...

Mark & The Clouds is in the air

Read text in english

Μουσικός μετανάστης στο Λονδίνο ο Marco Magnani επί μακρόν, βρήκε αναγνώριση με την προηγούμενη μπάντα του, τους Instant Flight, που είχαν κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ, είχαν ευτυχήσει να έχουν τον Arthur Brown να τραγουδάει ως 'guest' στον πρώτο τους δίσκο και να έχουν μοιραστεί τη σκηνή με ιερά τέρατα του ροκ (Eric Burdon & The Animals, The Yardbirds, Country Joe & The Fish, Hawkwind, Pentangle, Focus και Procol Harum) - τουλάχιστον στην τωρινή τους μορφή. Πού οφείλεται αυτή του η επίδοση; Μα φυσικά στην αγάπη και τη μεγάλη εξοικίωσή του με το κλασικό ροκ και ιδιαίτερα τους Beatles και επίσης σε καθαρό ταλέντο να γράφει μουσική που κουβαλάει μέρος από τη στόφα του παλιού και την ίδια στιγμή καταφέρνει να είναι επίκαιρη και σήμερα.

Η επόμενη μουσική περιπέτεια του Marco, μετά τους Instant Flight, είναι οι Mark & The Clouds, που προς το παρόν ισορροπούν ανάμεσα σε προσωπικό πρότζεκτ και κανονικό συγκρότημα. Ο πρώτος δίσκος τους 'Blue Skies Opening' είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους πιο αξιοπρόσεχτους του 2014. Με αυτό σαν δεδομένο θεωρήσαμε απαραίτητο να μιλήσουμε με τον «εγκέφαλο» της όλης υπόθεσης...

WT: Είναι πιθανά η πρώτη φορά που μια Ελληνική έκδοση αναφἐρεται στους Mark & The Clouds, οπότε για την αρχή θα χρειαστούμε μια εισαγωγή για την ιστορία τους. Κατ' αρχάς τι οδήγησε τον Marco Magnani από τη Μπολόνια στο Λονδίνο; Ποιο είναι το μουσικό σου υπόβαθρο;

Marco Magnani: Έπαιζα κιθάρα και ήμουν ένας από τους τραγουδοποιούς της Ιταλικής μπάντας Avvoltoi την περίοδο 1988-1990, αλλά μετά την ηχογράφηση του δεύτερου άλμπουμ μας το συγκρότημα διάλυσε, οπότε αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στο Λονδίνο. Στην πορεία, ενώ υποτίθεται ότι θα έμενα εκεί για ένα χρόνο, τελικά έμεινα είκοσι! Όσο για την προϊστορία μου στη μουσική, άρχισα να παίζω ακόρντα στην κιθάρα πίσω στο 1980, όταν ήμουν δώδεκα ετών, με τη βοήθεια του αδελφού μου Massimo ο οποίος μου έμαθε τους Beatles, τον Neil Young κι άλλα τέτοια θρυλικά ονόματα. Σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα απέκτησα μια καλή αντίληψη της μουσικής ανακαλύπτοντας περισσότερες κιθαριστικές τεχνικές όταν έψαξα τους Doors, τον Jimi Hendrix, τους Rolling Stones κι άλλους καλλιτέχνες των 60s και των 70s. Βέβαια ήταν οι Beatles, ο διαχρονικός ήχος και η ποικιλία στο στυλ τους που καθόρισε τις επιρροές μου μέχρι σήμερα. H εκδήλωση ενδιαφέροντος για κάποια ντέμο μου από τον Keith Wozencroft της EMI μου έβαλε την ιδέα να δοκιμάσω να πάω στο Λονδίνο και αν και δεν προέκυψε τίποτε από τη συγκεκριμένη επαφή, άρχισα να παίζω ακουστικά σετ σε λονδρέζικα κλαμπ - εκείνη την εποχή δεν είχα συγκρότημα. Θυμάμαι ότι ήμουν πολύ ενθουσιώδης όταν πήγαινα σε διάφορες ετικέτες με τα ντέμο και τις κασέτες μου - ήταν ακόμη 1992 και δεν υπήρχε ίντερνετ.

