---

Pink Elephant 1969 / Penny Farthing 1969 / Metronome 1969 / Repertoire 1989, 2000 / Red Bullet 2002 / Music On Vinyl 2010

Το BFTP παραμένει και αυτή την εβδομάδα στη γηραιά ήπειρο, αλλά εγκαταλείπει - προσωρινά - τους πειραματισμούς και αγκαλιάζει ανερυθρίαστα τις pop / ψυχεδελικές / country rock / folk φόρμουλες των Ολλανδών Shocking Blue. Πιο συγκεκριμένα, επιλέγουμε ν' ασχοληθούμε μ' ένα τους άλμπουμ, τραγούδια του οποίου διασκεύασαν στη συνέχεια τόσο οι Nirvana όσο και οι ... Bananarama!

Για τους περισσότερους, οι Shocking Blue είναι η επιτομή του λεγόμενου 'one hit wonder': παρότι το όνομά τους δε λέει τίποτα στο μέσο ακροατή, όλοι γνωρίζουν το "Venus", ένα κομμάτι που έχει σημαδέψει ή και στοιχειώσει τα εφηβικά πάρτυ γενεών και γενεών. Ωστόσο η επταετής διαδρομή του ολλανδικού γκρουπ (από το 1968 ως το 1974) δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητη, τόσο εμπορικά όσο και από πλευράς ουσίας.

Οι Shocking Blue προήλθαν από την ιδιαίτερα παραγωγική και παραγνωρισμένη ολλανδική σκηνή των μέσων των 60s. To γκρουπ σχηματίστηκε στη Χάγη το 1968 από τον κιθαρίστα και συνθέτη Robbie van Leeuwen, ο οποίος είχε προηγουμένως θητεύσει στους Τhe Motions, ένα τοπικό Μοd σχήμα που ακολουθούσε τα βήματα συγκροτημάτων όπως οι Small Faces και οι The Action. Έπειτα από την κυκλοφορία δύο σινγκλ οι Shocking Blue αποφάσισαν να προσλάβουν την Mariska Veres, μια τραγουδίστρια με ολλανικές, γερμανικές και τσιγγάνικες ρίζες, η οποία διέθετε επιβλητική φωνή και ισχυρή σκηνική παρουσία. Ακολούθησαν δύο ακόμα σινγκλ - το τελευταίο από τα οποία, "Long and Lonesome Road", συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ που μας ενδιαφέρει εδώ, το At Home - τα οποία γνώρισαν μέτρια εμπορική επιτυχία. Ήταν όμως το τρίτο σινγκλ των Shocking Blue με την Veres, το "Venus" (σσ. που περιλήφθηκε στο At Home μόνο στις επενακδόσεις του σε CD από το 1989), που πέτυχε απολύτως το στόχο: το κομμάτι έγινε Νούμερο 1 σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (αλλά μόνο Νούμερο 3 στην Ολλανδία) και ένα χρόνο αργότερα κατέκτησε και το Νούμερο 1 στο Billboard πουλώντας περισσότερα από 1 εκατομμύριο αντίτυπα στις ΗΠΑ και 7,5 εκατομμύρια παγκοσμίως. Δεκαέξι χρόνια αργότερα το "Venus" ξανακυκλοφόρησε σε διασκευή ως σινγκλ από το γυναικείο dance pop γκρουπ Bananarama και κατέκτησε πάλι την κορυφή των αμερικανικών και πολλών άλλων καταλόγων επιτυχιών.

Καλά - θα πείτε - όλα αυτά, αλλά σίγουρα δεν είναι και λόγος για να ακούσει κανείς το At Home. Απεναντίας για όσους απεχθάνονται τη mainstream pop των 1980s η ίδια η ύπαρξη του "Venus" αποτελεί ισχυρότατο λόγο για να μην ακούσουν το δίσκο. Το σημαντικό όμως είναι ότι για έναν απροκατάληπτο ακροατή το συγκεκριμένο άλμπουμ διαθέτει πολλά δυνατά στοιχεία. Πρώτον, η συνθετική δεινότητα του van Leeuwen και η εκτελεστική ικανότητα του γκρουπ δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο οι Shocking Blue δανείζονται, αφομοιώνουν και συνδυάζουν pop, ψυχεδελικά, country και φολκ στοιχεία (σσ. ακούστε λόγου χάρη τη διασκευή του παραδοσιακού blues τραγουδιού "Boll Weevil"), όπως επίσης και οι ενορχηστρώσεις, στις οποίες περιλαμβάνεται και χρήση του sitar (ιδίως στο instrumental "Acka Raga", ένα κομμάτι που έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές τα τελευταία χρόνια). Δεύτερον, η φωνή και η ερμηνεία της Veres είναι όντως επιβλητικές. Μιλάμε δηλαδή για μια ευρωπαϊκή εκδοχή (και όχι για ένα κακέκτυπο) της Grace Slick, ενώ ακόμα και η ιδιότυπη εκφορά των συμβατικών αγγλικών στίχων έχει τη δική της 'cult' γοητεία. Tρίτον, είναι προφανές ότι το συγκρότημα είχε τη δυνατότητα να δημιουργεί εθιστικές, πιασάρικες και ταυτόχρονα αξιοπρεπείς pop συνθέσεις (όπως τα "Long and Lonesome Road", "The Butterfly and I" και το b-side του "Venus", "Hot Sand", το οποίο εμφανίζεται ως bonus track στις εκδόσεις σε CD). Τέλος, δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο σινγκλ που κυκλοφόρησαν οι Nirvana για τη Sub Pop ήταν μια διασκευή του "Love Buzz" (1988). Για όλους αυτούς τους λόγους, τόσο το At Home όσο και οι υπόλοιπες δουλειές των Shocking Blue αξίζουν την προσοχή μας (και ιδίως τα δύο επόμενα άλμπουμ τους, Scorpio's Dance και Third Album). -- Γιώργος Ανδρέου