Amon Amarth: With Odin on their Side

Την Παρασκευή 9 Μαΐου, θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε από κοντά για άλλη μια φορά τους αγαπημένους vikings Amon Amarth στη σκηνή του Fuzz Club. Οι Σουηδοί έχουν διαγράψει μια αξιόλογη και μόνο ανοδική πορεία και αυτό φαίνεται από τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό των οπαδών τους αλλά και από τα βήματα μπροστά που καταφέρνουν να κάνουν, σχεδόν με κάθε κυκλοφορία τους. Και επειδή η αγάπη για ένα συγκρότημα δεν ξεκινά και τελειώνει μόνο στα τραγούδια, το Wild Thing παρακάτω παραθέτει τέσσερα Top-Three της συνολικής εικόνας της μπάντας, που έχει καθιερωθεί και καταξιωθεί στη συνείδηση των οπαδών. Το σπαθί ανά χείρας και φύγαμε...

 

Τρείς κορυφαίες δισκογραφικές στιγμές:

The Avenger (1999, Metal Blade Records)

Έχοντας βγάλει την ωμή ενέργεια της νέας μπάντας που ντεμπουτάρει στο Once Sent From the Golden Hall που προηγήθηκε, οι Amon Amarth μπαίνουν στο studio και βγαίνουν νικητές με το άλμπουμ The Avenger ως αιματοβαμμένο μα τιμημένο λάφυρο. Στο δεύτερο βήμα τους, οι πολέμαρχοι ακολουθούν τακτικές που είναι πιο κοντά στον στρατηγιστή Carl Von Clausewitz παρά στον καταδρομέα John Rambo. Και αυτό διότι το riffing είναι μεν χαώδες και οι ατμόσφαιρες παραμένουν σκοτεινές, αχνοφαίνεται όμως μια, ανώριμη ακόμα, προσέγγιση στη μελωδία και τα δυνατά ρεφραίν. Εκ των υστέρων μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ανοδική πορεία που η συνείδηση της μπάντας είχε αρχίσει ήδη να παίρνει από το δεύτερο μόλις δίσκο της. Ομολογώ ότι από την πρώτη περίοδο του συγκροτήματος είναι το μόνο που κρατάει το ενδιαφέρον μου αμείωτο από την αρχή έως το τέλος. Εύγε.

Fate of Norns (2004, Metal Blade Records)

Το σημαντικότερο άλμπουμ των Amon Amarth για τον γράφοντα μέχρι και σήμερα. Όντες ήδη πάνω από δέκα χρόνια συγκρότημα, αρκετά από αυτά μάλιστα ενεργοί και συνεπείς δισκογραφικά, οι vikings βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ του πιο βάρβαρου προγενέστερου στυλ τους και του εμπορικότερου μα όχι νερωμένου επιτυχημένου death metal συγκροτήματος στο οποίο σταδιακά μεταλλάχτηκαν από αυτό το δίσκο και μετά. Ίσως όχι το βέλτιστο δισκογραφικό βήμα για αυτούς από συνθετικής απόψεως, αλλά η χρονολογική συγκυρία και το φοβερό "The Pursuit of Vikings" που αποτελεί ακόμα και σήμερα 'must' στις συναυλίες τους δικαιολογούν και με το παραπάνω τη θέση του Fate of Norns στη λίστα με τους καλύτερους δίσκους τους.

 

Twilight of the Thunder God (2008, Metal Blade Records)

