---

1970 Monument/CBS / 2001 Legacy/Sony

Γιoς στρατηγού, λοχαγός στα ελικόπτερα, καθηγητής Αγγλικών στην Στρατιωτική Ακαδημία του West Point, αλκοολικός, καθαριστής, σκουπιδιάρης, τραγουδιστής, συνθέτης, ηθοποιός. Ο πολυτάλαντος Kris Kristofferson είχε ήδη στην πλάτη του πολλές από τις παραπάνω ιδιότητες και ήταν τριάντα τεσσάρων ετών όταν εμφανίστηκε ο πρώτος δίσκος του στην αγορά, αλλά η σημασία του θα πέρναγε απαρατήρητη από το ευρύ κοινό, καθώς δεν πούλησε σε ικανές ποσότητες ούτε πολυπαίχτηκε στα country ραδιόφωνα. Ευτυχώς για τον Kristofferson (και για εμάς) οι μουσικοί είχαν ανοιχτά τα αυτιά τους και πριν πεις «Επιτυχία» τα charts γέμισαν με τα τραγούδια του σε εκτελέσεις διάσημων country μουσικών, από τον Roger Miller μέχρι τον Johnny Cash. Σχεδόν ολόκληρος ο δίσκος καλύφθηκε από country καλλιτέχνες με αποτέλεσμα ο Kristofferson να βρεθεί με δύο country βραβεία από δύο διαφορετικούς οργανισμούς για δύο τραγούδια μέσα στην ίδια χρονιά. Όμως οι φαν του πολυσχιδούς κυρίου Kristofferson δεν περιορίζονταν στο πεδίο της country και έτσι είχαμε αφ' ενός τον Θρύλο Jerry Lee Lewis να ηχογραφεί το "Once More with Feeling" και αφ' ετέρου την Janis Joplin να καλύπτει το "Me and Bobby McGee" στο μεταθανάτιο άλμπουμ της Pearl. Ταυτόχρονα όλες - μα όλες-  οι εκτελέσεις τραγουδιών του από τον δίσκο του μπήκαν στα charts. Οι λόγοι πολλοί και πολυσύνθετοι σαν την ζωή του. Με το ένα πόδι στην Τέχνη και τα Γράμματα και με το μπουκάλι/τρίφυλλο στο χέρι ξαφνικά τον αγαπούν οι συντηρητικοί και οι προοδευτικοί, οι rednecks και οι hippies, οι άντρες κι οι γυναίκες. Όλα αυτά με ένα μόνο δίσκο και μέσα στον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του, χωρίς να έχει πουλήσει τίποτα! Την απάντηση στα γιατί θα την βρείτε στην πρώτη κιόλας ακρόαση. Ο Kristofferson δεν έχει χρόνο για στολίδια στους στίχους του, τα λέει χύμα χωρίς να πέφτει στην εύκολη παγίδα της βωμολοχίας, ξεφτιλίζει πρόσωπα και καταστάσεις φέρνοντας ένα καθρέφτη μπροστά στο πρόσωπο του ακροατή και πάνω απ' όλα οι ήρωες των τραγουδιών του είναι πέρα για πέρα ανθρώπινοι, με τα καλά και τα άσχημα του χαρακτήρα τους. Ακούγοντάς τον νοιώθεις πως σου μιλάει ένας άνθρωπος, όχι ένας τραγουδοποιός ή ένας καλλιτέχνης, γιατί εδώ δεν έχει μακιγιάζ. Όταν είχα την ευτυχία να τον δω ζωντανά πριν μερικά χρόνια, ήταν τόσο ήσυχα που άκουγες καρφίτσα να πέφτει στο θέατρο, από την θρησκευτική προσήλωση με την οποία τον αντιμετώπιζε το κοινό του. Και όχι άδικα καθώς οι πρώτοι του δίσκοι αποτελούν μερικά από τα σημαντικότερα δείγματα λαϊκής μουσικής για τον 20ο Αιώνα και ο ανωτέρω δίσκος παραμένει και ο καλύτερός του. -- Παναγιώτης Φουρκιώτης