---

Πρώτη φορά που θα έβλεπα τους Overkill και η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο. Η ώρα ήταν περασμένες δέκα και μισή όταν η μπάντα από το New Jersey έκανε την εμφάνισή της με το "Come and Get It", το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου The Electric Age, στα πλαίσια της περιοδείας για το οποίο μας επισκέφτηκαν. Πρώτα βγήκε η μπάντα αρχίζοντας να παίζει και την καίρια στιγμή ορμάει ο Bobby "Blitz" Ellsworth στη σκηνή, τραβώντας μονομιάς τα βλέμματα πάνω του. Όταν μπήκε το τρίτο τραγούδι, το υστερικό "Elimination", δύο πράγματα ήταν πλέον βέβαια. Πρώτον, θα ζούσαμε άλλη μια σπουδαία βραδιά και δεύτερον, ο ήχος δεν ήταν με το μέρος των Overkill.

Το Gagarin έδειχνε περισσότερο γεμάτο απ’ ό,τι ήταν στην πρόσφατη εμφάνιση των Sacred Reich, η προσέλευση του κόσμου ήταν αξιοπρεπής αλλά απείχε αρκετά από το να γεμίσει το συναυλιακό χώρο. Υποθέτω ότι ο καταιγισμός αυτού του μήνα από thrash metal ονόματα, οι οικονομικές δυσχέρειες των περισσότερων και φυσικά η μπάλα κράτησαν αρκετούς μακριά από τη συναυλία. Ας είναι. Μάλλον πρέπει να συνηθίσουμε σε μη sold out συναυλίες. Όσοι παρευρέθηκαν πάντως, φάνηκαν να μη μετάνoιωσαν στιγμή για την επιλογή τους.

Τα τραγούδια των Overkill ήταν απανωτά σφυροκοπήματα. Ο ήχος ακροβατούσε μεταξύ αξιοπρέπειας και χάους, αλλά αυτό λίγο επηρεάζει μια εμφάνιση – ένεση αδρεναλίνης, δε βλέπαμε και Dream Theater άλλωστε. Το κοπάνημα, moshing, crowd surfing, headbanging και λοιπές thrash metal χορευτικές φιγούρες εξελίσσονταν σε ολόκληρο το μαγαζί και όχι μόνο στην αρένα των πρώτων γραμμών αφού ήταν δύσκολο η μουσική να μη σε πιάσει από το λαιμό.

Οι Overkill χθες έπαιξαν τόσο καλά που είναι να απορείς πώς δε βρίσκονται στις τάξεις της μεγάλης του thrash τετράδας. Από τραγούδι σε τραγούδι η ωμή ηλεκτρική ενέργεια που εξαπέλυαν από τη σκηνή σε έπαιρνε και σε σήκωνε, μην αφήνοντας περιθώριο για «να δεις τη συναυλία από πίσω με μια δροσιστική μπυρίτσα στο χέρι και κουβέντα με το διπλανό σου βρε αδελφέ». Ο Bobby Blitz είναι τεράστια μορφή. Έχει το χάρισμα να παίζει το κοινό στα δάχτυλα. Ανάμεσα στα χαρακτηριστικά ουρλιαχτά του έτρεχε, σφύραγε, έδινε το σήμα στη μπάντα του να αρχίσει το σφυροκόπημα, καβάλαγε τα ηχεία και πόζαρε με περισσότερο στυλ και από τον Axl Rose του παλιού καλού καιρού. Σαν έφηβος μετά το πρώτο του ραντεβού με κορίτσι. “You make me feel like I am 49 again” μας είπε. Μιλάμε για άνθρωπο που έχει πάθει εγκεφαλικό και έχει νικήσει τον καρκίνο αλλά διατηρεί ένα σώμα σαν του Iggy Pop και χθες οι μισοί frontmen που μπορείς να σκεφτείς έφαγαν τη σκόνη του. Ήρωας που σου μαθαίνει στην πράξη να μη το βάζεις κάτω ποτέ.

Και το κερασάκι στην τούρτα; Τα δύο τελευταία άλμπουμ των Overkill δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα κλασικά τους, ζωντανά ακούγονται απίστευτα και χάρηκα πολύ που είδα κόσμο να περιμένει να τα ακούσει. Ό,τι έκαναν οι Kreator το 2005 με το Enemy of God, αντίστοιχα κατάφεραν οι Overkill με το The Electric Age. Και την ίδια στιγμή οι Metallica γεμίζουν ασφυκτικά αρένες παίζοντας όλο το Black Album… "Deny the Cross", "Rotten to the Core" και "Fuck You" για το encore και σπίτια μας. Τα "Birth of Tension" και "Fatal If Swallowed" έλαμψαν δια της απουσίας τους αλλά ποιος παραπονιέται; Ενενήντα λεπτά ηλεκτρικής βίας ήταν αυτά! -- Φάνης Μανταίος