---

Η χαρά της αναμονής είναι η ωραιότερη χαρά, λέει ένα γερμανικό ρητό. Στην περίπτωση του 2ου δίσκου των Pains μάλλον ήταν και η μοναδική. Κι αυτό πάλι στο περίπου, μιας και το Heart In Your Heartbreak, το single-προπομπός του album προϊδέαζε για το τι μας περιμένει και μετρίασε κι αυτήν, τη …«χαρά της αναμονής». Η επιβεβαίωση λίγους μήνες αργότερα: Το Belong άνευρο, ανέμπνευστο, ξενέρωτο, συμπλήρωσε μια εβδομάδα στον σκληρό μου δίσκο (ούτε λόγος για hard copy φυσικά) και κατέληξε εκεί που …«ανήκει», στον κάδο ανακύκλωσης.

ΟK, κανείς, ούτε ο πιο σκληροπυρηνικός τους θαυμαστής δεν θα μπορούσε να τους παινέψει για πρωτοτυπία στη σύνθεση και μουσικές/φωνητικές ικανότητες. Ε και;! Μου αρκούσε η          (ψευδ-)αίσθηση πως κάποιο βράδυ, το γκρουπ μπήκε κρυφά στο σπίτι μου, πήρε όλους τους αγαπημένους μου δίσκους, τους έβαλε στις σωστές αναλογίες σε ένα φανταστικό «μουσικό μίξερ», πασπάλισε το μείγμα με αρκετή indie DIY αισθητική και παρέδωσε έναν απολαυστικό δίσκο που έγινε το soundtrack για πολλούς, κυρίως το καλοκαίρι του 2009, με κερασάκι στην τούρτα, την εμφάνιση τους (πραγματικό indie pop party) στo Gagarin.

Αυτά όμως για το ντεμπούτο τους. Στο Belong, η DIY αισθητική πήγε περίπατο με τον Flood (Smashing Pumpkins, U2, Depeche Mode, The Killers to name but a few) στην καρέκλα του παραγωγού και τον αγαπημένο Αlan Μoulder (συν-υπεύθυνο για μερικές από τις σημαντικότερες - κυρίως shoegaze - δισκάρες των early 90s) στο μιξάρισμα. Ενώ και το περίφημο «μουσικό τους μίξερ» μάλλον έμεινε στη κουζίνα. Το αποτέλεσμα; Ένα καλογυαλισμένο τίποτα. Δυστυχώς…

εν θέλω όμως να τους πάρουμε με τις πέτρες. Και μόνο λόγω προτέρου έντιμου βίου δεν το αξίζουν. Για να μιλήσω στην ποδοσφαιρική αργκό, οι Pains μου θυμίζουν παίκτη που δεν άντεξε το βάρος της γυαλιστερής φανέλας. Εκεί που μάγευε τα ξερά χωμάτινα γήπεδα των μικρών κατηγοριών, βρέθηκε να παίζει στο Champions League (άντε, στο Εuropa, για να μην είμαι υπερβολικός). Και δεν τα κατάφερε. Εγώ, σαν σωστός ποδοσφαιρόφιλος (ή μουσικόφιλος; μπερδεύτηκα…) θα τους δώσω μία ακόμα ευκαιρία στην επόμενη σαιζόν πριν τους κράξω από την εξέδρα. Για το Βelong όμως… -- Δημήτρης Γονέος