---

O Σάκης Αργυρόπουλος είναι μια παλιά καραβάνα της ελληνικής πανκ σκηνής, καθώς έγινε ευρύτερα γνωστός από την θητεία του ως τραγουδιστής των Όρα Μηδέν από την Πάτρα, ενός από τα πιο εμβληματικά, cult και underground σχήματα της δεκαετίας του 80.

Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Ολλανδία όπου και συμμετέχει σε διάφορες μπάντες με DIY αντίληψη. Πρόσφατα συμμετείχε στην συνεύρεση πολλών παλιών μουσικών και σχημάτων πανκ της δεκαετίας του '80 που ονομάστηκε The 80s Gathering στην οποία και εμφανίστηκε τραγουδώντας κομμάτια των Όρα Μηδέν και των Stress!

[Δείτε το σχετικό βίντεο:]

Η πρώτη του συγγραφική προσπάθεια τιτλοφορείται «Ιστορία χωρίς μυαλό» και κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι με DIY αισθητική και χρηματοδότηση, πέρα από τα επίσημα mainstream κυκλώματα διανομής στο χώρο του βιβλίου.

Αποτελεί μια σειρά από μικρά διηγήματα, αυτο-αναφορικά, σε γλώσσα καυστική με αίσθηση μαύρου χιούμορ, τα οποία έχουν μια σπονδυλωτή δομή.

Ο βασικός ήρωας του βιβλίου μετά από ένα ατύχημα χάνει το μυαλό του και ζει με ένα ραμμένο κεφάλι. Προσπαθεί να θυμηθεί πρόσωπα και καταστάσεις, να ξανα-ανακαλύψει κοινωνικές επιδεξιότητες και αντικείμενα. Και αναπόφευκτα ανακαλύπτει εκ νέου την καθημερινή μάχη επιβίωσης σε μια μεγαλούπολη που νιώθει αλλοτριωμένος χωρίς τις θυμίσεις και το παρελθόν του. Ή μήπως, ακριβώς εξαιτίας αυτών?

Κατά κάποιον τρόπο, αυτά τα κείμενα καθώς έχουν γραφτεί χρόνια πολλά πριν εκδοθούν, στο μακρινό 1991-1993, την εποχή δηλαδή που οι Όρα Μηδέν μόλις είχαν διαλυθεί, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι αποτελούν μια φυσική προέκταση των στίχων τους.

Έτσι φερ' ειπείν στην θέση του κομματιού των Όρα Μηδέν «Το Παραμύθι» που οι στίχου του έλεγαν:

«Τελειώστε πια το παραμύθι /
Δεν υπάρχουν καλές νεράιδες /
Δεν υπάρχουν κακές μάγισσες /
Δεν υπάρχουν αθώα κοριτσάκια..,»

το βιβλίο ξαναπιάνει το νήμα αυτό ξεκινώντας με τα ακόλουθα λόγια:

«... Εντάξει, ας πούμε ένα παραμύθι ώστε να μην έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Άλλωστε, είμαστε όλοι μεγάλα παιδιά και δε θα μας τρομάξει ούτε ο κακός λύκος (εφόσον δεν είμαστε γουρουνάκια), ούτε ο δράκος που βγάζει φωτιές από το στόμα. Το μόνο που μπορεί να μας τρομάξει στο συγκεκριμένο παραμύθι, είναι ότι δεν το γνωρίζουμε καθόλου...»

Στην θέση της «Σάρκας» των Όρα Μηδέν, έχουμε τα λόγια του βιβλίου:

«Μέσα στην σάρκα ζω και με σαρκάζω... Τρώω την σάρκα για να ζω και με τρομάζω... Και όταν από την σάρκα βγω, θα με θαυμάζω...»

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πέρα από την όποια θεμιτή φιλοδοξία του συγγραφέα να καταγράψει και να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις του και τα παιχνίδια του μυαλού του (κάτι που είναι μια υπόθεση take-it-or-leave-it έτσι και αλλιώς), το βιβλίο αυτό έχει και μια ευρύτερη αξία ως ένα από τα λίγα (ή ίσως το μόνο;) καταγεγραμμένα της πανκ λογοτεχνίας στην Ελλάδα.

Eάν είναι δύσκολο μια φορά να γράψεις καλό στίχο στα ελληνικά, πράγμα που αναμφίβολα οι Όρα Μηδέν είχαν πετύχει στην εποχή τους, είναι δύο φορές δυσκολότερο να το επεκτείνεις με την μορφή κειμένου που να έχει τέτοια στόχευση και να διαβάζεται ευχάριστα.

Η ίδια η πρόθεση του άλλωστε είναι στην λογική του «Θάνατος στους Ποιητές» των Όρα Μηδέν, δηλαδή

«... Θάνατος στους ποιητές /
Θάνατος σ' αυτούς που τα σκ... /
Τα κάνουν ήλιο και θάλασσα/
Θάνατος στους ποιητές/
Θάνατος σ' αυτούς που συντηρούν/
Τους σχολικούς μας μύθους....»

Το βιβλίο διατίθεται από κοινωνικούς αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και στέκια νεολαίας και είναι μια καλή επιλογή για εισαγωγή στην punk λογοτεχνία. Ένα συγγραφικό ιδίωμα που έξω είναι ευρύτατα διαδεδομένο. -- Γιώργος Χλωρός