Αν έπρεπε να συνοψίσουμε την ολοένα ανοδική πορεία των Amon Amarth στο heavy metal στερέωμα τα τελευταία δέκα χρόνια μέσα από ένα δίσκο τους, αυτός κατά την άποψή μου είναι το Twilight of the Thunder God. Με τις ευλογίες του Thor στον τίτλο, η μπάντα χτυπάει διάνα τόσο σε επίπεδο παραγωγής, όσο και σε θέμα σύνθεσης. Η φόρμουλα παραγωγής death metal μουσικής, άκρως επικού χαρακτήρα με περιτύλιγμα ιδιαιτέρως ελκυστικό για πάσης φύσεως και ιδιώματος heavy metal οπαδούς με ποιοτικό επίπεδο που εξοστρακίζει κάθε θεμέλιο για κακίες δια στόματος οποιουδήποτε πιουρίστα «πρωτοδισκάκια», δύσκολα αναλύεται. Εδώ οι Amon Amarth τελειοποίησαν τη συνταγή ενός πιάτου που μοιάζει εκ των υστέρων να είναι αποκλειστικά δικής τους έμπνευσης. Δεν είναι έτσι βέβαια, πάτησαν και αυτοί σε όσα έχουν χτίσει αρκετές θρυλικές, προγενέστερές τους μπάντες. Αλλά εδώ οφείλεις να τους βγάλεις το καπέλο. Ρίξε και μια ματιά στα τραγούδια που περιέχονται εδώ μέσα. Πιστοποιούν μονομιάς τα παραπάνω επιχειρήματα.

 

Τρία trademarks:

Εμφάνιση και σκηνική παρουσία

Μια σοφή ρήση λέει 'practice what you preach'. Μια άλλη σοφή ρήση λέει «epic metal οπαδός χωρίς μαλλιά και μούσια δε νοείται». Οι Amon Amarth ακολουθούν πιστά τις δύο παραπάνω σοφιστείες  και παρότι έχουν σχεδόν επαναφέρει στην επικαιρότητα τη μόδα αρχαίων πολέμαρχων, καταφέρνουν να την βγάζουν λάδι και να μη γελοιοποιούνται. Διότι μια άλλη σοφή ρήση σχετικά με το ποζεράδικο hard rock και το epic metal λέει ότι «τα όρια μεταξύ ταύτισης ήχου/εμφάνισης και γελοιότητας είναι πολύ λεπτά». Οι πολεμοχαρείς λοιπόν Σουηδοί σκάνε στη σκηνή γυμνόστηθοι με δερμάτινα 'wristbands', πίνουν μπύρα από το πάντα εύκαιρο κέρας τους και κάνουν συγχρονισμένο headbanging «πλυντήριο» με μαλλιά και μούσια. Την ίδια στιγμή όμως έχουν ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά αποτινάσσοντας από πάνω τους κάθε ίχνος υπέρμετρης σοβαροφάνειας και θεατρινισμού, δικαιολογώντας έτσι γιατί οι οπαδοί τρέφουμε ιδιαίτερη συμπάθια σε προσωπικότητες - κάφρους που τελικά είναι «γαμώ τα παιδιά», όπως ο Corpsegrinder των Cannibal Corpse ή ο Necrobutcher των Mayhem.

Ρεφραίν

Φτάνει με τη heavy metal πολιτισμική σημειολογία! Ας μιλήσουμε για μουσική. Όταν η συζήτηση γυρνάει στο death metal, πολλά ωραία χαρακτηριστικά του ήχου έρχονται στο μυαλό της παρέας που τσουγκρίζει μπύρες. Σίγουρα όμως τα ρεφραίν δεν είναι ένα από αυτά. Και αυτό είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του ήχου των Amon Amarth. Δεν είναι τυχαίος ο πανικός που προκαλείται στην πλατεία και τα θεωρεία των club όταν οι Amon Amarth παίζουν ζωντανά τα γνωστότερα τραγούδια τους. Όλη αυτή η θετική ενέργεια που ανταλλάσσεται μεταξύ μουσικών και ακροατηρίου, υποκινείται, στην περίπτωση των Σουηδών vikings, από τα στιβαρά και καθ' όλα συναυλιακά ρεφραίν τους, ντυμένα με στακάτα και εθιστικά ριφ. Όταν ένα τέτοιο ατού, που συνήθως βρίσκεται στο οπλοστάσιο πιο παραδοσιακών hard rock/metal συγκροτημάτων, πέσει στα χέρια death metal μπάντας, γεννιούνται τραγούδια όπως το "The Pursuit of Vikings"...

