(Shades of) Disharmony

Το 'Shades of Insanity' των Disharmony είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος μοντέρνου heavy metal που όσοι έχουμε ακούσει αναμένουμε να δούμε στα ράφια. Οι Disharmony είναι ανερχόμενη δύναμη και εν δυνάμει σταθερή αξία της ελληνικής heavy metal σκηνής. Στις συναυλίες τους περνάμε ζόρικα. Με αυτά τα τρία ως βάση, το Wild Thing μιλάει με τη μπάντα για θέματα αισθητικής, για την υπόθεση του λάιβ tribute band Bigus Dickus, για τα την ιστορία του 'Shades of Insanity' και άλλα ενδιαφέροντα. Εν αναμονή λοιπόν, συνοδέψτε τη συνέντευξη με τα ριφ των Disharmony για περισσότερη απόλαυση.

Wild Thing: Χαίρεται! Μιας και μιλάμε πρώτη φορά, συστήστε τη μπάντα και δώστε μας ένα σύντομο βιογραφικό.

Xρήστος Κουνέλης: Λοιπόν, η μπάντα ιδρύθηκε το 1996 από τους Στέλιο Μίχα (κιθ.), Κώστα Αγγουρά (ντραμς) και Γιάννη Καρουσιώτη (κιθ.) και στη συνέχεια προστέθηκε και ο υποφαινόμενος (Χρήστος Κουνέλης - φωνή). Στα τέλη του 1996 βγάλαμε το πρώτο μας demo Harmony Realms, και το κοινό μας έμαθε από το τραγούδι μας "Temple of Eternity", το οποίο συμπεριλήφθηκε σε ένα CD-συλλογή του Metal Invader. To 1998 ήρθε στην μπάντα και ο Παναγιώτης (Γκατσόπουλος - μπάσο) και κατόπιν πέσαμε με τα μούτρα στη δουλειά. Το 2000 είχαμε έτοιμη τη δεύτερή μας δουλειά ονόματι When Purity Withers (demo / mini CD), το οποίο δέχτηκε εξαιρετικές κριτικές από έντυπα μέσα εντός και εκτός Ελλάδας. Στη συνέχεια και αφού είχαμε παίξει σε ένα μεγάλο αριθμό συναυλιών έως τότε, ακολούθησε η περίοδος 2002-2008, η οποία ήταν μεν μια «νεκρή» περίοδος όσον αφορά τις συναυλίες, ήταν όμως και μια εξαιρετικά δημιουργική περίοδος όσον αφορά τη σύνθεση νέου υλικού. Μέσα σε αυτή την περίοδο, αποχώρησαν για προσωπικούς λόγους ο Κώστας και ο Στέλιος. Το 2008 επανήλθαμε επί σκηνής με νέα μέλη τους Θάνο Παππά (ντραμς) και Σταύρο Γκατσόπουλο (κιθ.). Το 2010 ολοκληρώσαμε την τελευταία μας full-length δουλειά Shades of Insanity, η οποία αν και δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη επίσημα, έχει λάβει μόνο εξαιρετικές κριτικές για το promo της. Το 2011 καταφέραμε να ανοίξουμε για τους θρυλικούς Sanctuary (μεγάλη μας αγάπη και επιρροή) στην Αθήνα και Arch Enemy στην Κύπρο. Τέλος, για να μη σας κουράσω άλλο, πριν λίγους μήνες είχαμε την αντικατάσταση του Σταύρου από τον Στέφανο Γεωργιτσόπουλο (κιθ.), και πλέον αναμένουμε ανυπόμονα την επίσημη παγκόσμια κυκλοφορία του Shades of Insanity, η οποία θα γίνει τον Ιανουάριο του 2014 από μια γνωστή εταιρεία του εξωτερικού.

