Ο Άγγελος Βαφειάδης για τους Warlord

[Γιώργος Χλωρός, Λίνα Μουργή - 22/06/13]

Λίγες μέρες μετά τις μεγάλες εμφανίσεις των θρυλικών Warlord στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, συναντήσαμε τον Άγγελο Βαφειάδη και μας μίλησε για αυτές. Ο Άγγελος είναι ο πληκτράς που οι Warlord εμπιστεύτηκαν και πρόσθεσαν στην σύνθεση τους για αυτή την μίνι ευρωπαϊκή τους περιοδεία μετά την πολυαναμενόμενη επανασύσταση τους.

Τον συναντήσαμε στο φιλόξενο επαγγελματικό του στούντιο στην Ηλιούπολη και μιλήσαμε για την μοναδική αυτή εμπειρία να παίζεις μαζί με μια από τις πιο επιδραστικές metal μπάντες.

[Συνέντευξη: Γιώργος Χλωρός, Λίνα Μουργή]

Wild Thing: Άγγελε, καταρχήν πώς γνωριστήκατε και προέκυψε η συνεργασία σας;

Άγγελος Βαφειάδης: Η συνεργασία μας προέκυψε μέσω ενός πάρα πολύ καλού μου φίλου (σσ. του Γιάννη Σκυλλά) και έκτακτου πληκτρά o οποίος γνωρίζει τον Φοίβο Ντόκο, το μάνατζέρ τους. Ο Φοίβος έψαχνε έναν πληκτρά για να πλαισιώσει την μπάντα καθώς ο Daniele που έπαιζε στο Wacken το 2002 δεν μπορούσε να συμμετέχει λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και ρώτησε τον Γιάννη, με τον οποίο τους συνδέει μακρά σχέση και τυφλή εμπιστοσύνη. Σύμφωνα με αυτά που μου είπαν αργότερα, ο Φοίβος ζήτησε κάποιον που να γνωρίζει το metal, να αγαπά και να καταλαβαίνει τους Warlord και να παίζει σε υψηλό επίπεδο και αυτός τους πρότεινε απ' ευθείας εμένα, οπότε έγινε και το περιώνυμο τηλεφώνημα! Κάποιο πρωί του Σεπτεμβρίου, περί τις 11, χτυπάει ένα τηλέφωνο, (εγώ γενικά, επειδή είμαι επαγγελματίας μουσικός, δεν το έχω και εύκολο το πρωϊνό ξύπνημα) βλέπω το νούμερο του Γιάννη αλλά δεν δίνω άμεσα σημασία. Οι κλήσεις από μία έγιναν δύο, τρεις, τέσσερεις... Κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι κάτι συμβαίνει. Τον παίρνω πίσω και μου λέει «Θες να παίξεις με τους Warlord;»

WT: Νόμιζες ότι σε δουλεύει;

ΑB: Εννοείται! Του λέω «Ναι βέβαια! Και με τους Maiden και με τους Metallica θέλω, παίζω μ' όλους, δεν έχω κανένα πρόβλημα», αλλά λέω άμα θέλουμε να κάνουμε πλάκες, δεν υπάρχει πρόβλημα θα παίξω κι εγώ για την πλάκα. Μου λέει λοιπόν δυο τρία χαρακτηριστικά: ότι έχουν κάνει reunion, ότι είναι και ο Zonder κανονικά μέσα, ότι παίζουνε Γερμανία, Ελλάδα. Φτιάχνω έναν καφέ, μπαίνω στο internet και το τσεκάρω. Και είναι αλήθεια αυτό το πράγμα. Συνειδητοποιώ λοιπόν ότι δεν είναι πλάκα και του λέω «θέλω, πείτε μου τι πρέπει να κάνω. ΤΩΡΑ δηλαδή, πείτε μου τι πρέπει να κάνω. Ναι, σας κάνω, είμαι ο άνθρωπος για τη δουλειά.» Σοκαρίστικα όπως και να έχει. Δε χτυπάει το τηλέφωνό σου κάθε μέρα να σου πουν «Θες να παίξεις με τους Warlord;»

WT: Πόσο εύκολο ήταν να παίξεις αυτά τα κομμάτια καθώς τα πλήκτρα στις συνθέσεις είναι σχετικά πιο πίσω από τις κιθάρες;

