---

Mετά από δέκα χρόνια ο Πίτερ Τζάκσον επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Ύστερα από πολλές αναβολές και αλλαγές κάθησε πάλι στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Πήρε ένα χαλαρό βιβλίο, προάγγελο του Άρχοντα των Δακτυλιδιών, μόλις 300 σελίδες και το νουθέτησε με την αγάπη του για το σύμπαν του Τόλκιν, κάνοντας μια νέα, επική τριλογία. Βέβαια ξεκίνησε από την ιδέα να κάνει δύο ταινίες, μια για το βιβλίο και μια για τα γεγονότα στο χρονικό διάστημα ανάμεσα στο Χόμπιτ και τον Άρχοντα, αλλά του άνοιξε η όρεξη. Πώς να φας όμως κάτι που δεν έχει πολύ «ψαχνό». Βάζεις και ζαρζαβατικά. Φυσικά υπάρχουν χιλιάδες καλούδια στον «λαχανόκηπο» του JRR.

Το Χόμπιτ παίζει στο ίδιο γήπεδο με την τριλογία του 'Άρχοντα σε αισθητικό και αφηγηματικό επίπεδο. Ξεκινά με δύο προλόγους, την επιδρομή του δράκου στην πόλη των νάνων και την αναπόληση του Μπίλμπο για τα νεανικά του χρόνια. Πολύ πιστά μεταφέρει την συνάντηση των νάνων στο σπίτι του αγαπητού μας Χόμπιτ, πριν 60 χρόνια, μια σκηνή που κρατά μισή ώρα και σου δίνει το στίγμα του τι θέλει να κάνει ο σκηνοθέτης. Παίρνοντας τον χρόνο του και βάζοντας τα απαραίτητα γεμίσματα, τεντώνει την ιστορία, που έτσι κι αλλιώς είναι υποδεέστερη του Άρχοντα. Το κάνει όμως με τόση φροντίδα και καλά υλικά, που γενικά σε αποζημιώνει.  Βασικά θα προτιμούσα την εκδοχή των δύο ταινιών. Θα μπορούσε να κάνει δύο πραγματικά πολύ καλά φιλμ. Αποζητά όμως τις παραπάνω εισπράξεις από το πόνημά του. Μπορούσε πολύ απλά να είχε βγάλει τις επιπλέον σκηνές σε ένα extended edition στο blu-ray.

Εκεί λοιπόν είναι η αχίλλειος φτέρνα της ταινίας, γιατί δραματουργικά δεν συμβαίνουν και πολλά πράγματα. Οι ήρωες - 13 νάνοι, 1 χόμπιτ και ένας μάγος - θα ξεκινήσουν το επικό τους ταξίδι, αλλά μετά από πολλές αναληθοφανείς καταστάσεις δεν θα έχουν ούτε γρατζουνιά. Επίσης η αναμονή ανάμεσα στις ταινίες είναι εξαντλητική, για να περιμένεις έναν ολόκληρο χρόνο να δεις την συνέχεια μιας ιστορίας.

Αρκετά με την γκρίνια. Ας δούμε τα θετικά.

Η ταινία διανθίζεται με επιμέρους ιστορίες, που την κρατάνε μέσα στο επικό κλίμα του Τόλκιν. Μερικές σκηνές είναι απολαυστικές. Η συνάντηση με τους νάνους, ο Ράνταγκαστ ο Καφέ, μάγος του δάσους και φυσικά η ανακάλυψη του Ενός Δακτυλιδιού και το παιχνίδι των γρίφων με το Γκόλουμ. Παραδόξως οι σκηνές δράσης, επειδή ακριβώς είναι παραγεμίσματα, δεν μένουν τόσο στην μνήμη, παρότι γενικά εντυπωσιακές. Το 3D είναι αρκετά καλό και προσθέτει στην παραμυθένια υφή της ταινίας που γενικά θα χάσει πολύ από τη μαγεία της στην τηλεόραση. Τα τοπία είναι απαράμιλλα και τα εφέ πολλά και... όχι πάντα πετυχημένα, παρόλο που έχουν εξελιχθεί τα τελευταία δέκα χρόνια.

Στο καστ τώρα. O Martin Freeman είναι απολαυστικός Μπίλμπο και οι μπόλικοι νάνοι - με αρχηγό τον Θόριν (Richard Armitage) δίνουν μια πιο χιουμοριστική νότα στην ταινία, που δεν είχαν οι προγενέστερες. Έτσι την καθιστούν πιο «παιδική» από τις προηγούμενες - αν εξαιρέσεις μερικούς αποκεφαλισμούς!

Γενικά αν πας με χριστουγεννιάτικη διάθεση, περνάς χάρμα. Αν περιμένεις το νέο επικολυρικό αριστούργημα, την πάτησες. Δεν σε πιάνουν οι ανατριχίλες της Συντροφιάς του Δακτυλιδιού και η πώρωση των Δύο Πύργων. Μια απλή γραμμική αφήγηση.

Οι υπόλοιποι παλιοί γνώριμοι - Ian McKellen, Hugo Weaving, Cate Blanchett, Christopher Lee, Andy Serkis κ.λπ. - επαναλαμβάνουν τους ρόλους που τους έκαναν διάσημους.

Το Χόμπιτ ήρθε για να μείνει και να μας απασχολήσει για τα επόμενα 3 χρόνια. Το θέμα είναι πόσο φανατικοί είστε για την Μέση-Γη. Εμείς θα το κάνουμε αυτό το ταξίδι...!!! -- Lakis Bobinas

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ:

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ;;;

Μετά την ολοκλήρωση της τριλογίας σαν ενιαία ταινία... και μετά θα βγάλω τρίχες στις πατούσες...