WT: Τι συνέβη με τους Instant Flight;

ΜΜ: Φέτος κυκλοφόρησε από την ετικέτα Rock 'n' Rave Records ένας τρίτος δίσκος των Instant Flight που λέγεται Around the Gates of Morning (διατίθεται από το Amazon, το CD Baby κι άλλα e-shop) με ακυκλοφόρητα τραγούδια - μερικά αρκετά παλιά αρχίζοντας από το 2000 - αν και το συγκρότημα δεν κάνει λάιβ αυτήν την περίοδο. Δεν έχουμε ακριβώς διαλύσει, απλά ο καθένας έχει αρχίσει τα δικά του πρότζεκτ. O John O'Sullivan (o τελευταίος μπασίστας των Instant Flight) είναι κι αυτός στους Mark & The Clouds και βρισκόμαστε ακόμη σ' επαφή με τον James Ovens και τη Lucie Rejchrtova. Όταν χωρίσαμε με τη Lucie το 2008 - ήμασταν μαζί για επτά χρόνια - προστέθηκε στο συγκρότημα ο κημπορντίστας Charlie Bennett και συνεχίσαμε να παίζουμε ως Instant Flight μέχρι και το 2010. Άρχισα όμως να αισθάνομαι ότι η μπάντα δεν εξελισσόταν. Πρέπει να παραδεχτώ ότι στην αρχή διασκέδαζα με το να είμαι σε μία μπάντα με ἀλλους τρεις τύπους μόνο και χωρίς το κορίτσι μου στη σύνθεση, αλλά στη συνέχεια αισθάνθηκα ότι ήθελα να δοκιμάσω κάτι καινούργιο κι έτσι προέκυψε η ιδέα για τους Mark & The Clouds.

WT: Έχεις δουλέψει λίγο με τον Arthur Brown! Πόσο «ψυχεδέλεια» είναι αυτός ο τύπος;

MM: O Arthur Brown είναι ακόμη σπουδαίος φίλος. Πήγα να τον δω με το νέο του συγκρότημα στο Jazz Café τον περασμένο Μάη. Είναι ακόμη σε φόρμα. Του έστειλα μάλιστα και το άλμπουμ των Mark & The Clouds και μου είπε ότι του άρεσε όλο πάρα πολύ. Με τους Instant Flight παίζαμε μαζί του την περίοδο μεταξύ 2003 και 2008 και σταθήκαμε τυχεροί που τον είχαμε ως 'guest' τραγουδιστή σε δύο τραγούδια ατο πρώτο μας άλμπουμ, το Colours & Lights (Beard of Stars, 2005). Είναι πολύ ευχάριστο να συζητάς μαζί του, γιατί αντίθετα με την τρελή εικόνα που σου δίνει επί σκηνής μιλάει ήρεμα, αργά και καθαρά, δημιουργεί μια γαλήνια ατμόσφαιρα και είναι ένας πραγματικός παλιός χίπης, πάντα πρόθυμος να δει τη ζωή με χαμόγελο και με μια φοβερή αίσθηση του χιούμορ. Ο τρόπος που χορεύει επί σκηνής με κάνει πάντα να γελάω και η φωνή του δεν έχει αλλάξει - νομίζω - από παλιά. Επίσης μου αρέσει το τελευταίο του τραγούδι, το "The Unknown”". Είμαι ευγνώμων που έκανε αναφορά σε μένα και στους Instant Flight στη βιογραφία του God of Hell Fire. Υπάρχει μάλιστα σε αυτήν την έκδοση μια φωτογραφία δική μου με τη Lucie και αυτόν, η οποία με κάνει να περηφανεύομαι γι' αυτή μου τη γνωριμία.

