορά.

WT: Το αγαπημένο μου τραγούδι του δίσκου είναι το "White Storm of Teeth". Οι στίχοι και το βασικό ριφ είναι εθιστικά. Θα ήθελες να μοιραστείς κάποιες παραπάνω πληροφορίες σχετικά με αυτό;

SL: Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να σου πω... Αν έχεις κάποιες ερωτήσεις πάνω σε αυτό, θα με βοηθούσαν, αλλά προσπαθώ να είμαι όσο πιο ξεκάθαρος γίνεται στους στίχους και τη μουσική.

WT: Μάλλον θα πρέπει να συμφωνήσω, διότι δε μπορώ να συντάξω κάποια συγκεκριμένη ερώτηση, άρα μάλλον έχεις δίκιο! (γέλια)

SL: Είναι ένα από τα τραγούδια που μας βγήκε πολύ εύκολα και όλες οι ιδέες για τη μουσική και τα υπόλοιπα ήταν πολύ βασικές και απλές. Αποφασίσαμε ότι έπρεπε να είναι πολύ υπνωτικό και μάλλον η λέξη που χρησιμοποίησες, «εθιστικό», είναι η κατάλληλη για να το περιγράψει. Είναι φτιαγμένο για να δημιουργεί μια υψηλή αίσθηση διαλογισμού, διότι είναι πραγματικά ένα κομμάτι το οποίο προέρχεται από το διαλογισμό.

WT: Γιατί διάλεξες να αναφέρεις στίχους από το "Bird on the Wire" του Leonard Cohen στο booklet; Είναι κάτι που έχει μεγάλη σημασία για σένα;

SL: Είναι ακριβώς ό,τι λένε οι λέξεις: Είναι η αίσθηση του να είσαι ο καλύτερος που μπορείς να είσαι. Η αίσθηση του να είσαι αληθινός απέναντι στον εαυτό σου και ελεύθερος μέσα στα πλαίσια του κόσμου αυτού. Πιστεύω ότι οι Devil's Blood πάντα εκπροσώπευαν την ελευθερία, τουλάχιστον για μένα. Την ελευθερία του να εξερευνείς και να εκφράζεις ιδέες που δεν είναι πάντα δημοφιλείς. Που δεν χαίρουν πάντα αποδοχής και σεβασμού. Είναι γεγονός ότι το συγκρότημα ποτέ δεν προσπάθησε να ευχαριστήσει κάποιον, το μόνο πράγμα που μας ενδιέφερε ήταν να ηχούμε ακριβώς με τον τρόπο που έπρεπε. Ο Leonard Cohen έχει υπάρξει μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και θεώρησα ότι θα ταίριαζε να λήξω αυτή την περίοδο χρησιμοποιώντας το λόγια του αντί για τα δικά μου.

WT: To εικαστικό κομμάτι των δίσκων ήταν πάντα μια πτυχή που οι Devil's Blood πάντα λάμβαναν πολύ σοβαρά και το Tabula Rasa or Death and the Seven Pillars δεν αποτελεί εξαίρεση. Θα ήθελες να μου πεις περισσότερα γι' αυτό, όπως για παράδειγμα σε ποιους ανήκουν τα κομμένα κεφάλια που βρίσκονται πάνω στις στήλες;

SL: Πρέπει να ρωτήσεις τον καλλιτέχνη, είναι ο Manuel Tinnemans. Είχε απόλυτη ελευθερία και δεν του είπα εγώ τι να φτιάξει και πώς. Είναι δικιά του δημιουργία και έγινε αφού είχε ακούσει το δίσκο πολύ καιρό. Εμπνεύστηκε από τη μουσική και τα θέματα των στίχων, όπως και από τη μαγεία και τις μυστικές δυνάμεις που βρίσκονται μέσα σε αυτά. Για να είμαι ειλικρινής τον ρώτησα για τα κεφάλια και εγώ, γιατί θεωρούσα ότι ίσως αντιπροσωπεύουν τα μέλη του συγκροτήματος (σσ. την ίδια σκέψη έκανα και εγώ), αλλά μου είπε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αρνήθηκε επίσης να μου εξηγήσει τι αντιπροσωπεύουν, οπότε ίσως να κάνεις μια συνέντευξη με εκείνον και να τον ρωτήσεις κατ' ιδίαν! (γέλια)

WT: Τι κάνει η Farida αυτόν τον καιρό; Ασχολείται με τη μουσική με κάποιο τρόπο; Υπάρχει πιθανότητα να δουλέψετε μαζί ξανά;

SL: Φυσικά και θα δουλέψουμε μαζί στο μέλλον. Προς το παρόν έχει μια δουλειά και είναι μητέρα ενός παιδιού. Έχει αφοσιωθεί στο να ζει τη ζωή με το δικό της τρόπο και είμαι σίγουρος ότι θα αρχίσει να δημιουργεί τη δικιά της μουσική πολύ σύντομα. Δεν ξέρω ακριβώς τα σχέδιά της ακόμα, αλλά όταν φτάσει η ώρα θα ξεκαθαρίσει το τοπίο πιστεύω. Ξέρεις είναι μια πολύ ταλαντούχα και δυναμική τραγουδίστρια και προφανώς θα ήθελα να δουλέψω μαζί της σε ο,τιδήποτε κάνει στο μέλλον. Θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε. Για εμένα ήταν ξεκάθαρο το ότι έπρεπε να συνεχίσω να φτιάχνω μουσική κατευθείαν και δεν είχα χρόνο για διαλείμματα ή διακοπές. Αλλά η αδελφή μου συγκεντρώνεται στην οικογενειακή της ζωή. Το να είσαι γονιός αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής σου. Ο γιος της είναι δεκατριών, σε μια ηλικία που χρειάζεται μεγάλη προσοχή και είναι αφοσιωμένη σε αυτόν αυτή τη στιγμή.

