The Hellshovel interview
[Γιάννης Ζώης - 08/08/12]
Όταν η Slovenly (Records) μας έστειλε στο Wild Thing το πρώτο τους άλμπουμ 'Hated by the Sun' πριν λίγους μήνες, πρέπει να παραδεχτώ ότι υπήρξε κάποια αμηχανία στο Αρχηγείο μας. Οι τύποι είναι φίλοι των δικών μας Acid Baby Jesus και Bazooka, έχουν παίξει εδώ, υπάρχει πολύς κόσμος που τους γουστάρει. Ο δίσκος όμως ακουγόταν λίγο περίεργος. Η επιμονή όμως - και η υπομονή - (όπως λένε) ανταμείβεται. Δυο-τρία σκαναρίσματα του δίσκου τους, λίγο σκάψιμο κάτω από την επιφάνεια κι άρχισαν να μου φαίνονται ενδιαφέροντες. Καλύτεροι νομίζω από τους καναδούς γκαραζιέρηδες Demon’s Claws, από τους οποίους προέρχεται ο frontman Jeffrey Allen Clarke. Γι’ αυτό σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να κάνουμε μερικές ερωτήσεις, να μάθουμε κάποια πράγματα. Η συνέντευξη με τον Jeff που ακολουθεί ρίχνει λίγο περισσότερο φως στο 'Hated by the Sun' (αφού άλλωστε το αποφεύγει ο ήλιος...)
Wild Thing: Γιατί ‘Hated by the Sun’; Είναι η «νερουλή» παραγωγή στο δίσκο σχετική με αυτό το «μίσος» του τίτλου; (Με την ευκαιρία η εντύπωση αυτή για την παραγωγή δίνεται περνώντας το μικρόφωνο μέσα από phaser;) Υπάρχει κάποιο concept πίσω από όλο αυτό;
Jeffrey Allen Clarke: Νομίζω ότι η «νερουλή παραγωγή» προέρχεται κυρίως από το γεγονός ότι το άλμπουμ ήταν ένα είδος πειράματος που κάναμε να ηχογραφήσουμε και να κάνουμε τη μίξη μόνοι μας. Γράψαμε τα ντραμς και τις βασικές κιθάρες σε ένα στούντιο και τα υπόλοιπα τα συμπληρώσαμε στο σπίτι με ένα «57αρι» μικρόφωνο (σσ. πιθανολογώ SM57 της Shure) κι έναν υπολογιστή. To εφέ του phaser το βγάλαμε από ένα πολυεφέ κιθάρας ZOOM GFX-707. Δεν είμαι σίγουρος αν όλα αυτά έχουν να κάνουν με το μίσος του τίτλου.
WT: Ποια είναι η ιστορία του γκρουπ; Ποια είναι η προϊστορία των μελών και υπό ποιές συνθήκες δημιουργήσατε τους Hellshovel (σσ. Hell Shovel);
JAC: Εγώ κι ο Dale γνωριζόμασταν εδώ και πολλά χρόνια στο Μόντρεαλ, όπου ζούσαμε. Και τον Bloodshot Bill τον γνώριζα για περίπου δώδεκα χρόνια και είχαμε παίξει λάιβ αρκετές φορές μαζί. Κάποια στιγμή με τον Dale αρχίσαμε να κάνουμε πολλή παρέα και ξεκινήσαμε να εμφανιζόμαστε σε λάιβ και να ηχογραφούμε ως Hellshovel, αφού και οι δύο είχαμε σιχαθεί τη σκηνή του Μόντρεαλ, η οποία βρίσκεται σε τέλμα από τη μεγάλη χρήση κοκαΐνης.
Ο Bloodshot Bill, που έχει τη δική του καριέρα να τον απασχολεί, μπορεί και παίζει μαζί μας μόνο μερικές φορές, οπότε έχουμε βρει διάφορους ντράμερ για τις περιοδείες, οι οποίοι βγάζουν και διαφορετικές προσωπικότητες στο παίξιμο. Ένας από τους αγαπημένους μας είναι ο Μάρκος από τους Acid Baby Jesus. Έπαιξε μαζί μας σε μια περιοδεία στην Αμερική και στην τελευταία μας εμφάνιση στην Αθήνα και γ**ούσε βγάζοντας όλο το σετ με φοβερή σιγουριά.
Και βέβαια έχουμε προσθέσει τον Γάλλο αδελφό μας Simon στο μπάσο σε ό,τι κάνουμε. Λειτουργεί σαν γέφυρα και συγκολλητικό υλικό ανάμεσα σε μένα και τον Dale.
