Η συνέχεια της αχρείαστης αλλά ενδιαφέρουσας καταγραφής των καλύτερων ταινιών μου για τον χρόνο που φεύγει. Έπεται συνέχεια... γι' αυτό έχετε τον νου σας!
Star Trek Into Darkness (J.J. Abrams)
Ε λοιπόν, δεν χρειάζεται να είσαι 'trekkie' για να απολαύσεις τη νέα ταινία του J.J. Abrams. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται ούτε να έχεις δει την πρώτη της επανεκκίνησης του διαστημικού μύθου του Star Trek.
Με όπλα την γνώση για το «σύμπαν» της σειράς, τους χαρακτήρες, με τη ματιά ενός ένθερμου οπαδού, προϋπολογισμό αρκετά εκατομμύρια δολάρια και καταπληκτικό 3D που βγάζει τα λεφτά του.
Οι Beast είναι μια νέα μπάντα από τη Στοκχόλμη που γνωρίσαμε φέτος μέσω της σουηδικής ετικέτας Gaphals Records και που μας εντυπωσίασε με την πρώτη. Φτιαγμένοι από παιδιά μέσα από τη hardcore και τη metal σκηνή της πόλης και με μια τραγουδίστρια με καταπληκτική φωνή, συνδυάζουν τα καλύτερα στοιχεία της μουσικής από την παγωμένη χώρα τους και έχουν όλα έκεινα που μας κάνουν να υποπτευόμαστε ότι μπορούν να ξεχωρίσουν. Παρουσίασαν πριν μερικές βδομάδες τον πρώτο τους μεγάλο δίσκο με τίτλο Dead or Alive και μας πήραν το μυαλό και... τα αυτιά. Καθώς είναι γνωστό ότι το Wild Thing, εκτός από το να κοιτάει πίσω, φροντίζει σταθερά να κοιτάει και μπροστά, θεωρήσαμε λοιπόν ότι πρέπει να σας τους γνωρίσουμε καλύτερα.
Τους Penny Dreadful τους μάθαμε στο Wild Thing πριν κάποιους μήνες μέσα από τη στήλη μας για τα βιβλία και τους ανθρώπους που περιστρέφονται γύρω από αυτά, το 'Fahrenheit 451'. Λογικό θα πει κανείς με τέτοιο όνομα - σε αυτόν τον κόσμο τίποτε, να ξέρετε, δεν είναι τυχαίο. Πριν λίγες βδομάδες κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Deadwood, φρόντισαν να το ακούσουμε, μας άρεσε - κοινές αναφορές, βλέπετε, που πάνε πίσω στα 80s - και αποφασίσαμε ότι άξιζε τον κόπο να σας τους παρουσιάσουμε καλύτερα. Ο δίσκος τους είναι απλός στην παραγωγή του - μια κιθαριστική μπάντα με μουσικές και άλλες αναφορές στις ένδοξες ημέρες της ανεξάρτητης σκηνής και μια ντουζίνα τραγούδια που δεν χρειάζονται ιδιαίτερο φτιασίδωμα για να πουληθούν σε μας. Απλά είναι καλά. Ακολούθησε καφές και ανταλλαγή email και το αποτέλεσμα της κουβέντας μαζί τους το διαβάζετε στη συνέχεια.
Stoker (Chan-wook Park)
Μια σκοτεινή οικογενειακή ιστορία, η πρώτη ταινία του Κορεάτη Chan-wook Park (Oldboy) στην Αμερική, γεμάτη Χιτσκοκικούς υπαινιγμούς.
Όταν ο αγαπημένος πατέρας της Ίντια (Mia Wasikowska) πεθαίνει, η έλευση του θείου Τσάρλι (Matthew Goode) σε συνδυασμό με την ολοκληρωτική ψυχολογική καθίζηση της μητέρας της (Nicole Kidman) θα πυροδοτήσει αλλαγές, τόσο μέσα στο γεμάτο μυστικά σπιτικό των Στόκερ, όσο και στην σκοτεινή ψυχή της πρωταγωνίστριας.
Το Shades of Insanity των Disharmony είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος μοντέρνου heavy metal που όσοι έχουμε ακούσει αναμένουμε να δούμε στα ράφια. Οι Disharmony είναι ανερχόμενη δύναμη και εν δυνάμει σταθερή αξία της ελληνικής heavy metal σκηνής. Στις συναυλίες τους περνάμε ζόρικα. Με αυτά τα τρία ως βάση, το Wild Thing μιλάει με τη μπάντα για θέματα αισθητικής, για την υπόθεση του λάιβ tribute band Bigus Dickus, για τα την ιστορία του Shades of Insanity και άλλα ενδιαφέροντα. Εν αναμονή λοιπόν, συνοδέψτε τη συνέντευξη με τα ριφ των Disharmony για περισσότερη απόλαυση.
