Αγγελική Σκούρτη: στιγμές ροκ

Η Αγγελική Σκούρτη σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών με καθηγητές τον Ηλία Δεκουλάκο και τον Δημοσθένη Κοκκινίδη. Αποφοίτησε το 1989. Έχει στο ενεργητικό της αρκετές ατομικές εκθέσεις από το 1998 στην ΕΠΑΣΚΤ και το 2001 στην αίθουσα Τέχνης και Συναυλιών «Μελίνα Μερκούρη» στην Ύδρα. Έχει πάρει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα (Τεχνόπολη, Γκάζι, Πλάκα, Ψυρρή, Κηφισιά), την Κρήτη, την Ιθάκη, τη Λευκάδα και τη Ζάκυνθο, με τελευταία έκθεση ζωγραφικής το 2009 στον εκθεσιακό χώρο του Bar Π. Από το 2004 παίρνει μέρος σε εκθέσεις κόμιξ και εικονογράφησης στην Αθήνα, τα Γιάννενα και τη Θεσσαλονίκη, με εικονογραφήσεις δύο παιδικών βιβλίων και διάφορες εικονογραφημένες ιστορίες της. Το 2005 η εικονογραφημένη ιστορία της «Ιστορίες της πλατείας Αβησσυνίας Ι» δημοσιεύτηκε στην comic ανθολογία «KA-POW». Το 2012 ολοκλήρωσε το άλμπουμ «Socrates Drank The Conium - Στιγμές Ροκ, Στιγμές Ζωής

Μίλησε στο Wild Thing για την τέχνη της και τη σχέση της με τη μουσική.

Wild Thing: Συμβαίνει συχνά ένας ζωγράφος να έχει επηρεαστεί από κάποια καλλιτεχνικά ρεύματα που επηρέασαν την ιστορία της ζωγραφικής με κάποιους κύριους εκφραστές τους και χαρακτηριστικά έργα τους. Εσύ όταν πρωτοξεκίνησες είχες κάποια πρότυπα μέσα απ' αυτό το χώρο;

Aγγελική Σκούρτη: Ναι, όταν ξεκίνησα θαύμαζα και θαυμάζω τους αναγεννησιακούς ζωγράφους, έπαιρνα βιβλία που είχαν φωτογραφίες από πίνακές τους και ώρες ατελείωτες παρατηρούσα τα έργα τους. Στη πορεία πολύ σύντομα κατάλαβα ότι έχω μεγάλη αγάπη και θαυμασμό για τους ιμπρεσιονιστές και τους φωβιστές, από τους οποίους αγαπώ πολύ το φωβιστή Ανρί Ματίς (Henri Matisse) και τον φωβιστή / ανένταχτο Ζορζ Ρουό (Georges Rouault). Μάλιστα σαν φοιτήτρια στο πρώτο έτος της ΑΣΚΤ είχα κάνει εργασία για τον Ρουό.

WT: Πότε πιστεύεις ότι μπήκε το μικρόβιο της ζωγραφικής στη ζωή σου;

AΣ: Στο δημοτικό - ήμουν στη Β' δημοτικού - είχα ζωγραφίσει στο τετράδιο της αντιγραφής ένα στάχυ. Όταν το είδε η δασκάλα είπε με ελαφρώς άγριο, παραξενεμένο ύφος «ποιος το ζωγράφισε αυτό;», απάντησα βέβαια ότι το ζωγράφισα εγώ και τότε η δασκάλα με απότομο ύφος μου είπε ότι λέω ψέματα υπονοώντας ότι το ζωγράφισε κάποιος μεγάλος για μένα. Εγώ τότε κρυφά χάρηκα γιατί κατάλαβα ότι το στάχυ ήταν καλά σχεδιασμένο, εφόσον η δασκάλα δεν πίστευε ότι το ζωγράφισε μαθήτρια της Β' δημοτικού.

WT: Ποια υλικά προτιμάς όταν ζωγραφίζεις και ποιο ύφος και τεχνοτροπία ακολουθείς;

AΣ: Τα υλικά που προτιμώ αλλάζουν κατά περιόδους. Όταν ξεκίνησα να ζωγραφίζω χρησιμοποίησα κάρβουνο - μου αρέσει η ευαισθησία του τόνου που δίνει το κάρβουνο. Σαν φοιτήτρια ζωγράφιζα με λάδια αλλά με ενοχλούσαν στην οσμή τα διαλυτικά τους κι έτσι αργότερα τα αντικατέστησα με ακρυλικά. Μεγάλη αγάπη είχα και χρησιμοποίησα για πολλά χρόνια τα λαδοπαστέλ. Τα τελευταία χρόνια θέλησα να θυμηθώ την ευαισθησία στον τόνο του κάρβουνου έτσι δουλεύω με μολυβοκάρβουνα. Τώρα όσο γιο την τεχνοτροπία μου αρέσει βέβαια πολύ ο Ιμπρεσιονισμός και ίσως υποσυνείδητα δανείζομαι κάποια στοιχεία του, αλλά δεν μπορώ να πω ότι η ζωγραφική μου είναι ιμπρεσιονιστική. Πιστεύω ότι δεν έχει νόημα το 2013 να ζωγραφίζω ιμπρεσιονιστικά, εξάλλου το έχουν κάνει απείρως καλύτερα από εμένα οι ιμπρεσιονιστές πάνω από έναν αιώνα πριν. Γενικά κάνω παραστατική ζωγραφική και αυτό που με απασχολεί τεχνικά στη ζωγραφική μου είναι η ανάλυση της φόρμας και του χρώματος με ένα προσωπικό τρόπο.

