---

Columbia 1971, 1982, 1985, 1990, 1992, 1997, 2009

Τέλη Αυγούστου 1969. Οι Joseph Erich 'Joe' Zawinul (πλήκτρα) και Wayne Shorter (τενόρο και σοπράνο σαξόφωνο), που συμμετείχαν στο σπουδαιότατο και άκρως επιτυχημένο jazz fusion εγχείρημα του Miles Davis που μόλις είχε ηχογραφηθεί (μιλάμε φυσικά για το περίφημο Bitches Brew), αποφασίζουν να σκαρώσουν μία δική τους, ανάλογη κατάσταση. Οι δύο κορυφαίοι μουσικοί γνωρίζονταν περίπου δέκα χρόνια, έχοντας συνευρεθεί μουσικά δύο φορές. Η πρώτη, λίγο μετά τον ερχομό του Zawinul από την Αυστρία το 1959, στην μπάντα του καναδού τρομπετίστα Maynard Ferguson, όπου και ξεκίνησε η μακροχρόνια φιλία τους και η δεύτερη στα σέσιον του In A Silent Way (1969) του Μάιλς όπου μπήκαν οι ρίζες για την μετέπειτα συνεργασία τους. Στο ενδιάμεσο ο μεν Zawinul είχε παίξει σε διάφορα σχήματα με σπουδαιότερη συμμετοχή αυτή που είχε διάρκεια εννέα χρόνια στην μπάντα του Cannonball Adderley, ενώ ο Wayne Shorter, αφού πρώτα πέρασε από το «σχολείο» του μεγάλου ντράμερ Art Blakey, από το 1964 και μετά ήταν μέλος του ιστορικού, δεύτερου μεγάλου κουιντέτου του Ντέιβις. Και οι δύο εκτός από εξαιρετικοί αυτοσχεδαστές ήταν και παραγωγικότατοι συνθέτες. Ο Zawinul είχε γράψει για το κουιντέτο του Adderley, τα σούπερ «χιτ» για τα τζαζ δεδομένα "Mercy, Mercy, Mercy" και "Walk Talk" και κατά την συνεργασία του με τον Μάιλς συνθέσεις όπως το ομώνυμο κομμάτι στο άλμπουμ In A Silent Way που προαναφέραμε ή το "Pharaoh's Dance" που ανοίγει το Bitches Brew. Ο Shorter ήταν ο βασικός τροφοδότης συνθέσεων για το κουιντέτο του Ντέιβις, ενώ παράλληλα με την φοβερή σειρά των προσωπικών του ηχογραφήσεων στην Blue Note κατά την διάρκεια της δεκαετίας του '60 εμπλούτισε το τζαζ ρεπερτόριο με νέα, εμπνευσμένα «στανταράκια».

Η μπάντα των Zawinul/Shorter άρχισε να σχηματοποιείται οριστικά μετά την ηχογράφηση του προσωπικού, ομώνυμου άλμπουμ του πρώτου το 1970 και την οριστική αναχώρηση και των δύο από το συγκρότημα του Davis την ίδια χρονιά. Με την προσθήκη του 23χρονου τότε, τσέχου μπασίστα Miroslav Vitous (με τον οποίο πρόσφατα είχαν και οι δύο συνεργαστεί σε σόλο δουλειές τους, στο ομώνυμο του Zawinul και στο Supernova του Shorter το 1969), του 22χρονου ντράμερ Alphonse Mouzon και του κορυφαίου βραζιλιάνου Airto Moreira στα κρουστά (που επίσης συμμετείχε στο Bitches Brew) το συγκρότημα άρχισε να προβάρει. Ονομάστηκαν Weather Report από τον Shorter, υπέγραψαν συμβόλαιο με την Columbia και τον Φλεβάρη του 1971 μπήκαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το πρώτο τους άλμπουμ. Στις ηχογραφήσεις έπαιξαν και δύο επιπλέον κρουστοί που τελικά δεν αναγράφησαν στο οπισθόφυλλο του δίσκου, ο Don Alias (Miles Davis/Elvin Jones/Nina Simone) και η Barbara Burton. Το Weather Report κυκλοφόρησε τον Μάιο και η εντύπωση που προκάλεσε σε κοινό, μουσικοκριτικούς αλλά και μουσικούς ήταν κάτι πολύ παραπάνω από θετική. Ήταν ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα όλων των εποχών και όχι μόνο στην τζαζ. «Αυτή η μουσική είναι ένα σάουντρακ για την φαντασία και το μυαλό» είπε ο Zawinul για τον δίσκο. Και είχε απόλυτο δίκιο! Στο Weather Report συνυπάρχουν όλες σχεδόν οι βασικές μουσικές φόρμες της εποχής: τζαζ, ροκ, φανκ, λάτιν. Και ο χειρισμός του υλικού αυτού, ευφυέστατος. Θα λέγαμε ότι αποτελεί συνέχεια των όσων έκανε ο Miles μέχρι τότε, ανοίγοντας παράλληλα και κάποιες νέες κατευθύνσεις που φτάνουν έως και τις μέρες μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι ο δίσκος ψηφίστηκε από κοινό και κριτικούς σε αρκετά περιοδικά σαν άλμπουμ της χρονιάς και οι Weather Report ως το καλύτερο τζαζ (σε κάποιες περιπτώσεις όχι μόνο) συγκρότημα.

Οι Weather Report με αρκετές αλλαγές μελών αλλά πάντα με βασικές σταθερές τους Joe Zawinul και Wayne Shorter θα συνεχίσουν το υπέροχο τριπ τους, με μπόλικα λάιβ και μια σειρά κλασικών δισκών, μέχρι και το 1986. Σταθμός στην διαδρομή τους ήταν όταν το 1975 μετά από μία συναυλία στο Μαϊάμι πλησίασε τον Zawinul ένας «θρασύς» νεαρός. «Κύριε Zawinul, σπουδαία η μουσική σας και πολύ καλή η συναυλία σας αλλά θα έπρεπε να παίζω κι εγώ μαζί σας!». «Και ποιος είσαι εσύ;» - τον ρώτησε νευριασμένα ο κημπορντίστας πριν τον αποπάρει, ευτυχώς προσωρινά. «Ονομάζομαι John Francis Pastorius ο τρίτος και είμαι ο καλύτερος μπασίστας στον κόσμο»… -- Άκης Γαρράς