ΑB: Λοιπόν το δύσκολο ήταν να αποκρυπτογραφήσεις τι ακριβώς παίζουν τα πλήκτρα. Δηλαδή μπορώ να σου πω ότι το πρώτο κομμάτι το οποίο έστειλα για οντισιόν ήταν το "Black Mass". Το πρώτο μέρος είναι αρκετά σαφές, γιατί το παίζουν όλοι μαζί. Στο δεύτερο, άλλο ριφ οι κιθάρες, άλλο τα πλήκτρα κ.τ.λ. Στο επικό αυτό σημείο, το δεύτερο ριφ, έκανα δυόμιση ώρες για να καταλάβω τι παίζει. Το έπαιξα σε διάφορα ηχεία, στο κινητό, με ακουστικά, το έπαιξα σχεδόν σε ο,τιδήποτε μέσο αναπαραγωγής είχα για να δώ τι ακριβώς παίζει. Αν ακούσει κανείς σοβαρά τις εκδόσεις που κυκλοφορούν στο internet ή το LP ή το CD της Metal Blade δε θα βγάλει άκρη. Οι παραγωγές ήταν 'low budget' εκείνη την εποχή. Το παλέψανε πάρα πολύ για να κάνουν αυτά που κάνανε, επειδή τα 'χουμε συζητήσει αυτά με το Bill και μου 'χει πει ότι δεν περίμενε πως κάποιες παραγωγές τόσο χαμηλού budget θα πήγαιναν τόσο ψηλά. Καταλαβαίνεις, αν είναι να αξίζει αυτό που κάνεις, δεν έχει σημασία πώς θα ακούγεται. Είναι το συναίσθημα που θα πάρεις, οπότε στην πραγματικότητα δεν ήτανε δύσκολο με την τεχνική έννοια. Φυσικά και αφού είχα βγάλει τα κομμάτια, θυμήθηκα και πήρα τα καινούργια masters - καθώς δεν είχα καν σκεφτεί να τα ζητήσω - και τα δύσκολα έγιναν εύκολα. Ειδικά το Deliver Us στην έκδοση της εταιρίας των Warlord είναι πραγματικά πλέον άλλος δίσκος και μπορείς να ακούς καθαρά σχεδόν τα πάντα!

Περιττό να σου πω ότι όσο δύσκολα και να ήταν, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα καταφέρω, αλλά το πιο δύσκολο από την όλη ιστορία ήταν η απροκρυπτογράφηση των μερών των πλήκτρων. Το ακόμα πιο δύσκολο ήταν το να βρεθείς σε μία πρόβα με αυτούς τους ανθρώπους και να προσπαθήσεις να ξεπεράσεις τον σεβασμό που νοιώθεις. Δε γίνεται. Δηλαδή οι άνθρωποι είναι τόσο ευγενείς, γλυκομίλητοι, τόσο άνετα νιώθεις μαζί τους! Kάθεσαι σ' ένα τραπέζι και νομίζεις ότι κάθεσαι με έναν άνθρωπο που ξέρεις χρόνια - καμμία σχέση με σταριλίκι, καμμία σχέση με ο,τιδήποτε, απλά ωραίοι άνθρωποι. Το να ξεκινήσεις λοιπόν να παίξεις την πρώτη νότα, το πρώτο σκάσιμο της μπάντας και να κοιτάξεις γύρω σου και να δεις με ποιους παίζεις είναι σοκαριστικό. Αλλά κάποια στιγμή το ξεπερνάς, κι αρχίζεις και το φχαριστιέσαι πλέον.

WT: Πού προβάρατε; Πώς προβάρατε;

ΑΒ: Μελετάγαμε τουλάχιστον πέντε μήνες ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο. Προβάραμε στη Γερμανία. Ο καθένας για διάφορα πράγματα, ειδικά. Εγώ ας πούμε με τον Bill Tsamis συνεννοούμασταν μέσω email και Skype για το πώς θα είναι οι ενορχηστρώσεις, ποια πράγματα θα έπρεπε να αλλάξουν από τις αρχικές εκτελέσεις (κυρίως γιατί αυτά που είχε στο μυαλό του από τότε o Bill δεν ήταν τεχνικά εφικτά το 1983), ώστε να είμαστε αφενός πιο κοντά στον αρχικό ήχο, αλλά και για να παρουσιαστούν τα κομμάτια ολοκληρωμένα. Μέσω αυτών των «ηλεκτρονικών προβών» καταλήξαμε σε κάτι το οποίο ήταν το 90% των μερών των πλήκτρων. Το άλλο 10% ήταν στις πρόβες. Δηλαδή τελειοποιήσαμε τα πράγματα στις πρόβες. Φαντάσου ότι όταν μπήκαμε στο χώρο που κάναμε πρόβες στη Γερμανία, βρεθήκαμε όλοι για να δέσουμε πράγματα που ήδη ξέραμε. Ήμασταν σε τέτοιο επίπεδο που λες και παίζαμε πολλά χρόνια μαζί (φαντάσου ότι εγώ συγκεκριμένα δούλευα κατά μέσο όρο τέσσερεις ώρες τη μέρα για να 'μαι όχι άψογος, υπεράψογος). Γιατί μια ευκαιρία έχει ο καθένας κι είναι στο χέρι του αν θα την πετάξει στα σκουπίδια ή όχι. Δεν είχα τέτοιο σκοπό προσωπικά!

WT: Την οποία (ευκαιρία) πήρες...

ΑB: Ναι την πήρα και νομίζω ότι ευχαρίστησα τους Bill και Mark αλλά και - κυρίως - τον κόσμο που μας είδε.