Εικονογράφηση εξωφύλλων

Έχοντας καταπιαστεί με όλα τα επιμέρους στοιχεία που κάνουν τους Amon Amarth αυτό που είναι, δε θα μπορούσα να παραλείψω το εικαστικό κομμάτι. Και μπορεί ένα σημάδι των καιρών μας να είναι το ακατάπαυστο downloading και η καθ' ολοκληρία κατανάλωση μουσικής με ψηφιακά κριτήρια και μέσα, αλλά ένας μουσικόφιλος που σέβεται τον εαυτό του πάντα συγκινείται από όλο το πακέτο. Αντίστροφα κάθε μπάντα που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να προσφέρει υψηλής ποιότητας και αισθητικής artwork για να συνοδεύει τη μουσική της. Και οι Amon Amarth ανά τα έτη απέδειξαν ότι έχουν χαρακτήρα και σε αυτόν τον τομέα. Μπαίνοντας στο δισκάδικο με την άκρη του ματιού μπορεί κανείς να αντιληφθεί και μόνο από το εξώφυλλο μια κυκλοφορία της μπάντας. Πυρ, κεραυνοί, σύννεφα και έντονες σκηνές μάχης πανάρχαιων πολέμαρχων και θεών, κοσμούν τα εξώφυλλά του με τρόπο γουστόζικο και ταιριαστό με τη μουσική τους. Trademark σε εικόνα και ήχο. Όχι κι άσχημα έτσι;  

 

Τρεις αναπόφευκτοι συνειρμοί με τους Amon Amarth:

Ο Θεός Thor

Ενδεχομένως να  τον γνώρισες μέσω της εποποιίας των Marvel Comics. Ίσως ως εκπρόσωπο της Asgard για τη διεκδίκηση της κόλασης στα graphic novels Sandman του Neil Gaiman. Μπορεί, αν είσαι βόρειος, να τον ξέρεις ως θεό της νορβηγικής μυθολογίας. Τέλος, συγχώρησε αν, λόγω ηλικίας τον έμαθες ως φλούφλη κινηματογραφικό ήρωα (σσ. Ας μας συγχωρέσουν οι κορασίδες, αλλά στο Wild Thing έχουμε υψηλά standards, τόσο ως μουσικόφιλοι, όσο και ως καταναλωτές comics και σινεφίλ). Δεν υπάρχει περίπτωση όμως να είσαι ακροατής των Amon Amarth και να μην ανάγεις τα ριφ, τις νότες και τους στίχους σε ευφάνταστες μυθοπλασίες μάχης με πρωταγωνιστή το Νορβηγό θεό του κεραυνού. Αν ο κιθαρίστας ενός hard rock/heavy metal συγκροτήματος λέγεται στην πιάτσα 'axeman', η μουσική των Amon Amarth έχει κάθε λόγω να ορίσει το λύμα 'hammerman' στο μεγάλο του heavy metal λεξικό. Οι Σουηδοί όταν είναι στα καλά τους, γράφουν ριφ που ακουστικά προσεγγίζουν όσο τίποτα τον ήχο του σφυροκοπήματος του 'Mjölnir' του Thor.

 

 

Η τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών

Όπως πολλά rock και heavy metal  συγκροτήματα (όπως λ.χ. οι Burzum, Marillion, Gorgoroth, Cirith Ungol για να αναφέρουμε μερικά), έτσι και οι Σουηδοί έχουν δανειστεί το όνομά τους από το έργο του άρχοντα της λογοτεχνίας του φανταστικού J.R.R. Tolkien. Amon Amarth στη διάλεκτο των ξωτικών (γνωστή ως 'sindarin') σημαίνει 'Mount Doom', το Βουνό του Χαμού. Πρόκειται για το ηφαίστειο στο οποίο κατασκευάστηκε το μαγικό δαχτυλίδι από τον Sauron, ώστε να εξουσιάσει όλα τα άλλα δαχτυλίδια και κατ' επέκταση όλες τις φυλές της Μέσης Γης. Εκεί είναι και το μόνο μέρος που το δαχτυλίδι μπορεί να καταστραφεί, ώστε να λυθούν τα μάγια του πανίσχυρου μαύρου μάγου. Προς τα εκεί κατευθύνεται η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού στον πρώτο τόμο του έργου Lord of the Rings και εκεί θα καταλήξουν στον τρίτο και τελευταίο τόμο Η Επιστροφή του Βασιλιά ο Frodo και ο Sam.