WT: Με ποιους μουσικούς συνεργάζεσαι στους The Clouds; Πώς τους βρήκες και τι σε έκανε να τους χρησιμοποιήσεις στο νέο σου πρότζεκτ;

ΜΜ: Όπως σου είπα και πριν, ο John O'Sullivan των Instant Flight ηχογράφησε κάποια κομμάτια και με τους Mark & The Clouds (μερικά από αυτά δεν μπήκαν στο δίσκο γιατί δεν υπήρχε χώρος για περισσότερα τραγούδια), αλλά πάντως η αρχική μου ιδέα ήταν να χρησιμοποιήσω αποκλειστικά νέους μουσικούς με τους οποίους δεν είχα ξαναηχογραφήσει ποτέ. Βέβαια ξαναφώναξα τον John και αποδείχτηκε πολύ καλός και στη δεύτερη φωνή. Αυτόν τον καιρό παίζει μαζί μας στα λάιβ κιθάρα, παρά το γεγονός ότι στους Instant Flight ήταν μπασίστας.

Όταν έγραψα τα τραγούδια των Mark & The Clouds, ήμουν αναποφάσιστος για το ποιον θα βάλω στο σχήμα, πώς θα λέγεται το σχήμα, αν θα ήταν κανονικό συγκρότημα ή σόλο πρότζεκτ - αυτό μάλιστα απεικονίζεται και στην (νεφελώδη) ονομασία του πρότζεκτ, δηλαδή η ιδέα του να είμαι εγώ με ένα «σύννεφο» από συνεχώς μεταβαλλόμενα μέλη συγκροτήματος - αλλά τελικά αποφάσισα να μετατρέψω την αναποφασιστικότητά μου αυτή σε κάτι θετικό φωνάζοντας πολλούς φίλους μου μουσικούς για να κάνω τις ηχογραφήσεις, διαφορετικούς ανθρώπους στα διάφορα κομμάτια σε μία προσπάθεια να ταιριάξω τον κάθε μουσικό με το ιδιαίτερο στυλ κάθε τραγουδιού.

Έτσι τελικά στο δίσκο παίζουν τρεις διαφορετικοί ντράμερ: o Tiberio Ventura με τον οποίο παίζαμε μαζί στους Avvoltoi πριν φύγω για το Λονδίνο, ο Shin Okajima με τον οποίο έπαιζα στους The Smokers (που περιλάμβαναν και τον κιθαρίστα Fabio Serrone, που είναι επίσης guest στον τωρινό δίσκο παίζοντας μπάσο στο ομότιτλο τραγούδι, "Blue Skies Opening") και ο Ian Button, με τον οποίο πολύ πριν πάει στους Death in Vegas κάναμε μια μεγάλη περιοδεία στην Aγγλία το 1995 παίζοντας support στους Squeeze, στη διάρκεια της οποίας εμφανιστήκαμε σε όλες τις μεγάλες σκηνές συμπεριλαμβανομένου και του Royal Albert Hall. Ο κιθαρίστας Javier H. Ayensa και ο κημπορντίστας Ray Fontana (που επίσης συμμετέχουν στο δίσκο) είναι φίλοι μου από τα χρόνια που ήμουν μουσικός του δρόμου παίζοντας στους σταθμούς του Underground. Ανάλογα όλοι οι υπόλοιποι μουσικοί στο δίσκο είναι γνωριμίες από άλλες μπάντες με τις οποίες είχα κάποια επαφή.

WT: Για το μελλόν σκοπεύεις οι The Clouds να έχουν πάντα μεταβλητή σύνθεση ή κάποια στιγμή μπορεί ν' αποφασίσεις να τους κάνεις συγκρότημα με κανονική σύνθεση;

ΜΜ: Θα επέλεγα μια σύνθεση που τελικά θα σταθεροποιηθεί, όπως συμβαίνει τώρα με τα λάιβ όπου παίζουμε εγώ κι ο John O'Sullivan κιθάρες και φωνητικά, ο Shin Okajima ντραμς, ο Fabio Mongelli μπάσο - με τον Fabio και το συγκρότημά του, τους The Lysergics, μόλις κάναμε ένα λάιβ με τον θρύλο των 60s, τον Twink, όπου έπαιξα δεύτερη κιθάρα - και ο Tom Hammond τρομπέτα (όποτε είναι διαθέσιμος).  Με αυτήν τη σύνθεση θα ήθελα να ηχογραφήσω σε λίγο καιρό, καθώς στην παρούσα φάση φτιάχνω στο σπίτι μου ντέμο με τραγούδια για το επόμενο άλμπουμ των Mark & The Clouds.

