---

Metal Blade 1990 / Cyclone Empire 2014

Προσπαθώντας να ανασύρω από τη μνήμη μου την πρώτη επαφή μου με τούτο το αδικημένο συγκρότημα, πήγα δέκα χρόνια πίσω και θυμήθηκα και ένα επίσης αδικημένο δισκάδικο που ειδικευόταν στο heavy metal... Έχοντας βγει για το καθιερωμένο τότε «κυνήγι θησαυρού» στο Μοναστηράκι, περάσαμε από ένα μικρό δισκάδικο που έδρευε στην αγαπημένη στοά των μουσικόφιλων. Έχοντας πιάσει συζήτηση με την πολύ ευγενική και διαβασμένη ιδιοκτήτρια (αν θυμάμαι καλά, το διατηρούσε με τον άντρα της) μου πρότεινε το Programmed των Lethal. «Βάλ' το στους φίλους σου και πες τους ότι είναι ένα ακυκλοφόρητο των Queensrÿche, θα ψαρώσουν!». Δε χρειάστηκε να μου πει τίποτε άλλο. Για την ιστορία το δισκάδικο (του οποίου τον τοίχο κοσμούσαν υπογραφές από βαρυσήμαντες προσωπικότητες του heavy metal φάσματος), έχει κλείσει εδώ και χρόνια, ενώ το άλμπουμ ακούγεται ακόμα ολόφρεσκο, δέκα χρόνια μετά την αγορά του και εικοσιτέσσερα μετά την κυκλοφορία του. Τους λόγους θα τους αναλύσουμε παρακάτω.

Η ιστορία των αμερικάνων Lethal λοιπόν ξεκινά στο Kentucky από τα αδέλφια Eric και Glen Cook, που είχαν αναλάβει κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα. Το 1987 ηχογραφούν και κυκλοφορούν σε κασέτα ένα αυτοχρηματοδοτούμενο ντέμο ονόματι The Arrival, το οποίο περιείχε τέσσερα τραγούδια. Από αυτά μόνο το "The Arrival" θα συμπεριληφθεί στο ερχόμενο LP, Programmed, ως "Arrival". Η ποιότητα του συγκροτήματος, τόσο εκτελεστικά, όσο και από άποψη σύνθεσης, είναι οφθαλμοφανής, παρά την τραχιά παραγωγή.  

Το επόμενο βήμα έρχεται τον Οκτώβρη του 1990, όταν και το Programmed κυκλοφορεί μέσω της ηρωικής Metal Blade του Brian Slagel. Ό,τι προκάλεσε αίσθηση στο ντέμο που είχε προηγηθεί, είναι εδώ παρόν και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό. Εν έτει 1990 οι Lethal έπαιρναν κεφάλια. Το κράμα από ευγενές progressive metal και λυρικό power του Programmed κονταροχτυπιέται επάξια με τις κορυφαίες κυκλοφορίες του είδους και της εποχής. Οι κιθάρες κεντάνε μελωδίες, πότε μελιστάλαχτες και πότε άκρως μελαγχολικές, ντύνοντας τραγούδια που ορίζονται άψογα από σαφείς, στιβαρές και ουσιαστικές μπασογραμμές. Τα αδέλφια Cook είχαν προφανώς τρομερή έμπνευση, αίσθηση του ήχου και χημεία μεταξύ τους. Σε βάθος χρόνου όμως θα παραμείνουν αφανείς ήρωες, αφού όσοι λίγοι γνωρίζουν το συγκρότημα, εστιάζουν στη μαγική φωνή του Tom Mallicoat. Ως ο αριστούχος της μεγάλης του Geoff Tate σχολής, ο Mallicoat ερμηνεύει κάθε νότα, κάθε στίχο με πάθος και μεγαλοπρέπεια. Η καταπληκτική ομοιότητα της φωνής του με του Tate όμως, είναι η ευχή και η κατάρα του συγκροτήματος, το οποίο δυστυχώς θα μείνει στις συνειδήσεις των περισσότερων ως «εκείνη η μπάντα που μοιάζει με Queensrÿche»...

Παρ' όλα αυτά όμως τα δέκα τραγούδια του δίσκου εξαφανίζουν οποιεσδήποτε αμφιβολίες για την αυτόφωτη αξία του Programmed. 'Fillers' δε θα βρεις εδώ. Μόνο δέκα ενδοσκοπικούς, λυρικούς και περήφανους λόγους που θα σε κάνουν να επιστρέφεις για περισσότερες ακροάσεις, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Ο κατακερματισμός της ολότητας του δίσκου χάριν ανάδειξης τραγουδιών θα ήταν άτοπος, αναφέρω απλά ότι για το φανταστικό "Immune" γυρίστηκε video clip.

Και μιας και πιάσαμε τα του promotion, όλοι γνωρίζουν ότι τα 90s, από την αυγή τους ακόμα, υπήρξαν περίοδος αμηχανίας και εσωστρέφειας για το heavy metal. Πάσης φύσεως media έστρεψαν το βλέμμα σε άλλη κατεύθυνση, αγνοώντας κακουργηματικά τον ήχο που τα ίδια είχαν φροντίσει να πάρει υπερφίαλο όγκο τα προηγούμενα χρόνια. Θύμα αυτής της ατυχούς χρονικής συγκυρίας εικάζω ότι έπεσαν και οι Lethal. Έχοντας χάσει την κεκτημένη ταχύτητά τους, σώπασαν μέχρι το 1995 όταν και επέστρεψαν με το EP Your Favorite God και το LP Poison Seed. Αν και παρουσιάζουν ενδιαφέρον, δυστυχώς ήταν άνισα και τα δύο. Ακολούθησαν μερικές μεμονωμένες εμφανίσεις νοσταλγίας σε ανάλογα φεστιβάλ και το 2012 ο κιθαρίστας Eric Cook απεβίωσε από καρκίνο του πνεύμονα. Όσο για τον Tom Mallicoat, εγκληματεί κατά του πολιτισμού καθώς, εκτός των Lethal δεν έκανε τίποτα άλλο. Ένα αηδόνι δε φέρνει την άνοιξη όμως...

Όσο δυσάρεστη εξέλιξη κι αν είχε η μπάντα, το ντεμπούτο που κατέθεσαν φτάνει και περισσεύει για να τους χαρίσει μια θέση στην καρδιά και το μυαλό κάθε νουνεχή ρέκτη του αμερικάνικου prog/power metal και όχι μόνο. Αντί επιλόγου να προσθέσω ότι εν έτει 2014 η επιλογή του Programmed για Blast From The Past είναι εκτός των άλλων και επίκαιρη. Αφενός το άλμπουμ επανακυκλοφόρησε σε βινύλιο από τη Cyclone Empire τον Απρίλη, qφετέρου, έχοντας παρακολουθήσει τη μη αναστρέψιμη πορεία προς τα τάρταρα που έχουν πάρει οι Queensrÿche (σσ. και οι δύο μπάντες που σφετερίζονται το όνομα - χαλεποί καιροί), συνιστώ ανεπιφύλακτα την ακρόαση του δίσκου ως ποιοτική αποκατάσταση της οπαδικής ισορροπίας. -- Φάνης Μανταίος