Watain: A Wild Hunt for the Essence of Black Purity

Με την ευκαιρία της επερχόμενης εμφάνισης του Σουηδικού συγκροτήματος αυτή την Παρασκευή στη σκηνή του Κυττάρου, το Wild Thing κάνει μια βουτιά ανάμεσα στα σκοτεινά σύμπαντα που δημιουργούν οι Watain σε κάθε τους δίσκο προετοιμάζοντας το έδαφος για ένα από τα πιο καυτά ονόματα στο black metal σήμερα. Ξεκινώντας από το 1998 με όνομα εμπνευσμένο από ένα τραγούδι των Von διέγραψαν μια συνεχόμενα ανοδική πορεί, μέχρι να φτάσουν σήμερα να συμμετέχουν στα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης και να κάνουν αμερικάνικες περιοδείες. Ο Eric Danielsson, τραγουδιστής, μπασίστας, κιθαρίστας και ιθύνων νους πίσω από τη μπάντα είναι άνθρωπος με αγύριστο μυαλό και μεγάλο όραμα. Οι πνευματικές του αναζητήσεις τροφοδοτούν στίχους, μουσική και ατμόσφαιρα για πάνω από δεκαπέντε χρόνια τώρα. Επιλέγει να ζει μια μποέμικη ζωή προκειμένου τα έσοδά του να επιστρέφουν πίσω στο συγκρότημα, τροφοδοτώντας εκ νέου το συγκρότημα. Ακόμα και το 'merch' και τα σκηνικά των ζωντανών τους εμφανίσεων περνάνε όλα από το χέρι της μπάντας. Αν μη τι άλλο αυτό δείχνει αφοσίωση και πάθος. Ακολουθεί μια συνοπτική ματιά στα LP της μπάντας συνοδεία ακουστικών επιδορπίων.

Rabid Death's Curse (2000, Drakkar Productions)

H επίσημη δισκογραφική αρχή τους. Είχε προηγηθεί το λάιβ άλμπουμ (!) Black Metal Sacrifice και το EP The Essence of Black Purity. H ορμή της εκκίνησης τους είναι χειμαρρώδης. Οι ατμόσφαιρες και τα ριφ έχουν σαφείς αναφορές στους παλιότερους του είδους. O χρόνος μένει να δείξει το αν αυτή η μπάντα από την Uppsala το εννοεί ή όχι.

Casus Luciferi (2000, Drakkar Productions)

Ο προσωπικός ήχος του συγκροτήματος αρχίζει σταδιακά να διαμορφώνεται. Η ακρότητα του ήχου, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του ντεμπούτου, δεν έχει ακόμα καλουπωθεί, αλλά εξυπηρετεί τα τραγούδια ένα προς ένα. Το εναρκτήριο κομμάτι "Devil's Blood", του οποίου η εισαγωγή είναι ίδια με το "Buried by Time and Dust" των Mayhem, θα «βαφτίσει» έξι χρόνια τη γνωστή ολλανδική occult rock μπάντα.

Sworn to the Dark (2007, Season of Mist)

Δισκογραφική αναβάθμιση για τους Watain, η οποία ήρθε με ένα δίσκο που ακόμα διχάζει τους οπαδούς. Η αλήθεια είναι - όπως τις περισσότερες φορές - κάπου στη μέση. Το «ορθόδοξο» black metal των Σουηδών είναι μεν αξιοπρεπέστατο, δεν κάνει όμως ακόμα την υπέρβαση. Η ηχητική επιληψία που διακρίνει τις έξυπνες κυκλοφορίες των Satyricon είναι όμως παρούσα και σε αντιδιαστολή με την παραδοσιακή 'Mayhem meets Dissection' τεχνοτροπία τους, προσδίδει μια αίσθηση διαφορετικότητας σε σχέση με τις μέχρι τότε δουλειές τους. Παρά τις ποικίλες απόψεις των οπαδών από αυτό το άλμπουμ και έπειτα οι «Λύκοι» αρχίζουν να δείχνουν τα δόντια τους...

Lawless Darkness (2010, Season of Mist)

Η αρχή της δεύτερης φάσης στην πορεία των Watain. Μετά τη μετάβαση από το underground σε ένα ευρύτερο ακροατήριο ο Eric καλείται να βρει τις νέες ισορροπίες μέσα στη μπάντα αλλά και στον εαυτό του σα μουσικό. Το αποτέλεσμα δικαιώνει τις επιλογές του αλλά και τις προσδοκίες των ακροατών. Ο προσωπικός ήχος που έχτιζαν από δίσκο σε δίσκο παίρνει επιτέλους σάρκα και οστά και θέτει τη μπάντα σε θέση ξεχωριστή, ανάμεσα στους ηγέτες του είδους. Θα ακολουθήσει το περιεκτικότατατο box set Opus Diaboli από τη δική τους εταιρία His Master's Noise.

The Wild Hunt (2013, Century Media)

Το τελευταίο μέχρι στιγμής άλμπουμ του Eric και της παρέας του, το οποίο κοσμείται με το καλύτερο μέχρι στιγμής εξώφυλλό τους. Με αυτό το δίσκο στις αποσκευές τους θα μας επισκεφτούν. Οι μελωδίες που είχαν ήδη αρχίσει να κερδίζουν έδαφος στη μουσική τους εδώ έχουν ακόμα ισχυρότερη παρουσία. Το Wild Hunt φέρνει τους Emperor και τους Dissection ξανά στο προσκήνιο μέσα από έναν ολότελα 'Watain' τρόπο. Τα καθαρά φωνητικά, που για πρώτη φορά κάνουν την εμφάνισή τους, θα ξενίσουν πολλούς. Αλλά οι Watain δε χαρίζονται σε κανέναν, ούτε καν στους οπαδούς τους. Άλλωστε αυτό είναι και το 'attitude' που τους έχει πάει μπροστά. Και εδώ μάλλον τους βγάζεις το καπέλο. Μέσα στην ξεροκεφαλιά και την αμετανόητη black metal νοοτροπία τους κατάφεραν και με τη βούλα πλέον να ανέβουν δύο επίπεδα πιο πάνω, δίχως να βάλουν νερό στο κρασί τους.