WT: Το πρώτο άλμπουμ των Mark & The Clouds βγήκε από τη Mega Dodo Records. Το να δουλεύεις με μικρές ετικέτες έχει τα προφανή πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα. Ποια ήταν η εμπειρία σου με τους ανθρώπους της συγκεκριμένης ετικέτας;

ΜΜ: Μια μέρα πέρσι έλαβα ένα μήνυμα από τον ραδιοφωνικό παραγωγό Marrs Bonfire, όπου με ρωτούσε πού μπορούσε να βρει το Around the Gates of Morning των Instant Flight. Απαντώντας του ανάφερα και τους Mark & The Clouds (αν και το άλμπουμ τότε ήταν ακόμη στα σκαριά) και τον ρώτησα αν ήξερε καμμία ενδιαφέρουσα ανεξάρτητη εταιρεία που να ασχολείται με το δικό μου στυλ μουσικής. Μου σύστησε τον John Blaney της Mega Dodo κι έτσι έγινε η επαφή. Συνάντησα τον John μερικές μέρες αργότερα στο Λονδίνο, αφού μου απάντησε ότι του άρεσαν τα mp3 που του είχα στείλει και ότι ευχαρίστως θα κυκλοφορούσε το δίσκο.

WT: Από πλευράς τραγουδοποιίας το Blue Skies Opening ακούγεται πολύ ώριμο. Η παραγωγή επίσης ακούγεται «αποφασισμένη». Πόσο καιρό προετοιμαζόσουν γι' αυτό το δίσκο;

ΜΜ: Άρχισα να χρησιμοποιώ Cubase μόλις πέρσι και το μάθαινα στη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Το γεγονός ότι ηχογραφήσαμε τα όργανα ένα - ένα μας οδήγησε σε μεγαλύτερο χρόνο ηχογράφησης και μίξης απ' ό,τι συνήθως.  Ηχογραφήσαμε τα δυνατά όργανα (ντραμς, ηλεκτρικές κιθάρες) σε προβάδικα όπου κουβαλούσα τον εξοπλισμό μου και στη συνέχεια έγραψα τα υπόλοιπα στο σπίτι μου, συμπεριλαμβανομένων όλων των φωνητικών και των «πνευστών». Για να αποκαλύψω το «μυστικό» μου, τα Dracula Studios είναι στην πραγματικότητα το διαμέρισμά μου στο βόρειο Λονδίνο. Δεν έχει καμμία ηχομόνωση, αλλά το καταλαβαίνεις από τον ήχο στο δίσκο; Πάντως η διεύθυνση του διαμερίσματος είναι στην Οδό Woodstock, οπότε το όνομα αυτό είναι ευλογία για έναν παλιοροκά σαν και μένα.

Το σχέδιο πάντως για το επόμενο άλμπουμ είναι να ηχογραφήσουμε τουλάχιστον τις κιθάρες, το μπάσο και τα ντραμς όλα μαζί στον ίδιο χώρο κι όχι το καθένα ξεχωριστά. Έτσι θα τελειώσουμε πιο γρήγορα και επίσης μ' αρέσει η ιδέα να γυρίσουμε στην αίσθηση λάιβ ηχογράφησης που απέπνεαν οι κλασικοί ροκ δίσκοι, την εποχή που τα συγκροτήματα ηχογραφούσαν πολύ γρήγορα με την προϋπόθεση βέβαια ότι είχαν τα κομμάτια κι αυτά ήταν καλά.

WT: Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα τραγούδια στο δίσκο που περιγράφουν τον πραγματικό Marco; Τραγούδια που σε εκφράζουν πιο αυθεντικά;

ΜΜ: Μου είναι δύσκολο να επιλέξω κάποια, γιατί όλα τα τραγούδια είναι αρκετά αυτοβιογραφικά, αλλά αν αναγκαζόμουν να διαλέξω, θα έλεγα μάλλον τα "Blue Skies Opening", "The Grudge", "You Call Me Brother”" και "Spirits in the Wind".