WT: Μου έκανε εντύπωση η πιστότητα στην εκτέλεση των κομματιών όπως ακούγονται και στους δίσκους. Τα παίξατε έτσι ενόψει της κυκλοφορίας των συναυλιών σε DVD;

ΑB: Αυτό δεν είχε να κάνει με το BluRay/DVD, αλλά μόνο με την προσωπική άποψη των Tsamis και Zonder για το πώς πρέπει να παίζεις και το γεγονός ότι δεν αποδέχονται ημίμετρα. Ειδικά όταν είναι να παίξεις μπροστά σε ανθρώπους που σε περιμένουν 30 χρόνια. Πρέπει να σέβεσαι το κοινό σου και τα χρήματα που δίνει για να σε ακούσει. Όπως έχει δηλώσει και ο Bill, η μουσική γράφεται για να παίζεται πάντοτε σωστά. Δηλαδή ή θα ήταν άψογη ή δεν θα παίζαμε! Απλά πράγματα. Λοιπόν και ήταν αυτό που άκουσες τελικά στο λάιβ.

WT: Και ο Viani;

ΑB: Ο Viani - ένας απλά εκπληκτικός κιθαρίστας και άνθρωπος παρεμπιπτόντως - είχε παίξει και το 2002 στο Wacken και το Itzenhoe μαζί τους. Έχει παίξει σε όλα τα λάιβ λοιπόν, εκτός από το ηχογραφημένο στο And the Cannons of Destruction Have Begun. Aυτό το είχαν κάνει λάιβ σε ένα θέατρο το 1984.

WT: Aλλά αυτό είναι χωρίς κόσμο.

ΑB: Όχι είχε κόσμο. Δεν τον βλέπεις τον κόσμο και δεν ήταν πολύς, αλλά είχε κόσμο. Aυτό μπορώ να στο πω, γιατί το έχω ρωτήσει.

WT: Άρα είχαν έρθει από την Αμερική μαζί με τον Philip Bynoe (σσ. ο μπασίστας). Για πες μου γι' αυτόν.

AΒ: E, ο Vai κάτι θα ξέρει που τον πήρε. Εγώ από το πρώτο G3 με (Mike) Mangini και τα λοιπά, από το '96 τον λατρεύω αυτόν τον τύπο. Δεν φαντάζεσαι πόσο εξωγήινος μπορεί να είναι ως μουσικός. Δηλαδή από τις πρώτες πρόβες του είπα: «Είσαι ανίκανος να κάνεις λάθη!!!». Είναι εξαιρετικός καλλιτέχνης και κυρίως άνθρωπος.

WT: Τον είχαν κλείσει μόνο για τα συγκεκριμένα λάιβ;

ΑB: Όχι τώρα παίζουν μαζί με το Philip, με τον οποίο συνδέεται με χρόνια φιλία ο Mark. Αυτός έπαιξε το μπάσο και στο The Holy Empire και ακούγεται κιόλας! Από κει και πέρα υποθέτω (γιατί ποτέ δεν το συζήτησα πραγματικά), θέλανε μια μπάντα ελαφρά διαφορετική από αυτή του Wacken ίσως. Ίσως και κάποια πράγματα να έγιναν κατά τύχη. Γενικά όπως ανέφερα και προηγουμένως, το ζητούμενο ήταν να γίνει ό,τι καλύτερο γίνεται και το έψαξαν απ' ό,τι κατάλαβα πάρα πολύ και δουλέψανε σκληρά όλοι. Ήταν υπεράνθρωπες οι προσπάθειες που έκαναν και ξέρεις για τα προβλήματα υγείας του Bill, έτσι; Ο άνθρωπος έκανε όλα αυτά τα λάιβ χωρίς να παραπονεθεί ούτε μία φορά, παρότι ήταν δύο ώρες τουλάχιστον πάνω στη σκηνή - άσε την ορθοστασία και το πριν και το περίμενε. Το ότι ήρθε από Αμερική για να κάνει όλη αυτή την ιστορία σημαίνει ότι αν κάποιος αγαπάει τη μουσική, είναι αυτός. Μου το έχει αποδείξει με χίλιους τρόπους. Όμως ο τρόπος για να αποδείξεις σε κάποιον τρίτο πόσο σημαντικό είναι για τον Bill να παίζει και να γράφει μουσική είναι αυτό: Φαντάσου ότι στην τελευταία συναυλία την Κυριακή ήταν πάρα πολύ κουρασμένος και πάρα πολύ ταλαιπωρημένος σωματικά, κι όμως νομίζω ότι δεν το έδειξε. Πρώτον τα λάιβ ήταν 'back-to-back', έτσι; Ήταν πρώτα η εμφάνιση στο Keep It True, μετά ήταν το κομμάτι στο Ράδιο Αρβύλα που είδες (το οποίο απαίτησε έξι ώρες προετοιμασία!), μετά ήταν η Θεσσαλονίκη και οι δύο εμφανίσεις στο Gagarin.

WT: Για πες μου για τον Giles Lavery. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον είχα ακούσει ξανά. Ένα σχόλιο που ακούστηκε ήταν ότι ήταν πολύ ακίνητος και προσηλωμένος. Δηλαδή πιο πολύ φαινόσουνα εσύ, που το διασκέδαζες πραγματικά. Εκείνος σαν frontman ίσως να ένιωθε κάπως αμήχανα. Όμως όλοι είπαν ότι την Κυριακή ήταν πολύ πιο κινητικός.

