Σπύρος Φάρος, απ' τον Leonard Cohen μέχρι τους Residents...

Ο Σπύρος Φάρος ξεπήδησε μέσα από το ελληνικό «κίνημα» των νέων ροκ γκρουπ της δεκαετίας του '80 και αναμφισβήτητα είναι ένας χαρισματικός μουσικός με μεγάλη συνεισφορά στην εγχώρια σκηνή. Η πραγματική δύναμη της μουσικής του βρίσκεται στην εντελώς ανεπιτήδευτη και όμως αυτοδύναμη αισθητική απλότητα των κομματιών του. Σε κάθε δισκογραφική του δουλειά υπάρχουν και μερικά κομψοτεχνήματα που αποκαλύπτουν εξαιρετικές συνθετικές και εκτελεστικές ικανότητες.

Η Άντα και ο Άκης Wildthing κάνουν μαζί του μια αναδρομή στην πολύχρονη πορεία του.

Άντα Λαμπάρα: Ας βουτήξουμε στο παρελθόν κι ας πάμε πίσω στο 1981, δηλαδή στην περίοδο από τη δημιουργία των Headleaders έως τη διάλυσή τους. Τι αναμνήσεις σου έχει αφήσει αυτή η περίοδος; Επίσης θα ήθελα να μου πεις πώς έγινε η επιλογή του ονόματος της μπάντας. Από πού εμπνεύστηκες;

Σπύρος Φάρος: Καταρχήν δεν επέλεξα εγώ το όνομα, προϋπήρχε και μετά μπήκα εγώ στο γκρουπ. Αυτό μου θυμίζει το όνομα που μας πρότεινε ο ντράμερ των Yell-o-Yell (Βαγγέλης Βang): 'Headliners'. Γενικά έχω καλές αναμνήσεις, όλα τα παιδιά ήταν ΟΚ.

ΑΛ: Μετά το 7ιντσο "Voices" η δεύτερη δισκογραφική προσπάθεια των Headleaders ήταν το LP What It Means to Me, που ήταν το καλύτερο ίσως άλμπουμ που είχε κυκλοφορήσει στη χώρα μας, με επικρατέστερα τα ποπ στοιχεία, με μια κατασταλαγμένη και ταυτόχρονα ολοζώντανη άποψη και με μερικά κομψοτεχνήματα, όπως το ''I'm Living Like a Fool''. Σ' αυτό το άλμουμ έχετε διατηρήσει άριστες σχέσεις με την ποπ και τα συνακόλουθα της. Θα ήθελες να μου μιλήσεις γι' αυτό;

ΣΦ: Το "Living Like A Fool" υπήρχε και στο πρώτο μας σίνγκλ. Γενικά το άλμπουμ είχε στοιχεία που ήταν πολύ πιo προχωρημένα από το "Living Like A Fool" - το "I Give Up" ή το "Pressure" για παράδειγμα. Εκείνη την περίοδο ο Λάκης (Χαλκιόπουλος - κιθάρα) άκουγε πολύ Beatles κι εγώ Residents. Και αυτά τα στοιχεία αποτελούσαν τον πυρήνα των συνθέσεών μας.

ΑΛ: Πώς προέκυψε η γνωριμία σου με τους Yell-o-Yell και η ενσωμάτωση σου σ' αυτούς το 1985-86; Θα ήθελα να μου μιλήσεις γι' αυτή τη μεγάλη μπάντα.

ΣΦ: Κάναμε πρόβες στο ίδιο στούντιο και συχνά τζαμάραμε. Ο Φιλ ήθελε κάποιο κομμάτι μου και μία μπασογραμμή (την οποία άλλαξε) και σιγά-σιγά μου έκανε την πρόταση να παίξω κιθάρα με τους Yell-o-Yell. Αργότερα, όταν έφυγε ο μπασίστας τους (Χάρης Low), βρέθηκα στην θέση του και γράψαμε το XIII και το άλμπουμ (Still) Warm Like Worms που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Γενικά πριν παίξω μαζί τους, ακούγοντας την μπάντα στον προθάλαμο του στούντιο είχα εκεί ένα βιβλίο του Καστανέντα και το διάβαζα και βυθίστηκα μέσα σε αυτό με την βοήθεια των ήχων του συγκροτήματος. Σε αυτό βοήθησε και αρχιτεκτονική του στούντιο.