WT: Είναι στα σχέδια σας να κυκλοφορήσετε άλλο ένα EP, ένα ζωντανά ηχογραφημένο DVD και διάφορες λάιβ ηχογραφήσεις. Φαίνεται ότι ήσασταν αρκετά δημιουργικοί πριν αποφασίσετε να το διαλύσετε. Έχοντας τόσο υλικό στα χέρια σου και έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό οπαδών, μετανιώνεις καθόλου που δεν αδράξατε την ευκαιρία να γίνεται μεγαλύτεροι και να ανέλθετε σε ένα ανώτερο οικονομικό status;

SL: (γέλια) Όχι, όχι. Μα γιατί; Τα λεφτά δεν έχουν ενδιαφέρον, δεν ήταν ποτέ θέμα οικονομικό αλλά θέμα τέχνης. Ούτως ή άλλως ποτέ δε βγάλαμε λεφτά. Το να κάνεις λεφτά μέσω της μουσικής είναι απαίσιο και δεν είναι κάτι που σκέφτομαι.

WT: Λοιπόν, οι Devil's Blood δεν υφίστανται πλέον. Κοιτώντας πίσω σε αυτή την περίοδο, ποια θα έλεγες ότι ήταν τα καλύτερα και τα χειρότερα της διαδικασίας να σχηματίσεις, να παίζεις, να συνθέτεις και να περιοδεύεις με το συγκρότημα;

SL: Βασικά τα πάντα ήταν καλά. Δουλέψαμε σκληρά για εφτά χρόνια για να δημιουργήσουμε όσα δημιουργήσαμε και είμαι πολύ υπερήφανος για όλους τους δίσκους, τα EP και τα σινγκλ που κάναμε. Δεν μετανιώνω για τίποτε. Η αμερικάνικη περιοδεία με τους In Solitude και τους Watain ήταν οπωσδήποτε ένα από τα κορυφαία πράγματα που κάναμε και μία από τις καλύτερες περιόδους της μπάντας. Ήμασταν απίστευτα καλοί εκείνη την περίοδο, σαν καλολαδωμένη μηχανή και πολύ ελεύθεροι μουσικά. Μπορούσαμε να παίζουμε διαφορετικό set κάθε βράδυ. Ποτέ δε βαρεθήκαμε ή κάτι τέτοιο. Αφοσιωθήκαμε στο να επανανακαλύτουμε τους εαυτούς μας σε κάθε τελετή μας. Αυτό που δε μου άρεσε να κάνω ήταν ό,τι είχε να κάνει με το επιχειρηματικό κομμάτι, αλλά ήταν απαραίτητο - τα οικονομικά ζητήματα βασικά, γιατί δεν έχουν ενδιαφέρον. Είναι βαρετό να «τρέχεις» το συγκρότημά σου σαν επιχείρηση, αλλά είναι κάτι που πρέπει να γίνει. Μου άρεσε να δουλεύω με τους ανθρώπους που δουλέψαμε. Ειδικά το τελευταίο μας line-up ήταν εξαιρετικό. Πρόκειται για πολύ-πολύ καλούς μουσικούς και η συνεργασία μαζί τους ήταν πολύ έντονη σε συναισθηματικό επίπεδο. Επίσης μου άρεσε το ότι γίναμε καλοί φίλοι με τα άλλα μέλη του γκρουπ και γνωριστήκαμε και με άλλες μπάντες από την Ευρώπη, την Αμερική και άλλα μέρη. Το ότι ήρθαμε σε επαφή με διάφορους ανθρώπους, ανθρώπους που δουλεύουν στον τύπο για παράδειγμα ή κόσμο που ασχολείται με διαφορετικές μορφές τέχνης. Ανθρώπους σαν τον Eric των Watain για παράδειγμα. Εκτιμώ αρκετούς ανθρώπους που γνώρισα μέσω των Devil's Blood σε επίπεδο φιλίας, όπως για παράδειγμα συγκροτήματα σαν τους In Solitude. Το ότι παίζαμε μαζί τους για 25 συνεχόμενες νύχτες είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί ποτέ. Οπότε πιστεύω ότι τα περισσότερα πράγματα που έγιναν μέσω των Devil's Blood ήταν έντονα και όμορφα και αυτό δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο,τιδήποτε κάναμε ήταν σαν ένα μαγικό συμβόλαιο. Προσεγγίσαμε όλες τις κινήσεις μας με άκρα σοβαρότητα και αφοσίωση. Κατ' αυτόν τον τρόπο, δεν υπάρχουν πολλά για τα οποία μετανιώνω. Δεν κάναμε πολλά λάθη.

WT: Μετά από την αθηναϊκή σας τελετή ένας στενός μου φίλος και εγώ λέγαμε ότι είναι θέμα χρόνου να σας δούμε να παίζετε το "Christ or Cocaine" σε μια headline εμφάνιση σε μεγάλη αρένα. Πιστεύεις ότι μπορεί κάποια στιγμή, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, να ξαναφτιάξεις το συγκρότημα στο μέλλον ή να ξεχάσουμε τη φαντασίωση; (γέλια)

SL: Παρακαλώ να το ξεχάσετε, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.

WT: Εντάξει λοιπόν. Έχεις μια νέα μπάντα υπό το όνομα Selim Lemouchi and his Enemies. Γιατί «εχθροί» και όχι 'Selim Lemouchi and Friends'; Επίσης, πρόκειται για side project ή για κανονικό συγκρότημα;