Η γνωριμία μας με τους Πορτογάλλους Beautify Junkyards έγινε πριν από ένα χρόνο περίπου μέσω ενός επτάιντσου της αγγλικής ετικέτας Fruits de Mer που παρουσίαζε διασκευές τους σε τραγούδια του Nick Drake και των Os Mutantes. Το μίγμα κλασικών ροκ και φολκ ήχων με σύγχρονα ηλεκτρονικά που χαρακτηρίζει τον ήχο τους ακουγόταν φυσικά ισορροπημένο, πολύ καλά μελετημένο και κατασταλαγμένο και μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Κρατήσαμε λοιπόν το όνομά τους και όταν τον Σεπτέμβριο του 2013 κυκλοφόρησαν το επώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους, ήμαστε παραπάνω από πρόθυμοι να το ακούσουμε. Ο δίσκος επιβεβαίωσε πλήρως τις δυνατότητές τους και επιπλέον αποκάλυψε ένα διαβασμένο, ολοκληρωμένο μουσικό όραμα - κάτι που από την αρχή είχαμε υποπτευθεί. Αναπόφευκτα μια συνέντευξη μαζί τους φαινόταν πλέον απαραίτητη για να παρουσιαστούν επαρκώς στους αναγνώστες του Wild Thing. Κάναμε λοιπόν την διαδικτυακή «κουβέντα» που ακολουθεί με τον τραγουδιστή / κημπορντίστα τους João Branco Kyron.
Οι Iron Man είναι μια doom μπάντα. Και δεν είναι ότι απλά παίζουν doom metal μουσική, είναι καταραμένοι οι ίδιοι. Βλέπεις, αν και ενεργοί από τα τέλη των 80s, η πλήρως επιμεταλλωμένη πανοπλία - στολή τους, όσο φοβερή κι αν ήταν, τους απέτρεπε από το να εκτεθούν σε μεγαλύτερο κοινό. Και οι αλλαγές στο line-up, ως μέρος της διαδικασίας των τεχνικών βελτιώσεων δε βοήθησαν σε αυτό. Το Wild Thing έχει τη χαρά να συνομιλεί με τον Alfred Morris III, τον εδώ και χρόνια ηγέτη του συγκροτήματος. Μιλάει απλά και με μια δόση ενθουσιασμού. Δεν έχει λόγο να πράξει διαφορετικά. Ο πρόσφατος δίσκος τους στη Rise Above South of the Earth είναι πιθανόν ο τέλειος δίσκος από τους Iron Man και παραείναι καλός για να είναι απλά ένα κόμικ...
On September 29, 2013, I had the pleasure of sitting down with one of the best bands I've seen outta Texas. Hailing from Dallas, brothers Kyle and Kelley Juett, and Judge Smith became a favorite for rock'n'roll fans across the U.S. when they released their first, self-titled album, 'Mothership'. If you haven't seen these guys before, don't fret. No doubt the Mothership will be landing soon in a city near you.
Ο Σπύρος Φάρος ξεπήδησε μέσα από το ελληνικό «κίνημα» των νέων ροκ γκρουπ της δεκαετίας του '80 και αναμφισβήτητα είναι ένας χαρισματικός μουσικός με μεγάλη συνεισφορά στην εγχώρια σκηνή. Η πραγματική δύναμη της μουσικής του βρίσκεται στην εντελώς ανεπιτήδευτη και όμως αυτοδύναμη αισθητική απλότητα των κομματιών του. Σε κάθε δισκογραφική του δουλειά υπάρχουν και μερικά κομψοτεχνήματα που αποκαλύπτουν εξαιρετικές συνθετικές και εκτελεστικές ικανότητες.
Η Άντα και ο Άκης Wildthing κάνουν μαζί του μια αναδρομή στην πολύχρονη πορεία του.
Οι The Flying Eyes είναι ένα βαρύ ψυχεδελικό ροκ συγκρότημα από τη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ. Έχουν παίξει support σε συναυλίες με ονόματα όπως οι Dead Meadow, Raveonettes, The Black Angels και Dan Auerbach μεταξύ πολλών άλλων. Έχουν επίσης ιδρύσει το 'Farm Fest', ένα ετήσιο μουσικό φεστιβάλ d-i-y στην επαρχία του Μέριλαντ. Με δεδομένο ότι επισκέπτονται την Ελλάδα αυτή τη χρονιά (2013) για τρεις συναυλίες το Σεπτέμβριο, αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε την πρόσφατη συνέντευξή τους στο Time Mazine, που ως γνωστόν ανήκει στους λεγόμενους friends-and-relations του Wild Thing. Ο Τimelord Μιχάλης Wildthing κάνει τις ερωτήσεις.