ΑΒ: Αυτό που πρέπει να σου πω είναι ότι ο Giles δεν είχε τόσο μεγάλη εμπειρία σε ζωντανές εμφανίσεις τέτοιου μεγέθους. Πέρα από αυτό είναι δύσκολο να κριτικάρει κανείς τον Giles, καθότι είχε την πιο δύσκολη δουλειά από όλους. Όχι μόνο γιατί έπρεπε να πλησιάσει πέντε διαφορετικούς τραγουδιστές (ακόμη και την σύζυγο του Bill καθώς η εκδοχή του "War In Heaven" που παίξαμε χρησιμοποιούσε τις δικές της μελωδικές γραμμές), αλλά και γιατί έπρεπε να τα συνδυάσει όλα σε ένα, έπρεπε να είναι άψογος. Ο Bill είναι τελειομανής και θέλει αυτό που ακούει στο μυαλό του να ακούγεται και έξω. Δηλαδή φαντάσου ότι κανένας μας δεν έκανε του κεφαλιού του. Όλα αυτά είναι Bill, «χορογραφημένα» και προγραμματισμένα στην εντέλεια. Το φιλτράρει χωρίς να διατάζει, αλλά με ευγένεια και έναν πάρα πολύ όμορφο τρόπο απαιτεί τα πράγματα να είναι έτσι όπως πρέπει, κάτι το οποίο για μένα είναι σεβαστό και επιθυμητό.

Ο Giles λοιπόν είχε την περισσότερη δουλειά από όλους μας να κάνει και τα έφερε εις πέρας με επιτυχία. Το ότι ήταν λίγο παραπάνω επικεντρωμένος στην - ήδη πολύ δύσκολη - δουλειά που είχε να κάνει, δεν θα το έλεγα προσωπικά αμηχανία. Σεβασμό στον ακροατή σίγουρα! Ο άνθρωπος είναι νεαρός, πάρα πολύ ταλαντούχος και είναι τρομερός τραγουδιστής - δηλαδή εγώ είμαι φαν του Giles - και πάρα πολύ καλό παιδί βέβαια, όπως όλοι οι Warlord. Mην ξεχνάς επίσης ότι το να έρθεις να παίξεις λάιβ μπροστά στο κοινό της Αθήνας που εγώ είδα - και δεν είναι η πρώτη φορά που παίζω στην Ελλάδα - είναι τρομακτική εμπειρία, όπως και να το κάνεις! Σε αυτό το κοινό μπροστά (έχω παίξει πολλές φορές, αλλά αυτό το πράγμα δεν το έχω ξαναδεί στη ζωή μου) ο οποιοσδήποτε μπορεί να τρομοκρατηθεί. Φαντάσου να έχεις προετοιμάσει το monitor (γιατί εγώ νομίζω ότι ξέρω περίπου τι πρόκειται να γίνει, ξέρω πόσο δυνατά θα τραγουδάνε) και εγώ είχα προετοιμάσει ένα monitor που θα σκότωνε και πουλί στα δύο μέτρα από την ένταση και να ξεκινάμε να παίζουμε τις πρώτες νότες του "Deliver Us From Evil" και να μην ακούω το όργανό μου - ήταν πρωτάκουστο! Και να κάνω επιτόπου - φαίνεται και στο βίντεο - νόημα στους ηχολήπτες να μου δώσουν ακόμη μεγαλύτερη ένταση γιατί δεν ακούω - κι έπαιζα στο 11! (Μιχάλης Σκαράκης - stage, Μάκης Τσελέντης - front of house, σημείωσε τα όνοματα.)

WT: Τους βγάζω το καπέλο. Εγώ εικάζω ότι δεν αποκλείεται να είναι κι αυτός (Μάκης) τόσο φανατικός οπαδός που να είπε «βάζουμε τα καλύτερα ηχεία»...

ΑB: Όχι ήταν το Gagarin που ξέρεις. Αυτό που έχεις πάει, αν και έχω ακούσει πάρα πολλές φορές ότι «εντάξει μωρέ, το Gagarin δεν έχει και τον καλύτερο ήχο»...

WT: Στην Tarja πρόπερσι... βούιζε. Να ακούς το support καλά και να βγαίνει το μεγάλο όνομα χάλια;

ΑB: Θες να σου πω γιατί; Γιατί το support έπαιζε με τον ηχολήπτη του Gagarin. Γι' αυτό. Το 'χω δει κι εγώ με τους Elysion και τους Lacuna Coil. Γιατί πρέπει να προσέξεις λίγο το master στο Gagarin. Κάποια στιγμή δε δίνει άλλη ένταση. Μέχρι εκεί έχει και πάρα πολύ γκάζι και πολύ καλή ευκρίνεια. Αν το master σου το βάλεις +2, τελειώσαμε. Δε θα καθαρίσει ποτέ.

WT: Τρίζει το σύμπαν μετά.

ΑB: Και γι' αυτό το λόγο πάντα τα support έχουν καλύτερο ήχο. Ο Μάκης λοιπόν, επειδή ξέρει το Gagarin και γενικώς ξέρει πώς να βγάλει τον ήχο και είναι πάρα πολύ καλός ηχολήπτης, είναι ο ίδιος που έκανε το νέο master του Deliver Us που ανέφερα και προηγούμενα.