WT: Τι μουσική σας αρέσει; Πες μου κάποιους απ’ τους αγαπημένους σου δίσκους.
JAC: Ακούω τα πάντα. Δεν είμαι πάντως και ο μεγαλύτερος φαν της μουσικής, μου αρέσει ο,τιδήποτε έχει μελωδικό πυρήνα - όπως λ.χ. ινδιάνικη μουσική με μελωδίες που μπλέκονται μεταξύ τους. Δεν θυμάμαι συνήθως μπάντες και τραγούδια. O Dale είναι περισσότερο ο τύπος της «μουσικής εγκυκλοπαίδειας». Ξέρει όλα τα μουσικά είδη, ποιος ξεκίνησε το κάθε τι, κ.τ.λ.
Εγώ μεγάλωσα με τα συνηθισμένα ακούσματα ενός λευκού πιτσιρικά - Motley Crüe και Skynyrd και 'arrow smith' (Aerosmith) και Motorhead... Οι ικανότητές μου στην κιθάρα μοιάζουν να έρχονται από κει που βρήκε τις δικές του ο μικρός με το μπάντζο στο Deliverance. (σσ. Αναφέρεται στην κλασική σκηνή από την ταινία τρόμου του John Boorman, όπου ένα αυτιστικό παιδί σε μια βεράντα αγροτόσπιτου παίζει απίστευτα καλά το “Dueling Banjos” όταν προκαλείται από έναν από τους πρωταγωνιστές - τον Ronny Cox - με μια κιθάρα.)
WT: Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί ένα συγκρότημα της δεκαετίας του 2010 αποφασίζει να παίξει κάτι ανάμεσα στο folk garage και τη βρετανική ψυχεδέλεια της δεκαετίας του ’60; Από το τεράστιο αρχείο του rock’n’roll γιατί αυτό το συγκεκριμένο είδος μουσικής προσελκύει τους νέους μουσικούς;
JAC: Δεν είμαι σίγουρος γιατί συμβαίνει αυτό. Στην περίπτωσή μας νομίζω ότι έχει να κάνει με τα εφέ που χρησιμοποιήσαμε στο δίσκο. Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλες μπάντες, αλλά όσον αφορά εμάς δεν γίνεται από πρόθεση.
WT: Μπορείς να φωτίσεις λίγο τη δημιουργία του ‘Hated by the Sun’; Πότε κι από ποιον γράφτηκαν τα τραγούδια; Πού και πότε έγινε η ηχογράφηση και η μίξη; Για τι πράγματα μιλούν τα τραγούδια; κ.τ.λ.
JAC: Όλα τα τραγούδια γράφτηκαν τη χρονιά πριν εγώ κι ο Dale φύγουμε από το Μόντρεαλ. Για να είμαι ειλικρινής οι στίχοι των τραγουδιών δεν φαίνεται - τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση - να έχουν και πολύ νόημα. Το "Ivan's Hammer" λ.χ. αφορά το διάστημα (μια επιθετική στρατηγική των Ρώσων να εκτρέψουν έναν αστεροειδή για να πέσει στις Ηνωμένες Πολιτείες)... Το "Stealing Candy" είναι μια φανταστική ιστορία τρόμου - τύπου Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι – στην οποία κάποιος κακοποιείται από έναν χασάπη... Νομίζω ότι η έμπνευση για το τραγούδι του Dale "Whoever Brought Me Here... (will Have to Take Me Home)" προέρχεται από κάποιο βιβλίο που διάβασε. Το "Drifting through the Galaxy" έχει θέμα την διαγαλαξιακή μαγεία... To "Summer's Over" περιγράφει έναν Αποκαλυπτικό εφιάλτη που μπορεί να προκληθεί από την αργά αυξανόμενη περιφρόνηση του Ήλιου για τη Γη... Ο τίτλος του άλμπουμ, "Hated by the Sun", αφορά βασικά το γεγονός ότι εγώ και ο Dale κλαίμε τη μοίρα μας. (σσ. ...)
Τη μίξη του δίσκου την κάναμε μόνοι μας - γι’ αυτό μάλλον ακούγεται σαν να μην έκανε κανένας παραγωγή. Δεν έχω ξανακάνει μίξη, οπότε δεν ξέρω τα κόλπα ενός επαγγελματία. Απλά έπαιζα με τις ρυθμίσεις μέχρι να βρω κάτι που μου άρεσε...
