Διάθλαση

O Peter F. Hamilton και το Night’s Dawn Trilogy

Λίγο πριν το τέλος του 20ού Αιώνα ο Peter F. Hamilton, ένας βρετανός συγγραφέας Επιστημονικής Φαντασίας, ολοκλήρωσε την τριλογία του Night’s Dawn (1. The Reality Dysfunction, 2. The Neutronium Alchemist, 3. The Naked God). Έργο γραμμένο με πάθος, που ο λόγος του διαπερνά το fantasy και την  Ε.Φ. και παρ’ όλα αυτά ήταν μια space opera με ήρωα τον Δεν-Χαμπαριάζω-Τίποτα-Και-Μασάω-Γαλαξιακό-Ατσάλι Joshua Calvert να εκτελεί τον ένα άθλο μετά τον άλλο, ενώ στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα πηδάει ό,τι θηλυκό κινείται σε μια περιφέρεια τριών ετών φωτός γύρω του. Αν τώρα προσθέσουμε και την υπόθεση του Night’s Dawn, δηλαδή την εμφάνιση των Ζωντανών Νεκρών μετά από μια σατανιστική τελετή, ε τότε ήρθε η ώρα να νομίσετε ότι σας δουλεύουμε, καθώς τα παραπάνω φαντάζουν ως το παιδαριώδες σενάριο χολυγουντιανού b-movie με προϋπολογισμό γύρω στα $20.000 και ηθοποιούς τους τελειωμένους που απορρίφθηκαν από το κάστινγκ του Τόλμη Και Γοητεία.

Κι όμως εδώ ακριβώς είναι που υποκλινόμαστε στον Peter F. Hamilton, γιατί κατορθώνει να στήσει ένα γιγάντιο έργο 3.500 σελίδων από το οποίο ο αναγνώστης σηκώνει κεφάλι μόνο για να πάει τρέχοντας να βρει τα επόμενα βιβλία του συγγραφέα. Βλέπετε ο Hamilton διαθέτει την ικανότητα να περιγράφει τις πλέον εξωφρενικές καταστάσεις ή επιστημονικές εφευρέσεις και ταυτόχρονα να τις εξηγεί απλά και με επιστημονικούς όρους τελείως πιστευτούς στον αναγνώστη. Ακόμη καλύτερα δε, αποφεύγει τα “γεμίσματα”, δηλαδή τις συχνά επαναλαμβανόμενες συνήθειες των χαρακτήρων που παρουσιάζει, πράγμα που δεν απέφυγε ούτε ο μεγάλος Tolkien. Κάθε φορά που διαβάζουμε το Lord Of The Rings κάπου στον δεύτερο τόμο αρχίζει η επανάληψη του “…και η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού σταμάτησε άλλη μια φορά για να φάει…” , μέχρι που λες: “Ελεος! Ρε! Σκασμένα! Χόμπιτ! Θα! Σκάσετε! Από! Το! Γαμόφαγο! Γαμώ! Τα! Τριχωτά! Ποδάρια! Σας!!!”

(Σημείωση Ι: Το ανωτέρω ξέσπασμα Δίκαιης Οργής διόλου δεν μειώνει την αγάπη που τρέφουμε για τον J.R.R.Tolkien.

Σημείωση ΙΙ: Και ο Stephen King μας έχει κάνει τα νεύρα χυλό από καιρό σε καιρό.

Σημείωση ΙΙΙ: Αν δεν έχετε διαβάσει το Night’s Dawn μην διαβάσετε τις επόμενες δύο παραγράφους.)

Κάπου λοιπόν στον τρίτο τόμο και ενώ η δράση έχει μεταφερθεί στη Γη, ο Hamilton εισάγει κάποιους σκοτεινούς χαρακτήρες στο έργο του. Τα άτομα αυτά λειτουργούν ως οργανωμένη μυστική ομάδα χρησιμοποιώντας κυβερνητικά κεφάλαια, είναι υπεράνω όλων των υπηρεσιών ασφαλείας και λειτουργούν τόσο μυστικά που ούτε οι ίδιοι οι πρόεδροι / πρωθυπουργοί γνωρίζουν την ύπαρξή τους. Ως εδώ όλα καλά μια και μιλάμε για ένα έργο επιστημονικής Φαντασίας…

Ο Στέλιος Κούλογλου και το “Oligarchy”