WT: Για πες μου και για τον Zonder.

ΑΒ: Tι να σου πω εγώ; Εσύ να μου πεις που είσαι ντράμερ. (γέλια)

WT: Εντάξει, εγώ έμεινα άναυδος με τους ρυθμούς και τον τρόπο του. Και τα χτυπήματα με τα οποία χρωματίζει φράση-φράση τα κομμάτια. Ακόμη και οι παύσεις του είναι νότες! Γράφει μουσική.

ΑΒ: Τι να πω και εγώ, που μπαίνω στην πρώτη πρόβα και με βάλαν να κάτσω κάπως πλάγια του; Και να βλέπω πώς κουνά χέρια και πόδια;... Για κανένα μισάωρο έπαιζα μουδιασμένα. Και με ρωτάει ο Φοίβος: «Τι έπαθες βρε; Εδώ κάνουμε δουλειά, δεν χαζεύουμε». Του είπα: «Άσε με, βλέπω συναυλία τώρα!» Εντάξει συνήλθα γρήγορα πάντως! (γέλια)

WT: Γενικά πες μου τις εμπειρίες τους από αυτά τα λάιβ συνολικά.

ΑB: Τι νομίζουν οι ίδιοι, έτσι; Κοίταξε εγώ δε μπορώ να μιλήσω εκ μέρους τους, σίγουρα.

WT: Τι είπατε;

ΑB: Έχεις δει φωτογραφίες του Tsamis να χαμογελάει on stage, έτσι; Θα σου πω τι έγραψε και ο Zonder στο Facebook απ' τη στιγμή που έφτασε στην Αμερική και μετά (γιατί έφυγε σχετικά νωρίς, ενώ ο Tsamis έκατσε Ελλάδα, ήθελε να τη δει ξανά): «Αυτά τα τέσσερα λάιβ ήταν το highlight της καριέρας μου».

WT: Το είδα αυτό.

ΑΒ: Άρα δεν έχεις κάτι να με ρωτήσεις γι' αυτό, δεν υπάρχει τίποτα να συμπληρώσω, τα έχουν πει οι ίδιοι. Ότι σε πρώτη ευκαιρία και πάρα πολύ σύντομα θέλουν να είναι ξανά εδώ. Δεν πάνε αυτοί όπου θέλουνε, πρέπει κάποιος να τους καλέσει. Ξέρεις τι μου είπε ένας φίλος; Μου είπε «μου το χαλάσατε πάρα πολύ». Και του λέω «γιατί;» «Γιατί τα άκουσα τώρα όλα, τι να περιμένω πλέον;»... Kαι του λέω «εντάξει, γι' αυτό κυκλοφορεί το ΒluRay/DVD, οπότε λιώστο». Σοβαρά τώρα πάντως η επόμενη φορά, όταν υπάρξει (και ελπίζω σύντομα), θα είναι ακόμη καλύτερη. Και αυτό το υπογράφω.

WT: Και να σκεφτείς πόσο επίκαιρα ακούγονται τα παλιά τους κομμάτια, τα οποία ήταν για την εποχή τους πολύ μπροστά σαν ύφος!

Λίνα: Συμφωνώ από την σκοπιά του dj! Πάντα στα dj-set που έκανα, τους Warlord έπρεπε να τους συνδυάσεις με κάτι πολύ πιο καινούριο για να μπορέσουν να ακουστούν. Φάνταζαν πολύ μπροστά από την εποχή τους και δύσκολα έβρισκα με τι να τους συνδυάσω.

ΑB: Μπορώ να το φανταστώ αυτό, για να σου πω την αλήθεια. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτό που έχει στο μυαλό του ο Bill είναι η μουσική. Θα κάνει τα πάντα για να υπηρετήσει τη μελωδία και μουσικά και σε προσωπικό επίπεδο. Δηλαδή είναι τρομερό το πώς έχει δέσει όλη του τη ζωή με τη μουσική, την οποία θα τη στηρίξει με κάθε κόστος. Ο άνθρωπος τότε είχε βάλει τρία όργανα να παίζουν την ίδια μελωδία. Όχι τρίτες, πέμπτες. Τίποτα! Τρία όργανα την ίδια μελωδία! Απορούσα γιατί το έκανε, ώσπου το έπαιξα, ώσπου βρέθηκα δίπλα του και έπαιξα αυτό το πράγμα.

Παράδειγμα: "Lost and Lonely Days" - μία μελωδία. Στη δεύτερη του επανάληψη φεύγει η δεύτερη κιθάρα και παίζει δεύτερη φωνή. Γιατί το έκανε αυτό; Τρία όργανα: πλήκτρα, κιθάρες, μπάσο. Προσπαθούσα να καταλάβω γιατί. Γιατί αν θέλεις, ίσως και λόγω της παραγωγής που ήταν το '83, ήταν άλλο να το ακούς τότε - εγώ δεν είχα την τύχη να το ακούσω το '83 όταν πρωτοβγήκε, όμως και τότε όλο αυτό ήταν εξωγήινο. Εμένα κανένας δε με μύησε νωρίς στους Warlord, τους λάτρεψα αρκετά αργά, μπορώ να πω όμως ότι τους λάτρεψα. Κατάλαβες γιατί και πώς. Όταν λοιπόν το ακούς αυτό από το 2000 και μετά...