WT: Η ιστορία του άλμπουμ σας, Shades of Insanity, είναι πολυτάραχη, κάτι που αδικεί πολύ το άψογο περιεχόμενο. Υπάρχει εκτίμηση για το πότε θα το απολαύσουμε τελικά;

ΧΚ: Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια! Ναι, η αλήθεια είναι ότι περάσαμε πολλά. Στην αρχή παρατρίχα να μας υπογράψει μια εταιρεία-κολοσσός, η οποία τελευταία στιγμή απέσυρε το ενδιαφέρον της για άγνωστο σε εμάς λόγο. Στη συνέχεια μπλέξαμε με μια Αγγλική εταιρεία η οποία έπρεπε να έχει κυκλοφορήσει το άλμπουμ πριν από ένα χρόνο(!), και με την οποία θα τα πούμε στα δικαστήρια, αλλά απ' ό,τι φαίνεται τώρα πια, τέλος καλό, όλα καλά. Η εταιρεία με την οποία τώρα πλέον έχουμε συμφωνήσει, είναι μεγαλύτερης εμβέλειας από την προηγούμενη, σίγουρα πιο οργανωμένη και 100% πιο αξιόπιστη. Όταν μας δοθεί η επίσημη ημερομηνία, θα σας ανακοινώσουμε όλες τις λεπτομέρειες. Προς το παρόν όμως αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι τον Ιανουάριο του 2014 θα το δούμε στα ράφια και στα ψηφιακά καταστήματα. Επιτέλους!

WT: Ποιος έχει επιμεληθεί το artwork; Δόθηκε κατεύθυνση από εσάς, πέρα από την όποια επιρροή άσκησε πάνω στον καλλιτέχνη η μουσική σας;

ΧΚ: Το artwork επιμελήθηκε ο Αχιλλέας Γκατσόπουλος, ενώ συνεργάστηκε για το εξώφυλλο με τον Ανδρέα Ζαφειράτο, ο οποίος Ανδρέας είχε σχεδιάσει το υπέροχο εξώφυλλο του When Purity Withers πριν κάμποσα χρόνια. Και οι δύο είναι φίλοι και καταξιωμένοι καλλιτέχνες και είναι χαρά μας να επιμελούνται τα του artwork. Ο Αχιλλέας μάλιστα, σαν αδερφός του μπασίστα μας, είναι πάντα δίπλα μας και μας βοηθάει σε ο,τιδήποτε έκτακτο προκύψει. Γενικά συνεργαστήκαμε με τον Αχιλλέα και με τον Ανδρέα πριν ξεκινήσει η διαδικασία σχεδίασης, καθώς και οι ίδιοι ήθελαν να γνωρίζουν κάποια πράγματα σχετικά με το concept των στίχων. Από εκεί και πέρα όμως τους αφήσαμε την ελευθερία να πράξουν ό,τι εκείνοι θεωρούσαν καλύτερο. Όπως προείπα, είναι μεγάλη τύχη να συνεργάζεσαι με τέτοιους προικισμένους καλλιτέχνες και θα ήταν μεγάλη ανοησία να προσπαθήσεις να τους περιορίσεις.

WT: Οι στίχοι με τι καταπιάνονται;

ΧΚ: Οι στίχοι καταπιάνονται κυρίως με τον ανθρώπινο κόσμο, τις σκέψεις αλλά και τις πράξεις που απορρέουν από αυτές, είτε είναι ανώτερες, είτε αποτρόπαιες. Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην κρίση και στο προσωπικό φίλτρο του ακροατή μας.

WT: Πώς και αποφασίσετε να διασκευάσετε Dead Can Dance; Πόσο μεγάλη ήταν η πρόκληση του να το στρώσετε στα μέτρα σας;

ΧΚ: Κάποια πράγματα γίνονται σχεδόν από μόνα τους... Ο Γιάννης είχε την έμπνευση να περάσει ντραμς και παραμορφωμένες κιθάρες πάνω από ένα λάιβ track των Dead Can Dance και κάποια στιγμή μας έβαλε να το ακούσουμε. Ε, αυτό ήταν. Όταν το πρωτοακούσαμε είπαμε όλοι ότι αυτό πρέπει να το δουλέψουμε και να το βάλουμε στο άλμπουμ. Ήταν φοβερή ιδέα και το "Oman" είναι εκπληκτικό κομμάτι. Το γεγονός ότι η διασκευή αυτή δεν είναι μια «παραδοσιακή» διασκευή αλλά μια διασκευή που μπορούσες εύκολα να βάλεις το προσωπικό σου στοιχείο, έπαιξε φυσικά το ρόλο του. Η αγάπη μας για τη μουσική των Dead Can Dance ήταν και αυτό φυσικά κάτι το σημαντικό.