SL: Όχι, δεν είναι full time band, δεν θέλω κάτι τέτοιο. Θέλω να μπορώ να δουλεύω με διαφορετικούς μουσικούς σε κάθε κυκλοφορία, σε κάθε περιοδεία και σε κάθε μία συναυλία. Θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό. Η μουσική που γράφω αυτό τον καιρό είναι πάρα πολύ ετερόκλιτη. Αρχίζει από την ροκ ψυχεδέλεια της δεκαετίας του '60 και φτάνει ως το heavy metal, το psychedelic noise, το doom και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Είναι αρκετά ευρύ, είναι ο,τιδήποτε βρίσκω ενδιαφέρον. Προσπαθώ να δουλεύω με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. 'Selim Lemouchi' είναι το όνομά μου και αυτό δεν αλλάζει. Είναι ευκολότερο να δουλεύω από την πλευρά του ονόματός μου και να είμαι υπεύθυνος για την πλειονότητα της μουσικής και των τραγουδιών. Όσο για τους 'Enemies'... έπρεπε να υπάρχει ένα όνομα και θεώρησα αυτό το όνομα αρκετά αστείο. Είναι αρκετά καλή ιδέα, γιατί όποιος έχει κάνει κάτι αντίστοιχο το ονομάζει πάντα ως '...and Friends'. Πιστεύω ότι όταν γράφεις μουσική μαζί με κάποιον ή βρίσκεστε μαζί επί σκηνής, μάλλον πάντα υπάρχει μια αντιπαλότητα. Πρέπει να υπάρχει κάτι σαν καβγάς και μοιάζει λιγάκι σα να πολεμάτε, διότι και οι δύο πιστεύετε ή νιώθετε ότι έχετε μια συγκεκριμένη παρουσία ή έναν συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης και πρέπει ο καθένας να βρει τις αδυναμίες του άλλου για να σιγουρευτεί ότι όλα πάνε καλά. Συνεπώς, λόγω του ότι καμιά φορά υπάρχει η αίσθηση της μάχης, το βρήκα cool να ονομαστεί η μπάντα 'Τhe Εnemies'. Kαι οι Εnemies φυσικά είναι πάντα διαφορετικά άτομα. Δεν είναι ποτέ τα ίδια δύο φορές. Και έπρεπε να έχουν κάποιο όνομα, οπότε θεώρησα αυτό ως το κατάλληλο υπό αυτές τις συνθήκες. Θα μπορούσα να αρχίσω μια νέα μπάντα και να της δώσω ένα όνομα, αλλά τότε θα ήταν δύσκολο να γράψω διαφορετικά είδη μουσικής υπό το όνομα αυτό, διότι αν έχεις ένα συγκρότημα με ένα συγκεκριμένο όνομα και κυκλοφορήσεις ένα δίσκο, τότε ο κόσμος θα περιμένει και το επόμενο άλμπουμ να ηχεί παρόμοια λόγω του ονόματος. Πιστεύω ότι αν δουλεύεις υπό το δικό σου όνομα, όπως για παράδειγμα ο Nick Cave ή κάτι τέτοιο, τότε είναι πολύ ευκολότερο να δοκιμάσεις διαφορετικά πράγματα και διαφορετικές προσεγγίσεις. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο κόσμος θα ξέρει πάντα ότι είμαι ο μοναδικός που δημιούργησε τη μουσική και είμαι υπεύθυνος για ό,τι γίνεται. Μάλλον θα έχει περισσότερο νόημα, αν οι δίσκοι δεν μοιάζουν μεταξύ τους. Αυτή ήταν η ιδέα.

WT: Αναφέρεται ότι οι Εnemies είναι «μία ομάδα συναδέλφων, φίλων και καλλιτεχνών που ποτέ δεν είναι στάσιμη». Δεν πιστεύεις στη σημαντικότητα της χημείας ενός σταθερού line-up, όπως αυτή που είχες με τη Farida, ή είναι ένας τρόπος να κάνεις το υλικό ακόμα πιο προσωπικό; Ή μήπως και τα δύο;

SL: Όπως είπα πριν, είναι ένας τρόπος να σιγουρευτώ ότι τίποτα δε θα ακούγεται το ίδιο δύο φορές.
Ένας τρόπος να είμαι ελεύθερος να εξερευνώ διαφορετικές μεθόδους απόδοσης ενός τραγουδιού. Αν έπαιζα ένα τραγούδι με τον Micha που παίζει στο EP για παράδειγμα, θα έφερνε περισσότερο στην εκδοχή του EP. Αλλά αν το έπαιζα με τα παιδιά που χρησιμοποίησα στη συναυλία στο Eindhoven το περασμένο Σάββατο, τότε θα ακουγόταν εντελώς διαφορετικό λόγω του διαφορετικού attitude και της ατμόσφαιρας που φέρνει κάθε μουσικός μαζί του. Όταν δουλεύεις με μουσικούς, πρέπει να σέβεσαι το ταλέντο τους και τον τρόπο δουλειάς τους και αυτό αλλάζει τα πάντα. Και το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Ένα τραγούδι είναι πάντα ένα τραγούδι και συνήθως έχεις τις ίδιες συγχορδίες και τις ίδιες φωνητικές γραμμές, αλλά τι θα γινόταν αν το έπαιζες πιο αργά ή πιο γρήγορα, με ακουστική αντί για ηλεκτρική κιθάρα, ή αν έβαζες βιολί ή πιάνο; Δεν χρειάζεται να διαλέξεις ένα από τα δύο. Μπορείς να κάνεις και τα δύο. Και δεν υπάρχει κανείς που να σου πει τι να κάνεις και τι να μην κάνεις.

WT: Καθώς ετοίμαζα την επόμενη ερώτηση σχετικά με το αν θα ήταν πιθανή η συνεργασία μελών των Saturnalia Temple (σσ. θεοί) μέσα στα πλαίσια της ομάδας των Εnemies, πληροφορήθηκα για το θάνατο του ντράμερ Jens Gustafsson. Έχεις κάποια λόγια να μοιραστείς μαζί μας;

SL: Ήταν ένα γεγονός που με στενοχώρησε. Είναι άνθρωπος που θα μου λείψει. Περιοδεύσαμε με τους Griftegård το 2009, νομίζω, και είχαμε επικοινωνία μαζί του εδώ και καιρό. Πάντα περνάγαμε καλά μαζί. Δεν τον ήξερα όσο καλά θα ήθελα. Όπως είπα και στο facebook την προηγούμενη εβδομάδα, θα ήθελα πολύ να δουλεύαμε μαζί κάποια στιγμή αλλά, ξέρεις, έτσι είναι η ζωή και δε μπορείς να κάνεις πάντα αυτό που θες. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι υπέφερε πολύ για μεγάλο χρονικό διάστημα και κατά κάποιον τρόπο είναι καλό που ο πόνος του πέρασε πλέον. Είμαι σίγουρος ότι είναι στον δικό του καλύτερο τόπο πλέον και ότι επιστρέφει στην πηγή από την οποία προήλθε. Είναι θλιβερό για τους ανθρώπους που μένουν πίσω, αλλά αυτά συμβαίνουν. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς παρά να το δεχτείς και να συνεχίσεις.