ΑΛ: Ο Φιλώτας, ιδρυτής και τραγουδιστής των Yell-O-Yell, πρέπει να είχε περάσει μέσα από μερικές ιδιαίτερες καταστάσεις στη ζωή του. Αυτό φαινόταν από το πώς εκφραζόταν μουσικά μέσα από τις επιθετικές κιθαριστικές  γραμμές του, τη σχιζοφρενική ερμηνεία του, από το τέλειο παιχνίδι του με τις λέξεις όσον αφορά τη θεματολογία των στίχων του και μέσα από την ψαγμένη αισθητικά δημιουργία των εξωφύλλων του. Τι σόι χαρισματικός, εσωστρεφής και ευφυής άνθρωπος ήταν αυτός και ποια ήταν η σχέση σου μαζί του;

ΣΦ: Ο Φιλ μου θύμιζε σαμάνο. Έπαιζε κιθάρα με έναν δικό του προσωπικό τρόπο και αν κάποιος προσπαθούσε να παίξει όπως ο Φιλ κατέληγε στον ήχο των Yell-O-Yell. Η σχέση μου μαζί του ήταν φιλικότατη και θεωρώ τιμή μου που τον γνώρισα.

ΑΛ: Πότε και πώς ξεκίνησαν οι μουσικές σου ανησυχίες για την δημιουργία μιας μπάντας όπως οι Rehearsed Dreams και πώς έγινε η επιλογή του ονόματος της μπάντας; Από πού εμπνεύστηκες;

ΣΦ: Ξεκίνησα να φτιάχνω κομμάτια όταν ήμουν δεκατεσσάρων χρονών. Όταν πρωτόβγαλα δίσκο με γκρουπ ήταν με τους Headleaders και αισθάνθηκα απογοήτευση για το ότι αυτή η ιστορία ονομάστηκε «ποπ». Τα θέματα που έβγαζα στην συνέχεια ήταν σκοτεινά και με τον Γιάννη Παπαιωάννου σκεφτήκαμε να φτιάξουμε ένα γκρουπ το οποίο το ονομάσαμε κατόπιν δικής μου ιδέας Rehearsed Dreams. Η ιδέα μου ήρθε από ένα στίχο του Howard Devoto, "They don't know how we rehearsed our dreams".

ΑΛ: Η θεματολογία των στίχων στους Rehearsed Dreams προσεγγίζει σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής και γενικότερα της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως ο θάνατος, η παρακμή, η ιερότητα της αυτοκτονίας ως μία λύση και τέλος ένας ανολοκλήρωτος έρωτας. Ποιος τους έγραφε, είναι βιωματικοί;

ΣΦ: Δεν είναι σε καμμία περίπτωση βιωματικοί. Τους στίχους τους έχει γράψει ο Γιάννης Παπαιωάννου και χρειάζεται χιούμορ για να τους καταλάβει κανείς.

ΑΛ: Ποια είναι η εικόνα που εισπράττεις από τις καινούργιες εγχώριες μπάντες; Έχεις ξεχωρίσει κάποιες απ' αυτές.

ΣΦ: Δυστυχώς δεν έχω είκονα γιατί δεν πολυπάω σε συναυλίες και έχω περιορισμένα χρήματα για να αγοράσω δίσκους.

ΑΛ: Έχεις κυκλοφορήσει αρκετό δισκογραφικό υλικό μέχρι σήμερα αφήνοντας μια κληρονομιά στις νεώτερες γενιές. Ανατρέχεις κάποιες φορές σε αυτούς τους δίσκους; Τους ακούς;

ΣΦ: Ναι. Όταν ακούω ένα άλμπουμ μου από το παρελθόν προσπαθώ να δημιουργήσω στο μυαλό μου την κατάσταση που υπήρχε εκείνη την εποχή και με αυτό τον τρόπο το ακούω πιo ζωντανά. Και συγκινησιακά και «παικτικά». 