Ήταν άλλα τα μέσα βέβαια τότε, αλλά μουσικά αυτός ο άνθρωπος ήταν πάντοτε σε άλλο επίπεδο. Και ξέρει απολύτως τι θέλει και πώς να το αποκτήσει.

WT: Eμένα μου δίνει την εικόνα και ενός πολύ σεμνού ανθρώπου.

ΑB: Ευγενής, σεμνός και απλός μέχρι αηδίας. Μπορώ να σου πω ότι έτσι όπως συζητάμε εδώ, εγώ είμαι σνομπ σε σχέση με αυτόν τον άνθρωπο. Είναι πάρα πολύ καλός άνθρωπος.

WT: Πες μου και για την εμπειρία σας στην Γερμανία, στο Keep It Τrue Festival.

ΑΒ: Στη Γερμανία ήταν ένα πάρα πολύ μεγάλο φεστιβάλ, καλή διοργάνωση, αλλά πάθαμε διάφορα. Συγκεκριμένα θα σου πω και κάτι το οποίο κανείς δεν ξέρει. Στη Γερμανία ήταν που κάναμε πρόβες, οι άνθρωποι ήταν πάρα πολύ φιλικοί απέναντι μας, ήταν ωραία η διαμονή μπορώ να πω - μέναμε σ' ένα γραφικό χωριό. Το πιο αρνητικό που συνέβη εκεί είναι ότι χωθήκαμε 9:00 η ώρα το πρωί να κάνουμε πρώτοι soundcheck ως headliners (είχαμε ψηφιακή κονσόλα η οποία σώζει τις ρυθμίσεις σου). Όταν όμως έφτασε η ώρα να κάνουμε 'recall', κάναμε 'recall', ξεκινάει η συναυλία και δεν ακούγεται τίποτα παρά μόνο ένα βουητό. Εμείς επί σκηνής φυσικά δεν είχαμε πρόβλημα, γι' αυτό και συνεχίσαμε να παίζουμε. Οι ηχολήπτες (ο δικός μας αλλά και αυτός του φεστιβάλ) πρέπει να έπαθαν και τέσσερα εγκεφαλικά! Βέβαια μετά από δύο τραγούδια τα είχαν φέρει. Είναι φοβερό όταν συμβαίνει αυτό σε μια τόσο μεγάλη συναυλία, ειδικά σε μια μπάντα με την ιστορία των Warlord. Αλλά αυτά τα πράγματα συμβαίνουν.

WT: Μιλάμε για την πρώτη συναυλία μετά από τόσα χρόνια. Να σε ρωτήσω, μπαίνεις στην πρόβα και δεν έχετε κλίμα αμηχανίας. Στο λάιβ όμως;

ΑΒ: Κοίταξε μετά την τρίτη πρόβα - για να μη σου πω μετά τη δεύτερη - η μπάντα ήταν έτοιμη για λάιβ. Δηλαδή αν την τρίτη μέρα μας λέγανε πάμε να παίξουμε, θα πηγαίναμε να παίξουμε. Το ευχάριστο μέρος της όλης ιστορίας ήταν το λάιβ, γιατί η προετοιμασία όταν έφτασα στην πρόβα, για μένα προσωπικά ήταν ένα σοκ. Είμαι σε αυτόν το χώρο με αυτούς τους τύπους και δεν παίζω τη μουσική σαν cover μπάντα ή ο,τιδήποτε... Είναι αυτοί οι ίδιοι που το γράψανε, είναι αυτοί που το παίξανε, είναι αυτοί που άκουσα εγώ και τώρα βρίσκομαι στον ίδιο χώρο μαζί τους και παίζουμε! Αυτό ήταν το μεγαλύτερο σοκ. Το λάιβ ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Η μεγαλύτερη μου ευτυχία και η μεγαλύτερη μου χαρά ήταν πάντως στις πρόβες, γιατί υπάρχει άλλη επικοινωνία. Όταν μπαίνει και το κοινό και εισπράττεις και όλο αυτό το συναίσθημα, αυτή είναι η μαγεία της μουσικής. Και το λάιβ ήταν εξαιρετικά διασκεδαστικό για όλους μας. Ήταν πάρα πολύ όμορφο. Άγχος δεν υπήρχε τόσο πολύ, γιατί δεν υπήρχε λόγος για άγχος. Όταν παίζεις δηλαδή σε αυτό το επίπεδο, απλά θέλεις να πάνε όλα τέλεια και βάζεις όλη σου την ψυχή. Άγχος δεν υπάρχει.

WT: Η ανταπόκριση του κόσμου στη Γερμανία;

AB: Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πάρα πολύ καλή. Όχι βέβαια σαν το Ελληνικό κοινό.

WT: Το εδώ κοινό των Warlord είναι διαφορετικό, είναι γνωστό!