WT: Φαντάσου έναν κόσμο χωρίς σκληρούς δίσκους κι mp3 (ας πούμε ότι ένας μεγάλος αστεροειδής χτυπάει τη Γη και επιστρέφουμε τεχνολογικά στην εποχή των βινυλίων). Ποιοι θα ήταν οι δίσκοι που δεν θα αποχωρισόσουν για την «επόμενη μέρα»;

ΜΜ: The Beatles - (White Album), The Rolling Stones - Get Yer Ya Ya's Out, The Velvet Underground & Nico - η «μπανάνα» και Crosby, Stills, Nash & Young - 4-Way Street.

WT: Πιστεύεις ότι η εποχή του ροκ έχει στην πραγματικότητα τελειώσει και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε πια είναι να νοσταλγούμε το παρελθόν;

ΜΜ: Προσπαθώ να παρακολουθώ τα νέα πράγματα που βγαίνουν, αλλά μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να τα βρω το ίδιο καλά με τους παλιούς δίσκους. Υποθέτω ότι προσπαθώ να ανανεώσω αυτό το νοσταλγικό τέλμα με το να γράφω νέα τραγούδια εγώ ο ίδιος... Δεν με πειράζει συνεπώς αν κάποιος πει ότι κάτι που ακούσε από μένα του θυμίζει το Abbey Road ή κάποια μπάντα από τα 60s. Για την ακρίβεια πιστεύω ότι ακριβώς αυτή η προσπάθεια των νέων μουσικών να μην επαναλαμβάνουν ο,τιδήποτε θεωρούν «παλιό» είναι που καταστρέφει τη μουσική σήμερα. Οι τωρινοί μουσικοί και ιδιαίτερα οι παραγωγοί δίσκων έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου ώστε να σκέφτονται λ.χ. πράγματα όπως «ωχ, το fuzz σε αυτή η κιθάρα ακούγεται πολύ 60s, άρα να τ' αλλάξουμε σε κάτι πιο μοντέρνο» με αποτέλεσμα να καταστρέφουν τον ήχο των τραγουδιών. Έτσι, καθώς τα πάντα «πρέπει» να συμβαδίζουν με την εποχή, η αίσθηση του αυθεντικού χάνεται. Αλλά επίσης πιστεύω ότι και η ποιότητα των περισσσότερων τραγουδιών που γράφονται σήμερα δεν είναι απ' την αρχή αρκετά καλή. Επίσης θέλω να πω ότι απεχθάνομαι απόλυτα τηλεοπτικά σόου τύπου X Factor (που καθορίζουν πια την μουσική παραγωγή) και την όλη «μπίζνα» που έχουν στήσει. Είναι ένα τέρας που πρέπει οπωσδήποτε να σκοτώσουμε.

WT: Το τελευταίο σου σχόλιο για τους μουσικόφιλους της Ελλάδας;

ΜΜ: Δεν έχω έρθει ποτέ στην Ελλάδα, οπότε ελπίζω να μπορέσω κάποια στιγμή να παίξω εκεί ώστε να έχω την ευκαιρία να δω την ομόρφη χώρα σας. Στο μεταξύ ας ελπίσουμε ότι θα δείτε "Blue Skies Opening" (γαλανούς ουρανούς) στο μέλλον. Αν όχι, τουλάχιστον ελπίζω ότι θα τους φανταστείτε ακούγοντας το άλμπουμ των Mark & The Clouds. Γεια χαρά και ciao!

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης στα αγγλικά:

Musical 'immigrant' in London for a long time, Italian Marco Magnani gained some renown with his old band, Instant Flight, a band which has (so far) released three albums and had the good fortune to have Arthur Brown guesting on vocals on their first album and to have shared the stage with rock legends like Eric Burdon & The Animals, The Yardbirds, Country Joe & The Fish, Hawkwind, Pentangle, Focus and Procol Harum - at least in their recent incarnations. How did these things happen? It was all love for and familiarity with classic rock and the Beatles songbook in particular plus rare talent to produce music that carries part of the fabric of the old at the same time managing to sound fresh today.

Marco's next musical adventure is now Mark & The Clouds, an act that balances between a solo project and a proper band. Their first album 'Blue Skies Opening' is to our ears undoubtedly one of the most noteworthy releases in 2014. With that given we found it necessary to interview the "mastermind" of the whole project...