WT: Θα δώσετε συναυλίες με το συγκρότημα; Θα υπάρξει κάποια περιοδεία;

SL: Ναι μάλλον. Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε πάνω στο στούντιο άλμπουμ των Selim Lemouchi and his Enemies που κατά πάσα πιθανότητα θα κυκλοφορήσει το Δεκέμβρη. Μάλλον θα κάνουμε ένα μικρό EP ή σινγκλ το Νοέμβρη. Το πιθανότερο είναι να βγούμε σε περιοδεία το Φλεβάρη, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πού θα μας βγάλει και πόσο θα διαρκέσει, γιατί μόλις αρχίσαμε να το προετοιμάζουμε. Οπότε αν κάποιος ενδιαφέρεται να κανονίσει κάποιες ημερομηνίες με εμάς στην Ελλάδα, ας επικοινωνήσει μαζί μας παρακαλώ και θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.

WT: Πώς νιώθεις που είσαι πλέον lead τραγουδιστής; Πιστεύεις ότι θα επηρεάσει το παίξιμό σου στην κιθάρα, ειδικά όταν παίζεις ζωντανά;

SL: Xμμμ, ναι, υποθέτω πως ναι… Είναι κάτι πολύ καινούριο για μένα. Δεν πιστεύω ότι είμαι πολύ καλός τραγουδιστής, οπότε πρέπει να το δουλέψω πολύ-πολύ σκληρά. Σκέφτομαι να κάνω μαθήματα με το ίδιο άτομο που βοήθησε την αδελφή μου κάποια χρόνια πριν, για να καλλιεργήσω το ταλέντο μου και να γίνω πιο επαγγελματίας και καλύτερος σε αυτό. Είναι πολύ δύσκολο πράγμα να καταπιάνεσαι με κάτι τέτοιο και είναι μια νέα περιπέτεια για εμένα, κάτι που μου αρέσει να κάνω παράλληλα με το να παίζω κιθάρα. Υπάρχουν τρόποι να το διευθετήσεις. Δεν χρειάζεται να παίζω κιθάρα συνεχώς για παράδειγμα. Δεν το βλέπω σαν πρόβλημα, αλλά περισσότερο σαν πρόκληση.

WT: To νέο υλικό ακούγεται υπέροχο αλλά ο ήχος του δε συγκλίνει πολύ σε αυτόν των Devil's Blood. Νιώθεις ότι έχεις μεγαλύτερη ελευθερία να πειραματιστείς με νέα μουσική, μην έχοντας πλέον να συμβιβαστείς με τους κανόνες και τις αρχές των Devil's Blood;

SL: Ναι σίγουρα. Είμαι απολύτως ελεύθερος να κάνω ό,τι θέλω. Όπως είπα, κάθε άλμπουμ θα είναι διαφορετικό. Είμαστε ενθουσιασμένοι που θα μπορούμε να κυκλοφορούμε κάτι διαφορετικά κάθε φορά.

WT: Γνωρίζω ότι οι Watain και οι In Solitude είναι πολύ σημαντικές μπάντες για εσένα, γιατί μοιράζεστε τα ίδια «πιστεύω» σχεδόν για τα πάντα. Θα το σκεφτόσουν ποτέ να πειραματιστείς με πιο ακραίον ή ευθυτενή metal ήχο στο μέλλον, κοντά σε αυτόν των συγκεκριμένων συγκροτημάτων;

SL: Δεν ξέρω που θα με βγάλει η έμπνευσή μου, αλλά είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνει. Λατρεύω το black metal, λατρεύω το heavy metal και πιστεύω ότι με κάποιο τρόπο αυτές οι επιρροές θα έρθουν, αλλά δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πότε, δεν ξέρω τι πρόκειται να κάνουμε. Θα δείξει.

WT: Τι σε εμπνέει να γράφεις και να συνθέτεις αυτόν τον καιρό; Ακούς ή διαβάζεις κάτι συγκεκριμένο;

SL: Λίγο απ' όλα θα έλεγα. Η ζωή και ο θάνατος είναι αρκετή έμπνευση από μόνα τους σα θέματα. Έχουμε επίσης τις σκέψεις μας, τα όνειρά μας, υπάρχει η ποίηση, τα βιβλία και οι ταινίες. Μερικές φορές, απλά το να στέκεσαι σε ένα δάσος και να ατενίζεις το ποτάμι μπορεί να εμπνεύσει καλή μουσική. Η μουσική είναι μια τόσο ευθεία μορφή συναισθηματικής επικοινωνίας, που μπορεί να είναι μέρος του ο,τιδήποτε και μέρος της καθημερινότητας. Νομίζω ότι η μεγάλη διαφορά μεταξύ αυτού που κάνω τώρα και των The Devil's Blood είναι ότι, όταν έγραφα για τους TDB, όλη η έμπνευση προερχόταν πάντα από το Σατανά και τις από καρδιάς πεποιθήσεις μου, τα όνειρά μου και το διαλογισμό που τα περιέβαλε και όλο αυτό δούλευε ως μυστήριο. Πλέον, ενώ μπορώ ακόμα να κάνω το ίδιο, δεν είμαι αναγκασμένος. Μπορώ επίσης να γράψω για ένα κορίτσι που μου αρέσει ή να φτιάξω ένα τραγούδι για το hockey. Δεν υπάρχουν κανόνες πια, μόνο απόλυτη ελευθερία. Θα μπορώ να κάνω ό,τι θέλω.

WT: Σαν καλλιτέχνης, είσαι πάντα προσηλωμένος στην πνευματική πλευρά της μουσικής και της συγγραφής. Δε νιώθεις ποτέ την παρόρμηση να πιάσεις απλά την κιθάρα και να παίξεις και να τραγουδήσεις απλό και ωμό rock'n'roll;

(σσ. Σε αυτό το σημείο ο σκύλος μου άρχισε να γαβγίζει οπότε διέκοψα για να τον βγάλω έξω.)

