---

Island (UK) 1969 / Atlantic (US) 1970 / Edsel 1993 / Angel Air 2003 / Wounded Bird 2005

Το ομώνυμο ντεμπούτο των Mott The Hoople ήταν ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα άλμπουμ την χρονιά που κυκλοφόρησε, και μιλάμε για το 1969 όπου πολλά και διάφορα όμορφα συνέβησαν, καταγράφηκαν και έμειναν για πάντα στο μουσικό πάνθεον.

Το 1968 ένα γκρουπ με το όνομα Silence και με μέλη τους αξιότιμους κυρίους Mick Ralphs (κιθάρα, φωνητικά), Pete "Overend" Watts (μπάσο, φωνητικά), Dale "Buffin" Griffin (ντραμς, φωνητικά), Verden Allen (όργανο, φωνητικά) και Stan Tippens (φωνή), με ένα demo ανά χείρας χτύπαγε τις πόρτες διάφορων δισκογραφικών χωρίς όμως αποτέλεσμα. Για καλή τους τύχη, το μικρό αυτό δείγμα της δουλειάς τους με κάποιον τρόπο έφτασε στον Guy Stevens, τον φοβερό τυπά της Sue και της Island. Παραγωγός, μάνατζερ και ντιτζέι ο Stevens, γνώστης όσο λίγοι της βρετανικής σκηνής και όχι μόνο, ανέλαβε κυριολεκτικά την μπάντα. Το πρώτο που έκανε ήταν η αντικατάσταση του τραγουδιστή Stan Tippens (που στην συνέχεια έκανε χρέη road manager για το γκρουπ) από τον Ian Hunter μέσω αγγελίας. Η δεύτερη ουσιαστική του παρέμβαση είχε να κάνει με το όνομα του σχήματος: oι Silence έγιναν Mott The Hoople, όνομα παρμένο από την ομώνυμη νουβέλα (1966) του Willard Manus που ο Stevens είχε διαβάσει στην φυλακή όταν έκτιε ποινή για υπόθεση ναρκωτικών. (Eπίσης ο Stevens είχε δώσει στο συγκρότημα του Gary Brooker το όνομα Procol Harum! Αυτό όμως είναι μιά άλλη ιστορία...)

Στη συνέχεια οι Mott The Hoople με τον χαρισματικό Ian Hunter μπήκαν στο στούντιο και σε μία εβδομάδα έγραψαν το πρώτο τους άλμπουμ. Καλοπαιγμένο, εμπνευσμένο ροκ, βασισμένο στην σωστή συνταγή: η αλητεία και η δυναμική των Stones, η ειρωνεία και το vibe του Dylan (που στοιχειώνει το άλμπουμ μέσω της υπέροχης φωνής του Hunter), η βαθειά γνώση του Rhythm & Blues, σε συνδυασμό με τα όσα μαγικά, ψυχεδελικά γίνονταν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού εκείνη την περίοδο, είχαν σαν αποτέλεσμα ένα από τα καλύτερα ντεμπούτο της μουσικής ιστορίας.

Η συνέχεια του γκρουπ είναι λίγο πολύ γνωστή. Οι Mott The Hoople έγιναν ένα από τα σημαντικότερα και ποιοτικότερα συγκροτήματα του Glam Rock με αποκορύφωμα ίσως το άλμπουμ All The Young Dudes (1972) με το ομώνυμο τραγούδι που ο μεγάλος θαυμαστής τους David Bowie έγραψε ειδικά γι αυτούς. Το 1973 ο κιθαρίστας Mick Ralphs αποχώρησε για να φτιάξει με τον τραγουδιστή των Free, Paul Rodgers, τους Bad Company. Στην θέση του πήγε ο Luther Grosvenor των Spooky Tooth, τον οποίο το 1974 διαδέχθηκε ο Mick Ronson από τις Αριανές Αράχνες του Bowie. Η αρχή του τέλους ήρθε όταν στο τέλος της χρονιάς ο Hunter έφυγε μαζί με τον Ronson για να σκαρώσουν δικές τους καταστάσεις. Οι δύο κορυφαίοι μουσικοί συνεργάστηκαν πολλές φορές μέχρι τον θάνατο του Ronson το 1993 δίνοντας μας σε κάποιες περιπτώσεις εκπληκτικούς δίσκους. -- Άκης Γαρράς

Υ.Γ.(1): O Guy Stevens έκανε την παραγωγή του London Calling (1979) των Clash δύο χρόνια πριν πεθάνει από υπερβολική δόση φαρμάκων που χρησιμοποιούσε για την αντιμετώπιση του εθισμού του στο αλκοόλ...

Υ.Γ.(2): Το εξώφυλλο του δίσκου είναι μία έγχρωμη ανατύπωση της περίφημης λιθογραφίας "Reptiles" (1943) του μεγάλου Ολλανδού καλλιτέχνη M.C. Escher. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το 1969 ο Mick Jagger είχε ζητήσει από τον Escher να φιλοτεχνήσει το εξώφυλλο του Let It Bleed, όμως εκείνος αρνήθηκε...

Ακούστε ολόκληρο το δίσκο εδώ: