Then They Flew: Αποπλέοντας από τη Λισαβώνα

Έπεσα πάνω στους Then They Flew για πρώτη φορά όταν μου έστειλαν για τα γενέθλιά μου ένα κομμάτι τους που μου φάνηκε υπέροχο και που είχε τίτλο εντελώς κατάλληλο για την περίσταση, "Epic Birthday". Καθώς καταπιάστηκα να τους ακούω, γρήγορα πρόσεξα μια εκλεκτική χρήση εκ μέρους τους κλασικών επιρροών που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός δίσκου του τύπου εκείνου που σε απορροφά και που ακούς από την αρχή ως το τέλος. Μπόρεσα να μιλήσω με τον Bernardo Sampaio, που παίζει κιθάρα και πλήκτρα στο συγκρότημα, για την κυκλοφορία του πρώτου τους ολοκληρωμένου άλμπουμ Stable as the Earth Stops Spinning.

The Chemistry Set in good vibrations

Οι Chemistry Set υπήρξαν για τρία χρόνια στα τέλη των 80s (1988-1990) ένα από εκείνα τα ονόματα που έβρισκαν τον τρόπο να βρίσκονται μπροστά σου όλη την ώρα, αν βέβαια ήσουν από εκείνους που ασχολούνταν με την νεο-ψυχεδελική σκηνή κι αγόραζες όλες τις σχετικές συλλογές και τα φανζίν (Βucketful of Brains, Freakbeat κ.τ.λ.). Ωραίο συγκρότημα, με τραγούδια που σου κόλλαγαν στο μυαλό, αλλά... Αλλά συγκρότημα που στη συλλογή δίσκων σου αντιπροσωπευόταν τελικά μόνον με μεμονωμένα τραγούδια σε compilations, flexidiscs και αλλά σχετικά «παιγνίδια» των ροκ συλλεκτών. Έλειπε το άλμπουμ κι έμενες με την απορία «γιατί;». Τα χρόνια πέρασαν, το συγκρότημα εξαφανίστηκε από τη σκηνή και ξεχάστηκε...

Mark & The Clouds is in the air

Μουσικός μετανάστης στο Λονδίνο ο Marco Magnani επί μακρόν, βρήκε αναγνώριση με την προηγούμενη μπάντα του, τους Instant Flight, που είχαν κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ, είχαν ευτυχήσει να έχουν τον Arthur Brown να τραγουδάει ως 'guest' στον πρώτο τους δίσκο και να έχουν μοιραστεί τη σκηνή με ιερά τέρατα του ροκ (Eric Burdon & The Animals, The Yardbirds, Country Joe & The Fish, Hawkwind, Pentangle, Focus και Procol Harum) - τουλάχιστον στην τωρινή τους μορφή. Πού οφείλεται αυτή τους η επίδοση; Μα φυσικά στην αγάπη και τη μεγάλη εξοικίωσή τους με το κλασικό ροκ και ιδιαίτερα τους Beatles και επίσης σε καθαρό ταλέντο να γράφουν μουσική που κουβαλάει μέρος από τη στόφα του παλιού και την ίδια στιγμή καταφέρνει να είναι επίκαιρη και σήμερα.

Elephant Stone: Hold onto your soul

Λίγες μέρες πριν την εμφάνιση των Καναδών Elephant Stone επί σκηνής στην Aθήνα (6D.o.g.s., 13 Ιουνίου) και την Άρτα (Κάστρο, 14 Ιουνίου) σκεφτήκαμε ότι ήταν σκόπιμο να κάνουμε μια μικρή παρουσίαση της μπάντας για λογαριασμό των αναγνωστών μας. Καθώς τους έχουμε ανακαλύψει σχετικά πρόσφατα στα μέρη μας, πιστεύουμε ότι υπάρχει ακόμη αρκετό κοινό που πρέπει και μπορεί να «προσηλυτισθεί». Οι τύποι το αξίζουν, γιατί από τις κυκλοφορίες τους μέχρι σήμερα έχουν αποδείξει ότι είναι από τα πιο ταλαντούχα και αναγνωρίσιμα ως προς το ύφος σχήματα της εποχής.

Στείλαμε λοιπόν μερικές ερωτήσεις στο μπασίστα /σιταρίστα και βασικό τραγουδοποιό τους, τον Rishi Dhir κι αυτός βρήκε το χρόνο να μας απαντήσει.