Οι Vikings

Μπορεί οι Amon Amarth να είναι Σουηδοί, η βασική τους όμως θεματολογία και οι στίχοι αρχίζουν, αναπτύσσονται και καταλήγουν εντός των πλαισίων της Νορβηγικής μυθολογίας και της εποποιίας των vikings, των αρχαίων Νορβηγών πολέμαρχων. Λόγω αυτού του χαρακτηριστικού της μπάντας, πολύ συχνά συγχέονται, λανθασμένα, με το υπo-ιδίωμα viking metal. Προφανώς οι Amon Amarth παίζουν heavy metal με άμεσες αναφορές στους vikings, το viking metal όμως ως ιδίωμα είναι εντελώς εκτός του πεδίου τους, καθότι ορίζει κυρίως τον ήχο black/folk metal συγκροτημάτων. Για να είμαστε ακριβείς θα λέγαμε ότι οι Amon Amarth παίζουν επικό death metal ευρείας κατανάλωσης. Απέχουν από τα επιμέρους στοιχεία του ορισμού που μόλις δώσαμε, αλλά όπως όλες οι μπάντες με εκτόπισμα ανάλογο με το δικό τους αναγκάζουν τους γραφιάδες να επινοήσουν σύνθετους ορισμούς προκειμένου να περιγράψουν τη μουσική τους. Το γεγονός πάντως ότι έχουν πάρει πάνω τους, λόγω θεματολογίας και μόνο, ολόκληρη τη σκηνή του viking metal στη συνείδηση των mainstream metal οπαδών, μαρτυρά την επιτυχία που έχουν κάνει, πράγμα μη εύκολα υλοποιήσιμο από γκρουπ που παίζει ακραίο metal από το 1992 μέχρι σήμερα ακατάπαυστα.

 

Και τρία trivia…

Στο τραγούδι "Amon Amarth" από το ντεμπούτο της μπάντας Once Sent From the Golden Hall ακούγονται ήχοι μάχης. Πρόκειται για ηχητικό απόσπασμα από την ταινία Braveheart.

Στο βιβλιαράκι του άλμπουμ The Avenger αναγράφεται η ακόλουθη φράση: "Any references made to implicate that there are cover bands out there that really sucks found in this recording are purely intentional". Πρόκειται για μια μικρής διάρκειας «διαμάχη» που είχαν οι Σουηδοί με τους συμπατριώτες τους power metallers Hammerfall.

Στην ειδική έκδοση του τελευταίου τελευταίου δίσκου της μπάντας, του περσινού Deceiver of the Gods, το bonus cd ονομάζεται Under the Influence. Σε αυτό υπάρχει το όνομα του συγκροτήματος γραμμένο με τα λογότυπα των Judas Priest, Motorhead, AC/DC και Black Sabbath. Η μπάντα αφήνει στην άκρη το γνωστό της στυλ και ηχογραφεί τραγούδια στα χνάρια των ηρώων της. Ακούστε αμέσως το "Stand Up to Go Down" που πραγματικά πρέπει να έγραψαν κοιτώντας μια αφίσα του Flick of the Switch. Επίσης, στο τραγούδι "Hel" συμμετέχει ο Messiah Marcolin (Candlemass, Memento Mori).

 

Tags: Death Metal, Amon Amarth, Viking Metal, Epic Metal, Thor, Deceiver of the Gods