---

Για αυτούς που έχουν ξανασχοληθεί με τον ταλαντούχο κο. Longstreth, ο οποίος κατά βάση κρύβεται πίσω από το όνομα Dirty Projectors, μια συνεργασία με την Björk – αναμενόμενη ή μη – ήταν σίγουρο ότι θα είχε ως προϊόν ένα πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο μουσικό έργο. Και φυσικά η “Mount Wittenberg Orca” είναι πρωτότυπη και διαφορετική. Εκεί που το εξαιρετικό προηγούμενο πόνημα των Dirty Projectors με τον παραπλήσιο τίτλο “Bitte Orca” (2009) αποδείκνυε ότι η μουσική πρωτοπορεία μπορεί να είναι και εύληπτη αν το θέλει, η τωρινή όρκα δεν συγκρατιέται. Βλέπετε και η Björk βρίσκεται εδώ και χρόνια σε ιδιαίτερα αχαρτογράφητα νερά και μάλιστα φαίνεται ότι έχει πια σε μεγάλο βαθμό συστηματικοποιήσει την πλεύση της παράγοντας μουσικά προϊόντα εξαιρετικής ωριμότητας, όπως το φετινό της σόλο άλμπουμ “Biophilia”. Και η συμμετοχή της στην ανάπτυξη αυτού του μουσικού έργου φαίνεται να είναι, αν όχι καθοριστική, οπωσδήποτε όμως πολύ ενεργή, κατευθύνοντάς το σε πιο λιτή ενορχήστρωση και μεγαλύτερη έμφαση στα φωνητικά, κάτι που μάλλον δεν προβλημάτισε τον Longstreth που εκτός από την τάση του για ασυνήθιστες ενορχηστρώσεις μοιράζεται με την Björk και το ενδιαφέρον για τη σύνθεση για πολλές φωνές και μπορεί κάλλιστα και έτσι να εφαρμόσει τα αλλόκοτα ρυθμικά και συνθετικά του παίγνια. Το πιο προσβάσιμο κομμάτι στο δίσκο, το “No Embrace”, ακούγεται σαν διασκευή του Robert Fripp σε R’n’B τραγούδι γυναικείου φωνητικού γκρουπ των 60s, τραγουδισμένο από τα παιδιά των Swingle Singers, για να πάρετε μια ιδέα! (...) Το μόνο αρνητικό που βρίσκω στο δίσκο είναι ότι κρατάει λίγο (γιατί είναι EP). -- Laertis