---

UFO Records (1992) / Acme Records (1993) / Shrunken Head / Cherry Red 2010 / Tangerine 2013

Το Reflecter είναι ένα άλμπουμ που βρίσκεται με το ένα πόδι στο 1969 και με το άλλο στο 1992, συνδυάζοντας τη «βαρειά» ψυχεδέλεια των 60s με τον ήχο του Manchester. Πρόκειται για μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου αυτοί οι δύο κόσμοι συναντήθηκαν - και με ιδιαίτερη επιτυχία.

Οι Sun Dial σχηματίστηκαν το 1990 στο Λονδίνο με πρωτοβουλία του κιθαρίστα Gary Ramon. Τα επόμενα πέντε χρόνια, το γκρουπ κατόρθωσε να κυκλοφορήσει ισάριθμα LP και να αφήσει το στίγμα του στη βρετανική indie σκηνή (και όχι μόνο) με σήμα κατατεθέν τα ψυχεδελικά κιθαριστικά τους ηχοχρώματα. Στις δύο πρώτες τους (χρονολογικά) δουλειές, Other Way Out και Return Journey, οι Sun Dial ακούγονται όντως σα να έχουν δραπετεύσει από το 1969 με τη βοήθεια χρονομηχανής, γεγονός που πάντως δεν αφαιρεί καθόλου τη φρεσκάδα και την ενέργεια από τα δημιουργήματά τους (ιδιαίτερα το Return Journey είναι πραγματικός δυναμίτης). Από την άλλη πλευρά, το Reflecter - το τρίτο LP που ηχογράφησαν - είναι μια πιο ιδιαίτερη περίπτωση.

Επισήμως το Reflecter θεωρείται το δεύτερο άλμπουμ των Sun Dial, αν η ηχογράφηση του Return Journey είχε προηγηθεί (1991), για τον απλούστατο λόγο ότι το τελευταίο κυκλοφόρησε τελικά με τρία χρόνια καθυστέρηση (1994). Το άλμπουμ έλαβε πολύ ευνοϊκές κριτικές και γνώρισε μια σχετική εμπορική επιτυχία (έφτασε μέχρι το νούμερο 5 των βρετανικών indie charts).

Το μουσικό στίγμα του Reflecter ξεδιπλώνεται επιβλητικά στο πρώτο, ομώνυμο κομμάτι, όπου το ρυθμικό τέμπο που δίνουν τα drum loops συμπληρώνεται σταδιακά με ένα κιθαριστικό τείχος και με μελωδικά διπλά φωνητικά. Υπάρχουν σαφώς ομοιότητες  με τον ήχο σύγχρονων οι γκρουπ όπως οι Ride, οι Primal Scream, ή ακόμα και οι Dinosaur Jr (κυρίως στα πιο up-tempo κομμάτια όπως το "Easy for You" και το "I Don't Mind"). Από την άλλη πλευρά όμως το Reflecter δεν απομακρύνεται ποτέ από τις ψυχεδελικές του ρίζες, και αρκετά από τα τραγούδια του υιοθετούν πιο στοχαστικές, χαλαρές φόρμες (για παράδειγμα, το "Tremelo" θα μπορούσε να ήταν σύνθεση των Pink Floyd). Τελικά η μεγαλύτερη δύναμη του Reflecter είναι η συνοχή του και οι ισορροπημένες αναλογίες του. Ένας δίσκος που - αξίζει να - ακούγεται από την αρχή ως το τέλος. -- Γιώργος Ανδρέου