O B.B. King φεύγει στα 89

Η είδηση του θανάτου του 'Blues Boy' Riley B. King βύθισε στο πένθος εκατομμύρια θαυμαστές του ανά τον κόσμο, αφού επιβεβαιώθηκε από τον δικηγόρο του Brent Bryson, o οποίος ανακοίνωσε ότι έφυγε χθες, ήσυχα στον ύπνο του, στο σπίτι του στο Las Vegas. Ήταν 89 ετών.

Υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς μουσικούς στο κόσμο και είχε ως σήμα κατατεθέν του, μια κιθάρα Gibson ES-335 εδικής κατασκευής, που της είχε δώσει το προσωνύμιο 'Lucille'.

Αν και συνέχιζε να παίζει μουσική ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία, ο επί 15 φορές νικητής στα βραβεία Grammy ο οποίος υπέφερε από διαβήτη, είδε την υγεία του να επιδεινώνεται τον τελευταίο καιρό δραματικά. Είχε μάλιστα καταρρεύσει στην διάρκεια μιας συναυλίας που είχε δώσει στο Σικάγο τον προηγούμενο Οκτώβριο. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι η λιποθυμία προήλθε από εξάντληση και αφυδάτωση, αλλά τελικά αναγκάστηκε να μείνει στο σπίτι του υπό ιατρική παρακολούθηση.
Ο B.B King είχε μια πλούσια καριέρα και κατάφερε να φέρει νέους θαυμαστές στον χώρο τον blues και να επηρέασει θετικά μια ολόκληρη νέα γενιά τραγουδιστών. Άφησε την σφραγίδα του στο χώρο της συγκεκριμένης μουσικής και έγινε ο διεθνής αντιπρόσωπος της.

Σε όλη την διάρκεια της καριέρα του, πούλησε εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και κατάφερε να εισέλθει στο Blues Foundation Hall of Fame και στο Rock and Roll Hall of Fame. Έλαβε το 15ο Grammy το 2009 στην παραδοσιακή κατηγορία των Blues για το "One Kind Favor".

Tα στούντιο άλμπουμ που έβγαλε στη μακριά καριέρα του είναι τα εξής: Singin' the Blues (1957), The Blues (1958),
B.B. King Wails (1959), King of the Blues (1960), Sings Spirituals (1960), The Great B.B. King (1960), My Kind of Blues (1961), Blues for Me (1961), Blues in My Heart (1962), Easy Listening Blues (1962), B.B. King (1963), Mr. Blues (1963),
Confessin' the Blues (1966), Blues on Top of Blues (1968), Lucille (1968), Live & Well (1969), Completely Well (1969), Indianola Mississippi Seeds (1970), B.B. King in London (1971), L.A. Midnight (1972), Guess Who (1972), To Know You Is to Love You (1973), Friends (1974), King Size (1977), Midnight Believer (1978), Take It Home (1979), There Must Be a Better World Somewhere (1981), Love Me Tender (1982), Blues 'n' Jazz (1983), Six Silver Strings (1985), King of the Blues: 1989 (1989), There Is Always One More Time (1991), Blues Summit (1993), Lucille & Friends (1995), Deuces Wild (1997), Blues on the Bayou (1998), Let the Good Times Roll (1999), Makin' Love Is Good for You (2000), Riding with the King (2000, με τον Eric Clapton), A Christmas Celebration of Hope (2001), Reflections (2003), B.B. King & Friends: 80 (2005), One Kind Favor (2008).

Αν και κάποιοι πιουρίστες των blues δεκαετίες πίσω είναι πιθανόν να κρατούσαν μια κάποια απόσταση από τα «σαλωνάτα» blues του βασιλιά, η αλήθεια είναι ότι αυτός ο άνθρωπος προπαγάνδισε τα blues στο λευκό ακροατήριο όσο λίγοι άλλοι μαύροι καλλιτέχνες. Επιπλέον ήταν και μια αξιαγάπητη φιγούρα. R.I.P.