ΑB: Δεν υπάρχει! Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, να μην ακούς τι παίζεις. Δεν μπορεί να το κάνει άλλο κοινό, δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλο τέτοιο κοινό. Απ' την άλλη στην Γερμανία ήταν και η δεύτερη μέρα ενός φεστιβάλ, το οποίο ξεκίναγε στις 11:00 το πρωί και με ενδιαφέρουσες συμμετοχές. Το φεστιβάλ ήταν από τις 11:00 το πρωί μέχρι τις 12:00 το βράδυ και τη δεύτερη μέρα ο κόσμος ήταν εκεί από τις 11:00 μέχρι τις εννιάμιση το βράδυ όταν βγήκαμε εμείς... το οποίο σημαίνει ότι και το να μην υπήρχε απόλυτη κινητικότητα στο κοινό, ήταν κάτι τουλάχιστον κατανοητό. Αλλά γενικώς ήταν πολύ ενθουσιώδεις, ήταν φοβεροί, μας φέρθηκαν πάρα πολύ όμορφα. (Φυσικά οι πρώτες σειρές και στη Γερμανία καταλαμβάνονταν από Έλληνες και Κύπριους!)

WT: Εσύ έχεις δουλέψει στο Τhe Holy Empire;

ΑB: Ήταν στα τελειώματα όταν με προσέλαβαν, οπότε όχι. Τώρα αν θα 'μαι σε κάποιον επόμενο, είναι στο χέρι του Bill.

WT: Θα συνεχίσεις; Άμα σου πει «έλα και κάτσε στην Αμερική τρεις μήνες να γράψουμε»;

ΑB: Ναι!! Υπερβροντερό ναι!!. Απ' ό,τι έχεις καταλάβει τέτοια προβλήματα εγώ δεν έχω. Μπορεί τα οικονομικά μου να είναι χειρότερα από ποτέ, αλλά δε με ενδιαφέρει το χρήμα. Αυτή είναι η ζωή μου. Δε με ενδιαφέρει να έχω τα χίλια πλούτη και να μη μπορώ να ασχοληθώ με τη μουσική. Δύσκολο όμως το βλέπω, καθώς ο Bill παίζει κι ο ίδιος πλήκτρα σε υψηλό επίπεδο και καθώς γράφει, συνδυάζει και τα δύο ταυτόχρονα.

WT: Τα μελλοντικά σχέδια των Warlord;

ΑB: Όπως έχει δηλώσει ο Bill, οι Warlord θα συνεχίσουν να παίζουν. Έχουν όλη την καλή διάθεση και αφού ο κόσμος το θέλει, θα συνεχίσουν. Φαντάσου να έχεις κάνει αυτό το όνομα και τα λοιπά... Μη νομίζεις ότι ήταν πάντα δική τους επιλογή να απέχουν από το χώρο.

WT: Υπάρχει κάποιο πλάνο για εμφανίσεις το προσεχές διάστημα;

ΑB: Όλα είναι στα πλάνα, αλλά περιμένουμε προτάσεις, αν και μη νομίζεις ότι κι εγώ έχω την καλύτερη διάθεση τώρα! Μου λείπουν και δεν έχει περάσει και πολύς χρόνος. Το σίγουρο είναι ότι αυτή τη στιγμή περιμένουμε το BluRay/DVD που θα έχει και δύο cd. Ήταν πέντε κάμερες και τις δύο μέρες στο Gagarin και θα βγει κανονικά. Το έχουμε ηχογραφήσει επίσης πολυκάναλα σε ήχο 'High Definition'.

WT: Τους φιλοξενούσες κιόλας;

ΑB: Όχι γιατί ήταν σε ξενοδοχείο. Μου ψιλοκακοφάνηκε λίγο, γιατί εγώ έμενα σπίτι μου στην Αθήνα και είχα συνηθίσει από το πρωί μέχρι το βράδυ να είμαστε μαζί και λέω «τι γίνεται εδώ ρε παιδιά;» Αυτό ήταν το άσχημο, ξέρεις το μόνο άσχημο που έχω να πω για τόσες μέρες... Mε το Φοίβο κινήθηκαν κυρίως... Πήγαμε στο Μοναστηράκι, πήγαμε μια-δυο φορές στο Βat City, κάναμε διάφορα, γυρίσαμε..

WT: Πώς τους φάνηκε αυτό εδώ;

ΑB: Εντάξει, μην ξεχνάς ότι ο Tsamis έχει καταγωγή ελληνική. Επίσης μιλάει ελληνικά. Όταν λέμε «μιλάει ελληνικά», καταλαβαίνει το 90% των πραγμάτων, απλά πρέπει να του μιλάς λίγο πιο αργά. Αυτό που μου ζήτησε ήταν «αν θες μίλα μου ελληνικά, αλλά απλές λέξεις. Μίλα μου απλά και καταλαβαίνω». Πέρασε πάρα πολύ όμορφα, γιατί ήθελε και να τα δει, έτσι; Είχε έρθει σε πολύ μικρή ηλικία. Ήρθε μαζί και η κόρη του, η Mariah, η οποία είναι μια γλυκύτατη κοπέλα, και ήταν γενικώς μαζί μας όλες αυτές τις μέρες. Ανυπομονεί, αυτό μου είπε εμένα... Λάτρεψε την όλη κατάσταση, πέρασε πάρα πολύ όμορφα γενικώς, ήταν πάρα πολύ συγκινητικό αυτό για τον Tsamis. Ήταν όνειρο ζωής, όπως ήταν δικό σου, όπως ήταν δικό μου... ήταν και δικό του. Το έκανε. Το ίδιο πράγμα κι ο Mark. 'Off the record', ο Μark με το που ήρθε στην Ελλάδα είπε «επιτέλους»...