ΑΛ: Θα ήθελα τη γνώμη σου για την κρίση που εξελίσσεται παγκοσμίως.

ΣΦ: Η κρίση ξεκίνησε από τις τράπεζες, δηλαδή Lehman Brothers, Goldman Sachs κ.λπ. και έφτασε σε κράτη. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στην μέση μιας μεγάλης κρίσης και ο θεός να βάλει το χέρι του. Οι λαοί βέβαια δεν φταίνε σε τίποτα...

Άκης Γαρράς: Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την ηλεκτρονική μουσική;

ΣΦ: Όταν ήμουν μικρός είχα πάει σε μία συναυλία των Logos Duo που παίζανε live electronics. Φαντάσου μία κατάσταση όπου ελατήρια κρέμονταν από το ταβάνι, βιολί παιζόταν με χάρακα... Ενθουσιάστηκα και βρέθηκα στο Κ.ΣΥ.Μ.Ε. (σσ. Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας) όπου μετά από ένα χρόνο έστειλα ένα κομμάτι στο φεστιβάλ της Bourges (Γαλλία) με το οποίο πήρα διάκριση. Το κομμάτι λεγόταν "Ghosts & Goblins". Στην συνέχεια μου έδωσαν καθηγητική θέση στο Κ.ΣΥ.Μ.Ε. και αργότερα στο South Eastern College. Παράλληλα συνέχιζα με γκρουπ όπως οι Rehearsed Dreams, οι Spider's Web ή οι This Fluid.

ΑΓ: Πες μας μερικά πράγματα για τους Spider's Web.

ΣΦ: Οι Spider's Web υπήρξαν το πρώτο και τελευταίο post-punk γκρουπ μου. Γενικά υπήρχε πλουραλισμός στις ιδέες του γκρουπ, αινιγματικά ριφ, αρκετά δυναμικές εξελίξεις και τέθηκαν οι βάσεις για τις μετέπειτα εξελίξεις μας, όπως για παράδειγμα οι Spiros Faros & The Web. Τα κομμάτια που θεωρούσαμε πιο προχωρημένα, όπως το "Feedbacker", προέκυψαν από τζαμαρίσματα. Τα μέλη του γκρούπ ήταν o Γιάννης Τσεκούρας στα πλήκτρα, o Μάκης Φάρος στα ντραμς, ο Λεωνίδας Παπαδάκης στο μπάσο και εγώ σε κιθάρα, φωνή και σάμπλερ.

ΑΓ: Μετά τους Spiros Faros & The Web έφτιαξες τους This Fluid...

ΣΦ: Οι This Fluid ήρθαν ως φυσική συνέχεια των Spiros Faros & The Web που ήταν η εξέλιξη των Spider's Web. Στους This Fluid ξεκινήσαμε τρεις, η Άννα Μαράτου, ο αδερφός μου ο Μάκης και εγώ. Βγάλαμε ένα διπλό άλμπουμ το Flud (1997) με την Hitch Hyke (διπλό βινύλιο / μονό CD). Το Flud έχει απροσδιόριστη μουσική ταυτότητα, περιέχει κομμάτια που κινούνται από το μεταλλαγμένο παραδοσιακό μέχρι το trance. Στην συνέχεια βγήκε το Spiral (maxi CD single) και το άλμπουμ Lips Like Poppy (2000) με την ίδια εταιρεία. Παράλληλα είχαμε κάποιες αλλαγές στην σύνθεση. Έφυγε η Άννα και στην θέση της μπήκε η Νικολέτα Χατζοπούλου και o Παναγιώτης Τσάγκας.

ΑΓ: Οι This fluid παρότι έγιναν πολύ γνωστοί διέκοψαν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Γιατί;

ΣΦ: Βρεθήκαμε στο σημείο να μην έχουμε να πούμε κάτι καινούργιο και νομίζω είναι αρκετά τίμιο να σταματάς για κάποιο διάστημα, αν δεν έχεις κάτι νέο να πεις. Ουσιαστικά ο βασικός πυρήνας είμαστε δύο αδέρφια και συνεργαζόμαστε με διάφορους άλλους μουσικούς και τραγουδίστριες.