WT: Η παραγωγή στο δίσκο είναι ομολογουμένως κάπως περίεργη. Πιστεύεις ότι μια πιο «καθαρή» παραγωγή θα βοηθούσε να γίνει η μουσική σας ευκολότερα αποδεκτή από περισσότερο κόσμο; Παίρνω σαν παράδειγμα τους Black Lips που με τα χρόνια καθάρισαν την παραγωγή στους δίσκους τους και κατάφεραν να γίνουν πιο γνωστοί χωρίς να προδόσουν το στίγμα τους σα συγκρότημα.
JAC: Το πλεονέκτημα που βρίσκω στο να είσαι άγνωστος και καταδικασμένος στην αφάνεια είναι ότι έτσι δεν έχεις να ανησυχείς για το αν θα αρέσεις σε κανέναν εκτός από τον εαυτό σου. Το μειονέκτημα βέβαια είναι η έλλειψη χρημάτων και ευκαιριών...
WT: Είστε γνωστοί σε πολλούς ανθρώπους στη χώρα μας, επειδή έχετε παίξει λάιβ με τους Acid Baby Jesus, που είναι πολύ δημοφιλείς εδώ. Τι γνωρίζεις για την ελληνική rock σκηνή;
JAC: Νομίζω ότι όλα όσα γνωρίζω για την ελληνική rock σκηνή είναι αυτά που μας έχουν πει οι Acid Baby Jesus και οι Bazooka. Έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Υπό διαφορετικές συνθήκες μάλιστα θα σκεφτόμουν να μετακομίσω στην Αθήνα. Έχουμε και μια μπάντα μαζί, τους Voyager 8.
WT: Είναι πιθανό κάποιο νέο λάιβ στην Ελλάδα;
JAC: Υπάρχει σταθερά αυτή η πιθανότητα. Ήρθαμε εκεί τον Ιούνιο και ήταν φανταστικά - μείναμε και μία βδομάδα πριν το λάιβ και περάσαμε τέλεια. Η συγκεκριμένη συναυλία ήταν η τελευταία της περιοδείας μας και ήταν όντως ένα σπουδαίο φινάλε.
WT: Ποιες είναι οι αγαπημένες σου μπάντες στην τωρινή σκηνή;
JAC: Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κανένα «αγαπημένο» συγκρότημα. Ξέρω ότι ακούγεται απαίσιο αλλά δεν πηγαίνω και σε πολλά λάιβ στα οποία δεν παίζω. Προσπαθώ να κρατάω αποστάσεις. Στον Dale πάντως μπορεί να αρέσουν κάποιοι...
WT: Πώς βλέπεις αυτήν τη διαίρεση της σύγχρονης rock σκηνής σε ξεχωριστές μικροσκηνές με περιορισμένα ακροατήρια; Δεν νομίζεις ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε τα γκρουπ και το κοινό να διευρύνουν κάπως τους μουσικούς τους ορίζοντες, ώστε να μπορεί η μουσική να ακούγεται από περισσότερους ανθρώπους;
JAC: Δεν με πειράζουν οι «μικροσκηνές», αλλά πιστεύω ότι εδώ είναι ένα σημείο όπου οι promoters και οι διοργανωτές συναυλιών μπορούν να γίνουν πιο δημιουργικοί. Θα μπορούσαν να ανακατέψουν στις διοργανώσεις τους μουσικούς από διαφορετικές μικροσκηνές για να δουν τι θα συμβεί. Εδώ πάντως θα το γούσταρα. Βαρέθηκα τη garage σκηνή - θα ήθελα να παίξω δίπλα σε πολύ διαφορετικά είδη μουσικής. Βαρέθηκα να βλέπω τον κλασικό φαν του garage με το t-shirt Black Lips ή Jay Reatard, με κάνει να αισθάνομαι σα να είμαι σε κάποιο συνέδριο κόμιξ και να εύχομαι να είχα κάνει κάτι άλλο στη ζωή μου. Περισσότερο θα μου άρεσε να παίξω σε συνεστίαση επιστημόνων!
WT: Σε ενδιαφέρει καθόλου η πολιτική; Πιστεύεις ότι η τωρινή κρίση στο δυτικό κόσμο θα μπορούσε κάπως να επηρεάσει τη μαζική μουσική κατά τρόπο που το πραγματικό rock'n'roll να μπορεί να σημαίνει κάτι για τον πολύ κόσμο;
JAC: Τρελαίνομαι για πολιτικές ίντριγκες, γέρους που μαχαιρώνουν πισώπλατα ο ένας τον άλλον. Θέατρο και διασκέδαση! Φαντάζομαι ότι το βρίσκω διασκεδαστικό γιατί μεγάλωσα σε μια χώρα όπως ο Καναδάς, όπου δεν αισθανόμαστε την επίδραση της πολιτικής έντονα στη ζωή μας, όπως γίνεται σε χώρες σαν την Ελλάδα. Μια μέρα όταν κι εδώ «τα σκατά πέσουν πάνω στον ανεμιστήρα» - κάτι που σίγουρα θα γίνει – θα πάθουμε κι εμείς σοκ...
