---

Brain 1972, 1979 / Movieplay 1973 / Billingsgate 1973 / Crown 1994 / P-Vine 2001 / Grönland 2001 / Astrawerks 2001 / EMI Electrola 2001

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 το ροκ μουσικό τοπίο που είχε δημιουργηθεί στα 60s άλλαζε με ραγδαίους ρυθμούς. Η αμερικάνικη ψυχεδέλεια - σαν κυρίως ρεύμα - είχε ήδη περάσει σε άλλη φάση, πιo εμπορική και εύπεπτη ίσως, αφήνοντας πίσω τις πειραματικές διαθέσεις και το χίπικο όραμα. Άλλωστε η ταφόπλακα στην flower power ουτοπία μπήκε για τα καλά τόσο στο Άλταμοντ όσο και με την παράνοια που άρχισε να ξεδιπλώνεται μέσω καμένων τύπων όπως ο Μάνσον. Στην Βρετανία το Swingin' London ήταν πια παρελθόν, ενώ τα μουσικά σχήματα ψαχούλευαν πλέον στα γόνιμα χωράφια της φυσικής εξέλιξης της βρετανικής ψυχεδέλειας, το progressive rock.

Ένας τρίτος πόλος είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του από τα τέλη της δεκαετίας του '60, η γερμανική σκηνή ή 'krautrock' όπως ονομάστηκε από τους βρετανούς μουσικοκριτικούς. Σχήματα όπως οι Can, οι Faust, οι Amon Düül, οι Tangerine Dream, οι Popol Vuh, οι Cluster, οι Ash Ra Tempel και φυσικά οι Kraftwerk δημιούργησαν ξεχωριστά το καθένα καινούργιες παραδόσεις και συνολικά μία νέα, άκρως ενδιαφέρουσα μουσική κατάσταση. Τα γκρουπ αυτά είχαν επηρεαστεί από τον ήχο και τις «συνήθειες» της ψυχεδέλειας, την πολυπλοκότητα του progressive και τις free jazz αναζητήσεις, κυρίως όμως πατούσαν γερά στο πνεύμα του πειραματισμού της σύγχρονης κλασικής μουσικής και ειδικά της ηλεκτρονικής, «μάγων» όπως ο Karlheinz Stockhausen.

To 1971 οι Michael Rother (κιθάρα / μπάσο) και Klaus Dinger (ντραμς / κιθάρα / shamisen) είχαν μόλις αποχωρήσει από τους πρώιμους Kraftwerk (ο Dinger συμμετείχε στο πρώτο άλμπουμ του γκρουπ, ο Rother έπαιξε για μικρό χρονικό διαστημα μαζί τους σε κάποιες ζωντανές εμφανίσεις) όταν έφτιαξαν τους Neu!. Σκοπός τους ήταν να φτιάξουν μουσική «νέα» (εξού και το όνομα), που να μην μοιάζει με καμμία άλλη. Mε παραγωγό τον Connie Plank (σπουδαίος παραγωγός ονομάτων όπως Kraftwerk, Cluster, Guru Guru κ.λπ.) μπήκαν στο στούντιο Windrose-Dumont-Time για ηχογράφηση τον Δεκέμβρη του 1971. Είχαν κλείσει το στούντιο για τέσσερις μέρες. Τις δύο πρώτες δεν ηχογράφησαν σχεδόν τίποτα καθώς πειραματίζονταν με διάφορα θέματα, αλλά δεν έβγαινε κάτι που να τους ικανοποιούσε. Την τρίτη μέρα ο Dinger κάθησε στα τύμπανα και άρχισε να παίζει ένα ιδιαίτερο, σταθερό beat, αυτό που θα ονομαστεί 'motorik' από τους μουσικοκριτικούς και 'Apache-beat' από τον ίδιο, το οποίο μελλοντικά αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν του ήχου των Neu!. Ο Rother έπαιξε μία μπασο-γραμμή πάνω στο motorik beat και έτσι βγήκε το "Negativland", που ήταν το πρώτο από τα έξι κομμάτια που ηχογράφησαν για το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Μάλιστα στο "Negativland"  χρησιμοποίησαν και ένα γιαπωνέζικο μπάντζο (Shamisen), που ο Dinger είχε φέρει μαζί του εκείνη τη μέρα. Το χαρακτηριστικότερο όμως και - ίσως - καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ είναι το απολαυστικότατο "Hallogallo" που ανοίγει το Neu!, με το φοβερό motorik beat του Dinger να στρώνει κατάσταση για την υπέροχη κιθάρα του Rother δίνοντας μας ένα από τα καλύτερα ηχογραφημένα τριπ στην μουσική ιστορία.

Το Neu! είναι ένας κλασικός, σημαντικός δίσκος και όχι μόνο για το krautrock. Μαζί με το επόμενό τους άλμπουμ Neu! 2 (1973) επηρέασε μουσικούς όπως οι David Bowie, Brian Eno, Iggy Pop, PIL, Joy Division - για να αναφέρουμε μερικούς - και άνοιξε νέους μουσικούς δρόμους για πολλούς άλλους φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας, μια ολόκληρη γενιά που εκφράστηκε μέσω της 'electronica' και όλων των υποειδών της. -- Άκης Γαρράς