…όταν όμως έρχεται ένας δημοσιογράφος, την έγκριτη δουλειά του οποίου παρακολουθούμε πολλά χρόνια, να μας ξαφνιάζει με μια ταινία το θέμα της οποίας είναι αυτό ακριβώς με το οποίο καταπιάστηκε (επιδερμικά έστω) ο Hamilton, τότε το μυαλό αρχίζει και παίρνει περίεργες στροφές. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι για τις επιλογές και τις προτιμήσεις σου, για την ποιότητα της όρασής σου και φυσικά για το αν ο Κούλογλου έχει αρχίσει να τα χάνει. Οι αμφιβολίες μας έχουν να κάνουν περισσότερο με τις αντιλήψεις μας παρά με την ποιότητα των αποδεικτικών στοιχείων του Κούλογλου, γιατί πολύ απλά δεν πιστεύουμε στις θεωρίες συνωμοσίας, τελεία και παύλα. Τις θεωρούμε μια καλή ψυχαγωγία για παρέες φίλων τις σκοτεινές νύχτες (και μέρες) του χειμώνα, συνοδεία πίτσας και μπύρας ιδιαίτερα αν η συγκεκριμένη παρέα ζει στα βορινά.  
Όλα αυτά μέχρι να δεις το διαφημιστικό βίντεο οπότε...
...βγάζεις αργά το μαντήλι και σκουπίζεις τον παγωμένο ιδρώτα που κυλάει στην πλάτη... σταματάς να κοιτάζεις για λίγο μπας και ξεθολώσεις... αναρωτιέσαι για τις αντιλήψεις σου... θυμάσαι τους λόγους που δεν πιστεύεις σε κάτι τέτοια... τελικά παύεις να αμφιβάλλεις - προσωρινά έστω - για όλα τα παραπάνω.

Οι Θεωρίες Συνωμοσίας Και Εμείς

Ο βασικός λόγος για να μην πιστεύετε θεωρίες συνωμοσίας είναι γιατί οι πραγματικές συνωμοσίες γίνονται εδώ και πολλά χρόνια κάτω από τη μύτη μας.

Αν ποτέ μπήκατε στον κόπο να παρακολουθήσετε συνεδρίαση της Βουλής θα το διαπιστώνατε με τα ίδια σας τα ματάκια.

Αν, για παράδειγμα, βλέπατε τον Μπενίτο Βενιζέλο να φέρνει προς ψήφιση το νόμο περί “ευθύνης υπουργών” και οι βουλευτές από κάτω να ψηφίζουν σαν πρόβατα, τότε θα καταλαβαίνατε ότι Η Συνωμοσία έχει ήδη επιβληθεί και έχει γίνει νόμος του Κράτους. Εδώ και χρόνια η Δημοκρατία όπως την ξέραμε δεν υφίσταται γιατί μια χούφτα μαφιόζοι μπουκάρανε στο Κοινοβούλιο όχι με τανκ, αλλά με την ψήφο των πολιτών και μην ξαφνιάζεστε πολύ - πολύ γιατί δεν πιστεύω να μην έχετε ακούσει τον πρώτο διδάξαντα.[1]  

Η ουσιαστική παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου στην Ελλάδα και του Berlusconi στην Ιταλία, σηματοδοτεί την οριστική επιβολή της κλίκας των τραπεζιτών, όπως αποτελεί ορόσημο κατάλυσης της Δημοκρατίας και της έννομης τάξης. Εκτός και αν...

...εκτός και αν Εμείς οι Πολίτες της Ελλάδας αποφασίσουμε ότι ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Κανείς δεν μπορεί να ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ της πατρίδας μας, το οποίο σαφώς αναφέρει ότι η υπεράσπισή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Θα κρατήσουν την εξουσία για όσο τους αφήσουμε και όσο τους αφήνουμε, τόσο θα τρώμε “μέτρα” πρωί, μεσημέρι, βράδυ.

Θα κρατήσουν την εξουσία για όσο εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε “αδύναμοι” μπροστά στους “ισχυρούς”, μπροστά στις “σκοτεινές δυνάμεις” και άλλα τέτοια κουραφέξαλα.

Θα κατσικωθούν στο σβέρκο μας για όσο δεν αλλάζουμε νοοτροπία και δεν τους διώχνουμε με τις κλωτσιές.
Μην αφήνετε τους εμπόρους του Φόβου να σας τρομοκρατούν.

Πάρτε το απόφαση και...

...ΚΡΕΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΨΗΛΑ.

[1]  Ο Αδόλφος Χίτλερ, παρά τις πατατιές που ίσως έχετε ακούσει κατά καιρούς, ούτε με την βία κατέλαβε την εξουσία (όχι πως δεν προσπάθησε), ούτε σκότωσε όλους τους αριστερούς με τη μία. Το Ναζιστικό Κόμμα πήρε το 43.91% στις εκλογές του Μαρτίου 1933, δηλαδή 10,82% παραπάνω από τις προηγούμενες εκλογές με το πέντε τοις εκατό να προέρχεται από ψηφοφόρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας! Μετά απλώς απαγόρευσε όλα τα άλλα κόμματα και οκτώ μήνες μετά το ερώτημα ήταν: “Θέλετε τους Ναζί ή τους συνεργαζόμενους με τους Ναζί;” όπου οι χιτλερικοί πήραν το 92,11%. Ήταν εύκολο να μαζέψουν όλους τους ψήφους καθώς σε ολόκληρη τη Γερμανία δεν ακουγόταν αντίλογος. Τα υπόλοιπα αποτελούν Ιστορία.