ΑΓ: Ποια είναι η τωρινή σύνθεση των This Fluid;

ΣΦ: H τωρινή σύνθεση του γκρουπ εκτός από μένα και τον Μάκη περιλαμβάνει την Μαρίνα Νατιώτη στη φώνη και τον Σπύρο Γάτσιο στην κιθάρα. Ασχολούμαστε πιο πολύ με ποιητές - κυρίως ρομαντικούς όπως ο Πόε και ο Μπλεικ και άλλοι. Ηχογραφούμε στο home studio, όπου κάνουμε και τις πρόβες μας. Έχουμε πληθώρα έτοιμου υλικού που ελπίζουμε να κυκλοφορήσει σύντομα.

ΑΓ: Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας έπαιξες με τους Spy F & The Zakulas. Παρότι το σχήμα αυτό είχε απήχηση στο ελληνικό κοινό δεν συνεχίσατε...

ΣΦ: Η φάση πήγε καλά για ένα χρόνο. Δυστυχώς μετά άρχισαν οι εγωισμοί και διαλύθηκε όλη η χημεία που είχαμε αρχικά. Αν θέλεις να λειτουργήσεις μέσα σε μία ομάδα ανθρώπων, πρέπει να μην είσαι εγωιστής. Πρέπει να ξέρεις να μοιράζεσαι και πάντα να σκέφτεσαι το αύριο και το χθες...

ΑΓ: Το 2007 έβγαλες το πρώτο προσωπικό σου άλμπουμ, You Don't Wanna... Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

ΣΦ: Ένιωσα σαν να πήγαινα στην Ιερά Εξέταση... Μου φάνηκε δύσκολο σαν εγχείρημα αλλά τελικά το έκανα και έμεινα ευχαριστημένος.

ΑΓ: Έχεις γράψει αρκετή μουσική για το θέατρο. Ποια η σχέση μουσικής και εικόνας;

ΣΦ: Καταρχήν το θέατρο χωρίζεται σε κωμωδία και τραγωδία. Και αυτά έχουν διαβαθμίσεις. Έχω γράψει μουσική κυρίως για διαβαθμίσεις της τραγωδίας. Έχω γράψει και για κωμικά έργα, αλλά πολύ λίγα. Από όλες αυτές τις δουλειές ξεχωρίζω το Orlando, το όποιο διαδραματίζεται σε τρεις διαφορετικές περιόδους και σε δύο φύλα. Ο πρωταγωνιστής ή η πρωταγωνίστρια αλλάζει φύλο κατά την διάρκεια του έργου. Ξεκινάει ως άνδρας και καταλήγει ως γυναίκα. Οι δε αλλαγές των εποχών φαίνονται από την μουσική, τον φωτισμό και τα ρούχα. Η σχέση μουσικής-εικόνας, όταν είναι πετυχημένη, είναι αξεχώριστη υπό την έννοια ότι το ένα σου φέρνει στο μυαλό το άλλο.

ΑΓ: Οι επιρροές σου;

ΣΦ: Οι επιρροές μου είναι βαθύ πηγάδι. Ξεκινάνε από τις φούγκες του Μπαχ, τους Can... Απ' τον Leonard Cohen μέχρι τους Residents...

Το προσωπικό Top 20 του Σπύρου:

01. B-52 - B-52
02. Pink Floyd - Wish You Were Here
03. Virgin Prunes - If I Die I Die
04. Tom Waits - Franks Wild Years
05. Kraftwerk - Man Machine
06. Residents - ALL ALBUMS!
07. Can - Cannibalism
08. Renaldo & The Loaf - The Elbow Is Taboo
09. Massive Attack - Mezzanine
10. Clock DVA - Thirst
11. Chrome - Half Machine Lip Moves
12. Cockney Rebel - Psychomodo
13. Portishead - Dummy
14. Γιάννης Χρήστου - Εναντιοδρομία
15. John Cage - Imaginary Landscape
16. Karlheinz Stockhausen - Kontakte
17. Faust - Faust
18. Popol Vuh - Affestunde
19. 16 Horsepower - Secret South
20. Blondie - Parallel Lines