SL: Τι σκύλο έχεις;

WT: Ένα griffon canis.

SL: Α ωραία! Μου αρέσουν πολύ τα σκυλιά. Εγώ έχω ένα dogo Argentino, έναν μεγάλο άσπρο σκύλο. Μοιάζει με διασταύρωση αμερικάνικου bulldog και stafford αλλά είναι πολύ μεγάλο και εντελώς άσπρο.

WT: Ωραία, τα σκυλιά είναι καλή φάση.

SL: Ναι εννοείται. Τέλος πάντων, σχετικά με αυτό που ρώτησες, όποτε γράφω στίχους, γράφω για αυτό που είναι κοντά στην ψυχή και την καρδιά μου. Νομίζω ότι τη κλασική rock'n'roll θεματολογία - αν μου επιτρέπεται ο όρος - δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για εμένα. Δεν το νιώθω να γράψω ένα τραγούδι σχετικά με το να είσαι σε ένα μπαρ και να ουρλιάζεις... Είναι κάτι που έχει γίνει αρκετά και με τρόπο πολύ καλύτερο απ' ό,τι θα μπορούσα να το κάνω εγώ. Δεν είναι κάτι που επιθυμώ να εκφράσω. Η ποίησή μου πηγάζει από αυτά που έχω στην ψυχή μου και αυτά που έχω στην ψυχή μου είναι, υποθέτω, πνευματικά.

WT: Την τελευταία φορά που τα είπαμε, μου είπες ότι δεν πιστεύεις στη δημοκρατία μέσα σε ένα συγκρότημα και ότι θα δεχόσουν να είσαι μέλος μιας μπάντας υπό έναν διαφορετικό από εσένα ηγέτη, μόνο στην περίπτωση που εκείνος/εκείνη θα είχαν ένα πολύ ισχυρό και στέρεο όραμα. Μετά το τέλος των Devil's Blood, είχες τέτοιου είδους προτάσεις από άλλους μουσικούς που να ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες ώστε να ασχοληθείς υπό αυτή τη βάση;

SL: Δε θα το 'λεγα. Είμαι αρκετά ανοιχτός σε ανθρώπους που έχουν προτάσεις πάνω στη μουσική. Για παράδειγμα με ενδιαφέρει πολύ να κάνω την παραγωγή σε δίσκους άλλων συγκροτημάτων. Είναι κάτι που κάνω σε μικρή κλίμακα εδώ και κάποιον καιρό, για εκατό δολλάρια ή κάτι τέτοιο και έχω και κάποια άλλα πρότζεκτ. Αλλά όποτε γράφω μουσική, συνήθως θέλω να κάνω κουμάντο εγώ επειδή είμαι τέτοιος άνθρωπος.

WT: Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τη μπάντα σου και για εσένα γενικότερα; Κάποια συγκεκριμένα σχέδια;

SL: Προς το παρόν τελειώνω τον δίσκο. Όταν κυκλοφορήσει το Δεκέμβρη, τότε θα κάνουμε λίγη χαλαρή δουλειά. Έχω γράψει αρκετά τραγούδια για να φτιάξω τουλάχιστον τρεις με τέσσερις δίσκους.

WT: Τόσο πολύ;

SL: Ναι, ναι...

WT: Τέλεια!

SL: Ναι, οπότε δε θα είμαι σιωπηλός για αρκετό καιρό. Θα υπάρχουν πράγματα που θα κυκλοφορούν ανά περιόδους. Με ενδιαφέρει πολύ η ιδέα του να βγάζω κάποια 7ιντσα σε μικρή κλίμακα, ξέρεις, κάποια τραγούδια πού και πού. Ίσως δουλέψουμε και με κάποιες συλλογές. Και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε χαλαρή δουλειά όσο μπορούμε. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες συναυλίες εδώ και εκεί και να δούμε πώς θα πάει. Η γλύκα της φάσης που περνάω αυτόν τον καιρό είναι ότι δεν έχω πολλές φιλοδοξίες. Οι φιλοδοξίες που είχα με τους TDB πραγματοποιήθηκαν. Είμαι ένα αρκετά ολοκληρωμένο άτομο αυτό τον καιρό...

WT: Αυτό είναι υπέροχο.

SL: ... οπότε ο,τιδήποτε κάνω είναι απλά για δικιά μου ικανοποίηση. Είμαι εντελώς ελεύθερος να κάνω ή να μην κάνω ο,τιδήποτε. Δε χρειάζεται να ανησυχώ για κάποια δισκογραφική που μου κάνει σκληρό μαρκάρισμα και με αναγκάζει να κάνω πράγματα που δε θέλω. Αν κάποιος θέλει να δουλέψει μαζί μου, είμαι ανοιχτός σε προτάσεις και βλέπουμε. Οπότε είναι ένα πολύ ωραίο συναίσθημα, μοιάζει με παρατεταμένες καλοκαιρινές διακοπές αυτό που νιώθω εδώ και έξι μήνες και ελπίζω να συνεχιστεί για αρκετό καιρό.

WT: Οι «παρατεταμένες καλοκαιρινές διακοπές» ακούγονται μια χαρά! (γέλια). Σε ευχαριστώ πάρα πολύ γι αυτή τη συνέντευξη. Μπορείς να πεις ό,τι θες για το τέλος.

SL: Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή. Θα έλεγα να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά για το νέο δίσκο. Θα λέγεται Earth-Air-Spirit-Fire-Water και θα κυκλοφορήσει το Δεκέμβρη. Πριν από αυτό, θα υπάρχει ένα EP με το όνομα Next Stop Universe B και όλα θα κυκλοφορήσουν από τη γερμανική Van records. Και όπως είπα, αν υπάρχει κόσμος που ενδιαφέρεται να δει το συγκρότημα ζωντανά, τότε παρακαλώ ελάτε σε επαφή μέσω facebook και θα δούμε τι μπορεί να γίνει. Ευχαριστώ πάρα πολύ!

