---

Ο Brant Bjork δεν χρειάζεται πλέον συστάσεις και δικαιωματικά ονομάζεται μαζί με τους υπόλοιπους Kyuss νονός αυτού που σήμερα ονομάζουμε ευρύτερα stoner ήχο. Εθισμένος στη μουσική του, πολυπράγμων και αεικίνητος, αφού για το 2014 το project Vista Chino (ουσιαστικά η επανένωση των Kyuss χωρίς τον Josh Homme) μπήκε στον πάγο αποφάσισε και αυτός να κυκλοφορήσει το δικό του προσωπικό δίσκο. Βέβαια το άλμπουμ δεν είναι ακριβώς σόλο δουλειά. O Bjork πλαισιώνεται και υποστηρίζεται από τους Lower Desert Punk Band και αν και ο ίδιος είναι ο βασικός συνθέτης, τα σφιχτά δεμένα κομμάτια δείχνουν ότι η υπόλοιποι της μπάντας συνέβαλαν καθοριστικά στην δημιουργία του.

Κατά καιρούς με τις διάφορες σόλο δουλειές του ο Brant Bjork έχει ταξιδέψει σε πολλά μουσικά μονοπάτια, μακριά από το heavy rock των Kyuss και Fu Manchu και πιο κοντά σε jazz, soul, funk και blues ήχους. Απ' ό,τι φαίνεται όμως η δουλειά που έγινε στους Vista Chino του έδωσε αρκετή όρεξη για να γράψει έναν βαρύ, απόλυτα heavy rock δίσκο, όπως ακριβώς θα περίμενε κανείς από έναν μάστερ του είδους. Ο Bjork φαίνεται ότι άφησε απολύτως ελεύθερες τις επιρροές που είχε από τα νιάτα του και το άλμπουμ διακατέχεται από μια βρώμικη αισθητική, στα όρια του πανκ, αλλά και από doom σημεία που θυμίζουν 100% Black Sabbath, όπως το ριφ στο εναρκτήριο κομμάτι "Controllers Destroyed".

Ο δίσκος χαρακτηρίζεται επίσης από τα ιδιαίτερα φωνητικά Bjork, ο οποίος φροντίζει να στέκεται αρκετά μπροστά όπως συνηθίζει γενικότερα στις προσωπικές του δουλειές. Οι συνθέσεις είναι ιδιαίτερα κεφάτες, με κομμάτια που δεν θα αφήσουν κανέναν φαν του είδους παραπονεμένο, με τσίτα το φαζ στις κιθάρες και το ρυθμικό duo να γκρουβάρει ασταμάτητα. Στο στιχουργικό μέρος δεν έχει πολλά πράγματα να πει εκτός από κάποιες αστείες στιγμές με ατάκες όπως 'how do you say no to the woman that makes you tea' στο κομμάτι "Hustler's Blues".

Στα αρνητικά είναι η παραγωγή η οποία χάνει σε σημεία. Μπορεί βέβαια να είναι μια προσπάθεια να δώσουν μια πιο old-school αισθητική αλλά η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές ακούγεται αδύναμη. Επίσης συνολικά, παρότι ο δίσκος είναι αυτό ακριβώς που πρέπει, δεν δίνει και τίποτα παραπάνω. Είναι μια δουλειά που θα την βάλετε να παίζει με παρέα και μπύρες και δεν πρόκειται κανείς να παραπονεθεί. Tο αντίθετο, πιθανώς όλοι θα γουστάρουν, αλλά δεν πρόκειται για μια δουλειά που θα ξετινάξει. Βέβαια ο Bjork έχει ήδη μια φορά εφεύρει τον τροχό με τους Kyuss και δεν έχει καμία ανάγκη να το ξανακάνει. Παίζει αυτό που ξέρει καλύτερα και το κάνει πάρα πολύ καλά. Συνίσταται για φαν του είδους και για όποιον γουστάρει αυθεντική stoner βρωμιά! -- Άρης 'Ymir' Πολιτόπουλος