Η διαδικασία της σύνθεσης του «νέου Oman», δεν μπορώ να πω ότι ήταν και η ευκολότερη, μας πήρε κάποιες εβδομάδες μέχρι να κατασταλάξουν οι ιδέες μας. Αυτό που όμως θυμάμαι ήταν ότι είχαμε όλοι κατενθουσιαστεί με το αποτέλεσμα. Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε και τον Brendan Perry για την άδεια που μας έδωσε να διασκευάσουμε το υπέροχο τραγούδι του, καθώς και να το συμπεριλάβουμε στο άλμπουμ μας.

WT: Έχετε ασχοληθεί με τη σύνθεση νέων τραγουδιών έπειτα από το S.o.I.;

ΧΚ: Η απάντηση είναι ναι. Και μάλιστα έχουμε τόσο πολύ και καλό υλικό που πλέον προσπαθούμε να διαλέξουμε ποια από τα νέα τραγούδια θα αποτελούν το νέο μας άλμπουμ. Έχουμε δηλαδή αυτό που λένε με την κλισέ φράση «ευχάριστος πονοκέφαλος». Ναι, ανυπομονούμε να ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις, και πρέπει να κάνουμε προγραμματισμό γι' αυτό - τα ωράριά μας είναι περιορισμένα.

WT: Περιγράφετε τον ήχο σας ως 'wide range metal'. Είναι το δικό σας «κωλοδάχτυλο» στον άκρατο κατακερματισμό των υποϊδιωμάτων της μουσικής αλλά και τη genre-πλασία που είναι της μόδας στις μέρες μας;

ΧΚ: «Κωλοδάκτυλο»;!! ΝΑΙ!!! Το είπες όσο καλύτερα γινόταν! Χαχα...

Κοίτα, οι ταμπέλες σίγουρα δεν είναι καλό πράγμα. Aπό την άλλη οι ταμπέλες βοηθούν κάποιους να καταλάβουν γρηγορότερα «περί τίνος πρόκειται». Ε λοιπόν, επειδή η μουσική μας είναι τόσο «ευρέως φάσματος» που θα χρειαζόμαστε καμιά εικοσαριά από τις γνωστές ταμπέλες τύπου 'power', 'progressive', 'doom', 'death' κ.τ.λ., κ.τ.λ. ... φτιάξαμε μια καινούρια ταμπέλα που τα περιλαμβάνει όλα και ταυτόχρονα αφήνει την ελευθερία στον ακροατή να αποφασίσει ο ίδιος για την «ταμπέλα» - και σίγουρα όχι για το «κωλοδάκτυλο» - που θα ήθελε να μας βάλει! Χαχα...

WT: Έχετε ανοίξει για τους Sanctuary στην αθηναϊκή συναυλία τους το Σεπτέμβρη του 2011 και μάλιστα έπειτα από επιλογή του ίδιου του συγκροτήματος. Τι αποκομίσατε από αυτή την εμπειρία; Τι γνώμη έχεις για την παύση των Nevermore και τη βαρύτητα που δίνουν πλέον οι Dane/Sheppard στο παλιό και αγαπημένο συγκρότημα του παρελθόντος τους;

ΧΚ: Ναι, ένα εφηβικό όνειρο έγινε πραγματικότητα όταν οι ίδιοι οι Sanctuary μας επέλεξαν για support στην Αθήνα - να υπενθυμίσω ότι προηγήθηκε ένας εξουθενωτικός διαγωνισμός/ψηφοφορία μέσω Facebook, ο οποίος μας έφερε σε θέση επιλογής (μία από τις τρεις πρώτες μπάντες θα έπαιζε μετά από επιλογή των Sanctuary).

Οι Sanctuary είναι καταπληκτικοί και προσιτοί τύποι, ιδίως ο Jim και ο Warrel, οι οποίοι μας επισκέφθηκαν στο καμαρίνι μας πριν το λάιβ και μιλήσαμε για πολλά. Αν με ρωτάς τι αποκομίσαμε από εκείνη τη βραδιά, θα σου απαντήσω προσωπικά. Αποκόμισα ότι δε χρειάζεται να το παίξεις «κάποιος» για να σε θεωρούν μουσικό παγκόσμιας εμβέλειας. Ότι η ποιότητα των τραγουδιών σου είναι αυτό που σε «ανεβάζει» και όχι οι ατομικές σου ικανότητες και μόνο. Ότι δεν υπάρχει μουσική της «μόδας» και η «κλασική», υπάρχει μόνο «καλή μουσική» που κρατάει για πάντα. Ότι οι όμορφες στιγμές είναι αυτές που αξίζουν και τελικά θα μείνουν για πάντα. Και ότι για να κάνει μια καλή μπάντα καριέρα, πρέπει να βγει στο εξωτερικό - αυτό μου συνέστησε ο Dave (ο ντράμερ)...