Έργα και ημέρες του κυρίου Joe Lynn Turner

Ο τραγουδιστής του έρωτα. Ο κολλητός που θα τραγουδήσει τον πόνο σου μέσα από τα ηχεία. Ένας από τους τραγουδισταράδες που οι ανά τον κόσμο σκληροπυρηνικοί hard rockers και metalheads λατρεύουν να μισούν. Το πηδάλιο της στροφής του Richie Blackmore από την αναγεννησιακή κουλτούρα προς τα αμερικάνικα charts. Η φωνή ενός εκ των πιο υποτιμημένων άλμπουμ των Deep Purple. Η φωνή της εμπορικότερης δουλειάς του Yngwie Malmsteen. Ένας από τους πιο δραστήριους «επισκέπτες» σε δισκογραφίες γνωστών και φίλων. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια όταν μιλάμε για τον Joe Lynn Turner. Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνισή του στις 13/4 στη σκηνή του Κυττάρου κάνουμε μια συνοπτική ορθή επαλήθευση των όσων ειπώθηκαν παραπάνω.

Χωρίς Περιδέραιο

Τους ξετρύπωσα γύρω στα εφτά χρόνια πριν, μετά από πρόταση μιας φίλης. Ακόμα θυμάμαι τις πρώτες ακροάσεις σε βραδυνές «αυτοκινητάδες» στη χειμωνιάτικη πόλη. Η χημεία του ψυχρού αέρα των σκοτεινών 80s, των σχεδόν χορευτικών synths και του αμείλικτου ήχου του drum machine που δίνει το ρυθμό στους δαιδαλώδεις στίχους με μάγεψαν κατευθείαν. Ένα 7ιντσο, ένα LP και μετά τέλος. Έπειτα από τη βραχύβια, μα διόλου ευκαταφρόνητη πορεία της μπάντας με τους ιδιαίτερους στίχους τα ίχνη χάνονται. Βέβαια οι δίσκοι των Moist Device και η μουσική πορεία του κιθαρίστα Γιάννη Ντρενογιάννη είναι μεν πολύ αξιόλογες μουσικές προτάσεις αλλά δεν έχουν άμεση σχέση με τους Χωρίς Περιδέραιο. Το συγκρότημα αποκτά ένα cult status στη συνείδηση των νυχτόβιων οπαδών που χορεύουν ακόμα, τριάντα χρόνια μετά το «48 Σιωπές» στα γνωστά στέκια. Οι διάφορες αναρτήσεις των λιγοστών τραγουδιών τους ανά το διαδίκτυο προκαλούν δίψα για περισσότερες πληροφορίες και νέο υλικό, το οποίο πολλοί επιθυμούν αλλά κανείς δεν πιστεύει στ' αλήθεια ότι θα ακούσει. Όλα δείχνουν ότι το 7ιντσο «Άνωση» / «Το Χρώμα και το Σχήμα» και το LP Χορός για Μουσική αποτελούν πλέον 'vintage' κοσμήματα, καλά φυλαγμένα στο χρονοντούλαπο και καλυμμένα από ένα πέπλο μυστηρίου.

Felt: psychedelic memoirs

Πίσω στο τέλος της δεκαετίας του '60, υπήρχε στην Αλαμπάμα μια εφηβική μπάντα που λεγόταν Felt. Αντίθετα με πολλές μπάντες της εποχής αυτοί κατάφεραν να κυκλοφορήσουν ένα - μοναδικό - άλμπουμ το 1971 σε περίπου 1500 αντίγραφα. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι στα χρόνια που ακολούθησαν ο δίσκος τους εξελίχθηκε σε ένα πολύ σπάνιο συλλεκτικό κομμάτι. Οι Felt είχαν βαρύ ήχο με μια ασυνήθιστη jazz-rock / blues χροιά και ανάλογο 'feeling'... ένα 'feeling' που ποτέ δεν αποτυπώθηκε στην πραγματικότητα στο δίσκο τους. Πάμε τώρα μπροστά ('fast forward' που λένε) στο 2012. Απρόσμενα οι Felt σήμερα είναι ένα πιο βαρύ συγκρότημα... κι έχουν επιστρέψει στο στούντιο για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια!

The Psychedelic Ensemble

Σκαλίζοντας το διαδίκτυο πριν μερικά χρόνια έπεσα πάνω σε έναν αμερικανό καλλιτέχνη που αυτοαποκαλείται The Psychedelic Ensemble. To όνομα, όπως καταλαβαίνετε, με έκανε να τον ακούσω αλλά αυτό που ανακάλυψα ήταν στην κυριολεξία απρόσμενο. Ο άνθρωπος αυτός έπαιζε progressive rock, αλλά όχι με τον τρόπο που το κάνουν κάποιοι πρώην μεταλλάδες που είδαν το φως το αληθινό. Ούτε με τον τρόπο που το κάνουν κάτι ψώνια που θέλουν να δείξουν πόσο φοβεροί μουσικοί είναι. Το prog του The Psychedelic Ensemble ήταν κάτι απόλυτα πειστικό, μαγικό και μοναδικό. Έκανε να πνέει στο ηχοσύστημά μου καθαρός αέρας 70s. Η απόλυτη αναβίωση! Σου έδινε την εντύπωση πως ανακάλυπτες κάποιο ξεχασμένο prog αριστούργημα από τις μυθικές μέρες του ροκ. Πραγματικά δημιουργική, εμπνευσμένη μουσική με την ποιότητα που ακούς στους παλιούς δίσκους των Yes, των Pink Floyd, των Caravan ή των Gentle Giant.