Η δική μας μουσική έχει τις ρίζες της στη δυστυχία και την απόδραση από αυτήν, οπότε ναι, πιστεύω ότι η αναταραχή, η αλλαγή και οι αγώνες που έρχονται στο δυτικό πολιτισμό θα βοηθήσουν ώστε να παράγεται καλύτερη μουσική και να τελειώνουμε επιτέλους με όλους αυτούς που κάνουν μουσική μόνον και μόνον επειδή η τεχνολογία έχει διευκολύνει τον καθένα να πάρει τρεις φίλους του και να ξεκινήσει ένα συγκρότημα... Θα μου άρεσε μια μέρα η μουσική να γίνει παράνομη!
WT: Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;
JAC: Αυτήν την ώρα σχεδιάζουμε περιοδείες στην Ευρώπη και την Αμερική και παράλληλα γράφουμε και νέα τραγούδια. Δεν ξέρουμε ακόμη πώς θα το κάνουμε, αλλά την επόμενη χρονιά θα καταφέρουμε και να κάνουμε ηχογραφήσεις και να ταξιδέψουμε.
WT: Θέλεις να στείλεις ένα μήνυμα στην Ελλάδα;
JAC: Το μήνυμά μου προς τους Έλληνες είναι να πιστέψουν πάλι και να σέβονται τους αρχαίους Θεούς. Να αρνηθούν να αποδεχθούν το χρέος προς την υπόλοιπη Ευρώπη και να ζητήσουν από τους Ευρωπαίους να τους γυρίσουν τα διπλά χρήματα.
Τελικά μου αρέσει ο τύπος.
Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης στα Αγγλικά:
When Slovenly Records sent their first album 'Hated by the Sun' to us at Wild Thing a few months ago, I must admit that there was some puzzlement amongst our ranks. These guys are friends of local boys Acid Baby Jesus and Bazooka, have played here, and there is a lot of people who really dig them. The album however sounded a bit odd at first. Perseverance, however - and patience - (as they say) is rewarding. Two or three scans of the disc, a little digging beneath the surface and it all started to sound all the more interesting. In the end I was convinced that 'Hated by the Sun' is actually better than anything previously released by Canadian garage rockers Demon's Claws, who hosted the talents of the band’s frontman Jeffrey Allen Clarke in the past. So I thought it would be a good idea to ask some questions, learn a little extra about his current gig, Hellshovel. The interview with Jeff below sheds some light on 'Hated by the Sun' (since the sun won’t do the job...)
Wild Thing: Why ‘Hated by the Sun’? Is the 'watery production' (by the way is this the result of a mic through a phaser?) related somehow to this 'hatred'? Is there a concept here?
Jeffrey Allen Clarke: I guess the "watery production" might have a lot to do with the fact that the album was sort of an experiment in recording and mixing ourselves. We did the drums and the initial guitars in a studio; the rest was done at home with a 57 mic and a computer. The phaser comes from a ZOOM GFX-707 guitar effects processor. I'm not sure if this has anything directly to do with the hatred.
WT: What's the story of the band? What's the background of the individual band members? Under what circumstances did you come together as Hellshovel?
JAC: Me and Dale had known each other and lived in Montréal for many years. I've also known Bloodshot Bill for almost twelve years and we have all often played shows together. Me and Dale decided to pool together and start doing Hellshovel shows and recording since we were both frustrated with our scene in Montréal becoming stagnant with cocaine abuse.
Bloodshot Bill being very busy with his own career is only able to play with us randomly; so we have found different drummers for different tours, all of whom have different playing personalities. One of our favorites is Marko from Acid Baby Jesus. He played with us on a US tour and during the last show in Athens he governed the entire set with frightening authority.
And of course we added our French brother Simon on bass to anything we do. He is the bridge of stability that connects me and Dale.
WT: What kind of music are you into? Name some of your all-time favourite records.
JAC: I'm into all kinds of music. But I’m not really a big music fan to speak of. I really enjoy anything with a melodic heart beat; like Native American music with intertwining melodies. I have a terrible memory for referencing bands and songs. Dale is more of an ‘encyclopediac’ about music. He knows all kinds of genres, who started this and who started that...