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης στα αγγλικά:

Everything that is good eventually comes to an end. But the end of The Devil's Blood came much earlier than we thought it would. The last time I talked with Selim about the release of 'The Tousandfold Epicentre' Ι was thinking that the band's future was shining bright. So be it. 'Tabula Rasa or Death and the Seven Pillars' is a fantastic album, capable of being the jewel on the tombstone of one of the greatest bands of our time. The leader, Selim Lemouchi, in the enjoyable chat we had, looks back at the past, talks about Selim Lemouchi and his Enemies, the debut records of which excited us and stares at the future with passion, without being nervous at all. Above all, he sounds being in a terrific mood. Let's do this...

Wild Thing: Hello Selim! First of all I would like to congratulate you for the new and final The Devil's Blood album and the also new Selim and his Enemies EP. As a fan, my first question is, why did you decide to disband Devil's Blood?

Selim Lemouchi: The short answer would be that we decided we were done. Αfter half a year of working on the Tabula Rasa album, we went on to pre-produce the acoustic EP and things got a little bit troublesome. We could not find the right words, the right lyrics and we got into some trouble in the studio. Βecause of this, we took some time off. We thought about it and then, a few days later, me and my sister had a short conversation and looked back at the seven years that we had spent working on The Devils Blood. We decided that this was a perfect period during which we had done nothing that could be called wrong or bad; we also decided that we had nothing left to do or to say within the perimeters of The Devil's Blood project. In fact the band had already stopped operating but we had not realised it yet. So, when that realisation came, we immediately stopped everything that we were doing and notified everyone who had to be notified. After a little while, we listened again to the Tabula Rasa record as it was at that point and we thought it was the best work we had ever done so far. So we spoke to Sven at Van Records and said that we would like to release as it was at that point. And that is what we did.

WT: As you can imagine, the announcement for the end of the band was a sudden blow to the fans and some were really disappointed by it. As a fan myself I realise that whether a group stays active or remains silent or even disbands is something for the members or the band leader to decide. But, on the other hand, how do you feel about a number of fans who having been moved by and connected with your music in the past tend to have a strong opinion or disagreement on the band's decision to stop, maybe because they never had the chance to watch you live on stage or because they might think that you still had much to offer?

SL: Well it's not for them to say, I guess you know, because they don't know us, they don't know me, they don't know my sister and they don't know the reasons of our existence and the reasons for doing what we were doing. Yes, everybody is of course entitled to their own opinion, but this doesn't mean much to me. It's not my thing tο worry about. For me, the only thing that really matters is to be true to myself and to the music and to the spirit and that's it. If that is no longer there, the passion or the need or the necessity for it, then one should stop. There is nothing that I hate more than a band that stays together for too long just for the attention or the exposure. That is ego and ego is not what creates art. Art comes from the soul.

WT: OK, let's talk about the new album, Tabula Rasa or Death and the Seven Pillars. I know that the songs on the album are not in the final form you were initially planning to produce and thus the record sounds a lot different from your two previous full length albums but the more that I listen to them, the more I think that they highlight a different aspect of the band and I believe that they actually sound really interesting as they are...

SL: The form of the songs would not have changed any more; this is what it would have been like. Of course it would have been with real drums, but as for the way it feels and the way it was produced, it would have been more or less the same. If you listen to the band's previous demos, then you would think they were very similar to the records as well. My demos are always really close to the final product. We decided not to finish the album in the studio because at that point, when we had disbanded, it would have made no sense to go back to the studio to re-record everything because then it wouldn't have had the correct spirit and the correct intention behind it, you know? It would have been a commercial step or something like that. Τhere was absolutely no obligation or pressure from the record label to do anything. It's not up to the record label to decide whether or not we should record an album; it's only up to us as artists. So the album, should it have ever been recorded in the studio, would have sounded similar to what it is now, only perhaps with real drums. That would have been the biggest difference.

WT: My favorite song of the album would be "White Storm of Teeth". The lyrics and the main riff are addictive. Do you want to share some extra information about it with us?

SL: I don't know what I could say... Ιt's one of my favorites as well and that's about it. The information is there, it's a matter of listening and reading and, perhaps, singing along. I guess I can't say anything else about it. If you have any questions about it, that would help, but I try to be as clear as I can in the music and the lyrics.

WT: I would probably have to agree with that, because I cannot put to words any specific questions, so I guess you're right (laughs).

SL: It's one of those songs that came together very easily and all of the ideas behind the music and the rest were very basic and simple. Perhaps the word you used, "hypnotic", is a good word to describe it; we decided it needed to be very hypnotic. It was meant to create a highest sense of meditation because it's truly a piece of music that it is made out of meditation.

WT: Why did you choose to quote lyrics from Leonard Cohen's "Bird on the Wire" in the liner notes? Is this something of importance to you?

SL: It's what the words are saying. It's the sense of being the best you can be. It's the sense of being true to yourself and being free within the confines of this world. I think that The Devil's Blood has always represented freedom, at least to me; the freedom to explore and express ideas that are not always popular, that are not always looked upon with acceptance or with respect. It's a fact that The Devil's Blood never tried to please anyone, the only thing that was important to us was to sound exactly the way that we thought we should sound. Leonard Cohen has been for me personally a very big inspiration for a very long time. I just found it suiting to give an end to this era, with his words instead of my own.

WT: Album artwork has always been an aspect that The Devil's Blood always took under high consideration and Tabula Rasa or Death and the Seven Pillars is no exception. Do you want to tell me more about it? Like, whom do the mutilated heads that lay on the pillars belong to?

SL: Υou have to ask the artist; it's Manuel Tinnemans. Ηe was completely free and I did not tell him what to make or how to make it. It's his creation and he made it after listening to the album for a long time. He was inspired by the music and by the lyrical themes and also by the mystical power and magic that was contained in the words and in the music. I actually asked about the heads because I thought that they represented the band members but he told me that this was not true. He also refused to tell me what they did represent, so maybe you should do an interview with him and ask him! (laughs)

WT: What is Farida doing these days? Is she involved with music in any way and is there a chance you will work together again?

