---

Verve/Polydor 1985, 1990, 2000, 2001, 2002 / 4 Men With Beards 2007

Σύμφωνα με τη συμβατική αντίληψη, ο Lou Reed δε βρίσκεται πια μαζί μας. Ωστόσο η μουσική του, και ιδίως η μουσική των Velvet Underground, υπερβαίνει την έννοια του χρόνου. Το VU - το οποίο ήδη από τη στιγμή που εμφανίστηκε στα δισκάδικα ήταν 'blast from the past'  - αποτελεί την επιτομή αυτής της διαπίστωσης. Για την ακρίβεια η ιστορία του συνιστά θρίαμβο των αρχών της σχετικότητας και... της ασχετοσύνης.

Το VU υπήρξε το προϊόν μιας αλληλλουχίας ατυχών και ευτυχών συγκυριών. Όταν οι Velvets μετακινήθηκαν από τη Verve (όπου είχαν ηχογραφήσει τα δύο πρώτα τους άλμπουμ - την πασίγνωση «μπανάνα» και το White Light White Heat) στη μητρική της MGM Records, υπέγραψαν συμβόλαιο για δύο άλμπουμ. To πρώτο από αυτά ήταν το Τhe Velvet Underground (το οποίο θεωρώ ισάξιο με τη «μπανάνα») που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1969. Από την άλλη πλευρά, η κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ έμεινε στα χαρτιά, διότι το νέο αφεντικό της MGM, Mike Curb, αποφάσισε να διώξει τους Velvets (μαζί με άλλα 17 ονόματα της εταιρείας του) επειδή «μέσω της μουσικής τους προωθούν και εκμεταλλεύονται τα σκληρά ναρκωτικά», αλλά και γιατί δεν ήταν αρκετά εμπορικοί. Κατά συνέπεια τα δεκατέσσερα track που το συγκρότημα είχε προλάβει να ηχογραφήσει ως τον Οκτώβριο του 1969 παρέμειναν στα συρτάρια της MGM. Οι Velvet Underground έμελλε να κυκλοφορήσουν ένα τελευταίο άλμπουμ - το Loaded - το 1970 για την Atlantic, όμως το τέταρτο άλμπουμ τους θεωρήθηκε «χαμένο».

Μίαμιση δεκαετία αργότερα, όταν οι ιθύνοντες της Verve αποφάσισαν να επανακυκλοφορήσουν τα τρία πρώτα άλμπουμ του γκρουπ σε βινύλιο και CD, ανακάλυψαν ότι διέθεταν δεκαεννιά ακυκλοφόρητα κομμάτια: πέντε από την εποχή της «μπανάνας» συν τα δεκατέσσερα του χαμένου άλμπουμ. Τα δέκα «καλύτερα» από αυτά κυκλοφόρησαν το 1985 υπό τον τίτλο VU, ενώ τα υπόλοιπα εννιά κυκλοφόρησαν το 1986 ως Another View.

Το VU είναι μια γέφυρα που ενώνει πολλές εποχές. Κατ' αρχήν  περιέχει δύο κομμάτια - "Temptation Inside Your Heart" και  "Stephanie Says" - που ηχογραφήθηκαν το 1967 με τη συμμετοχή του John Cale και πιθανότατα δε συμπεριελήφθηασαν στο White Light White Heat, γιατί ήταν εκτός του ωμού και θορυβώδους κλίματος εκείνου του άλμπουμ. Τα υπόλοιπα κομμάτια ηχογραφήθηκαν το 1969, κατά τη διάρκεια της δεύτερης, μελωδικής και πιο χαμηλότονης περιόδου του γκρουπ. Όμως δύο από αυτά - "Ocean" και  "I'm Sticking with You" - επανηχογραφήθηκαν ένα χρόνο αργότερα με στόχο να ενταχτούν στο Loaded, όμως τελικά έμειναν εκτός. Τέλος ο Lou Reed επανηχογράφησε  και  κυκλοφόρησε έξι από τα track του VU κατά τη διάρκεια της σόλο καριέρας του: τα  "I Can't Stand It", "Lisa Says" και "Ocean" εμφανίστηκαν στο Lou Reed (1972), το "Andy's Chest" μπήκε στο Transformer (1972), το "Stephanie Says" (ως "Caroline Says II") στο Berlin (1973) και το "She's My Best Friend" στο Coney Island Baby (1976).

Το VU ΔΕΝ είναι μια συλλογή από «σπάνια και ακυκλοφόρητα κομμάτια» αλλά ο χαμένος κρίκος τη αλυσίδας στην εξέλιξη του ήχου των Velvet Underground αλλά και του Lou Reed (ο οποίος άλλωστε συνέθεσε μόνος του σχεδόν όλο το υλικό), όπως θα διαπιστώσει όποιος το συγκρίνει με τις πρώτες σόλο δουλειές του. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι, όπως όλοι αναγνωρίζουν εκ των υστέρων, και στα έξι track που οικειοποιήθηκε ο Lou Reed, οι πρώτες εκτελέσεις των Velvets υπερέχουν αισθητά. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο που βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τους τρεις  προηγούμενους (κατά σειρά ηχογράφησης) και, θα έλεγα, είναι συνολικά ανώτερος του Loaded. Χρειάστηκε βέβαια να περάσουν δεκαέξι χρόνια για να καταλάβει το VU τη θέση που του αξίζει στην ιστορία, όμως ο χρόνος πήρε την εκδίκησή του: το άλμπουμ έφτασε ως το νούμερο 85 των αμερικανικών chart και το νούμερο 47 των βρετανικών. Ήταν οι καλύτερες εμπορικές επιδόσεις που πέτυχαν ποτέ οι Velvet Underground... -- Γιώργος Ανδρέου