 

Wild Thing: It's probably the first time a Greek music publication features Mark & The Clouds, so we need an introduction to your background first. What led Marco Magnani from Bologna to London in the first place? What's your personal musical background?

Marco Magnani: I was guitarist and co-songwriter in Italian band Avvoltoi between 1988 and 1990, but after recording our second album the band split, so I decided to try London but what was supposed to be a year became twenty years instead. As for my musical background I started strumming early guitar chords in 1980 at the age of twelve with the help of my brother Massimo, from whom I heard The Beatles, Neil Young and other legends first, developing in a relatively short time a good music ear, discovering more lead guitar techniques once I got into The Doors, Jimi Hendrix, Rolling Stones & other 60s & 70s artists, though it was The Beatles and their timeless sound who shaped my influences to this day and the variety of their styles. It was also a certain interest from Keith Wozencroft (of EMI) in some of my demos who got me curious in trying London and though nothing happened out of that encounter, I started playing acoustic clubs in London first, as initially I didn't have a band. I remember I had lots of enthusiasm in going round record labels with demos on cassette tapes. That was 1992, so there was no internet.

WT: What happened to Instant Flight?

MM: A third album by Instant Flight has come out this year, called Around the Gates of Morning (available on Amazon, CD Baby & other shops), released by label Rock'n'Rave Records, all unreleased songs, some of which go far back as the year 2000, though the band isn't playing live right now. Not that we broke up but simply everyone started to drift off to other bands. John O'Sullivan (last bassist in Instant Flight) is also in Mark & The Clouds and we're still in touch with James Ovens & Lucie Rejchrtova of Instant Flight. After splitting up from Lucie in 2008 (as she was also my partner then after seven years) we got Charlie Bennett on keyboards and played live with Instant Flight till 2010, but I started to feel that the band didn't progress. I have to say, it was fun at first to be just four guys without your girlfriend in the band, but I felt like doing something new and the idea of Mark & The Clouds came out.

WT: You've done some work with Arthur Brown? How 'psychedelic' is this guy?

MM: Arthur Brown is still a great friend. I went to see him with his new band at the Jazz cafe last May. Still in great form. I sent him the album of Mark & The Clouds the other day and he said he loves it all. With Instant Flight we gigged with him between 2003 and 2008 and luckily we managed to have him as special guest on two songs on our first album Colours & Lights (Beard of Stars, 2005). It's very pleasant to talk to him as, unlike his stage madness, he speaks calmly, slowly and clearly and has a very peaceful vibe; a true old hippy always bound to smile at life, with an amazing sense of humour. The way he dances on stage always makes me laugh and his voice is still the same as years ago, I think. I also love his last track "The Unknown". I'm glad he mentioned me & Instant Flight on his biography God of Hell Fire. Also there's a photo of me & Lucie with him in it, which always makes me proud of that connection.

WT: Whom are you working with in The Clouds? Under what circumstances did you meet these people and what made you use them for your new project?

MM: As I mentioned before John O'Sullivan, already in Instant Flight, recorded a few songs in Mark & The Clouds (a few of them didn't go on the album for a question of number) but my initial idea was to use new people I never had on record before. I called John again as he's also great on backing vocals (he's now playing guitar with us live, in spite of having been bassist with Instant Flight).

When the songs for Mark & The Clouds came about I felt undecided about who to play with, uncertain of the name or whether I wanted it to be a solo project or a band (and the choice of name reflects that idea, of a person with "clouds" around him like possible "moving band members"), but I decided to turn my uncertainty into something good by calling lots of friends - musicians of course - and just record, not all on the same tracks but I tried to match the style of each musician to the style of the songs.

So there's a total of three friends on drums: Tiberio Ventura was also with me in Avvoltoi before moving to London. Shin Okajima and I played in a band called The Smokers together with guitarist Fabio Serrone (another splendid guest on the album, including his bass on the title track) and with Ian Button, long before he joined Death in Vegas, I had a major tour in 1995 supporting Squeeze playing all the major U.K. theatres Including Royal Albert Hall. Guitarist Javier H. Ayensa and keyboardist Ray Fontana are friends of mine from the days I was a busker in the London Underground tube stations. All the other guests are connections from other bands I knew.