Σχετικά με τους Nevermore: τους αγαπάμε και τους θεωρούμε μια από τις καλύτερες σύγχρονες μέταλ μπάντες του κόσμου. Νομίζω ότι η παύση των Nevermore «επιβλήθηκε» από την αποχώρηση του Jeff Loomis και ήταν μια καλή αφορμή για να δοθεί βαρύτητα στους Sanctuary, οι οποίοι θέλουν να κάνουν ένα δυνατό 'come-back'. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο Jim και ο Warrel αναμένουν ένα τηλεφώνημα από τον Jeff, στο οποίο θα τους πει «μάγκες, βαρέθηκα με τη σόλο καριέρα, δεν πάμε να κάνουμε καμιά πρόβα μαζί;». Γι' αυτό και δεν έχει ανακοινωθεί νέος κιθαρίστας ή νέο άλμπουμ ή νέα περιοδεία. Νομίζω ότι για κάποιο καιρό ακόμα θα περιμένουν τον Jeff. Και ελπίζω, για το καλό όλων των απανταχού μεταλλάδων, ο Jeff να πάρει την εφτάχορδή του και να γυρίσει σύντομα πίσω στους Nevermore, επιτέλους!

WT: Επίσης το 2011 συμμετείχατε στο φεστιβάλ Metalmorphosis στην Κύπρο παίζοντας με τους Arch Enemy. Τι διαφορές εντοπίζεις, αν υπάρχουν, μεταξύ της υπόθεσης heavy metal  στην Ελλάδα και στην Κύπρο;

ΧΚ: Ναι, ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Η Κύπρος είναι μια ανερχόμενη σκηνή και οι οπαδοί διψάνε για μέταλ, όπως ακριβώς έκανε και το ελληνικό κοινό πριν αρχίσουν οι απανωτές επισκέψεις μεγάλων ονομάτων στη χώρα μας. Η Κύπρος έχει το προτέρημα να μην έχει «κορεσθεί» το κοινό ακόμα από τις συνεχόμενες συναυλίες. Κατά τα άλλα η διοργάνωση του Metalmorphosis ήταν σε αρκετά καλά στάνταρντ, δεν είχαμε κανένα σοβαρό παράπονο, ο ήχος ήταν σούπερ, τα παιδιά εκεί πολύ συνεργάσιμα, περάσαμε υπέροχα.

WT: Δύο μέλη του συγκροτήματος παίζουν στους Bigus Dickus, οι οποίοι ξεκίνησαν ως μπάντα διασκευών και στην πορεία μετατόπισαν το κέντρο βάρους τους προς τη μουσική των Judas Priest. Πώς συνδυάζονται ένα κλασικότερο των κλασικών heavy metal συγκρότημα, μία σκεπτόμενη metal μπάντα του σήμερα και ο χαβαλές του να σαρκάζεις το όνομά σου με δονητή ως μέρος του stage show; Πρόκειται για συνισταμένες που κρατάνε τις ισορροπίες;

ΧΚ: Χαχαχα, έλα ντε, πώς συνδυάζονται;! Κοίτα, οι Disharmony και οι Bigus Dickus είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Οι μεν καταπιάνονται με τη σύνθεση νέας μουσικής και τη δισκογραφία, οι δε με τις διασκευές και τα απανωτά λάιβ. Το κάθε ένα από αυτά ικανοποιεί διαφορετικές ανάγκες και τα αγαπάω για διαφορετικούς λόγους.