I grew up on white trash music, Motley Crüe and Skynyrd and 'arrow smith' (Aerosmith) and Motorhead... My guitar abilities are sort of like that of the kid with the banjo in Deliverance.
WT: Why is a new band in the 2010s playing something between 60s folk garage and brit psych? From the vast rock'n'roll archive what is it with this particular 'type' of music that draws the attention of young musicians?
JAC: I'm not sure why this has been or is happening. I guess it's mostly the effects we used on the record, I can't speak for other bands but for me it's not intentional.
WT: Can you shed some light on the story of ‘Hated by the Sun’? (When were the songs written? Βy whom? Where and when was the album recorded and mixed? What are the songs about? etc.)
JAC: The songs were all written in the year before me and Dale fled Montréal. To be honest, the lyrics in the songs don't really directly make a lot of sense. "Ivan's Hammer" is about outer space (a Russian attack strategy of deflecting an asteroid into the USA)... "Stealing Candy" is sort of a horror - Texas Chainsaw Massacre fiction of being molested by a meat butcher... I think Dale's song "Whoever Brought Me Here..." is from some book he read... "Drifting through the Galaxy" is intergalactic witchcraft... "Summer's Over" is an apocalyptic nightmare perpetrated by what can only be the sun's slowly rising contempt for the earth... The album title "Hated by the Sun" is basically me and Dale feeling sorry for ourselves...
We mixed the record ourselves; which is why it sounds un-produced. I have never mixed anything before, so I don't know any common tricks a more professional studio guy might. I just EQed and tweaked things till I liked it...
WT: The production on this first album is in fact a bit idiosyncratic. Don't you feel that a more 'clear' production would help make your music more accessible to larger audiences? For example, the Black Lips cleared up their production over the years and thus became better known to more rock fans at the same time keeping their 'standards'.
JAC: The advantage I find in being unknown and cast into obscurity is that we don't have to worry about pleasing anyone but ourselves. The disadvantage is the money and lack of opportunity...
WT: A lot of people know you in my country because you've played a number of gigs with our own Acid Baby Jesus who are very popular here. What do you know about the Greek rock scene?
JAC: I guess all I really know about the Greek rock scene is that which Acid Baby Jesus and Bazooka have shown us. They have all become such great friends. Under different circumstances I would move to Athens. We have a band together, Voyager 8.
WT: Is there a possibility for a new gig in our country?
JAC: There is always the possibility for more Greek gigs. We were just there last June and it was amazing, we stayed the week before the show and it was the best time. The show was our last of the tour and it was a great finale.
WT: Which are your favourite bands in the present scene?
JAC: I don't really have any. Sounds awful but I don't catch too many shows I'm not part of. I try to distance myself. Dale might have some...
WT: What's your opinion about the segmentation of the modern rock scene into different 'micro-scenes' with limited audiences? Shouldn't at some point bands and audiences alike broaden their musical (and other) horizons, so that bands could really 'cross-over' to bigger fan-bases?
JAC: I don’t really mind the micro-scenes, but I think that's where the promoters and event organizers could be more creative. They could merge different micro-scenes together and see what happens. For me I'd love it. I'm sick of "garage music"; I'd love to play with totally opposite types of music. I'm sick of the garage rock prototype fan with a Black Lips or Jay Reatard t-shirt. Makes me think I'm at a comic book convention and wish I had done something else with my life. I'd rather play at a dinner party for scientists...
WT: Are you at all interested in politics? Do you think that the current crisis in the western world could somehow affect popular music, so that true rock'n'roll could become again more appealing to the people?
JAC: I love watching political intrigue play itself out, old men stabbing each other in the back. Drama and entertainment. I guess it's because growing up in Canada we don't feel so directly affected by the politics like in countries like Greece. One day when the shit here hits the fan (like it will), we will be in shock... Our kind of music is rooted in misery and salvation, so yes, I think turmoil and change and the coming struggles for western civilization will only serve to create better music and weed out all the people who do it only because technology made it easy for every guy and his three buddies to make a band... I'd like to see music outlawed.
WT: What are your plans for the future?
JAC: We are currently plotting more Euro tours and American tours and always writing more songs. We just don’t know how and when at the moment... but we will be both recording and travelling in the next year.
WT: Is there a message you'd like to send to Greece?
JAC: My message to the Greek population is to suggest they restore faith and tribute to the Old Gods. Refuse to acknowledge any of its debt to the rest of Europe and insist instead that they should pay Greece double the asked sum.
Hey, I like this guy!
[first / front cover photo by: Ivy Lovell; other photos by: April Novak]
