---

Love Records 1969, 2003, 2009 / Belle Antique 2009

Το Blast From The Past το έχετε ψυχολογήσει, είναι ψιλοαντιδραστική στήλη / συντακτική κολεκτίβα. Προσπαθεί να θυμίζει ξεχασμένα κεφάλαια της μουσικής που μας ενδιαφέρει και πολλές φορές το τραβάει λίγο μακριά το πράγμα (σσ. το πράγμα πάντως, αν θέλει κανείς, πάει όσο μακριά δεν μπορείτε να φανταστείτε.) Τούτου δοθέντος την σήμερον προσφέρει πρώιμο φιλλανδικό prog rock. Και ναι μεν οι Wigwam - ινδιάνικο / Απάτσι όνομα, όχι φιλλανδικό - είναι ένα από τα κλασικότερα και πιο γνωστά στους ασχολούμενους με το ευρωπαϊκό ροκ των 70s όνομα, σαφέστατα ένα από τα σημαντικότερα παλιά γκρουπ της χώρας με τις 1000 λίμνες (σσ. «στατιστική» τουριστικού marketing, όχι πραγματικότητα), αλλά ο πρώτος τους δίσκος σπανίως απασχολεί το μουσικό Τύπο. Το δεύτερό τους άλμπουμ Tombstone Valentine (1970) είναι απείρως γνωστότερο γιατί αυτό ήταν το πρώτο με τον Pekka Pohjola στο μπάσο - ο Pohjola, πολύ γνωστός μουσικός στους φίλους της σύγχρονης ευρωπαϊκής jazz / fusion από πολλές από τις μεταγενέστερες δραστηριότητές του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρώτη, «κλασική» φάση των Wigwam (1970-1974) πριν φτιάξει τους Made in Sweden, τους The Group, συνεργαστεί με τον Mike Oldfield, τον Gábor Szabó και ηχογραφήσει τα προσωπικά του πρότζεκτ. Επίσης πολύ γνωστότερο του πρώτου άλμπουμ των Wigwam είναι το Being (1974), το τελευταίο με την κλασική σύνθεση του γκρουπ, που συχνά περιγράφεται - όχι πάντως άδικα - ως το 'magnum opus' τους. Αλλά σ' αυτό επιφυλασσόμεθα να επιστρέψουμε κάποια στιγμή στο μέλλον...

Άλλη μία αναποδιά με το πρώτο άλμπουμ των Wigwam είναι το όνομά του και το εξώφυλλό του. Οι πιο πολλοί θεωρούν ότι ο δίσκος ονομάζεται Hard n' Horny (σσ. χμμ, πολύ σέξυ) και ότι το αυθεντικό εξώφυλλο είναι αυτό που φιλοξενούμε κι εμείς στη στήλη (η γραβούρα με την τύπισσα που είναι «ντυμένη» αποκλειστικά με τα μακριά ξανθιά μαλλιά της σε κόκκινο υπόβαθρο). Στην πραγματικότητα το συγκεκριμένο εξώφυλλο και ο τίτλος πρωτοεμφανίστηκαν σε μια επανέκδοση του 1975. Το αυθεντικό άλμπουμ από το 1969 (σσ. το 'original' που λένε οι άρρωστοι συλλέκτες) κυκλοφόρησε σε περιορισμένη έκδοση 400 αντιτύπων, δεν είχε τίτλο - άρα το άλμπουμ λεγόταν απλά Wigwam - και απλά σε 100 από τα αντίτυπα υπήρχαν χειροποίητες ζωγραφιές - υποτίθεται από τα μέλη του γκρουπ - και γενικότερα σε όλα τα αντίτυπα χειρόγραφες πληροφορίες.

Αλλά ήρθε η ώρα για λίγη ιστορία...