WT: Από πού αντλείς συνήθως τα θέματα που ζωγραφίζεις;

AΣ: Με μιά λέξη από το «παρελθόν». Πολύ παλιότερα ζωγράφιζα κάτι που απλά μου άρεσε χωρίς να υπονοείται ιστορία πίσω από αυτό - μπορεί να ζωγράφιζα ένα ενδιαφέρον πρόσωπο, ένα τοπίο, λουλούδια, φρούτα, ρούχα, υφάσματα εμπριμ,έ ριγέ, παιχνίδια, όλα αυτά απλά γιατί τα θεωρούσα όμορφα. Αργότερα ήθελα πίσω από το θέμα μου να έχω φανταστεί έστω θολά μία ιστορία του παρελθόντος, έτσι σύνθετα εικόνες που επιχειρούσα να θυμίζουν εικόνες μεσοπολέμου, 50s, 60s, 70s. Τα τελευταία χρόνια με εμπνέουν οι μουσικές ροκ εικόνες, κυρίως των 60s και 70s.

WT: Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς συγκεκριμένα με τους Socrates και να δημιουργήσεις μία εικονογραφημένη ιστορία γι' αυτούς; Μίλησε μου γι' αυτή την ιστορία.

ΑΣ: Αυτή η ιστορία έχει ξεκινήσει από τα παιδικά μου χρόνια. Παρέα μου ήταν τα μεγαλύτερα ξαδέρφια/-ες που άκουγαν ώρες ατελείωτες τον αμερικάνικο σταθμό, μάζευαν 45άρια συγκροτημάτων ελληνικής ποπ-ροκ και τις αντίστοιχες αφίσες ή φωτογραφίες από το Φαντάζιο. Όπως είπα παραπάνω με ενδιέφεραν και με ενδιαφέρουν οι ροκ μουσικές εικόνες των 60s-70s, άρχισα λοιπόν να συλλέγω κυρίως γύρω από το ελληνικό ροκ. Γρήγορα μαζεύοντας το υλικό μου κατάλαβα ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στους Socrates. Αγαπώ πολλά ελληνικά συγκροτήματα, κυρίως από τα 60s-70s, θεωρώ όμως ότι οι Socrates είναι κορυφαίο ελληνικό ροκ συγκρότημα - τον θαυμασμό μου για αυτούς δεν μπορώ να τον περιγράψω με λόγια. Τώρα σχετικά με αυτή την εικονογραφημένη ιστορία, ουσιαστικά είναι η πορεία των Socrates μέσα από τις ζωγραφικές μου εικόνες εμπλουτισμένη με τους ιδιαίτερα σημαντικούς στίχους του Αντώνη Τουρκογιώργη - δεκαέξι τραγούδια τα οποία συνοδεύονται από εικονογράφηση εμπνευσμένη από τους στίχους. Oι εικόνες προσπαθούν να αποδώσουν τα λόγια, την ευαισθησία, την ατμόσφαιρα των στίχων και της εποχής που γράφτηκαν. Οι εικόνες της ιστορίας ξεκινάνε από τη δεκαετία του '60 με τους Persons, στη συνέχεια οι Persons γίνονται Socrates και η ιστορία συνεχίζεται. Την εισαγωγή του άλμπουμ έχει γράψει ο μουσικός συντάκτης Γιάννης Αλεξίου και πιστεύω ότι είναι η καλύτερη εισαγωγή που θα μπορούσε να έχει αυτό το άλμπουμ, δένει απόλυτα με το κλίμα και την ατμόσφαιρά του.

WT: Πώς νιώθεις όταν πιάνεις το πινέλο και δημιουργείς ένα πίνακα. Τι συναισθήματα σου γεννιούνται;

AΣ: Το πινέλο ή τους επαγγελματικούς μαρκαδόρους ή τα μολυβοκάρβουνα που χρησιμοποιώ τελευταία. Λοιπόν αφού λύσω τα σχεδιαστικά, συνθετικά προβλήματα και περάσω στον τόνο ή στο χρώμα αρχίζω να χαλαρώνω και κάποιες στιγμές νοιώθω ότι ταξιδεύω μπαίνοντας στην εικόνα που προσπαθώ να αποδώσω ζωγραφικά, κυρίως όμως αισθάνομαι γεμάτη και ότι αυτό που κάνω έχει κάποιο νόημα τουλάχιστον για μένα, ότι είναι αυτό που μου αρέσει να κάνω χάνοντας την επαφή μου με τον χρόνο.

