---

Epic 1969 / Edsel 1988,-94,-97

Το Incredible! Kaleidoscope ήταν το τρίτο από τα τέσσερα άλμπουμ που πρόλαβε να κυκλοφορήσει το χαμελαιόντιο και πρωτοποριακό ψυχεδελικό γκρουπ από την Καλιφόρνια κατά τα πέντε χρόνια της ύπαρξής του. Ο κύριος λόγος που ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες κυκλοφορίες του συγκροτήματος - και για τον οποίο φιλοξενείται στο Blast from the Past - είναι το τελευταίο του track, το δωδεκάλεπτο "Seven Ate Sweet".

Οι αμερικανοί Kaleidoscope (οι οποίοι δε θα πρέπει να συγχέονται με το ομώνυμο και σύγχρονό τους βρετανικό συγκρότημα) σχηματίστηκαν το 1966 με πρωτοβουλία των David Lindley και Solomon Feldthouse. Οι μουσικές καταβολές των δύο ανδρών εξηγούν σε μεγάλο βαθμό το γενικότερο προσανατολισμό που έμελλε να ακολουθήσει το γκρουπ: ο μεν Lindley ήταν δεξιοτέχνης του banjo και άλλων εγχόρδων και είχε προϊστορία στη φολκ σκηνή του Los Angeles, ο δε Feldthouse (που είχε μεγαλώσει στην Τουρκία) έπαιζε μουσική flamenco και συνόδευε μουσικά παραστάσεις χορού της κοιλιάς. Οι Kaleidoscope κυκλοφόρησαν το πρώτο τους σινγκλ "Please" το Δεκέμβριο του 1966. Ακολούθησε το άλμπουμ Side Trips (Ιούνιος 1967), το οποίο και αποκάλυψε τόσο την ευρύτητα του ηχητικού και συνθετικού στίγματος του γκρουπ όσο και τις πειραματικές τους διαθέσεις. Πηγαίνοντας εξ αρχής κόντρα στη συμβατική λογική μιας ποπ ή ροκ μπάντας, οι Kaleidoscope δοκίμασαν να συνδυάσουν το ροκ και το blues με τη φολκ, τη soul και την country, τη jazz, αλλά και τη μουσική της Μεσογείου και της Mέσης Ανατολής στη διάρκεια του ίδιου δίσκου, και πολύ συχνά στη διάρκεια του ίδιου τραγουδιού. Μιλάμε λοιπόν για μια προσέγγιση η οποία ήταν πρωτοποριακή τη δεκαετία του '60 και η οποία βρήκε μιμητές δύο δεκαετίες αργότερα, όταν εμφανίστηκε το ρεύμα της world music.
Επιπλέον, το συγκρότημα διαπνεόταν από μια ελευθεριακή νοοτροπία, η οποία ήταν ορατή τόσο στον τρόπο δουλειάς του - με το κάθε μέλος να παίζει και να πειραματίζεται με διαφορετικά όργανα ανάλογα με την περίσταση και όλες τις αποφάσεις να λαμβάνονται δημοκρατικά - όσο και στις ζωντανές τους εμφανίσεις, στις οποίες συνήθως συμμετείχαν χορευτές του flamenco και του χορού της κοιλιάς.

Στις αρχές του 1968 οι Kaleidoscope κυκλοφόρησαν το άλμπουμ A Beacon from Mars, το οποίο, παρά τις ευνοϊκές κριτικές, δε γνώρισε εμπορική επιτυχία. Αμέσως μετά το γκρουπ υποχρεώθηκε να αλλάξει μπασίστα και ντράμερ, χωρίς όμως να πτοηθεί, καθώς ολοκλήρωσε την ηχογράφηση του Incredible! Kaleidoscope μέσα στο 1968. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τελικά τον Ιούνιο του επόμενου έτους και έφτασε μέχρι το νούμερο 139 του Billboard. Ήταν η μοναδική κυκλοφορία των Kaleidoscope που κατόρθωσε να μπει στα charts.

Το Incredible! Kaleidoscope αποτελείται από επτά κομμάτια. To πρώτο ("Lie To Me") είναι μια soul μελωδία σε φολκ ενορχήστρωση, το δεύτερο ("Let The Good Love Flow") είναι ένα τυπικό φολκ - country κομμάτι, το τρίτο ("Killing Floor") είναι μάλλον R&B, το τέταρτο ("Petite Fleur") είναι cajun (η παραδοσιακή μουσική των γαλλόφωνων κατοίκων της Λουιζιάνα), το πέμπτο ("Banjo") είναι μια οριεντάλ σύνθεση για banjo, το έκτο ("Cuckoo") είναι... ροκ (περίεργο, έτσι;). Όσο για το έβδομο και τελευταίο κομμάτι, αυτό είναι το διάρκειας 11:31 "Seven Ate Sweet", μια από τις πρώτες συνθέσεις του γκρουπ που ήταν ήδη γνωστό από τις συναυλίες τους. Πρόκειται για μια σύνθεση σε ρυθμό 7/8 που θα μπορούσε εκ των υστέρων να αποκληθεί progressive (αν και ο όρος δεν είχε ακόμα εμφανιστεί), η οποία εκκινεί από τα χωράφια της φολκ και του blues και στη συνέχεια «περιδιαβαίνει» σε διάφορα παραδοσιακά τραγούδια και μελωδίες της Ανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής στα οποία περιλαμβάνονται η γνωστή μας... "Γερακίνα" αλλά και ένα μικρό απόσπασμα από τη... "Σαμιώτισσα". To "Seven Ate Sweet" είναι ένα κομμάτι πραγματικά μοναδικό, ένα μουσικό ταξίδι από τη Δύση στην Aνατολή που εξελίσσεται και ολοκληρώνεται με δεξιοτεχνία αλλά και φυσικότητα και συνοψίζει εξαίσια την εικονοκλαστική και πειραματική νοοτροπία των Kaleidoscope. Όταν λέμε ότι «η μουσική δεν έχει σύνορα», αυτό ακριβώς εννοούμε. -- Γιώργος Ανδρέου