---

Ποζεροβραδιά Σαββάτου με δύο νέα συγκροτήματα σε γνωστό rock bar της πόλης. Καλή ευκαιρία για να αφήσεις την καθημερινότητα πίσω και να πιείς την μπυρίτσα σου ακούγοντας hard rock παιγμένο λάιβ.

Έπειτα από μερικά τραγουδάκια «κονσέρβα» για να μας βάλουν στο κλίμα, ανεβαίνουν στη σκηνή οι Indiana. Πρόκειται για πιτσιρικάδες που τραβάνε τα όρια του sleaze στα άκρα, τόσο σε θέμα μουσικής, όσο και σε θέμα αισθητικής. Cowboy μπότες, μπαντάνες, τζιν κολάν και δερμάτινα. Προφανώς τα παιδιά ζουν τη φαντασίωση του Sunset Strip των late 80s αν και η μουσική και το attitude τους, ακούσια πιθανολογώ, κρύβουν και πολύ φασαριόζικο και βρώμικο punk rock. Όπως πρέπει δηλαδή. Δυστυχώς ο ήχος τους χαντάκωσε απολύτως αφού μετά βίας ακούγαμε τον τραγουδιστή και γενικά πιστεύω το συνολικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Σε θέμα σκηνικής παρουσίας θέλουν ακόμα πολύ δουλειά αλλά, τι στο καλό, μιλάμε για αμούστακα παιδιά που το '93 που ήρθαν οι Guns 'N Roses, των οποίων έπαιξαν δύο τραγούδια, πιθανώς ήταν αγέννητα! Πώς μπορείς να τους κρίνεις αυστηρά! Κρατάμε το attitude, το πάντρεμα punk και sleaze, ξεχωρίζουμε τον drummer και ελπίζουμε να συνεχίσουν.

Backstage Love για τη συνέχεια με το παρθενικό τους λάιβ. Ο ηλικιακός μέσος όρος ανέβηκε και, όπως είναι λογικό, το ντύσιμο προσέγγιζε περισσότερο την εποχή μας. Όχι όμως και το setlist, που αποτελούνταν από διασκευές παλαιών πλην θανατηφόρων μελωδικών hard rock κομματιών. Ευχάριστη έκπληξη, η επιλογή των κομματιών, που έπαιζαν μεταξύ γνωστών και αγαπημένων αλλά και κρυμμένων θησαυρών ("Sword and Stone" του Paul Dean, στην εκτέλεση των Bonfire από του soundtrack του Shocker π.χ.). Στο "Burning Heart" μπορώ να πω ότι ο Stalone που εμφανίστηκε στις οθόνες τους έκλεψε την παράσταση αλλά ας είναι! Η μπάντα αποδείχτηκε αντάξια των τραγουδιών που έπαιζε, αλλά και αντάξια του κόσμου που επέλεξε να περάσει το βράδυ μαζί της, αφού σε θέμα σκηνικής παρουσίας αλλά και επικοινωνίας ήταν σωστή. Ορεξάτοι, γνώστες, παίχτες αλλά και έχοντας στο δυναμικό τους έναν τραγουδιστή-πρωταθλητή της τσιρίδας, που μάλλον αποτελεί το δυνατότερο χαρτί τους (έπαιξαν Steelheart και δεν έγιναν ρόμπα - επίτευγμα!). Δε μένει παρά να μας αποδείξουν ότι το έχουν και συνθετικά.

Το "Holy Water" της ποζεράδικης εποχής των Bad Company που ακούστηκε μετά το πέρας της συναυλίας, σηματοδότησε την έναρξη άλλης μιας αθηναϊκής hard rock βραδιάς αλλά δυστυχώς κάποιοι ξυπνάμε νωρίς, οπότε δεν απολαύσαμε το dj set που ακολούθησε. Και εις άλλα. -- Φάνης Μανταίος