---

Ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι όποιο παιδάκι δεν έχει το αυθεντικό “Europe ‘72” εγκληματεί, δεν έχει καταλάβει τίποτε ακόμη, πρέπει άμεσα να συμμορφωθεί, δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει στο σκοτάδι, κ.ο.κ. Τώρα που συνεννοηθήκαμε, πάμε στο “Vol. 2”. Όσοι δεν χρειάζονταν το πρώτο σχόλιο, το έχουν ήδη προμηθευτεί – δεν τίθεται θέμα. Οι τρελοί ήδη ψάχνουν και το κουτί/ντουλαπάκι με τις πλήρεις ηχογραφήσεις από την ευρωπαϊκή περιοδεία του ’72 που είναι μόνον 73 CD !!!. Δεν έχει σημασία αν έχουν στη δισκοθήκη τους ήδη τριψήφιο αριθμό live δίσκων των Dead. Οι Dead είναι χοντρό κόλλημα, σοβαρός εθισμός – είναι το φως, η οδός και η αλήθεια, κ.ο.κ.

Για τους υπόλοιπους καλό είναι να γράψουμε το τετριμμένο ότι οι Grateful Dead υπήρξαν ίσως το μόνο συγκρότημα στην ιστορία του rock’n’roll που ήταν σε θέση να έχουν “Vol.2” ακριβώς της ίδιας ασύλληπτης ποιότητας με το “Vol.1” (για την ακρίβεια και Vol.3, 4, 5 και γενικώς...). Για να μπούμε και σε πιο τεχνικές πληροφορίες, ο ήχος αυτού του “Vol. 2” είναι έκτακτος, δεν υπάρχουν αλληλοεπικαλύψεις υλικού με το αυθεντικό άλμπουμ, αντιθέτως έχει κλασικά κομμάτια που απουσίαζαν από εκείνο και δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε το παίξιμο. Μπορείτε τώρα να χαρείτε ένα 20λεπτο “Dark Star” και «στο καπάκι» ένα 30λεπτο “The Other One” από τη συγκεκριμένη περιοδεία και γενικώς να φύγετε επί 2,5 ώρες από την άχαρη αυτή πραγματικότητα των ημερών. Έχει και μερικά «σπάνια» κομμάτια (τουλάχιστον για τους μη σοβαρά βλαμμένους deadheads). Οπότε, τι άλλο να πει κανείς; Ευτυχία. -- Laertis