---

Harvest (LP) 1978 / Fan Club 1987 / Harvest (CD) 1995 / EMI 2007

To Prehistoric Sounds ήταν το τρίτο διαδοχικό - και τελευταίο - άλμπουμ με το οποίο οι Αυστραλοί The Saints έγραψαν ιστορία. Ενώ με το πρώτο τους άλμπουμ (I'm) Stranded έθεσαν τις βάσεις του punk και με το δεύτερό τους Eternally Yours διεύρυναν τους ορίζοντες του punk-rock ηχοχρώματος, με το Prehistoric Sounds οι Saints ανέτρεψαν οριστικά και αμετάκλητα κάθε σύμβαση της δισκογραφικής αγοράς, οδηγώντας το rock στη μετα-punk εποχή. Ο ορισμός του παραγνωρισμένου δίσκου.

«Ήταν σαν θεοί για εμένα και τους συναδέλφους μου. Ήταν απλά πολύ καλύτεροι από όλους τους άλλους. Ήταν συναρπαστικό να παρακολουθείς μια μπάντα που ήταν τόσο αναρχική και βίαιη». (Nick Cave)

To Σεπτέμβριο του 1976, οι the Saints από το Brisbane της Αυστραλίας έγιναν η πρώτη μπάντα εκτός ΗΠΑ που κυκλοφόρησε ένα punk σινγκλ (έχοντας προηγηθεί από πολύ γνωστότερα γκρουπ όπως οι Sex Pistols και οι Clash). Το "I'm Stranded" ήταν όντως η πεμπτουσία του punk, ένα track - δυναμίτης που ξεχείλιζε από ωμή, ακατέργαστη ενέργεια και εξέφραζε μια do-it-yourself νοοτροπία. Το σινγκλ προκάλεσε αίσθηση στη Μεγάλη Βρετανία, με αποτέλεσμα το γκρουπ να υπογράψει συμβόλαιο τριών άλμπουμ με τη βρετανική ΕΜΙ. Καθοδηγούμενοι από το συνθετικό ντουέτο των Ed Kuepper (κιθάρες) και Chris Bailey (φωνητικά), οι Saints έσπευσαν να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους LP, I'm Stranded, την ίδια χρονιά. Την επόμενη χρονιά, το συγκρότημα μετακόμισε στην Αγγλία, όπου μέχρι τις αρχές του 1978 πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν ένα ΕP, ένα σινγκλ και το δεύτερό τους άλμπουμ Eternally Yours, υπό την  παραγωγή των ίδιων των Kuepper και Bailey.

Παρά το γεγονός ότι όλες αυτές οι κυκλοφορίες έγιναν δεκτές με διθυραμβικά σχόλια, οι Saints δεν κατόρθωσαν να αποκτήσουν την εμπορική επιτυχία που προσδοκούσε η εταιρεία τους. Μέρος της ευθύνης για αυτή την εξέλιξη ανήκει σίγουρα και στο ίδιο το γκρουπ, το οποίο δεν αποδέχθηκε ποτέ την ετικέτα του punk που επιχειρούσε να τους κολλήσει η ΕΜΙ και προσπάθησε συνειδητά να διαφοροποιήσει τον ήχο, τους στίχους και την αισθητική του από τα στερεότυπα της ανερχόμενης  τότεpunk σκηνής (ακούστε τους στίχους του περίφημου "Know Your Product" από το Eternally Yours και θα καταλάβετε). Δυστυχώς, οι Kuepper και Bailey άρχισαν να διαφωνούν έντονα σχετικά με τη μελλοντική πορεία του συγκροτήματος, με αποτέλεσμα ο Bailey να εγκαταλείψει τους υπόλοιπους Saints, οι οποίοι άρχισαν να ηχογραφούν το τρίτο τους άλμπουμ. Στο σημείο αυτό όμως παρενέβη η μαμά εταιρεία, η οποία υποχρέωσε τον Bailey να συμμετάσχει στις ηχογραφήσεις. Μέσα σε αυτό το σκηνικό έντασης, οι Saints κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν τις ηχογραφήσεις του Prehistoric Sounds στα μέσα του 1978. Όταν κυκλοφόρησε στην Αυστραλία στις αρχές του 1979, οι Saints όπως τους ξέραμε ήταν ήδη παρελθόν, με τον Bailey να διατηρεί τελικά μόνος του το 'copyright' του γκρουπ και να το χρησιμοποιεί στη συνέχεια ως όχημα για την προσωπική του καριέρα, και τον Kuepper να ξεκινά μια διαφορετική μουσική διαδρομή.

Όντας το προϊόν ενός (σχεδόν) προαναγγελθέντος διαζυγίου τόσο ανάμεσα στην ΕΜΙ και τους Saints όσο και ανάμεσα στους ίδιους τους Saints, το Prehistoric Sounds είδε το φως της δημοσιότητας στη Βρετανία τον Οκτώβριο του 1978 με τις χειρότερες εμπορικές προοπτικές. To άλμπουμ όντως απέτυχε στα βρετανικά charts και δεν κυκλοφόρησε καθόλου στις ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά, η υποδοχή των κριτικών ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή: για ορισμένους, το Prehistoric Sounds ήταν (και είναι) το αδικημένο αριστούργημα του συγκροτήματος. Πιστεύω λοιπόν ότι έχουν δίκιο.

Όπως ειρωνικά υποδηλώνει ο τίτλος του, το Prehistoric Sounds αντλεί έμπνευση και ήχους από το παρελθόν - για την ακρίβεια, από τη soul, την R&B και τη jazz της δεκαετίας του 1960. Τα στοιχεία αυτά δεν εμφανίζονται στον ήχο του γκρουπ για πρώτη φορά: η παρουσία των R&B πνευστών, λόγου χάρη, είναι ήδη έντονη στο Eternally Yours. Αυτό που διαφοροποιεί όμως το Prehistoric Sounds από όλες τις υπόλοιπες δουλειές των Saints είναι η ίδια η δομή του: πρόκειται για ένα rock άλμπουμ που, χωρίς ενοχές και στερεότυπα, αξιοποιεί ένα καλειδοσκόπιο «λευκών» και «μαύρων» ήχων από τη δεκαετία του '60, τους οποίους παντρεύει με το δυναμισμό και την ένταση που χαρακτήριζε ανέκαθεν το συγκρότημα. Το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος ο οποίος, χωρίς να έχει την ευθύτητα και την ωμότητα των προηγούμενων, διαθέτει έναν ιδιαίτερο συνθετικό και ορχηστρικό πλούτο που το καθιστούν διαφορετικό και ασυνήθιστο: ένας δίσκος που αφήνει πίσω του την punk εποχή και προαναγγέλει αυτό που θα ονομαστεί αργότερα «ανεξάρτητο» ή «εναλλακτικό» ροκ. Μπορεί να μην είναι το «καλύτερο» άλμπουμ των Saints, είναι όμως σίγουρα το πιο αντισυμβατικό. -- Γιώργος Ανδρέου