---

Stiff 1980 / Teldec 1980 / Line 1986 / A&M 1990 / Water Music Records 2008 / EMI Australia 2009 / Bar/None Records 2009 / Domino 2009

«Νerdy, νευρωτικό και ρυθμικό» - αυτό είναι το τρίπτυχο που χαρακτηρίζει το Crazy Rhythms, το πρώτο LP των αμερικανών Τhe Feelies, ένα δίσκο που προκάλεσε αίσθηση όταν κυκλοφόρησε (1980), αλλά που δε στάθηκε αρκετός ώστε να εξασφαλίσει ούτε την επιτυχία ούτε καν την επιβίωση του συγκροτήματος. Παρ' όλα αυτά, το Crazy Rhythms θεωρείται σήμερα ένας από τους κορυφαίους post-punk δίσκους.

Στο περίφημο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας Brave New World του Aldous Huxley, τα 'feelies' είναι ταινίες που διεγείρουν όλες τις αισθήσεις των θεατών τους (ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των ερωτικών σκηνών) και κατ' αυτόν τον τρόπο τους εθίζουν στον ηδονισμό και τον υλισμό. Αυτό ήταν το όνομα που διάλεξαν οι Bill Million and Glenn Mercer, δύο κιθαρίστες και φίλοι από το Haledon του New Jersey το 1977, όταν αποφάσισαν να αναμορφώσουν την προηγούμενη μπάντα τους, τους Outkids.  Ο ιδιαίτερος ήχος των Feelies ήταν προϊόν της δουλειάς του ίδιου του γκρουπ (το οποίο επέλεξε να δουλέψει χωρίς παραγωγό) και αντιπροσώπευε μια συνειδητή αντίδραση στην πανκ σκηνή. Έχοντας γαλουχηθεί με τη μουσική συγκροτημάτων όπως οι Velvet Underground και οι Stooges οι Feelies πίστευαν ότι ο «βρώμικος» κιθαριστικός ήχος δεν είχε κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Γι' αυτό το λόγο το νεοσύστατο γκρουπ διαμόρφωσε έναν αρκετά «καθαρό» ήχο στις κιθάρες και παράλληλα έδωσε μεγάλη έμφαση στο ρυθμό και στα κρουστά - ιδιαίτερα από το 1978 όταν στο μπάσο και στα ντραμς πέρασαν οι Keith DeNunzio and Anton Fier αντίστοιχα.

Το 1979, έπειτα από την κυκλοφορία του πρώτου τους single "Fa Cé-La" για τη Rough Trade Records, οι Feelies υπέγραψαν στη βρετανική Stiff Records, τη μοναδική εταιρεία που δέχτηκε να αναλάβουν οι ίδιοι την παραγωγή και κλείστηκαν στα Vanguard Studios της Νέας Υόρκης. Έπειτα από πολλές ανεπιτυχείς απόπειρες το γκρουπ βρήκε τελικά τον ιδιαίτερο ήχο που αναζητούσε όταν συνέδεσαν τις κιθάρες τους απευθείας στο μίκτη παρακάμπτοντας τους ενισχυτές. Το Crazy Rhythms κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1980 και έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Από την άλλη πλευρά ο ξερός και καθαρός ήχος του άλμπουμ δεν άρεσε καθόλου στους ανθρώπους της Stiff με αποτέλεσμα να ενδιαφερθούν ελάχιστα για την προώθησή του. Σύντομα οι Fier και DeNunzio εγκατέλειψαν το γκρουπ, με αποτέλεσμα οι Million και Mercer να βάλουν τους Feelies στον πάγο και να ασχοληθούν με διάφορα side project. Έμελλε να περάσουν άλλα έξι χρόνια μέχρι την επανενεργοποίηση του συγκροτήματος και την κυκλοφορία του δεύτερου - και αρκετά πιο ήρεμου και folky - άλμπουμ τους, Τhe Good Earth. Εν τω μεταξύ πολλά πράγματα είχαν αλλάξει και ο ήχος που είχαν πρωτοπαρουσιάσει οι Feelies είχε μπολιάσει μεγάλο μέρος της αναδυόμενης ανεξάρτητης σκηνής: μια σύγκριση ανάμεσα στο Crazy Rhythms και στις δουλειές των Violent Femmes θα σας πείσει...

Το περιεχόμενο του Crazy Rhythms δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο του: τα τραγούδια του είναι νευρώδη, ρυθμικά πολύπλοκα και ευμετάβλητα, έχοντας συχνά απρόβλεπτη εξέλιξη. H επιρροή των Velvets και του Lou Reed είναι βέβαια προφανής, ωστόσο ο συνδυασμός της πανκ αισθητικής, των ακουστικών κιθάρων και των ρυθμικών εναλλαγών προσδίδει στο άλμπουμ μια σφριγηλότητα και μια φρεσκάδα που διατηρούνται αλώβητες ακόμα κι έπειτα από 34 χρόνια. Ακόμα και οι δύο διασκευές που βρίσκονται εδώ, το "Everybody's Got Something To Hide (Except Me And My Monkey)" των Beatles και το "Paint Ιt Black" των Stones (το οποίο ηχογραφήθηκε το 1990 και προστέθηκε στις νεότερες εκδόσεις του άλμπουμ), προσαρμόζονται στη φιλοσοφία των Feelies και εντάσσονται αρμονικά στο σύνολο. Μια εμβληματική δουλειά ενός παραγνωρισμένου συγκροτήματος, το οποίο πρόσφατα πέτυχε πάλι να μας εντυπωσιάσει με την κυκλοφορία του άλμπουμ Here Before (2011). -- Γιώργος Ανδρέου