Χίλντα Παπαδημητρίου - Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς;

Η Χίλντα Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Καλλιθέα το 1957 και σπούδασε Νομικά στην Αθήνα. Είναι μεταφράστρια, έχει γράψει δύο μονογραφίες για τους Beatles και τους Clash, για τις εκδόσεις Απόπειρα, και είναι τακτική συνεργάτης του διαδικτυακού μουσικού περιοδικού mic.gr. Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Για μια χούφτα βινύλια» κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Wild Thing: Χίλντα, πότε κυκλοφορεί το επόμενό σου βιβλίο και ποιος είναι ο τίτλος του; Μπορείς να μου πεις γι' αυτό ένα δυο πράγματα, αλλά τόσο αποκαλυπτικά ώστε... να μη χρειάζεται ο αναγνώστης να το αγοράσει;

Χίλντα Παπαδημητρίου: Το επόμενο βιβλίο μου έχει τίτλο Έχουνε Όλοι Κακούς Σκοπούς. Ο τίτλος προέρχεται από ένα τραγούδι του Πουλικάκου με τον Εξαδάκτυλο. Πρόκειται για την υπόθεση της εξαφάνισης ενός δημοφιλούς τραγουδιστή το καλοκαίρι του 2007, την εξιχνίαση της οποίας αναλαμβάνει ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος. Ο δολοφόνος είναι όπως πάντοτε ο μπάτλερ.

WT: Είχες για πολλά χρόνια δισκάδικο. Σήμερα, με το YouTube, τα torrents, κ.λπ. ποια νομίζεις πως είναι πλέον η θέση της μουσικής και του μουσικού;

ΧΠ: Οι μουσικοί έχουν περισσότερες ευκαιρίες να γράψουν και να κοινοποιήσουν τη μουσική τους και μηδαμινές να κερδίσουν χρήματα απ' αυτήν. Η προσφορά μουσικής διογκώνεται υπέρμετρα, οι ακροατές βαριούνται την αναζήτηση αφού όλα είναι σε απόσταση ενός κλικ. Ζούμε ακόμα σε μια μεταβατική περίοδο, δεν μπορώ να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα. Η πώληση βινυλίων αυξάνεται, σε λίγο όμως θα υπάρχουν γενιές που δεν θα ξέρουν καν το cd.

WT: Απ' το '94 εργάζεσαι σαν μεταφράστρια. Υπάρχουν κάποια βιβλία που μετέφρασες και τ' αγάπησες ιδιαίτερα;

ΧΠ: Αγάπησα ιδιαίτερα τα βιβλία που δεν έκαναν πάταγο, εκείνα που, ενώ επένδυσα την ψυχή μου σ' αυτά, για πολλούς και διάφορους λόγους δεν βρήκαν το κοινό τους. Για παράδειγμα: Η Αγορά των Κλεφτών του A.I. Bezzerides (εκδ. Πατάκη), Η Απλή Τέχνη του Φόνου του Raymond Chandler (εκδ. Λυχνάρι), Τα Χαμένα Παιδιά της Claire Morrall (εκδ. Πατάκη), Λογοκρίνοντας μια Ιρανική Ερωτική Ιστορία του Shahriar Mndanipour, μεταξύ άλλων.

WT: Τι θα 'λεγες σε (για) κάποιον που έχει μόλις φάει ένα λαδερό φαγητό και βγάζει από τη θήκη του ένα βινύλιο πιάνοντάς το απ' τις δυο πλευρές μ' ασκούπιστα δάχτυλα;

ΧΠ: Δεν θα του έλεγα τίποτα. Θα σηκωνόμουν, θα έφευγα και θα του έκοβα την καλημέρα.

WT: Ποια είναι η ιδανική μουσική που θα σε συντρόφευε (ή όντως σε συντροφεύει) στη συγγραφική και μεταφραστική σου δουλειά;

ΧΠ: Δεν υπάρχει μία ιδανική μουσική. Εξαρτάται από το βιβλίο που γράφω ή μεταφράζω. Ιδανική είναι η μουσική που ταιριάζει στο ύφος και την ατμόσφαιρά του, ή η μουσική που έχω ανακαλύψει εκείνη την εποχή και δεν μπορώ να την αποχωριστώ.

WT: Και ποια πιστεύεις πως θα 'ταν η ιδανική μουσική επένδυση σ' έναν κινηματογραφικό φόνο;

ΧΠ: Ο Χίτσκοκ ανέθετε στον Μπέρναρντ Χέρμαν τη μουσική υπόκρουση των φόνων του. Μια απλή μελωδία με τσίτερ διατρέχει όλο τον Τρίτο Άνθρωπο του Κάρολ Ρηντ. Στο Μ, ο Φριτς Λανγκ βάζει το δολοφόνο Πήτερ Λόρε να σφυρίζει ένα απόσπασμα από τον Πέερ Γκυντ του Γκριγκ. Ανάλογα με το φόνο, και η μουσική υπόκρουση.

WT: Διαβάζεις κάτι αυτήν την περίοδο; Αν ναι, τι;

ΧΠ: Διαβάζω τη Λώρα, την Τελευταία των Μαρξ, της Ζέφης Κόλλια, την ιστορία του ζεύγους Πωλ Λαφάργκ & Λώρας Μαρξ (εκδ. Μεταίχμιο). Στο κομοδίνο περιμένουν τη σειρά τους το Δυο Φορές Αθώα της Έλενας Χουζούρη (εκδ. Κέδρος), και το Εαρινό Εξάμηνο του Γιώργου Στόγια (εκδ. Απόπειρα).

WT: Βέβαια επίκειται η έκδοση του επόμενού σου βιβλίου, όμως έχεις παρ' όλα αυτά κάτι άλλο στα σκαριά, έστω και σαν αόριστη ιδέα;

ΧΠ: Ιδέες υπάρχουν πάντοτε, όχι πολλές αλλά κυκλοφορούν μέσα στο μυαλό μου. Και κάτι ημιτελές στο συρτάρι μου που περιμένει πότε θα έρθει η κατάλληλη ώρα και γι’ αυτό.

WT: Πώς νιώθεις ζώντας στη σημερινή Αθήνα; Κάθε κάτοικος μιας πόλης έχει τον δικό του χάρτη με τα δικά του προσωπικά οδόσημα, και σε τούτον το χάρτη κατά κάποιον τρόπο χαρτογραφείται το παρελθόν του ανθρώπου. Ο δικός σου χάρτης υπάρχει πλέον;

ΧΠ: Αγαπώ πολύ την Αθήνα, το κέντρο της έστω και ρημαγμένο. Ο χάρτης μου ξεκινάει από την Καλλιθέα, περιφέρεται στη Νέα Σμύρνη, το Παλιό Φάληρο και το Κουκάκι, μέσω του Θησείου και της Πλάκας φτάνει στο ιστορικό εμπορικό κέντρο και καταλήγει στα Εξάρχεια. Η γωνία Σίνα και Σόλωνος της Νομικής παραμένει για μένα ο ομφαλός της γης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tags: Χίλντα Παπαδημητρίου, Για μια χούφτα βινύλια, Έχουνε Όλοι Κακούς Σκοπούς, συνέντευξη