WT: Πες μου και για την άλλη μπάντα σου.

ΑB: Η μπάντα μου λέγεται 9mm και ετοιμάζουμε τώρα το δεύτερό μας δίσκο. Είναι σχεδόν έτοιμος. Έχει γίνει το mastering και πάμε για αμερικάνικη κυκλοφορία. Δηλαδή θα βγει κατά κάποιο τρόπο διεθνώς - τώρα δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά έχουμε ενδιαφέρουσες προτάσεις γι' αυτό. Δηλαδή πάει και αυτό καλά. Παρ' όλο που περίμενα φέτος να συμβούν τα πάντα, το '13 είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί μέχρι τώρα. Τώρα τι να πω; Κι έχει κι άλλο! Με τη μπάντα ξεκινάμε τώρα δειλά-δειλά να κάνουμε τα πρώτα μας λάιβ. Υπάρχουν κάποια φεστιβάλ τον Μάιο και τον Ιούνιο, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι σίγουρο ότι θα παίξουμε. Απλά φαντάσου ότι δεν έχουμε ξεκινήσει να οργανώσουμε μόνοι μας κάποιο λάιβ, απλά έχουμε πάει σε δυο-τρία στα οποία μας καλέσανε και μπορούμε να πάμε. Παίζουμε γενικά σε μερικά φιλανθρωπικά λάιβ για τα πράγματα που κάθε μέρα μας βαραίνουνε. Είμαστε η τελευταία μπάντα που θα πει «όχι» σε κάτι φιλανθρωπικό, όταν μπορούμε να βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο.

Η μπάντα έχει στηθεί με σκοπό να παίξουμε αυτό που, αν θέλεις, η μόδα δεν μας επιτρέπει να παίξουμε στην Ελλάδα. Αυτό που θέλαμε πάντοτε να κάνουμε, αλλά που δεν έχει καμμία διαφημιστική και εμπορική απήχηση σε κανέναν. Δε μας ενδιαφέρει καθόλου πάντως. Το κάνουμε γιατί αυτό γουστάρουμε να κάνουμε, γιατί αυτό αγαπάμε και γιατί θέλουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από όλους τους υπόλοιπους, θέλουμε να κάνουμε αυτό που μας αρέσει... Έχω δεχτεί και την πιο ωραία κριτική από τον Bill. Μου είπε «Μ'αρέσει! Το 'βαλα, το ξανάβαλα, ωραίο! Είναι ωραίο.»

WT: Σε φαντάζεσαι να παίζεις με 9mm και Warlord στο ίδιο λάιβ;

ΑB: Όχι, όχι δε το φαντάζομαι για ένα και μόνο λόγο. Γιατί μουσικά δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση και γιατί θέλω να παίξω και στα δύο. Δεν είναι και συμβατό σαν στυλ γενικά. Φυσικά θα το ήθελα πάρα πολύ - εννοείται - αλλά δεν είναι κάτι πραγματοποιήσιμο. Έτσι την πάτησε κι ένας φίλος μου όταν του είπα ότι θα παίξω με τους Warlord. Μου λέει «τι ώρα βγαίνετε;» Του λέω «δεν κατάλαβες, δε θα παίξω support στους Warlord, θα παίξω με τους Warlord!» - έπεσε από την καρέκλα. Και τελικά βρίσκομαι να παίζω με αυτούς τους ανθρώπους και να μου χαμογελάνε κατά τη διάρκεια της συναυλίας!... Γέμισα τις μπαταρίες μου για τα επόμενα 25 χρόνια και είναι κάτι που θα θυμάμαι για πάντα!

WT: Μέχρι το επόμενο λάιβ μαζί τους;

ΑB: Για λάιβ δεν έχει κλειστεί κάτι, αλλά... και επόμενο λάιβ - χτυπάω ξύλο - να μην υπάρχει (που θα υπάρξει, έτσι θέλω να πιστεύω γιατί όλο αυτό πρώτα από όλα έχει να κάνει με τον κόσμο), εγώ θα είμαι μονίμως στο λάιβ τους για τον αιώνα τον άπαντα. Ξέρεις τι είναι να παίρνεις πρωινό, να τρως μεσημεριανό, να κάνεις πρόβες και κάνεις και το χαβαλέ σου με έναν τέτοιο άνθρωπο;

WT: Στο ευχόμαστε Άγγελε! Πάντα τέτοιες στιγμές. Σε ευχαριστούμε για την συζήτηση.

ΑB: Και εγώ σας ευχαριστώ και χάρηκα που τα είπαμε.