Τώρα το να είσαι «σύγχρονος σκεπτόμενος μέταλ μουσικός», να παίζεις τραγούδια ενός - από τα  κλασικότερα των κλασικών - heavy metal συγκροτήματα και να αυτοσαρκάζεσαι κρατώντας χαβαλεδιάρικα ένα δονητή επί σκηνής, δεν καταλαβαίνω το λόγο ΓΙΑΤΙ να μην συνδυάζονται; Όταν τραγουδώ στους Disharmony, είμαι ο τραγουδιστής των Disharmony. Όταν τραγουδώ στους Bigus Dickus, είμαι ο τραγουδιστής των Bigus Dickus. Απολαμβάνω να κάνω και τα δύο, για διαφορετικούς λόγους. Απλά! Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση!

WT: Έχετε ήδη φτιάξει δύο βίντεο κλιπ για τα τραγούδια "This Possible Lie" και "Cosmic Anarchy". Πιστεύετε ότι το καλό βίντεο κλιπ είναι προέκταση του τραγουδιού, όπως θεωρούν πολλοί από όσους μεγάλωσαν με μουσική τηλεόραση, ή το βλέπετε σαν ένα αναγκαίο τρόπο αξιοπρεπούς promotion των τελευταίων δεκαετιών;

ΧΚ: Θα στο πω με μια φράση: το βίντεοκλιπ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι μια προέκταση του τραγουδιού και να ταιριάζει στη φιλοσοφία και ατμόσφαιρά του, λόγω όμως των περιστάσεων και των αδυσώπητων νόμων της αγοράς έχει καταντήσει να είναι απλά ένας τρόπος promotion - τις περισσότερες φορές.

Εδώ βέβαια μπαίνουμε σε μια μεγάλη κουβέντα, περί οπτικοποιήσεως της μουσικής και αν θα έπρεπε αυτό να συνδέεται με το στυγνό promotion... Τέλος πάντων. Αν θεωρήσουμε δεδομένες κάποιες καταστάσεις, ναι, και εμείς έχουμε κάνει δύο βιντεοκλίπ. Το ένα ("This Possible Lie") με τη βοήθεια του Γιάννη Γεωργίου και του Θάνου (ο ντράμμερ μας), οι οποίοι έχουν φτιάξει ένα μείγμα από διάφορες στιγμές μας επί και εκτός σκηνής και το οποίο είναι ιδιαίτερα απολαυστικό σε σημεία. Το άλλο ("Cosmic Anarchy") είναι «πιο βιντεοκλίπ», από την άποψη ότι κάναμε κανονικά γυρίσματα και δώσαμε σαφείς κατευθύνσεις στους δημιουργούς σχετικά με το ρυθμό και την ατμόσφαιρά του και για το οποίο νοιώθουμε τυχεροί που μας αντιπροσωπεύει. Τα παιδιά της Mixproductions.gr (Χρήστος Τσιακίρης και Μιχάλης Μαυρομούστακος) έκαναν καταπληκτική δουλειά, και είμαι σίγουρος ότι αν μπορούσαμε να τους διαθέσουμε ένα κανονικό μπάτζετ, θα έκαναν «παπάδες»... Τα βιντεοκλίπ μπορείτε να τα τσεκάρετε στο Youtube κανάλι μας www.youtube.com/user/DISHARMONYOFFICIAL.

WT: Τι σχέδια έχετε για το μέλλον; Υπάρχουν συναυλίες στο πρόγραμμα;

ΧΚ: Λοιπόν, τα σχέδια μας είναι απλά: κυκλοφορεί πρώτα με το καλό το άλμπουμ, το προωθούμε όσο καλύτερα μπορούμε, αν οι συνθήκες - κυρίως οικονομικές -  το επιτρέψουν θα βρούμε και ένα πακέτο για Ευρωπαϊκό tour, παίζουμε λάιβ σε συνθήκες που να αξίζει τον κόπο και ετοιμάζουμε το νέο μας άλμπουμ. Για περισσότερα νέα των Disharmony μπορείτε να επισκέφτεστε το www.disharmony.gr.

WT: Ευχαριστώ για το χρόνο και τις απαντήσεις. Τα τελευταία λόγια δικά σας!

ΧΚ: Εμείς ευχαριστούμε, Φάνη, για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη και τα καλά σου λόγια. Να ευχηθούμε σε όλον τον κόσμο καλή δύναμη (για τις συνθήκες που ζούμε), καθαρό μυαλό, καλό αγώνα και επιμονή στα δίκαια αιτήματα. Καλή συνέχεια!

Tags: Disharmony, greek metal, interview