The Dark Rags

Οι Dark Rags είναι ένα garage, punk - rock 'n' roll συγκρότημα το οποίο δημιουργήθηκε το Μάιο του 2010. Μέσα από μία μουσική διαδρομή μόλις ενάμιση έτους έχουν ήδη στο ενεργητικό τους ένα EP με τίτλο Drunken Angel και την συμμετοχή τους σε μια συλλογή (You Got Your Punk in My Garage: The Best of the Garage Punk Hideout, vol. 3). Τον Οκτώβριο του 2011 έγινε η κυκλοφορία του ομώνυμου πρώτου τους LP The Dark Rags που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Μία αξιόλογη δουλειά με καλή παραγωγή, φτιαγμένη με κέφι και ζωντάνια, η οποία μας προέτρεψε να επιδιώξουμε μια συνέντευξη μαζί τους για να ρωτήσουμε τα πώς και τα γιατί.

ΑΛ: Πώς επιλέξατε το όνομα Dark Rags;

DR: Το όνομα μας το πήραμε από ένα τραγούδι των Jacobites οι οποίοι είναι και μια από τις επιρροές του συγκροτήματος.

ΑΛ: Ποιες ήταν οι μουσικές σας επιρροές που σας οδήγησαν στον σημερινό σας ήχο;  

DR: Υπάρχουν αρκετές μπάντες που έχουν επηρεάσει τον ήχο αλλά και το ύφος μας. Επιγραμματικά να σου πούμε ότι οι επιρροές μας κινούνται από το punk στα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι την αναβίωση του garage στη δεκαετία του 1980, ακούγοντας τόσο τη σκηνή της Αγγλίας και της Αμερικής μέχρι και αυτή της Αυστραλίας.

ΑΛ: Περιγράψτε μου τη διαδικασία δημιουργίας του καινούργιου σας LP με τίτλο “The Dark Rags” που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2011.

DR: Περάσαμε κάτι παραπάνω από 100 ώρες στο studio για να βγεί το πρώτο μας album. Έγινε αρκετή δουλειά και στο παίξιμο αλλά και στον ήχο μας, προσέχοντας πολύ στο πώς θα βγεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Υπάρχει πολύ καλή χημεία μεταξύ μας, αρκεί ένα βλέμμα για να καταλάβεις ότι κάτι υπάρχει εκεί... Mερικά κομμάτια, όπως το “Pocketful Of Sorrow” για παράδειγμα, γράφτηκαν ενώ κάναμε ένα διάλειμμα. Δεν το σκεφτήκαμε δεύτερη φορά, το ηχογραφήσαμε επιτόπου! Κατά τ’ άλλα ήταν αρκετά διασκεδαστικό και σε όλους άρεσε αυτό που γινόταν, χωρίς να μπαίνει σε αυστηρά μουσικά πλαίσια, συνοδευόμενο πάντα από αρκετές μπύρες…

ΑΛ: Τι θέματα πραγματεύονται συνήθως οι στίχοι σας;

DR: Οι στίχοι είναι αρκετά προσωπικοί και έχουν να κάνουν με όλα αυτά τα άσχημα συναισθήματα που νοιώθεις και τα οποία δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις, καθώς και για τον λάθος τρόπο με τον οποίο συνήθως επιλέγεις να τα αντιμετωπίσεις. Μπορεί να μην είναι αισιόδοξοι αλλά είναι πραγματικοί και φωτογραφίζουν πρόσωπα και καταστάσεις.

ΑΛ: Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Νεοϋορκέζο Mark Steiner;

DR: Την μουσική του Mark Steiner τη γνωρίζαμε καθώς ανήκει στον ευρύτερο κύκλο μουσικών που σχετίζονται με τους Phil Shoenfelt, Nick Cave, Rowland Howard κ.τ.λ.

Μία φίλη μας (με την οποία πάντα λέγαμε ότι «πρέπει να φέρουμε τον Mark για μια συναυλία») είχε πάει να δει τον Phil Shoenfelt με τους Southern Cross στο Βερολίνο τον Ιανουάριο του 2011 και συμπτωματικά την συναυλία άνοιγε ο Mark Steiner. Γνωρίστηκαν και ο Mark της είπε ότι θα ήθελε πολύ να έρθει να παίξει στην Ελλάδα οπότε μας έφερε σε επαφή. Γενικότερα η συγκεκριμένη συνεργασία ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία, συζητήσαμε ακόμα και την πιθανότητα να ηχογραφήσουμε κάτι μαζί στο μέλλον. Θα δούμε πώς θα πάει...

ΑΛ: Τι εντυπώσεις αποκομίσατε από τις δύο συναυλίες που κάνατε στο Βερολίνο το Μάιο του 2011; Ποια ήταν η ανταπόκριση του κοινού;

DR: Ήταν η πρώτη φορά που πήγαμε για live στο εξωτερικό σαν μπάντα αφού σα μέλη άλλων συγκροτημάτων υπήρχε η ανάλογη εμπειρία. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν θετική σίγουρα καθώς και η φιλοξενία που είχαμε. Τρομερή εμπειρία να παίζεις live στο εξωτερικό σίγουρα! Γνωρίζεις καινούριο κόσμο, συνεργάζεσαι με ντόπιους μουσικούς, κάτι το οποίο κάναμε και αξίζει να το αναφέρουμε ,αφού στα δύο live που παίξαμε, είχαμε και πλήκτρα για πρώτη φορά  στη σύνθεση μας (Mike Strauss – Les Hommes Savages, Richard Ruin). Εδώ να πούμε, ότι η μουσική συνεργασία με τον Mike συνεχίστηκε και στην ηχογράφηση του album μας. Παίζει πλήκτρα σε κάποια από τα κομμάτια μας.  

ΑΛ: Υπάρχουν κάποιες εγχώριες μπάντες που πιστεύετε ότι αξίζουν την προσοχή μας;

DR: Γενικά πιστεύουμε ότι έχει ανέβει πολύ το επίπεδο των ελληνικών συγκροτημάτων με αγγλόφωνο στίχο. Υπάρχουν αρκετές μπάντες που μπορούν να σταθούν επάξια σε σκηνές του εξωτερικού και πολλές φορές καλύτερες από πολλές που έρχονται στην Ελλάδα γιa συναυλίες. Χαρακτηριστικά κάποιες μπάντες που μας αρέσουν πολύ είναι οι: Caveman Joe, Exetix, Victory Collapse, Bazooka, Social End Products, Velvoids, Acid Baby Jesus, The 700 Machines, Mongrelettes, Kill The Cat, Ducky Boyz.

ΑΛ:  Ποια είναι τα πλάνα σας για το μέλλον; Mέσα σ΄αυτά περιλαμβάνονται και κάποιες συναυλίες στο εξωτερικό;

DR: Αυτό τον καιρό γράφουμε συνεχώς καινούρια κομμάτια και δουλεύουμε πάνω σε αυτά. Έχουμε σχέδια για την κυκλοφορία ενός δεύτερου album και σίγουρα θα επιδιώξουμε κάποιο live στο εξωτερικό! Επίσης ετοιμάζουμε την κυκλοφορία ενός 7” σινγκλ μέσα στη χρονιά.