Όλα τα καλά πράγματα κάποτε τελειώνουν. Μόνο που το τέλος των The Devil's Blood ήρθε πολύ νωρίτερα απ' ό,τι φανταζόμασταν. Την τελευταία φορά που είχα μιλήσει με τoν Selim για την κυκλοφορία του The Thousandfold Epicentre, πίστευα ότι το συγκρότημα είχε λαμπρό μέλλον μπροστά του. Ας είναι. Το Tabula Rasa or Death and the Seven Pillars είναι ένα φανταστικό άλμπουμ, επάξιο να κοσμήσει την ταφόπλακα ενός εκ των βέλτιστων συγκροτημάτων των ημερών μας. Ο ηγέτης Selim Lemouchi στον απολαυστικό διάλογο που είχαμε, κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν, μιλάει για τους Selim Lemouchi and his Enemies, των οποίων τα πρώτα δείγματα γραφής μας ενθουσίασαν και ατενίζει το μέλλον με όρεξη, δίχως άγχος. Και πάνω απ' όλα ακούγεται πολύ ευδιάθετος.
To Seattle ανέδειξε πολλές μεγάλες μπάντες στα τέλη της δεκαετίας του '80 αλλά ανέδειξε κι ένα χαρισματικό μουσικό παραγωγό, τον Jack Endino. Ήταν ο άνθρωπος που κρυβόταν πίσω από τις μεγάλες μπάντες έχοντας παίξει σημαντικό ρόλο στην καριέρα τους. Δεν είναι τυχαίο που το όνομα του είναι γραμμένο σε πάνω από τετρακόσιες παραγωγές και επίσης δεν είναι τυχαίο που μεγάλες μπάντες όπως οι Nirvana, Soundgarden, Screaming Trees, Blue Cheer, Mudhoney κ.ά. εμπιστεύτηκαν τον ήχο τους στα χέρια του. Δικαιολογημένα λοιπόν πολλά μουσικά έντυπα τον έχουν αποκαλέσει «νονό του grunge». Είναι μεγάλη μου τιμή που τον φιλοξενώ στη στήλη μου για να μου μιλήσει για τις μουσικές του δραστηριότητες, το καινούργιο προσωπικό του project κ.ά. σχετικά.
Our progress so far...
The Greeks (Α - Ω)...
(όπως συλλέχθηκε από τον ηλ. τύπο)
-Τον είδες τον Τσίπρα; 40 χρονών με δύο παιδιά και πρωθυπουργός!
-Άσε με ρε μάνα. Διάλογος ανωνύμου ελληνικής οικογενείας (Ηθικόν δίδαγμα: Πάλι καταφέραμε να βρούμε ... Εθνάρχη με πέραση στις γριές.)
Είχαμε μια ευκαιρία να χρεοκοπήσουμε και τη χάσαμε. Ο 'one and only' Γιάνης (Αχ συμφωνούμε Γιάνη μου, αλλά ποιος μας ακούει; - γαμώτο!)
Αν μακροημερεύσει αυτή η κυβέρνηση θα μας πάρουν και την Ακρόπολη. Βαγγέλας (ο της ιστορικής παρατάξεως, αλλά δεν χρειάζεται και πολύ ταλέντο για να πει κανείς το προφανές.)
Ζωής θέλοντος θα πάει η συμφωνία στη Βουλή. Ευκλείδης Τσακαλώτος, βασικά αγγλόφωνος τσάρος της οικονομίας (ριζοσπαστικά αρισττερούλικη σύνταξη #1. Υ.Γ. «Πώς είπατε;;»)
Δεν κάναμε δηλώσεις που εκτίθουν τη χώρα. Αλεξέι «Τσε» Τσίπριν, δε μπος (ριζοσπαστικά αρισττερούλικη σύνταξη #2. Υ.Γ. «Πώς τα λες;»)
-Πόσων ετών είσαι;
-Όσο δείχνω...
-Ποιον θάψατε μωρή στην Αμφίπολη; Δημώδες (Κλέη προγόνων παιδεύουσι απογόνους.)
Δηλαδή, πόσα μακαρόνια τρώει ο κόσμος για να βγάλουμε την αύξηση 10% στις δαπάνες του; Νίκος Φίλης, άνθρωπος του λαού (α, όλα κι όλα, όταν κάνουμε οικονομοτεχνικές μελέτες δεν μπορούμε να αγνοούμε πατάτες και φασολάκια...)
-Αφεντικό, πότε θα πάρουμε άδεια;
-Αχαχαχαχα καλό! Το άλλο με το πότε θα πληρωθείτε το ξέρετε; Πάλη των τάξεων (Τουλάχιστον όμως έχουμε γκουβέρνο ακριβοδίκαιο και... ο Θεός θα μας λυπηθεί - δεν μπορεί! Έτσι δεν είναι; Ε;)
Μπαίνω σπίτι από δουλειά, βλέπω Γερμανό με σανδάλι ξαπλωμένο στον καναπέ. «Έλα», μου λέει, «φίλε, σα στο σπίτι σου.» Τι συμφωνία έκλεισαν ρε μαλάκα;! Ανωνύμου του Έλληνος (Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Οι Έλληνες όμως...)
Καλό 2016...
Υ.Γ. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους, υπάρχουν και άτομα που δεν έχουν γούστο.