SL: Well of course we will work together, definitely. She has a job at the moment and she is a mother of a child. She is concentrating on living her life and I am pretty sure that she will start making her own music again very soon. I don't actually know all her plans yet, but when the time comes it shall be clear I guess. You know she is a very talented and very powerful singer and I will of course love to work with her in anything that she decides to do in the future; we will have to wait and see. For me it was very clear that I had to continue making music straight away and I did not have time for any pause of vacation or anything like that. But my sister is concentrating on her family life. If you are a parent, that's a very important part of your life. Her son is thirteen years old - an age that requires a lot of attention - and she is very much concentrated on that right now.

WT: You have plans for another EP, a live DVD and several live recordings. It seems that you were very productive before you decided to disband. Having that much material in your plans and an increasing number of fans, do you ever regret not taking the chance to go bigger and reach a higher financial status?

SL: (laughs) No, no, no, why? Money is not interesting; it's not about money, it's about art. We werte never interested in money anyway. Making money with music is awful, so no it's not something I think about it.

WT: Well, The Devil's Blood are no more. Looking back at that era, what would you say were the best and worst things about forming, playing, composing and touring with the band?

SL: Basically everything was good. We worked very hard for seven years to create what we created and I am very proud of all the records, EPs and singles that we made. I don't have any regrets about anything. The american tour with In Solitude and Watain was one of the highlights definitely, one of the best periods of the band. We were extremely good at that point; like a well oiled machine and very free with the music. We could play different sets every night. It was never boring or anything like that. We were really dedicated to try to re-invent ourselves with every 'ritual' that we did.

The stuff that I didn't like to do was all the business stuff that had to be done; The money stuff basically, because this is not interesting. It's so boring to run a band like a business, but needs to be done.

I liked working together with the people that we worked with. Especially the last line-up of the band was terrific. They were very, very good musicians and it was very powerful in terms of emotional work. Also, becoming quite close friends with all the band members and getting in touch with lots of other bands from Europe and America and other places as well. Getting in touch with a lot of individuals, people who run certain magazines or people who create art in different ways. People like Eric of Watain for example. I value very much a number of people that I have met through the Devil's Blood in terms of friendship, bands like In Solitude for example. Being able to play with them 25 nights in a row was unbelievable and it's one of the best things that ever happened in my life. So, I guess most of the things that happened because of the Devil's Blood were powerful and good and had little to do with the fact that everything we were doing was like a magical covenant. We approached everything in a very serious and very dedicated fashion. This way, there is little to be regretful about. We didn't make a lot of mistakes.

WT: After your Athens ritual, a close friend of mine and I were discussing that it is a matter of time before we see you perform "Christ or Cocaine" on an arena headline 'ritual'. Do you think that there might be a time, under certain circumstances, when you will reform the band in the future or should we abandon the fantasy? (laughs)

SL: Abandon it please, it will never happen.

WT: OΚ then. You have a new band under the name Selim Lemouchi and his Enemies. Why 'enemies' and not 'Selim Lemouchi and Friends'? Also, is that a side project or a full time band?

SL: Νo, this is not a full time band; I don't want a full time band. I want to be able to work with different musicians on every release and on every tour and each and every gig. I want to do something different. The music that I am writing at the moment is extremely diverse. It goes from 60s psychedelic rock to heavy metal, to psychedelic noise, to doom, to anything. It's very wide, it's everything that I find interesting.

I try to work with a lot of different people. Selim Lemouchi is my name and I can never put that beside me. It is easier to work for my name and to be responsible for most of the music and the songs. As for the 'Enemies'... you have to have some kind of name, so I thought this was funny. It was a pretty cool idea, because everybody who has done that always named it as '...and Friends'. I guess when you are recording music or playing on stage with someone, there is a sense of having an adversary. There should be a little bit of a fight going on, slightly as if you were battling, because both of you think or feel like you have a certain presence and a certain expression and you have to find each other's weaknesses and strength to make sure that everything is going straight. So, because of the fact that it can sometimes feel like a battle, I thought it might be fun to call the band '…the Enemies'. They, the 'Enemies', of course are always different people. It's never the same thing twice. It has to have some kind of name and I thought this was the best under the circumstances. I could have started a new band and given it a name but then it would have been difficult to make different kinds of music with that same band name, because if you do have a band name and you release a record, then people will automatically expect your next record to be similar to the previous ones - because of the name. I guess if you are working for you own name, like Nick Cave for example or I don't know who, then it's much easier to try different stuff and different approaches.

This way, people will always know that I am the one who created the music and is responsible for it. It will probably make more sense if the albums do not sound similar at all to each other. That was the idea.

WT: It is stated that the Enemies as your band are "a never stagnant group of colleagues, friends and artists". Don't you believe in the importance of the chemistry of a steady line-up, similar with the one you had with Farida, or is it a way to make the material even more personal? Οr maybe both?

SL: Like I said it's a way to make sure that nothing sounds the same twice. A way to be free to explore different ways of performing a song. If I played a song with Micha who plays in the EP for example, that would sound more like the EP version. But if I played it with the guys that I used on the last gig last Saturday in Eindhoven, then it would sound completely different because of the different attitude and atmosphere that people bring to the table. When you are working with musicians, you have to respect their talents and you have to respect their way of working and that changes everything. And I find this very interesting. A song is always a song and it's usually the same chords and the same vocal line, but what would happen if you play it slower or faster, or with an acoustic guitar instead of an electric guitar, or with a violin or a piano? You don't have to choose one of two, you can do both. You can do everything. There is no one telling you what you can or cannot do.

WT: While preparing the next question concerning a possible co-operation of Saturnalia Temple members within the 'Enemies' crew, I was informed of the passing of the drummer, Jens Gustafsson. Any words you would like to share?