Η ιστορία των Wigwam, όπως και πολλών άλλων καταστάσεων του φιλλανδικού ροκ των 70s, ξεκινά το 1967 από ένα blues rock συγκρότημα που ίδρυσε ο Άγγλος τραγουδιστής / πιανίστας Jim Pembroke που δύο χρόνια νωρίτερα είχε μετακομίσει στη Φιλλανδία. Το όνομά του: Blues Section. Οι Blues Section κυκλοφόρησαν ένα μοναδικό άλμπουμ πριν διαλύσουν το 1968, αλλά σε αυτούς έπαιζαν μουσικοί που στη συνέχεια έγιναν γνωστοί μέσα από συγκροτήματα όπως οι Wigwam, οι Tasavallan Presidentti και οι επίσης αρκετά γνωστοί (στους σχετικούς με το «άθλημα») Piirpauke. Μετά τη διάλυσή τους ο ντράμερ τους Ronnie Österberg έφτιαξε τους Wigwam, αρχικά ως τρίο με τον κιθαρίστα 'Nikke' Nikamo και τον μπασίστα Mats Huldén, πριν προσκαλέσει τον ηγέτη των Blues Section Jim Pembroke να αναλάβει τα φωνητικά και σε μια ενδιαφέρουσα επιλογή προσθέσει τον κημπορντίστα Jukka Gustavson. Ο πρώτος τους δίσκος ήταν αναμενόμενα αρκετά διερευνητικός ως προς το ύφος, αν και είναι φανερό ότι η έντονη στροφή προς τα κήμπορντς ήταν επηρεασμένη από το βρετανικό progressive. Οι jazz rock / πρώιμες acid jazz αναφορές ανακατεύονται με ύστερη αμερικάνικη ψυχεδέλεια, αέρα San Francisco και flower power και την ίδια στιγμή Canterbury (τύπου Caravan) και αγγλικό keyboard rock - Procol Harum, Nice, Uriel / Arzachel, Egg, Traffic είναι μερικά ονόματα που σου έρχονται αυτόματα στο μυαλό ακούγοντας διάφορες μουσικές φράσεις από το δίσκο - ενώ σε σημεία (λ.χ. "Neron Muistolle; Hyvää Yötä", δηλ. «Στη μνήμη του Νέρωνα, καληνύχτα»...) παρεισφρύει και ο σουρεαλισμός των πρώιμων Soft Machine. Όλα αυτά πακεταρισμένα μαζί στην τιμή του ενός! Νομίζω, αρχίζετε να καταλαβαίνετε γιατί μας αρέσει αυτός ο δίσκος. Τέλος πάντων, η ποικιλία στο άλμπουμ ενισχύεται και από το γεγονός ότι είναι και ισομοιρασμένο συνθετικά: η πρώτη πλευρά περιέχει κυρίως jazzy συνθέσεις του Jukka Gustavson, ενώ ολόκληρη η δεύτερη καλύπτεται από μία τρόπον τινά ψυχεδελική σουίτα σε 9 μέρη με τίτλους όπως "Henry's Mountain Range or Thereabouts", "Henry's Geographical and Astronomical Mistakes", "Henry's Ghastly and Diabolical Mistakes" και πάει γυρεύοντας με τον Henry..., όλα γραμμένα από τον Jim Pembroke.

To Wigwam ή Hard n' Horny είναι ένα εγκληματικά παραμελημένο από τον Τύπο άλμπουμ. Φανταστείτε ότι δεν βρήκαμε στο Youtube ούτε ένα σχετικό βίντεο που να παίζει στοιχειωδώς καλά κι αναγκαστήκαμε να φτιάξουμε και να «ανεβάσουμε» ένα δικό μας! Παρ' όλα αυτά είναι ένας δίσκος που απεικονίζει χαρακτηριστικά καλά την εποχή του, την εποχή της μετάβασης του ευρωπαϊκού ροκ (συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού) από την ποπ των 60s σε πολύ πιο φιλόδοξες μουσικές περιπέτειες. Όσοι δεν το έχουν, καλό είναι να το βρουν όπως μπορούν και να το ακούσουν. -- Laertis