WT: Η Ελλάδα πιστεύεις ότι διαθέτει τη κατάλληλη υποδομή και παιδεία για να αγαπήσουν, να στηρίξουν ή και να ασχοληθούν οι αυριανοί πολίτες με τις τέχνες;

AΣ: Μέχρι τώρα δεν πιστεύω ότι τη διαθέτει και ιδιαίτερα στη ζωγραφική. Ίσως η ζωγραφική στο θέμα της ουσιαστικής αγάπης και στήριξης από τους πολίτες να είναι η πιο αδικημένη τέχνη. Όσο για τους αυριανούς πολίτες δεν ξέρω, ελπίζω. Η αλήθεια είναι ότι τώρα τελευταία έχει γίνει μια καλή κίνηση, μπήκαν εικαστικοί απόφοιτοι της ΑΣΚΤ στα δημοτικά γιατί θα το λέω πάντα και ας έχω παρεξηγηθεί ακόμα και από φίλους: ζωγραφική στα σχολεία ή οπουδήποτε αλλού πρέπει να διδάσκουν απόφοιτοι ΑΣΚΤ. Αυτό είναι τα πρώτο σκέλος όσον αφορά τη διδασκαλία κάθε μορφής τέχνης. Πρέπει να γίνεται με κέφι, έμπνευση και μεταδοτικότητα, προσπαθώντας να βοηθηθούν ουσιαστικά οι μαθητές και όχι με τη λογική δημοσίου υπαλλήλου «δουλεύουμε το ωράριο μας για να πάρουμε το μισθό». Και τα λέω αυτά, γιατί πιστεύω ότι από την παιδεία ξεκινάνε πολλά.

WT: Σε πολλές χώρες του εξωτερικού πολλοί καλλιτέχνες έχουν προσθέσει τη δική τους σφραγίδα, έχουν φιλοτεχνήσει δηλ. με κάποια έργα τους πάρκα, δρόμους κ.λπ. Πιστεύεις ότι αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να αρχίσει σιγά-σιγά μία χώρα να καλλιεργεί ένα πολιτιστικό πνεύμα;

ΑΣ: Ναι μπορεί να είναι ένας από τους τρόπους που θα μπορούσε μια χώρα να αρχίσει να καλλιεργεί ένα πολιτιστικό πνεύμα, αρκεί να μάθουμε να βλέπουμε και να παρατηρούμε, να αισθανόμαστε μέσω της τέχνης, γιατί αν δεν το μάθουμε αυτό θα είμαστε τυφλοί μπροστά σε αυτά τα έργα. Ίσως βέβαια να λειτουργούν υποσυνείδητα με τη μορφή παραστάσεων και έτσι και αλλιώς να διαμορφώνουν μία αισθητική.

WT: Πιστεύεις ότι η ζωγραφική ή οποιδήποτε άλλη μορφή τέχνης απαιτεί κατάθεση και ενεργοποίηση ψυχής;

AΣ: Κυρίως κατάθεση και ενεργοποίηση ψυχής χρειάζεται. Το ταλέντο παίζει ρόλο κυρίως στην αρχή, μετά χρειάζεται η ψυχή. Αυτή κάνει οποιαδήποτε μορφή τέχνης ζωντανή και αληθινή και όχι ψευτική, ξερή και «δήθεν» - βέβαια δυστυχώς ζούμε στην εποχή του «δήθεν», αλλά θέλω να πιστεύω ότι η αληθινή τέχνη, η τέχνη που έχει ψυχή, τελικά έστω και αργά θα αναγνωριστεί και θα λάμψει πραγματικά.

WT: Αν κάποιος αναζητήσει την καινούργια σου εικονογραφημένη ιστορία των Socrates πού θα πρέπει να απευθυνθεί;

AΣ: Προς το παρόν στο κατάστημα του Ανδρέα Πεφάνη 'Comicworld' (Αγ. Βαρβάρας 1, Κορυδαλλός) ή με αντικαταβολή από τον ίδιο που άλλωστε είναι και εκδότης του βιβλίου. Αυτές οι πληροφορίες υπάρχουν με περισσότερες λεπτομέρειες στη σελίδα του βιβλίου στο Facebook. Αργότερα πιστεύω θα μπορεί κάποιος να το βρει σε κεντρικά βιβλιοπωλεία.

WT: Τι να περιμένουμε από την Αγγελική Σκούρτη στο άμεσο μέλλον... υπάρχουν νέες ιδέες;

ΑΣ: Ναι, σίγουρα υπάρχουν νέες ιδέες. Αυτές είναι η σειρά κάποιων ζωγραφικών μου εικόνων που θα συνοδεύονται με κείμενα, δηλαδή μικρές εικονογραφημένες ιστορίες. Αυτές οι ιστορίες θα έχουν στοιχεία μεταφυσικά, σουρεαλιστικά με βελάκια αυτοβιογραφικά και όχι μόνο. Οι ζωγραφικές μου εικόνες θα στηριχτούν σε μουσικές ποπ, ροκ φωτογραφίες κυρίως 60s, 70s. Ήδη έχω ξεκινήσει να δουλεύω πάνω σε αυτό, αν όλα πάνε καλά σιγά-σιγά θα ολοκληρωθεί και αυτό το άλμπουμ.