WT: Do you plan for The Clouds to always have a flexible line-up or will you at some point consider to turn them into a band with more regular membership?

MM: I'd like to chose a lineup that stays the same eventually, as it is on live shows right now with me & John O'Sullivan on guitars & vocals, Shin Okajima on drums, Fabio Mongelli on bass (with Fabio & his band The Lysergics I just played a gig with 60s legend Twink, helping on second guitar) and Tom Hammond on trumpet when he's available. This is the lineup I 'd like to record with soon, as I'm now recording home demos for the next Mark & The Clouds album.

WT: You have released your first album as Mark & The Clouds through Mega Dodo. Working with a very small label has obvious advantages and disadvantages. What was your experience with these people?

MM: One day last year I had a message form Radio DJ Marrs Bonfire, who was asking me where he could buy Around the Gates of Morning by Instant Flight and in answering him I also made him aware of Mark & The Clouds (though the album was far from being ready) and asked him if he knew any interesting indie label into my style of music and he suggested John Blaney of Mega-Dodo and that's how it happened. I met John a few days later in London after he replied he liked the mp3 I sent and that he was happy to release the album.

WT: Blue Skies Opening sounds very mature from a songwriting point of view. The production also sounds 'determined'. How much time were you preparing for this album?

MM: I only started using Cubase last year, so I was learning the programme as I recorded but due to the fact that we recorded instruments one by one it took longer to record and mix. We've recorded loud instruments like drums and electric guitars in rehearsal spaces by bringing my stuff there and done all the rest at my place, including all vocals & brass. So let me reveal the secret: 'Dracula Studios' is just my flat in North London, not soundproof, but would you be able to tell by the sound of it? Anyway it's in Woodstock Road, so the name is a blessing for an old rock'n'roll lover like me.

But the plan for the next album is to record at least guitars, bass and drums all together in the same room rather than one at a time, so hopefully it will be quicker to do and I'd like to go back to that 'live' feel from the old classic rock records, in which a band didn't take too long to record as long as the songs were good.

WT: Is there any particular songs in it that describe who Marco really is? Songs closer to your heart?

MM: Hard to say because they are all very autobiographical, but if I really had to chose I'd say "Blue Skies Opening", "The Grudge", "You Call Me Brother" and "Spirits in the Wind".

WT: Imagine a world without hard disks, mp3 players etc. (Let's say a collision of Earth with a large asteroid has sent us back to the strictly vinyl era.) What would be your the indispensable 'day after' records?

MM: The Beatles - (White Album), The Rolling Stones - Get Yer Ya Ya's Out, The Velvet Underground & Nico - (Andy Warhol), Crosby, Stills, Nash & Young - 4-Way Street.

WT: Is the rock era really over and the only thing we can do now is live with nostalgia?

MM: I try to listen to new stuff but I find it really, really hard to like it as much as old records. I suppose I try to renew that nostalgic stagnation by writing new tunes myself... but I don't mind if someone will say for example: "oh, that reminds me of something on the Abbey Road album, or that 60s band..." ...I actually think it's that kind of desperation of new artists in trying not to repeat what's 'old' that is screwing the music up. Musicians and particularly producers are too brainwashed in thinking: "oh no, that guitar sounds too much like a fuzz from the 60s, so let's change it to something more modern..." and the songs starts to sound shite! (laughs) And also everything has to sound perfectly in tune, in time, and the whole 'real' feel is gone! But unfortunately I think it's also the quality of songs that isn't good enough nowadays in first place. Also let me add I absolutely despise things like The X Factor and the whole business behind it. It's a monster we need to kill.

WT: Last words for music lovers in Greece.

MM: I never went to Greece before, so I really hope we'll be able to play there and see your beautiful land. In the eantime let's hope you'll see "Blue Skies Opening" in front of you. If not, I hope you'll visualise it by listening to the Mark & The Clouds album. Bye-bye & ciao!

Tags: Mark & The Clouds, psychedelic rock, neo-psychedelic, psych, interview