Aus Köln: KNALL!

Οι Knall είναι μία μπάντα που όλο και πιο πολύ κερδίζει το ενδιαφέρον των μουσικόφιλων. Δημιουργήθηκαν το 2005 στη Κολωνία και αυτό που χαρακτηρίζει το ύφος τους και κάνει σαφείς τις μουσικές τους προσδοκίες είναι οι καταβολές τους πάνω σε ψυχεδελικά και space rock μονοπάτια. Μια ιδιαιτερότητα αυτής της μπάντας είναι ότι χρησιμοποιούν δύο μπάσα με αρκετά σφιχτοδεμένες μπασογραμμές που σε απογειώνουν. Ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν δύο μέλη των Knall, ο Baal Brain (κιθάρα) και ο Slim Nezquik (μπάσο) στη συνέντευξη που παραχώρησαν στο Wild Thing.

Horisont: time warriors

Οι Horisont, σε περίπτωση που δεν τους γνωρίζετε και αγαπάτε ήδη, είναι μια νέα και σκληρά εργαζόμενη σουηδική μπάντα, που υπηρετεί το ιδίωμα του hard rock. Οι vintage επιρροές τους και η αίσθηση της μελωδίας τους κάνουν να ξεχωρίζουν από τη σωρό των 70s revival συγκροτημάτων. Φαντάζει απίστευτο ότι πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια από το ντεμπούτο τους. Ελπίζουμε να περάσουν δεκαετίες και η μουσική της μπάντας να παραμείνει το ίδιο ενδιαφέρουσα με το φετινό της πόνημα Time Warriors.

BEAST outracin' Hel...

Οι Beast είναι μια νέα μπάντα από τη Στοκχόλμη που γνωρίσαμε φέτος μέσω της σουηδικής ετικέτας Gaphals Records και που μας εντυπωσίασε με την πρώτη. Φτιαγμένοι από παιδιά μέσα από τη hardcore και τη metal σκηνή της πόλης και με μια τραγουδίστρια με καταπληκτική φωνή, συνδυάζουν τα καλύτερα στοιχεία της μουσικής από την παγωμένη χώρα τους και έχουν όλα έκεινα που μας κάνουν να υποπτευόμαστε ότι μπορούν να ξεχωρίσουν. Παρουσίασαν πριν μερικές βδομάδες τον πρώτο τους μεγάλο δίσκο με τίτλο Dead or Alive και μας πήραν το μυαλό και... τα αυτιά. Καθώς είναι γνωστό ότι το Wild Thing, εκτός από το να κοιτάει πίσω, φροντίζει σταθερά να κοιτάει και μπροστά, θεωρήσαμε λοιπόν ότι πρέπει να σας τους γνωρίσουμε καλύτερα.

Penny Dreadful

Τους Penny Dreadful τους μάθαμε στο Wild Thing πριν κάποιους μήνες μέσα από τη στήλη μας για τα βιβλία και τους ανθρώπους που περιστρέφονται γύρω από αυτά, το 'Fahrenheit 451'. Λογικό θα πει κανείς με τέτοιο όνομα - σε αυτόν τον κόσμο τίποτε, να ξέρετε, δεν είναι τυχαίο. Πριν λίγες βδομάδες κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Deadwood, φρόντισαν να το ακούσουμε, μας άρεσε - κοινές αναφορές, βλέπετε, που πάνε πίσω στα 80s - και αποφασίσαμε ότι άξιζε τον κόπο να σας τους παρουσιάσουμε καλύτερα. Ο δίσκος τους είναι απλός στην παραγωγή του - μια κιθαριστική μπάντα με μουσικές και άλλες αναφορές στις ένδοξες ημέρες της ανεξάρτητης σκηνής και μια ντουζίνα τραγούδια που δεν χρειάζονται ιδιαίτερο φτιασίδωμα για να πουληθούν σε μας. Απλά είναι καλά. Ακολούθησε καφές και ανταλλαγή email και το αποτέλεσμα της κουβέντας μαζί τους το διαβάζετε στη συνέχεια.