SL: Well, I was very sad to hear of his passing. He is someone that I will miss. We toured with Griftegård in 2009, I think, and we were in contact with those people for some time. I've always had a very good time with him. I didn't know him as well as I would like to have known him. As I said on the facebook page last week, I would have really loved to work with him at some point but, you know, this is the way life goes and we don't always get what we want. It's sad to hear that he was in a lot of pain for a long time and in a way it's good that the pain is gone now. I am pretty sure that he is in his own better place right now, that he is returning to the Source from which he came. It's sad for the people that are left behind. It's painful to loose a friend but that's life, you know? It happens, there's not a lot you can do about it other than just accept it and move on.

WT: Will you perform live with the new band? Maybe go on a tour?

SL: Yes perhaps. This moment we are working on the studio record of Selim Lemouchi and his Enemies, which is mostly likely to be released in December. We will probably do a small EP or a single in November. Most likely we will do a tour in February, but I am not sure where it will bring us or how long it will be, because we just started working on it. So if anyone out there is interested in booking shows for us in Greece, please let them contact us and we'll see what we can do.

WT: How does it feel to be a lead singer? Do you think it will affect your guitar playing, especially while performing on stage?

SL: Well yeah, I guess it would... It's all very new to me. I don't think I am a very good singer, so I have to work at it very-very hard. I am considering getting lessons by the same person who helped my sister a few years ago, to make whatever talent I have grow so that I'll become more professional and a better singer. It is very hard, it is a very difficult thing to be doing and it's a new adventure for me as well; something that I'll love to do along with guitar playing. There are of course ways of working around it. I don't have to be playing the whole time for example. I don't see this as a problem but more as a challenge.

WT: The new material sounds great but the new sound has little to do with The Devil's Blood. Do you feel like having more freedom to experiment with new music now? That you don't have any TDB rules and principles to follow?

SL: Yes sure, Ι am completely free to do what I want. And like I said, every record will sound different. We are excited to do something different every time.

WT: I know that Watain and In Solitude are really important to you, because you share the same theories and beliefs about most things. Would you ever consider experimenting with more raw and extreme metal in the future, similar to the sound of those bands?

SL: I don't know where my inspiration will take me but it will be interesting to see what happens. I love black metal, I love heavy metal, so I think in some way those influences are going to come, but I don't know how, I don't know when, I don't know what we will do. We'll see.

WT: What does inspire you to write and compose these days? Are you listening to or reading any specific stuff?

SL: A bit of everything I suppose. Life and death are inspiring enough. We have our thoughts, our dreams, we have poetry, books, movies. Sometimes, just standing in the forest, staring down at a river could inspire good music. Music is such a direct form of emotional communication, that it can be a part of everything and it can be a part of everyday life. I guess the big difference between this (the current project) and The Devil's Blood is that, when I was writing for The Devil's Blood, all the inspiration always came from Satan and the related convictions from my heart, from my dreams and from the meditation that surrounded it all while working on a mystery. Now I can still do that but I don't have to do it. I can also write about a girl that I like or I could write a song about hockey. Τhere are no rules anymore, there is complete freedom; I can do anything that I want.

WT: As an artist, you are always focused on the spiritual side of music and songwriting. Do you ever feel the urge to just grab your guitar and play and sing some raw rock'n'roll tunes?

(Right at this point my dog started barking so I had to excuse myself and get the dog out of the room.)

SL: What kind of dog do you have?

WT: Α griffon canis.

SL: Ah, nice! I am really a big dog fan, I have a dogo Argentino myself, a big white dog. It looks like a cross between an american bulldog and a stafford, but it is very large and completely white.

WT: Nice, dogs are great!

SL: Yeah, definitely. Anyway, about spiritual writing... Whenever I write lyrics, I write about what is close to my soul and close to my heart. I guess the standard rock'n'roll themes, if we can call them that, are not very interesting to me. I don't feel like writing a song about standing in a bar screaming and drinking and fighting; that's something that has been done a lot of times and in a lot better way than I could do it. It is not something that I wish to express. My poetry really comes from whatever is in my soul and what is in my soul is usually spiritual, I guess.

WT: The last time we spoke, you told me that you do not believe in democracy in a band and that you would agree to be a part of a band under a different leader than yourself, only if he had a really strong and solid vision. After the end of The Devil's Blood, did you have any propositions from fellow artists that seemed interesting enough to participate in such a way?

SL: Not really. I am very open to people who have suggestions about music. For example I am really interested in producing records of other bands. It is something that I have been doing for a very low fee for sometime now - for a hundred bucks for example - and I have some other projects here and there. But whenever I am making music, I usually want to be in charge because that's the kind of person I am.

WT: What does the future hold for your new band and Selim in general? Any plans in particular?

SL: Right now I am finishing the record. When that comes out in December, then we will be doing some light stuff. I have written enough songs to make at least 3 or 4 records.

WT: That much!?

SL: Yeah, yeah...

WT: Great!

SL: Yeah, so I will not be quiet for some time. Τhere will be stuff coming out here and there. I am very interested in the idea of doing some 7" releases on a very small basis, just a couple of songs here, a couple of songs there. Maybe I'll do some compilation stuff too and try to work as light as I can. We'll simply try to do some shows here and there and see what happens. The beauty of my situation at the moment is that I don't really have a lot of ambitions. The ambitions that I had for The Devil's Blood are done. I feel like very much accomplished at the moment.

WT: That's great.

SL: So everything I do is simply for my own amusement. I am completely free to do or not do whatever I want. Ι do not have to worry about a record label breathing down my neck and forcing me to do stuff I don't want to do. If people want to work with me, I am open for suggestions and I can take it from there. It feels pretty good; it's like a big summer holiday feeling that I have for, like, six months right now, so I hope it continues for a long time.

WT: "Big summer holiday" sounds pretty good (laughs)! Thank you very much for the interview! The final words are yours.

SL: Thank you very much for the attention. I would say, keep your eyes open for the new record. It's going to be called Earth-Air-Spirit-Fire-Water and we will be releasing it in December. Before that it will be an EP called Next Stop Universe B; all are going to be released on Van Records from Germany. And, like I said, if there are people out there in Greece who would like to see Selim and his Enemies live on stage, then please get in contact - for example using Facebook - and then we will see what we can do! Thank you very much!